Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2556
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
25 พฤศจิกายน 2556
 
All Blogs
 

โกบี โสภาค สุวรรณ


โกบี : โสภาค สุวรรณ

พิมพ์ครั้งที่5, 2552 / จำนวน 528 หน้า / สนพ. คลังวิทยา / ราคาปก 350 บาท




เรื่องราวจากปก

   เรื่องราวของเจ้าชายบัณฑิตหนุ่มแห่งมหาวิทยาลัยเยลกับนักสำรวจสาวน้อยลูกครึ่งผู้เปี่ยมไปด้วยความสามารถ และความทระนงท่ามกลางไฟสงครามในดินแดนอันไกลโพ้น ของจีน

   ถึงจะไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับเราก็ขอให้รู้ว่า ความรักที่ฉันมี ต่อเธอนั้นจะคงอยู่ถาวรจนชั่วลมหายใจสุดท้ายหน้าที่ต้องมาก่อนความรัก ชีวิตและร่างกายของฉันเป็นของทุกคนที่ฮามีส่วนหัวใจนั้นขอฝากเธอช่วยเก็บรักษาไว้ด้วย...

เรื่องราวเพิ่มเติม (สปอยล์เนื้อเรื่อง)

   ลิลลี่ ไรเนอร์ เด็กสาวลูกครึ่งอเมริกัน- จีน ตั้งแต่มารดาเสียชีวิตไป ลิลลี่ก็อาศัยกับอยู่บิดาซึ่งเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยในเป่จิง จนเมื่ออายุได้ 12 ขวบ โทมัสผู้เป็นบิดาก็เลยตัดสินใจกลับบ้านเกิดที่บอสตันโดยเธอและหม่าจุงอิน(สาวใช้ประจำตัวมารดาที่กลายมาเป็นพี่เลี้ยงของเธอ)ก็ได้ย้ายไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาบิดาเธอกลับทำงานไปเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

   ด้วยชีวิตที่โลดโผนไม่เหมือนใคร   ลิลลี่เติบโตมาด้วยความมั่นใจในตัวเอง ทำให้เธอเป็นหญิงสาวที่ฉลาดไม่เกรงกลัวใครและคิดว่าผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีทัดเทียมผู้ชาย  เธอสามารถทำอะไรได้หลายๆอย่างที่ผู้หญิงในยุคนั้นไม่นิยมทำกัน อาทิ ขี่ม้า ขับรถยนต์ ฯลฯ   ลิลลี่ได้เขียนนิยายผจญภัยเรื่องนางสาวแม็กกี้ซึ่งเป็นเรื่องราวการผจญภัยโดยถ่ายทอดประสบการณ์ผ่านต้วเธอเองให้ฮุ่ยซันและแอชลี่เพื่อนสนิทเธออ่านบ่อยๆ

   หลังจากที่เธอจบการศึกษาและพ่วงด้วยด้วยเกียรตินิยม  ลิลลี่และโทมัสจึงกลับไปเป็นเจ้าหน้าที่นักสำรวจที่ประเทศจีนอีกครั้ง  โทมัสได้รับทุนสำรวจจากสมาคมภูมิศาสตร์แห่งชาติสหรัฐอเมริกา ในดินแดนที่เรียกว่าทะเลทราย “ โกบี ”

   ลิลลี่ โทมัสและบรรดาเหล่านักวิจัยด้านภูมิศาสตร์ในด้านต่างๆ ทั้งธรณีวิทยา โบราณคดี อุตุนิยมวิทยา ได้เริ่มตั้งขบวนคาราวานขึ้นที่เมืองเปาโถ เมืองเล็กๆ ในทางตอนเหนือของประเทศจีน เพื่อเดินทางไปสู่อูรุมชีเมืองหลวงของมณฑลซินเกียง   ซึ่งมีระยะทางกว่า 3000 ไมล์ พวกเขาต้องใช้อูฐจำนวน 220 ตัว ฝงเจียจิ้งหัวหน้าคนครัว ข้ารับใช้ คนเลี้ยงสัตว์และนักวิจัยทั้งจากจีนและประเทศอื่นๆ รวมกว่า 30 ชีวิต ต้องใช้เวลาเดินทางนานกว่า9 เดือน โดยได้รับอนุญาตจากโยบลา ข่าน เจ้าชายจากโกบีผู้ที่เพิ่งสำเร็จการศึกษาทางด้านการปกครองจากมหาวิทยาลัยเยล ฮามี หรือคูมุลในภาษามงโกลเป็นเมืองใหญ่ที่ยังมีการปกครองในรูปแบบกษัตริย์อยู่ เจ้าชายจะผู้นำให้ความรู้และให้คำแนะนำขบวนคาราวานในครั้งนี้

