อินเดียฮาเฮ

เรื่องเล่าทั่วไปจากอินเดีย

555

เกเรไม่อัพบล้อค หลังจากกลับมาจากอินเดีย

ปีนี้ไปมา 2 รอบละคะ

รอบแรก ต้นปี ละเหี่ยใจกลับมา คราวนั้น คิดว่า สุดๆ แล้ว ในชีวิต

เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ดูลูกน้องชายสามี งือ...

คราวนี้หนักกว่าคะ หนักกว่าเดิม กรั๊กๆๆๆ



เวลาจะไปเหมือนไก่จะบินๆ จริงๆ ตรู

ใครจะไปรู้คะ เตรียมอกเตรียมใจไปลัลลัลล้า

ไปคราวที่แล้ว มะอึ่ด 2 ขวบ กว่าๆ

ไปคราวนี้ 3 ขวบ กะว่าพูดรู้เรื่อง ตรู สบายละ เหนื่อยน้อยลงแน่

ที่ไหนได้ ระกำ....มานรู้เรื่องมาก มานจำได้ มานคุ้นเคย กับบรรยากาศที่บ้าน

ไม่ใช่ที่อินเดีย

เรื่องมะอึ่ด ว่าแย่แล้ว เรื่องที่เมืองไทย แย่กว่าอีก

กำนดกลับวันที่ 1 ธันวา ต้องเลื่อนออกไปเพราะสนามบินปิด

เคยเจอไหมคะ ประเทศที่เป็นประชาธิปไตย มีม้อบ ปิดสนามบิน

หึหึหึ

ไปคราวนี้ ไปด้วยเหตุ 2 ประกาึ้ร ขึ้นบ้านใหม่ที่อินเดีย และ ทำบุญวันเกิดมะอึ่ด

ปู่ กับ ย่า มะอึ่ด รักหลานมาก เห็นหลานซนแสรด ด ด ด

เลย บอกว่า ควรทำพิธีเกิดใหม่ ซ้ะ จะได้ดีขึ้น

ประทับใจสาด ด ด ด ด ด คะ

กั๊กๆๆๆๆๆ มานยังซนอย่างเดิม ตรูไม่เห็น จะมีอะไรดีขึ้น



แต่เอาคะ เพื่อความสบายใจของผู้ใหญ่ อยากทำไร หนูอ้วนให้ทำ

ก่อนไปก็ลัลลัลล้า บนเครื่องบิน อิแม่มานไม่ได้รู้ตัวเลย เมริ๊ง....ตาย....



อาหารการกิน มะอึ่ดฟาดเรียบไม่มีเหลือ



มานตั้งต้นกินตั้งกะสนามบินแล้วคะ ประเสริฐเลิศศรี

ดูไอศกรีมที่มานอยากกินเดะคะ ฮิเทค ขะหนาด ด ด ด



ก้อนละ 120 บาท ฮือๆๆๆ กินไม่หมด โดนแน่เอ็ง....



ไปถึงนู่น มีคนมารับที่สนามบินเช่นเคยคะ

คราวนี้ถนนดีกว่าคราวก่อน ลงจากเครื่องเวลาที่นั่น 8.30 น.

ขับรถต่ออีก 200 กิโล ถึงบ้านราวๆ ตีหนึ่งครึ่ง พอถึงบ้าน คุณมะอึ่ด ก็ตื่น

พร้อมกับเปิดศักราช แหกปาก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หนู จะกลับบ้าน ....กลับบ๊าน น น น น น



ร้องโหยหวนอยู่ครึ่งชั่วโมง ก็หลับพับลงในอ้อมกอดอิ่มๆของอิแม่มาน

เราก็หอบมานขึ้นไปนอนข้างบน พร้อมกับนึกใจใจ พรุ่งนี้ จะเป็นยังไง

คืนแรกของที่นั่น 2 คน พ่อลูก สลบเหมือด



มะอึ่ด รับมือกับสถานการณ์ได้ไม่ดีนักช่วง 3 วันแรก มานไม่กิน ไม่กรี้

มานไม่มีความสุข....ฮือๆๆๆๆ

มี๊รู้ค้าบ...ลูกไม่เข้าใจภาษา ไม่เข้าใจวัฒนธรรม ถึงลูกจะจำหน้าดาด้า (ปู่ )

