ความสุขจากห้วงรักและภาษาดอกไม้
เรื่่องของกุหลาบ ตอน ความสุขจากห้วงรักและภาษาดอกไม้
โลกกุหลาบ คือ โลกของคุณกุหลาบ ที่ใช้คำแทนตัวเองว่าอั้ว ไม่ใช่ลูกจีนแต่มีตาแค่ชั้นเดียว ไม่ใช่มาเฟีย แต่ก็เป็น ขาใหญ่ พอตัวเหมือนกัน
ข้อยเพิ่งบอกเลิกกะพี่เขามา
เมื่อวานในเวลาทำงานตอนเช้า เพื่อนสนิททาง MSN คนหนึ่ง เด้งข้อความตัวหนังสือผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ (ตัวที่ใช้ทำงานรับออเดอร์ประจำน่ะแหล่ะ อืม แบบนี้ชาวบ้านรู้หมดเลยว่ายัยนี่นั่งหน้าเคร่งหน้าคอมนี่กำลังแอบอู้งานอยู่)
แค่ประโยคแรกก็ดราม่ากระแทกความรู้สึกจนต้องหรี่เสียงเพลงรักให้เบาลงกว่านี้หน่อย ก็กลัวเสียงเพลงมันจะดังเข้าไปในโปรแกรมสนทนาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ก็แหมเนอะ อั้วก็แค่กลัวว่าคลื่นเสียงของเพลงที่กำลัง บอกรัก จะไปเข้าไปรบกวนคลื่นความรู้สึกของคนที่ กำลังบอกเลิก ทั้งที่มันดังเข้าไปในนั้นไม่ได้อยู่แล้ว เป็นคนรอบคอบน่ะ
พอบอกเลิกกะพี่เค้าเสร็จ ข้อยก็เสียใจหลาย ร้องไห้ลั่นบ้าน จนแม่มาได้ยินเข้า แม่เลยด่าเข้าให้ว่า เป็นบ้าอะไร!!
ที่นี้รู้เลยว่าได้นิสัยดราม่านี่มาจากไหน ประโยคแรกของมันนอกจากจะดราม่าพอตัวอยู่แล้วประโยคหลังของคุณหญิงแม่เนี่ย รู้สึกว่าจะเยอะกว่าเป็นไหนๆ อั้วอยากตอบแทนมันจริงๆเลยว่า บ้ารัก ฮิ้ววววว
สงสารก็สงสาร เห็นใจก็เห็นใจ แต่ไม่กล้าหัวเราะเสียงดั่งลั่นที่ทำงานเหมือนกันเพราะกลัวว่าเพื่อนร่วมงานจะหันมาตะคอกว่า เป็นบ้าอะไร!! เหมือนที่คุณแม่ของเพื่อนว่าให้มัน อั้วก็คงอุบอิบในใจว่า บ้างานมั้ง อันนี้ฮิ้วววไม่ออก
ก็เลือกไม่ถููกเหมือนกันว่าจะเห็นใจเรื่องที่เสียอกเสียใจที่เพิ่งบอกเลิกกับแฟนหรือว่าเรื่องที่โดนแม่ด่าเพราะดันร้องไห้โฮส่งเสียงดังลั่นบ้านกันแน่ เพราะสองเรื่องนี้ รันทดไม่ต่างกัน (ในความรู้สึกของอั้ว)
อั้วก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าคนที่กำลังอยู่ใน ห้วงรัก ที่กำลังลอยละล่องอยู่ในวิมานแห่งดอกไม้บาน ที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว อยู่ดีๆคนคนหนึ่งก็อยากเข้าสู่โหมด ห้วงอยากเลิก แล้วก็มาโพล่งแบบไม่บอกกล่าวล่วงหน้านี่อาการมันจะออกมาเป็นประมาณไหนกัน