   นักสำรวจทะเลทรายโกบี เริ่มเดินทางจากมณฑลชานสี – กังสู – สู่มณฑลซินเกียง ตามเส้นทางทางการค้าในสมัยโบราณของมาร์โคโปโล ผ่านแม่น้ำที่ไหลผ่านโกบีอย่างเอ็ชติงโก ผ่านสภาพอากาศอันเลวร้าย ทั้งพายุฝนพายุทะเลทราย และพายุหิมะ

   โยบลา ข่านไม่เห็นด้วยที่จะให้มีผู้หญิงเดินทางในการสำรวจครั้งนี้เพราะเป็นห่วงเรื่องความลำบากและความปลอดภัย แต่เขาก็ต้องยอมรับในความดื้อรั้นของลิลลี่ ซึ่งลิลลี่เองก็ไม่ชอบใจเขายิ่งนักที่เธอถูกปฏิเสธในเรื่องการเดินทาง แต่โยบลาข่านเองก็ได้ช่วยเหลือเธอในระหว่างการเดินทาง และความรู้สึกผูกพันเล็กๆนี้ค่อยๆสานความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นมาเรื่อยๆ เขามอบแม่อูฐสีดำตัวใหญ่ซึ่งลิลลี่ได้ตั้งชื่อให้มันว่าเลดี้แคมีเลีย เขามอบผ้าห่มหมีขาวให้แก่เธอ เพราะสภาพอากาศเริ่มหนาว และซื้อลูกสมันกำพร้าให้เธอเลี้ยงเพื่อที่เขาจะสามารถมมองเห็นในอีกด้านที่อ่อนหวานในตัวของเธอ

   เช้าวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใสหลังพ้นจากสภาพอากาศที่เลวร้ายโทมัส ไรเนอร์ก็รู้สึกว่าเขาเองไม่สบาย หลังผลตรวจโดยแพทย์ประจำคาราวานบอกว่าโทมัสมีอาการไข้และมีอาการปอดบวมแทรก แต่คาราวานจะต้องเดินทางต่อไป ท้ายที่สุดกองคาราวานก็ต้องมีอันต้องยุติลง เมื่อเช้าวันหนึ่งโทมัส ไรเนอร์ได้สิ้นลมไป ลิลลี่ต้องการสืบทอดเจตนารมณ์ผู้เป็นบิดา เธอจึงเสนอว่าเธอต้องการที่จะนำทีมสำราวจต่อไปในอีกครึ่งทางที่เหลือ แต่เธอก็ต้องยอมรับในมติของผู้ร่วมคาราวานสำรวจเมื่อทุกคนไม่เห็นด้วยและเธอต้องเดินทางกลับอเมริกา

   ลิลลี่เดินทางกลับบอสตันอย่างเศร้าใจ   ทั้งโครงการสำรวจที่มีอันต้องพับไป และบิดาผู้ที่จากไปหลังจากที่ได้สำรวจเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นเอง   ลิลลี่จึงเดิมพันด้วยผลงานวิจัยที่เหลือแก่สมาคมฯว่าถ้าเธอสามารถสำรวจและวิจัยโครงการนี้ต่อไปได้สำเร็จ  พวกเขาจะต้องคืนเงินค่าตอบแทนและค่าวิจัยให้กับเธอ ทางสมาคมฯไม่มีทางเลือกเนื่องด้วยเงินที่ลงทุนไปจำนวนมากต้องสูญเปล่าไปเมื่อโทมัสจากไป ทางสมาคมฯจึงต้องยอมรับในข้อเสนอและยอมให้เธอสำรวจต่อไป...