กับ ดาดี้ (ย่า) ได้ แต่มันไม่มีประโยชน์ เพราะลูกไม่ได้คุ้นเคย กับเขา

ข้าวปลาอาหารก็แปลกไป ถึงแม้ลูกจะซ้อมกินข้าวกับป่าป๊ะทุกเย็น

แต่พอไปเจอของจริง ลูกก็ด๋อย เดี้ยงไป แต่มะอึ่ดก็พร้อมจะยิ้มเสมอ

เมื่อ...มานเห็นกล้อง.....เด็กหล่อเอ๊ย ย ย ย ย



เพื่อแม่มะอึ่ดทำดั้ย ย ย ย ย



ระยะแรก มะอึ่ดไม่ทานข้าวเลย ตกเย็น จะชวนมี๊ออกไปเดินนอกบ้าน

แล้วบอกมี๊ว่า อยากทานน้ำแดง (เฮลล์บลูบอย) มี๊ จะไปหาจากไหนลูก

มะอึ่ดขอนมกล่องเหลือง (จิตรลดา) ไม่มีลูก หนูกินหมดแล้ว

มะอึ่ดจะขอให้อุ้มเดินไปที่โล่งๆ หน้าซุกคอมี๊....

สงสารลูกแสรดดดดดดดดดดด

แทบอยากลากคอปั๋วกลับบ้านตั้งกะ วันแรกเลยนะนี่

พอครบ 3 วัน มะอึ่ดก็ตัดสินใจ อึ๊...กรี๊ด ด ด ด ด ด ด

อิแม่ ดีใจ วิ่งแถ่ดๆๆๆ บอกคนทั้งบ้าน เอาละลูก เอาละ เริ่มละ

แล้วมะอึ่ดก็กิน แล้ว มะอึ่ด ก็กลับมา....

อร๊าก ก ก ก ก ก ซน สาด ด ด ด ด ด ด ด ด

ความที่ไม่เข้าใจภาษา ทำให้ มะอึ่ดตัดสินใจบัญญัติภาษาส่วนตัวมาใช้

เวลามี แขก...(ญาติผู้ใหญ๋) มาพูดด้วย มะอึ่ดจะโต้ตอบด้วยภาษา

ที่แม้แต่ แม่ของมานก็ไม่อาจแปลได้....

มะอึ่ดชอบผู้สูงอายุ 555 รักทวดมานมาก สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง

ก็นั่งคุยกันเป็นวรรคเป็นเวรได้



พอบอกให้นั่งเฝ้าทวดไว้ มานโคตรเต็มใจ



แต่กับพี่สาวมาน .....มานซ้อมคะ ซ้อมจริงๆ

ปกติอยู่เมืองไทยไปโรงเรียน มะอึ่ดได้ชื่อมากๆ เรื่องเป็นเด็กเรียบร้อย

ไม่เคยใช้กำลัง (ยกเว้นตอนหลับเพื่อนมาถูกตัวมานถีบเพื่อนกระเด็น

ตกเตียงแล้วมาบอกมี๊ว่าเพื่อนถีบมานนะ) ไม่หวงของ...

อยู่ที่นู่น ของข้า ใครอย่าแตะ แม่ข้า อย่าได้ฉี่....กั๊กๆๆๆ

เป็นแม่มานที่อินเดีย ปวดฉี่จนเจ็บไตเลยคะ

กว่าจะได้เข้าห้องน้ำ มานจะเป็นเงาติดตัว

ห่างมานเกิน คืบ ไม่ได้ เป็นน้ำตา

ถ้าปิดประตูห้องน้ำฉี่ จะได้ยินเสียงมานโหยหวนไกลถึงมุมไบ (200 กิโล)

เดชะบุญที่ช่วง 3 วันสุดท้าย เสือมะอึ่ดกลับใจได้นะ

ไม่งั้นแม่มานอาจได้โรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบ และไตวายแถมกลับมาได้

พี่สาวมานน่าสงสารสุด โดนมานซ้อม จริงๆ ทั้ง ตี หยิก กัด ชก ถุยน้ำลายด้วย

เอิ้กกกกกกกกกกกกกก



อาการถุยน้ำลายนี่ไม่เคยเห็นเลย..ไปเห็นเอาที่นู่น...ประทับใจมาก

ขนาดต้องเอาสบู่ล้างลิ้นกันเลยทีเดียว ถึงสามารถหยุดอาการนี้ได้

ไม่ว่าจะพูดดีดีด้วย หรือลงโทษมาน สุดท้ายพี่สาวมาน อาวี่..ก็เจ็บตัว อยู่ดี

บางทีถึงขั้นเลือดออก....