ก็คงประมาณตัวลอยๆได้กลิ่นหอมของกุหลาบอยู่ดีๆแล้วก็โดนเหวี่ยงตกมาสู่พุ่มหนามของกุหลาบกระมัง (พูดเหมือนเคยรู้สึกยังไงยังงั้น ก็แค่เดาๆเอาเท่านั้นแหล่ะ)
แต่ก็คงรู้ว่าคง เยอะ อยู่ทั้งคนที่หัวใจอยู่ใน ห้วงรัก และคนที่สมองอยู่ใน ห้วงอยากเลิก
ไม่งั้นก็คงไม่ร้องไห้โฮเสียงดังลั่นบ้านขนาดนี้หรอก ใช่มั้ยล่ะ
จากนั้นอั้วก็ตัดสินใจปิดเพลงรักที่นั่งฟังและอินมาตั้งแต่เช้าแล้ว(นอกจากจะอู้กับ MSN แล้วยัยคนนี้ก็ยังเปิดเพลงฟังในเวลางานด้วย ละเหี่ยแทนบอส ยัยนี่จริงๆแต่ทำงานดีเน้อ เอาเวลาเล่นมาทำงานเอาเวลางานมาเล่น เอ้ย ไม่ใช่ล่ะ)
และก็ยังคุยต่อกับเพื่อนคนนี้อีกนิดๆหน่อยๆ (ความจริงก็ยาวนานพอควรเลยแหล่ะ)
อั้วก็ได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนไปบ้างตามประสาพูดเยอะก็กลัวไปแทงใจดำเข้าให้ ส่วนใหญ่เลยออกแนวอืมๆเห็นด้วยๆและปลอบใจให้สู้ๆ ตามประสาเพื่อนที่แสนดี (ตรงไหน ก็ทุกตรงนั่นล่ะ)
ยังไม่พอแค่นั้น เรื่องนี้ยังกรุ่นๆในใจพอให้รู้สึก ตอนเย็นๆค่ำๆก็เกิดเป็นห่วงเพื่อนคนนี้ขึ้นมา กลัวมันจะร้องห่มร้องไห้ส่งเสียงดังลั่นบ้านอีก และจะไปรบกวนเพื่อนบ้านปู่ย่าตายาย ตึกรามบ้านช่อง หมูหมากาไก่ สรุปคือ เป็นห่วงมันน่ะแหล่ะ
ก็เลยส่งข้อความให้ไปกำลังใจทางเฟสบุ๊คกันหน่อย (ก็บอกแล้วไงว่าอั้วน่ะเสพสื่อทุกแขนงอยู่แล้ว)
ก็ไม่ได้ส่งไปบอกหรอกว่าการ้องไห้เสียงดังเป็นเรื่องน่าอายยังไงแต่ที่โดนแม่ด่าเพราะเสียงดังนี่น่าอายกว่าเป็นไหนๆ เลยส่งไปว่า
คนที่กำลังร้องไห้เพราะความรักนี่เป็นคนที่น่าอิจฉาแค่ไหน เราร้องไห้ก็แสดงว่าเรามีหัวใจและหัวใจของเราก็กำลังทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์และดีที่สุดแล้ว เป็นความรู้สึกที่ละเมียดละไม สวยงาม และคุกรุ่นแค่ไหน มันไมได้แสดงถึงความอ่อนแออะไรสักหน่อย
จากนั้นก็ร่ายยาวต่อ
ขนาดอั้วยังจำไมได้เลยว่าร้องไห้ส่งเสียงดังน้ำตาไหลพรากล่าสุดนี่เมื่อไหร่ ลื้อเป็นคนที่น่าอิจฉาจะตาย แถมสมแมนกล้ามากที่ร้องซะดังให้คนที่รักลื้อมากที่สุดในโลกได้ยินขนาดนั้น เขาจะได้รู้ว่าตอนนี้คนที่เขารักกำลังเสียอกเสียใจอยู่ บางคน เสียใจ อกหัก ร้องไห้ ยังไม่กล้าแม้แต่จะบอกให้พ่อแม่พี่น้องได้รับรู้ความเจ็บปวดนั้นด้วยเลย ทั้งที่ความจริงพวกเขาเหล่านั้นอาจจะอยากรับรู้ทุกความเป็นไปของเราก็ได้นะ เพราะรักนี่เนอะ