   โครงการวิจัยโกบีได้ถูกสานต่อโครงการอีกครั้ง  โดยลิลลี่และโจนส์ ไรเนอร์ ผู้เป็นน้องสาวบิดาของเธอ โจนส์เป็นมิชชันนารี และยื่นมือเข้ามาช่วยเธอ โจนส์เกิดและอาศัยอยู่ในจีนมาตั้งแต่เด็กเดินทางสำรวจประเทศจีนมามากมาย ขบวนคาราวานอนาถาของลิลลี่ จึงได้เริ่มต้นขึ้นโดยมีฝงเจียจิ้งข้ารับใช้ประจำตัวบิดา และเป็นหัวหน้าพ่อครัวประจำคาราวานครั้งที่แล้ว พร้อมคนขับเกวียนอีกสองคน คือเฉินเพ่ยและหลีเก้า-เต่   เดินทางสำรวจอีกครึ่งทางที่เหลือไปสิ้นสุดที่เมืองอูรุมชีเมืองหลวงของมณฑลซินเกียงต่อไป

   5 ชีวิตพร้อมเกวียนสองเล่มและอีกลาสองตัว เดินทางจากเหลียวโจวมณฑลกันสู คณะมินิคาราวานครั้งนี้ไม่รอดหูพ้นตาของ  โยบลา  ข่านไปได้เขาเองยังคงเชื่อมั่นในตัวเธอเสมอว่าเธอจะต้องกลับมา เจ้าชายพร้อมด้วยราชองครักษ์ อเมริกับอิลานเดินทางมารับเธอด้วยขบวนนายทหารและฝูงม้ากว่า20 ตัว ลิลลี่ดีใจที่เธอได้โยบลา ข่านมาช่วยเธอ เขาได้นำทางเธอผ่านเส้นทางทะเลสาบพระจันทร์ ชมความงามของโอเอซิส กลางทะเลทราย ภูเขาทรายที่ส่งเสียงร้องถ้ำแห่งพระพุทธรูปพันองค์ ไปจนถึงคูมุลหรือฮามี ลิลลี่ได้รับเกียรติให้เข้าเฝ้าองค์มักซุต ข่าน ราชาแห่งโกบีและพระมารดาของเจ้าชายด้วย เจ้าชายพาเธอไปชมผลผลิตด้านการเกษตรของฮามีอาทิ สวนผลไม้ที่อาราแตม ที่มีผลไม้นานนาชนิด ทั้งแอปเปิ้ล แพร์ แอพริคอท ลูกพีช พลัมและผลไม้ที่ขึ้นชื่ออย่างแตงหวาน หรือพระตำหนักฤดูร้อนในเชิงเขากาลิคทัช เมืองเกษตรกรรมอีกแห่งอย่างลัคชุน ซึ่งอยู่ในโอเอซิสแห่งตูร์ฟาน

   ลิลลี่และเจ้าชายเดินทางต่อไปยังเมืองสุดท้ายอย่างอูรุมชี  นครหลวงของมณฑลซินเกียงและได้รับการต้อนรับโดยหยังเส็ง-สิน  ผู้ว่าการมณฑล แต่ความวุ่นว่ายและโกลาหลเริ่มปะทุขึ้นมาเมื่อ ฟั่น เหยา-หนัน ผู้ช่วยคนสนิทลอบยิงผู้ว่าการเสียชีวิต แต่ฟั่น เหยา-หนัน เองก็ต้องถูก ซินซู-เหรนจับกุมอีกที นายซิน ซู-เหรน ตั้งตัวเป็นผู้ว่าการรัฐคนใหม่แต่เขาเป็นคนที่ไร้ความสามารถ  แต่กลับต้องการในอำนาจอันยิ่งใหญ่ และเริ่มประกาศสงครามกับฮามีโดยจับกุมเจ้าชายนาซีร์มกุฎราชกุมาร ผู้เป็นพระเชษฐาของโยบลา ข่านไปเป็นตัวประกันเพื่อหวังให้ฮามียอมสิโรราบ...