กับน้องชายอายุ 3 เดือนของมาน...ดูเหมือนน่ารักเนอะ



ภาพลวงตาคะ ภาพลวงตา

เบื้องหลังการถ่ายทำ พออิแม่มานวางกล้องปั๊บ มานเขย่าเปล จับคว่ำ เลย



ไม่ต้องเป็นสุขกันละชีวิตนี้

อิแม่มานไม่รู้จะทำไงแล้ว จึงบอกกับมานว่า

ถ้า อาวี่ร้องเพราะลูกตีอีกเพียงครั้งเดียว

มี๊จะหายตัวไปมะอึ่ด จะไม่กลับมาหามะอึ่ดอีกเลย อย่าตีอาวี่อีกนะ

มานนิ่งไปอึดใจ แล้วพยักหน้า....แล้วมานก็วิ่งแถ่ดๆๆไปหาพี่สาวมาน

10 วินาทีหลังจากนั้น ได้ยินเสียงโหยหวนจากอาวี่

อร๊าก ก ก ก ก ก ก ก

มะอึ่ดวิ่งตึกๆๆๆ

มายืนหน้าซีดตัวสั่น มี๊ อย่าหายไปนะ หนูไม่ได้ตีอาวี่

อ้าว...แล้วเขาร้องได้ไงห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

มะอึ่ดหยิกอย่างเดียว........แสรด ด ด ด ด ด ด

จนกระทั่ง ฟัว (อา) เอาลูกสาวกลับไปเรียนหนังสือ

น้องชายวัย 3 เดือนก็ต้องตามครอบครัวอาไปด้วย

มะอึ่ดถึงได้สำนึกว่าขาดเพื่อนเล่นไปแล้ว

มานนั่งน้ำตาไหล บอกว่า..มี๊ ตาม อาวี่ กลับมาเถิ้ด

มะอึ่ดจะไม่ตี ไม่หยิก ไม่กัด เขาอีกแล้ว 555 สายไปแล้วลูกเอ๊ย

เขาไปแร้น น น น น สะใจมี๊ เจง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (อิแม่โรคจิต)



ไปอยู่ที่ันั่น 18 วัน เลยจากกำหนดเดิมมา 8 วัน....