ยังไม่พอ ตบท้ายซะหน่อย พร้อมบอกว่าอยากยกโป้งให้เลยเนี่ย
แล้วก็กดข้อความส่งไป ข้อความฟรีทางเฟสบุ๊คนี่ล่ะ ความรู้สึกดีๆที่ทำให้ได้ในต้นทุนต่ำแต่กำไรงามกว่าที่คิด
ไม่นานนัก แค่ชั่วอึดใจที่ จพง ลุงแดงจัดตระกร้ายา 2 รายการได้เสร็จ(ตามมาอู้ในเวรบ่ายต่อ ฮ่าๆๆ) พร้อมติดสติ๊กเกอร์สลับกันมาให้ด้วย Ibufen ไปติด Para เพื่อนก็ส่งกลับมาให้ว่า
ข้อยกำลังอินจัด และตอนนี้น้ำตามันก็จะไหล เพราะข้อความสูเจ้า ถ้าข้อยร้องไห้ไม่หยุด สูเจ้าต้องรับผิดชอบข้อย
ฮ่วย งานเข้าอั้วแล้วมั้ยล่ะ ส่งไปให้กำลังใจ ให้เข้มแข็ง ไหงผลกำไรออกมาเป็นหยดน้ำตาซะได้
อั้วไม่เข้าใจคนที่อยู่ในห้วง อยากบอกเลิก จริงๆ
พอจ่ายยาตระกร้าที่ลุงแดง (แต่หลังจากที่ยื่นกลับไปให้ลุงติดรายการยากับชื่อยาให้ถูกต้องก่อน ไม่ต้องมาทดสอบสมาธิของอั้วบ่อยก็ได้ กำลังหว่าวเพราะทำเพื่อนน้ำตาจะไหลอยู่ ลุงเนี่ย)
เลยตอบเพื่อนไปว่า
ร้องไห้เป็นเต่าเผาอยู่ได้ เดี๋ยวอั้วจะโทรไปบอกแม่ลื้อมาด่า ว่าลูกสาวคุณแม่ร้องไห้โฮอีกแล้ว ส่งเสียงดังรบกวนตึกรามบ้านช่องกิจการห้องแถวข้างๆ เป็นการแสดงความรับผิดชอบต่อการกระทำของอั้วอย่างที่สุดให้ ดีม่ะ
พูดไปงั้นแหล่ะ อั้วจะไปมีเบอร์ของแม่มันได้ยังไงล่ะ ขนาดเบอร์มันก็ยังไม่แน่ใจว่าเปลี่ยนไปหรือยัง ก็คุยกันทุกวันแต่เป็นการสนทนาออนไลน์ส่วนใหญ่
5555555555555+ นี่คือคำตอบของเพื่อนหลังที่อั้วบอกว่าจะเรียกให้แม่มาด่าอีกรอบ คือมีเลขห้ายาวนานหลายหลักมากๆๆๆๆๆๆ
เออ แฮ่ะ คนมีความรักนี่ดูๆไปก็ไม่ต่างกับคนบ้าเท่าไหร่
ไหนๆก็แสดงความรับผิดชอบจนเพื่อนหัวเราะได้แล้ว อั้วก็ขอแสดงตัวตนที่แท้จริงอีกสักหน่อยด้วยการตอบกลับไปว่า
เดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็หัวเราะ ถูกแล้วล่ะที่แม่ลื้อหาว่าลื้อเป็นบ้า ไอบ้า
จบเรื่องของคนที่ตกอยู่ใน ห้วงอยากเลิก ไปแล้ว
จากนั้นก็คุยต่ออีกนิดหน่อยอั้วก็ได้แต่คิดในใจแต่ไม่กล้าบอกมันไปตรงๆว่า ลื้อไปง้อคืนดีกับพี่เค้าซะ เดี๋ยวมันจะหาว่าช่างเข้าข้างเพื่อนซะเหลือเกิน