ลิลลี่และเจ้าชายต้องรีบเดินทางกลับฮามีเนื่องด้วยภัยสงครามเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นมา เธอต้องยอมยุติการสำรวจเมืองบาคุล อีกหนึ่งเมืองสุดท้ายที่อยู่ในแผนวิจัยในครั้งนี้ พร้อมกับการสิ้นพระชนม์ของมักซุต ข่านราชาแห่งโกบีพระราชบิดา และเจ้าชายผู้เป็นโอรสจะต้องนำกำลังต่อต้านการรุกรานของกองทัพทั้งสองให้ได้...

   สงครามสามเส้าสามทัพ ครั้งนี้ปะทุความรุนแรงขึ้นเมื่อหมดยุคระบอบจักรพรรดิของจีน หม่า-ชุงหยิง ชายหนุ่มรูปหล่อ วัย 23 ปีผู้มีความทะเยอทะยานนำทีมกองทัพรัฐบาลต้องการจัดการกับ ซิน-ซูเหรนผู้ก่อความปั่นป่วน และต้องการโค่นล้มระบอบกษัตริย์ของฮามี แห่งโกบีไปพร้อมกัน การโจมตีของ หม่า-ชุงหยิงครั้งนี้ เป็นเหตุให้ลิลลี่และโจนส์ ต้องถูกจับกุมตัวที่เมืองตุนหวั่งไปเป็นนางพยายบาลประจำกองทัพที่อันสีอยู่ถึง 5 เดือนเต็ม คนขับเกวียนทั้งสอง หลี เก้า-เต่ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารทัพในหน้าและได้รับบาดเจ็บกลับมา ส่วนเฉินเพ่ยหนุ่มน้อยอีกคนต้องสังเวยชีวิตในสงครามครั้งนี้...

   เจ้าชายวางแผนการช่วยเหลือให้ลิลลี่และอาออกมาจากค่ายทหาร และว่าจ้างกลุ่มรถม้านางโลมเคลื่อนที่ให้พาพวกเขาไปส่งในเขตที่ปลอดภัยยังกำแพงเมืองจีน ที่เกีย ยุค-หวั่น ตลอดค่ำคืนที่รถม้าเดินทางเพื่อให้รอดพ้นจากเส้นทางทหารนั้น  บนยอดเนินทรายที่ขนานไปกับเส้นทางของรถม้าของนางโลม มีเงาของเจ้าชายและม้าสามตัว ที่คอยเดินตามอารักขารถม้าของเหล่านางโลม จนกว่าแสงอาทิตย์จะสาดส่องขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็พร้อมที่จะจากเธอไป....

   การจากลาครั้งสุดท้ายเมื่อแสงอาทิตย์เริ่มทอแสงขึ้นมาเจ้าชายเดินมายังรถม้าเพื่อร่ำราลิลลี่ แต่ลิลลี่เหนื่อยกับการเดินทางในครั้งนี้จึงได้หลับไป เมื่อเจียจิ้งจะปลุกเพื่อมาบอกลาเจ้าชาย แต่เจ้าชายได้กล่าวห้ามเอาไว้ พร้อมทั้งบอกว่า   “ อย่าทรมานเธออีก  เพราะแค่ที่ต้องจากกันอย่างนี้ก็ทรมานเธอมากพอแล้ว”........

(จบประโยคนี้คนอ่านน้ำตาซึมกันไปเลยทีเดียว)

รถม้าได้เคลื่อนขบวนเดินทางต่อโดยไม่มีเงาของเจ้าชายคอยเดินทางตามอีกต่อไปแล้ว.......

ไม่มีพรุ่งนี้สำหรับเราอีกแล้ว....