มานปรับตัวได้ ช่วง 8 วันสุดท้ายนี่เอง

เรียกว่าดีขึ้นเรื่อยๆๆๆๆๆ จน วันสุดท้าย

ดาด้า ดาดี้ พึมพำว่าเพราะพิธีที่เขาทำให้แน่ๆ 555 ที่ไหนฟร่ะ

เพราะมานปรับตัวได้นะสิ เด็ก...นะ พอปรับตัวได้ ที่ไหนมานก็มีความสุข

แต่อิแม่มานเดะ น้ำหนักลงฮวบ ที่เคยอวบระยะสุดท้าย

กลายเป็นอวบ ปานกลางไปได้ 555

น้องสาวคนนี้ โชคดี อยู่อีกเมืองนึง เลยโดนมะอึ่ดซ้อมน้อยหน่อย

พอมาเจอกันอีกที มะอึ่ดปรับตัวได้แล้ว เลยอยู่ในศีลธรรมอันดีมานิด ฮี่ ฮี่



พอมานปรับตัวได้ ชีวิตก็เหมือนจะดีขึ้นมาหน่อย อินังแม่มานก็ได้ร่าเริงนิด

ป่าป๊ะพาออกเที่ยว ไปเยี่ยมน้องชาย เฮ้อ อ อ อ อ อ สงบ



ประกวดความงามกับวัว



สาวๆ แถวนั้น แบกของกันแบบนี้



บ้านเรือนของพวกการไฟฟ้า เห็นสภาพอย่างนี้เถอะ ทุกหลังมีเคเบิ้ล

บางหลังเป็นจานดาวเทียมนะคะ มันไม่แพงเลย เคเบิ้ล รับได้ 150-200 ช่อง

จ่ายตังค์ 150 บาท ต่อเดือน ดาวเทียม 250 บาท ต่อเดือน

ได้เป็น 3-400 ช่อง แข่งกันลดราคาค่าบริการ ได้สัมปทานเป็น 100 เจ้า

ไม่มีเจ้าไหนผูกขาดการบริการ ฮ่วย บ้านเมืองตรู ไม่มีงี้มั่งเว้ย

ล่าสุด ที่นั่น ใช้สัญญาณเป็น mpeg 4 สามีตามหากล่องรับสัญญาณ

ในเมืองไทย...พวกบอก ยังไม่มีค้าบ...เมืองไทยยังไม่ใช่ ป้าด ด ด ด



เด็กคนนี้เดินเล่นสบายๆ อากาศเย็นๆ



บ้านพักพนักงานการไฟฟ้า กำแพงบ้านน่ารักจริงๆ



ดูเขาตากผ้ากันเดะ ถ้าแม่ยายสามีไปเห็นเข้า

คงเรียกตัวคนตากออกมาอบรม ตากแบบนี้ เมื่อไหร่แห้งห๊า า า า า

คุณยิ๋งขา...ที่นู่นนะร้อนแห้งคะ ซักผ้าขึ้นราวตากตอน บ่าย 3 ยังแห้งเล้ย



ควายก็หล่อ เย็นๆ เตรียมตัวนอนแล้ว



กลับบ้านกันตอนตะวันตกดิน ดูไว้ลูกเอ๊ย กรุงเทพฯ ไม่มี...



บรรยากาศ.....อร๊าย ย ย ย ย ย ย ยย



เด็กคนนี้มีความสุขมากขึ้นทุกวัน ใครๆก็ตามใจ ไม่ต้องไป โรงเรียน

(ตรูตายแน่ๆ ตอนกลับมาไทย))

นี่ๆๆ กินข้าวด้วยมือเป็นนะ มี๊ไม่ต้องมาป้อนเลย



มานยอมนั่งเล่นกับพ่อมาน โดยไม่ต้องมีมี๊ด้วย ฮิ้ว ว ว ว ว



พี่สาวคนโปรดช่วงหลังๆ นั่งเล่นได้เป็นชั่วโมงๆๆๆ



และแล้ว เราก็กลับบ้านกัน....

ไม่เคยคิด เคยฝัน ว่าจะมาเจอสนามบิน แบบ นี้....เฮ้ย ย ย ย ย ย ย



เดินไปแบบเหงาหงอย....ว๊าก ก ก ก ก 10 นาที แล้ว ยังไม่มีเพื่อนคนอื่น

นอกจากเพื่อนในเครื่องบิน...ซึ่งมีเพียงครึ่งลำ แป่ว ว ว ว ว ว



ดะ ดะ ดะ ดะ ดิวตี้ ฟรี......คร่อก ก ก ก



เดินตามระยะทางเป็นเวลา 10 นาที ตม ตรวจ 2 นาที เดินไปป้าด

เจอกระเป๋ารอที่เบลท์ หูย ย ย ย อะไรนะนี่



แล้วเบลท์ อื่น....



ประเทศไทยของช้าน น น น น

ชั้นไปเยี่ยมบ้านสามีเพียงไม่กี่วัน ใครทำร้ายเธอได้แบบนี้นะ

แล้วนับแต่นี้ ก็ต้องเป้นหน้าที่ของพวกชั้น พวกไม่มีสี พวกที่ยืนดูอยู่นิ่งๆ

ที่จะต้องสร้างรอยยิ้มให้เธอกลับคืนมา คิดกันได้ไงนะ

ไม่เข้าใจ จะฆ่าปลวก ฆ่าหนู เพียงตัวเดียว เผาบ้านตัวเองทิ้ง

ใช้อะไรคิดกัน ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

Create Date : 18 ธันวาคม 2551		12 comments
Last Update : 18 ธันวาคม 2551 14:12:03 น.
Counter : 1568 Pageviews.
Share Tweet