แต่ก็พูดในทำนองว่า อยู่ที่ใจตัวเรามากกว่า ไหนเคยบอกอั้วว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ลื้อบอกอั้วเองนี่นา แล้วเหตุไฉนใยเล่าเจ้าจึงเป็นฝ่ายที่หันหลังให้กับความรักซะล่ะ (แอบปล่อยหมัดฮุกเด็ดๆให้ซะหน่อย อิอิ ถ้าไม่ฝึกฝนมาดีนี่พูดไม่ได้นะประโยคเหล่านี้น่ะ)
ไม่พูดเยอะ เดี๋ยวจะหาว่าอั้วยุ่งเลยพอแค่นั้น เพราะเท่าที่ฟังๆมาอั้วก็รู้อยู่ในใจอยู่นิดหน่อยว่าเพื่อนอั้วกำลังเป็นคนที่มี หัวใจ อยู่ใน ห้วงรัก ต่างหาก แต่ สมอง เท่านั้นล่ะอยู่ใน ห้วงอยากเลิก
แต่ก็มีคนบอกว่าเรื่องแบบนี้ต้องใช้ทั้งสองอย่างถามตัวเองบ่อยๆแล้วจะได้คำตอบ และปล่อยให้ความรักได้ทำหน้าที่ของมันเองน่าจะดีที่สุด คนอื่นๆช่วยตอบไม่ได้ ยุได้อย่างเดียว ( มี2 อย่าง คือ ยุให้รัก กับ ยุให้เลิก ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอย่างไหนอั้วเอามาใช้บ่อยสุดในชีวิตประจำวัน ไอ้ที่รับฟังอย่างเดียวแล้วไม่อือไม่หือนี่ผิดวิสัยของโลกกุหลาบพอดูเลยล่ะ อย่างน้อยก็ขอแสดงความคิดเห็นบ้างก็ยังดี)
อั้วก็ไม่รู้ว่าตอนจบแล้วเรื่องราวของเพื่อนคนนี้จะเป็นเช่นไร (แต่ก็แอบเดาไว้ในใจไว้แล้วบ้างในทางบวกๆ ก็แหม เรื่องนี้อั้วชงเองกับมือเลยนี่นา ระดับนี้แล้ว ไม่น่าพลาด เยอะเข้าไป เรื่องของชาวบ้านน่ะ เอาตัวเองให้รอดด้วยล่ะ ก็อั้วหวังดีนี่นา)
จบจากเรื่องของเพื่อนแล้ว ถ้าไม่นับเรื่องราวความรักของเสือมืดกับคุณวิชชุดาที่อั้วนั่งอมยิ้มและก็ลุ้นตัวโก่งเอียงอายอย่างกับตัวเองเป็นนางเอกแล้วล่ะก็ (แต่พลาดก็ตรงที่ทำไมอั้วต้องมาขึ้นเวรในวันที่ละครตอนอวสานด้วยแล้วเพื่อนร่วมเวรยังดันเป็นคุณลุงแดงที่ชอบพากษ์บทเข้าพระเข้านางตลอดเวลาอีกต่างหาก )
ก็ยังมีเรื่องราวภาษาดอกไม้เข้ามาในชีวิตอั้วอีกกลางดึกซะด้วย น้องสาวสุดที่รักโทรมาอ้ำอึ้งๆบอกว่า
เหมือนกำลังจะอินเลิฟ
ไม่ไหวเลยวัยรุ่นสมัยนี้ สมัยอั้วเรียนไม่เห็นจะมี (แล้วตอนทำงานอั้วมีเหรอ ก็พอมีบ้างน่า)
