เล่นหุ้น เหมือนเล่น เกม

คนเล่นหุ้นใหม่ ๆ จะมองตลาดหุ้น เป็น real sector  เหมือนนำเงินซื้อหุ้นแล้วให้ผู้บริหารทำหน้าที่แทน ทางเศรษฐกิจ (ทำธุรกรรมทางการค้า)  นั่นหมายถึง เวลากิจการประกาศเพิ่มทุน  ต้องยอมซื้อหุ้นเพิ่มทุน เพื่อให้เงินแก่ ผู้บริหารไปบริหารธุรกิจให้เกิดกำไร แล้วรับเงินปันผลกลับมามากขึ้นกว่าก่อน (แต่ต้องให้เงินทุนนั้นคงที่เท่าเดิม เช่น จ่ายไป 11 บาท ต่อหุ้น  เพิ่มทุน วันข้างหน้า เมื่อไม่ต้องการลงทุน ขอรับคืน แค่ 11 บาทต่อหุ้นคืน)  แบบนี้คือ real sector   แต่หลายท่านที่อยู่ในตลาดนาน ๆ จะพบว่า ไม่ใช่ concept อย่างที่ว่าข้างต้นเลย บ้างก็ไม่อยากเพิ่มทุน เพราะคิดว่า เอาเงินเราไป ปีหน้าก็ประกาศยกเลิกเงินปันผล ทำให้ราคากระดานไม่ไป  เสียโอกาสรายได้  บ้างก็ไม่สนใจเพราะมีเงินในการเล่นหุ้นจำกัด การเพิ่มทุนคือการเอาเงินออกไปทำให้ เป็นการเพิ่มหุ้นหรือเพิ่มงบการเล่น  รายตัวหุ้น มากเกินเงินทุนตนเอง   แต่ที่สำคัญ คือ ระบบตลาด มีกติกาว่า ไม่ว่า จะ XR  XD ตลาดก็ให้ราคาบนกระดาน ต้อง  dilute เพื่อเจือจางราคาลงตามสิทธิ์ที่ไม่ได้ ทำให้ต้องรอการก่อตัวของราคาใหม่ ซึ่งอาจกินเวลานานก็ได้

โดยความเป็นจริงในตลาด ที่เป็นระบบเสรีคือ ใครพอใจจะเล่นสไตล์ไหนก็มิได้บังคับ เมื่อเป็นเช่นนี้ กลุ่มทุนใหม่ ก็ต้องเดินตามกระแสใหม่ นั่นคือการเล่นหุ้นเชิงเก็งกำไร เนื่องจาก ระบบการเล่นหุ้นเพื่อลงทุน ก็มีความเสี่ยงไม่แพ้กัน  ผู้คนจึงค้นวิธีที่จะกำเงินไว้ก่อน (ดักซื้อล่วงหน้าก่อนการประกาศ xr  xd และขายก่อนวันขึ้นเครื่องหมาย เพื่อเอากำไรส่วนต่าง จากนั้นค่อยมาซื้อหุ้นคืนราคา dilute  หลังวันขึ้นเครื่องหมายสิทธิ์  ถือเป็นกลยุทธแบบหนึ่งในเชิงเก็งกำไร)  ส่วนการเล่นบนกระดานกับหุ้นทั่วไป  จะปรากฏว่า ทุกกลุ่มทุน จะมีการซื้อขายทุกวัน ตลอดปี  หุ้นที่ดีมาก ๆ ก็อาจขาดสภาพคล่อง แต่ก็มีหุ้นที่จัดชั้น คุณภาพ แต่ก็มีการซื้อขายทุกวันตลอดปี เหมือนหุ้นนั้นไม่มีวันซื้อหมด  เมื่อมองลึกลงไป ก็คือการเก็งกำไรแบบหนึ่งนั่นเอง

ถ้าจะเปรียบเปรยกัน การเล่นหุ้นก็เหมือนการเล่นเกม  เกมที่ว่า เก้าอี้ดนตรีนั่นเอง  รายใหม่อยากเข้าก็ต้องมีเงินมาซื้อเก้าอี้ 1 ตัว  ทุกวันที่สภาวะตลาดเป็นขาขึ้น เจ้าของพื้นที่(เสมือนโบรเกอร์ ก็จะได้ค่าคอมมิชั่นมากมาย เพราะการซื้อขายมาก) ก็จะชักเก้าอี้ออกจาก สนามหลาย ๆ ตัว  แสดงว่า ต้องมีคน ติดดอยหุ้นมากขึ้น  (ไม่มีเก้าอี้นั่ง เมื่อหมดวัน คือ ราคาทุนติดดอย) ถ้าจะเล่นต่อ ก็ยอมขายหุ้นติดดอย ออกมาแล้วซื้อตัวอื่นใหม่  (ซื้อเก้าอี้ตัวใหม่)  และถ้าไม่ขาย ก็ให้ยืนรอนอกสนามแข่งก่อน วันรุ่งขึ้นค่อยมีสิทธิเข้าไปแย่งที่นั่ง (เมื่อราคาขึ้นมารับเหนือดอย ก็ขายได้)  ทันใดที่ตลาดเป็นขาลง เก้าอี้ก็ลดจำนวนลง  ผู้คนก็หมดสิทธิ์แย่งที่ และ เจ้าของพื้นที่ก็เอาเก้าอี้ออกเสมอ (เก็บค่าคอมมิชั่นตลอดไปเท่าที่มีคนเล่น)  หากตลาดเป็นขาลง นาน ๆ  คนที่ยืนรอ ก็อาจจะเบื่อ ยอมขายสิทธิ์(ขายหุ้นขาดทุน แล้วออกจากตลาดไป)  ก็จะเป็นหน้าที่ของผู้เกี่ยวข้อง ต้องออกไปโฆษณา หาคนมาเล่นเกมนี้เพิ่มขึ้น  มิเช่นนั้น ตลาดอาจวาย (ซื้อขายน้อยจนเงียบเหงาไปเลย )  

ทั้งหมดที่เล่ามาเพียงให้คนที่จะมาใหม่ หรือคนเก่า ที่เล่นแย่งเก้าอี้ดนตรีจนเพลินจนลืมนับเงินทุนตนเองลดลงหรือเพิ่มขึ้น มองถอยไปวันแรกที่เข้ามา และการเพิ่มเงินซื้อทุกครั้งที่ติดดอย ว่า ต้นทุนจริงเพิ่มขึ้นเท่าใด  เอาออกไปใช้จริงมากกว่าหรือน้อยลง  เล่นนานแค่ไหน ซื้อรถใหม่ได้ยัง ซื้อบ้านใหม่ได้ยัง ทำบุญบริจาคมากขึ้นกว่าเก่าหรือไม่   จิตใจใส ๆแบบเมื่อก่อนหรือไม่   ถ้าเป็นไปตามที่กล่าวมา  ต้องรีบค้นหากลยุทธใหม่เพื่อเอาชนะ ก่อนที่ทุนทั้งหมดที่มีอยู่จะหมดจนน่าใจหาย   สำรวจอย่างจริงใจ อย่าโกหกตัวเอง  อย่ามองแต่คนที่ได้จากตลาด (ซึ่งมีน้อยนิด)  จงมองคนที่เสียจากตลาด(ซึ่งมีมากมายและไม่ใช่คนโง่) เหมือนการแย่งเก้าอี้จากเกม เก้าอี้ดนตรี  สนามเปิดทุกวัน เพลงจบทุกครึ่งวันและสิ้นวัน    ......อย่าเพลิน ....

โปรแกรม Nowya Method  มีกลยุทธย่อนไว้มากมาย

Nowya method