บอกได้คำเดียวว่า โคตรจะห่วงเลย ยังเด็กยังเล็กอยู่ แต่ก็คงไม่มีอะไรมากเพราะน้องสาวบอกว่า ขอบคุณที่รักกันบนโลกนี้จะหาคนที่รักเราอย่างครอบครัวไม่ได้อีกแล้ว และคิดว่าคนอื่นที่เพิ่งเข้ามาจะมีความรักที่ยิ่งใหญ่เท่าคนที่รักมากันตลอดอายุ 20 ปีของน้องได้มั้ย
ซึ่งบางทีเพราะเรารักและห่วงอาจจะทำให้อั้วเผลอไปกอดน้องสาวแรงเกินไปจนน้องเจ็บแน่น อึดอัด และอาจจะหายใจไม่ออก บางครั้งแค่กอดหลวมๆก็น่าจะพอดี ก็จะให้กอดหลวมๆได้ยังไงก็น้องอั้วทั้งคนนี่นา (ยังไปได้ต่อแม่สาวสมัยไดโนเสาร์เต่าล้านปีอย่างอั้ว )
และน้องก็ทำให้อั้วไม่ต้องห่วงอีกแล้วล่ะ ภาษาดอกไม้มันให้หัวใจได้กลิ่นดอกไม้ด้วยได้ด้วยนี่เนอะ
ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเพื่อนคนนั้นของอั้วได้ไปใช้ภาษาดอกไม้ปรับความเข้าใจกับพี่ของมันแล้วหรือยัง ถ้ายังรักก็ต้องไหว ใครๆเขาก็ว่ามาแบบนั้นนี่นา ลงเวรแล้วก็อาการไม่อยากนอน สงสัยตื้นตันความรัก(ของชาวบ้านมาจุกอกอั้ว) กดๆข้อความ (ที่เป็นข้อความเสียเงิน ต้องลงทุนกันหน่อย คนนี้หวังผลกำไรพอสมควร อิอิ) ส่งไปปลุกคนที่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ดีกว่า (ไอ้นิสัยแบบนี้ไม่รู้ไปได้มาจากไหนเหมือนกัน แค่คิดว่าถ้ายังรักก็ต้องไหว)
โคตรอยากกอดเลย เจอกันแล้วขอกอดแน่นๆนานๆหน่อยนะ
ยัยไดโนเสาร์เต่าล้านปีนี่ฮาร์ดคอมากๆไหนบอกหัวโบราณคร่ำครึอยู่หยกๆ แถมบอกว่าชอบแบบพอกรุ่นๆในหัวใจให้รู้สึกได้เฉยๆไงไม่ใช่ลุกโชนเป็นไฟไหม้ฟางหลังโรงนา (นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้แม้แต่ตัวเอง )
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าตื่นมาพรุ่งนี้เช้าจะมีคนตัวโตๆมายืนอ้าแขนหลับตาให้โถมตัวเข้าหาตั้งแต่ตีห้าหรือป่าว (อั้วตื่นเจ็ดโมงครึ่งเลยไม่ทันได้เห็นสงสัยไปทำงานแล้ว เรื่องนี้สอนให้รู้ว่านอนตื่นสายผู้ชายจะหายไปหมด) ก็คงไปทำงานในสภาพตัวลอยๆ คนตัวโตๆเดินตัวลอยๆนี่มันคงน่าขำพิลึกเนอะ (อั้วก็มีหมัดเด็ดไว้ใช้เป็นของตัวเองเหมือนกันนา ว่าไป)
แต่ที่รู้จริงๆก็คือ
ข้อยไปง้อขอคืนดีและปรับความเข้าใจกะพี่เค้าแล้วล่ะ
เพื่อนคนเดิม ก็บอกที่เก่าเวลาเดิม แต่เป็นอีก 24 ชม.หลังจากที่บอกว่า ข้อยเลิกกับพี่เค้าแล้วก็โดนแม่ด่าว่าร้องไห้เสียงดัง
หน้าจอคอมโต๊ะรับออเดอร์ห้องยาในไอพีดีห้องทำงานหน้าเครียดของอั้วนี่ล่ะ (ที่หน้าเครียดนี่เรื่องชาวบ้านล้วนๆ)
ไม่เสียแรงที่เป็นเพื่อนของอั้ว ผู้หญิงยุคไดโนเสาร์เต่าล้านปี ได้ใจมั่กๆ
และคิดว่าทุกคนคงจะรู้สึกหัวใจมีกลิ่นกรุ่นๆล่องลอยไปมาเมื่อได้รู้ว่าพี่ที่ว่าของเพื่อนคนนี้ของอั้วนี่เป็นคนที่ใช้คำนำหน้าเดียวกันกับมันนี่แหล่ะ
แมนกว่าเดิมกว่าตอนนี้ที่อั้วยกโป้งให้ซะอีกอีก บอกว่าจะไปบอกแม่แล้วว่าไม่เลิกแล้วล่ะ ใช่ แฟนเพื่อนอั้วก็คือ พี่ทอมคนหนึ่งนี่ล่ะ แม่มันน่าจะปล่อยให้ร้องไห้บ้านแตกไปเลย ไม่ต้องด่ามันแล้วมันก็จะไม่มาเล่าให้อั้วฟัง ซะก็แล้วไป และกลิ่นดอกไม้ก็คงไม่หอมล่องลอยรอบๆตัวอยู่นานเลยแหล่ะ
งั้นก็ช่วยไม่ได้เน้อคุณหญิงแม่ ยืดระยะเวลามีหลานยายไปก่อนล่ะกันเน้อ
ก็มันเคยบอกว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงามมิใช่หรือ
บอกเลิกครั้งหน้าของมันไม่ว่ากับเพศไหน คงไม่มาปรึกษาอั้วแล้วสินะ ถ้ารู้ว่าตัวเองเป็นคนที่มีหัวใจอยู่ใน ห้วงรัก
ขอขอบคุณ คนต้นเรื่อง ที่คุณก็ไม่รู้ว่าใคร และคนตัวโตที่บางคนก็รู้ว่าคือใคร ที่ทำให้เขียนเรื่องเลี่ยนๆได้แต่ต้นจบจบ
งั้นคืนนี้อั้วก็ฮัมเพลง
.ฉันคิดถึงเธอตั้งแต่หัวค่ำจนอุษาสาง ด้วยเกิดความรักขึ้นตรงกลางหว่างหทัย พอรู้ตัวก็รักเธอจนเต็มดวงใจ
ได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวเข้าไปรบกวนคลื่นของใครได้อีกแล้วสินะ
--------- @ ---------- @ ----------- @ ----------
โลกกุหลาบ คือ โลกของคุณกุหลาบ ที่ใช้คำแทนตัวเองว่าอั้ว ไม่ใช่ลูกจีนแต่มีตาแค่ชั้นเดียว ไม่ใช่มาเฟีย แต่ก็เป็น ขาใหญ่ พอตัวเหมือนกัน
เรื่องเล่าของสาวคิดบวก.. น้องสาว..คนนี้..
สำนวน..ชวนหัวร่อ... ยากเกินที่จะเก็บเอาไว้ดูคนเดียว...
เลยทำสนธิสัญญากันเล็ก ๆ .. ว่าจะเอาลง blog ของพี่สาว..
ยังมีสาส์นฮา ๆ ของน้องสาวกุหลาบอีกหลายฉบับ
จะทะยอยนำมาให้ได้บริหารลักยิ้่ม..
Create Date : 03 มิถุนายน 2554 |
Last Update : 15 เมษายน 2558 21:13:54 น. |
|
1 comments
|
Counter : 553 Pageviews. |
|
|
บางช่วงว่างก็เล่นบล็อกเยอะหน่อย
บางช่วงยุ่งก็ห่างเหินหน่อย
แต่ผมนี่ซึมเข้าสายเลือดแล้วครับ 555
ต้องเล่นทุกวันครับ