ความคิดเห็นหลังจากที่ได้อ่าน

   กลับมาอีกครั้งกับผลงานแนวไพรัชนิยายกลางทะเลทราย   ของคุณป้าโสภาคสุวรรณ อีกเล่มที่ประทับใจมากๆใครที่เคยอ่านผลงานของโสภาคแล้วถ้าไม่ได้อ่านเล่มนี้ถือว่าพลาดอย่างแรง   จขบ.คิดว่าสนุกว่าเรื่องอื่นๆที่ได้อ่านมาอีก เริ่มแรกมันเป็นเรื่องราวกุ๊กกิ๊กแนวพ่อแง่แม่งอน ของนางเอกจอมแก่นอย่างลิลลี่ อ่านไปยิ้มไปได้สนุกสนานร่วมไปกับเธอในนิยายที่เธอแต่งกับการผจญภัยของนางสาวแม็กกี้ที่แฟนๆนักอ่านของลิลลี่ อย่างแอชลี่กับฮุ่ยซันเพื่อนสนิทของเธอมักจะเรียกร้องและคอยติดตามผลงานของเธอเสมอ  ความรักของทั้งคู่เริ่มก่อตัวขึ้นมาทีละนิด จนถึงจุดพีคเมื่อวันนั้นคือวันที่เธอและเขาต้องจากกันไปชั่วชีวิต เมื่ออ่านจบรู้สึกว่า อืมการลาจากกันแบบนี้มันช่างทรมานหัวใจคนอ่านจริงๆ...

   ความรักและหน้าที่ทำไมมันสวนทางกันแบบนี้   เจ้าชายต้องยอมสละความรักเพื่อที่จะปกป้องบ้านเมือง เจ้าชายกล่าวว่า ถ้าเขาเป็นเพียงนายโยบลาเขาก็คงจะหนีไปพร้อมกับเธอแน่ๆ แต่เขาไม่ใช่นายโยบลา แต่เขาคือโยบลา ข่านโอรสแห่งทะเลทราย ผู้ที่มีหน้าที่อันสำคัญต่อชาติบ้านเมืองเขาต้องปกปักรักษาให้ถึงที่สุดแม้ชีวิตจะหาไม่ ...

   เมื่ออ่านจบยังแอบหวังอยู่ลึกๆ ว่าสักวันหนึ่ง โยบลา ข่านจะต้องกลับมาหาลิลลี่ ถึงแม้ว่าวันนั้นจะไม่มีวันมาถึงก็ตาม...


** รูป. ทะเลสาบพระจันทร์ หนึ่งในเส้นทางที่สำคัญอีกแห่งหนึ่ง ของคาราวานสำรวจทะเลทรายโกบีของลิลลี่...





 

Create Date : 25 พฤศจิกายน 2556
13 comments
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2556 13:41:10 น.
Counter : 7795 Pageviews.

 

ไม่คอ่ยได้แตะแนวทะเลทรายเลยครับ

 

โดย: อุ้มสม 25 พฤศจิกายน 2556 17:15:46 น.  

 

เรื่องนี้ไม่มั่นใจว่าอ่านหรือยัง
ถ้าเป็นทะเลทรายรุ่นแรก ๆ ของผู้เขียนจะไล่อ่านทุกเล่มค่ะ

 

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 25 พฤศจิกายน 2556 17:51:25 น.  

 

เป็นเรื่องที่ชอบมากๆเรื่องหนึ่งของคุณโสภาคเลยครับ เสียดายแต่ตอนจบที่เศร้าไปหน่อยครับ

 

โดย: สามปอยหลวง 25 พฤศจิกายน 2556 18:20:53 น.  

 

แนวทะเลทรายไม่ค่อยได้อ่านเลยค่ะ

 

โดย: Aneem 25 พฤศจิกายน 2556 20:01:48 น.  

 

เรื่องนี้ลังเลค่ะ แม้จะจบเศร้า แต่ก็ยังอยากอ่านอยู่ดีค่ะ

 

โดย: Sab Zab' 25 พฤศจิกายน 2556 20:36:58 น.  

 

น่าอ่านค่ะ จบแบบนี้แหละชอบนักแล …
สงสัยต้องไปหาที่ห้องสมุดค่ะ

 

โดย: polyj 25 พฤศจิกายน 2556 22:02:03 น.  

 

น้องอุ้มสม / แนะนำให้ลองแวะเข้ามาในทะเลทรายลองดูนะครับ บางทีอาจจะหลงอยู่ในทะเลทรายไปเลยก็ได้ เพราะเรื่องนี้สนุกดีครับ แต่จบเศร้าอะ

คุณพุดน้ำบุศย์ / ลองหยิบขึ้นมาอ่านระทึกความหลังนะครับ เรื่องนี้เป็นผลงานยุคแรกๆ ส่วนงานยุคหลังๆ เห็นแค่ชื่อผมก็ไม่กล้าแตะเลย...เหมือนจะไม่หนุก

คุณสามปอยหลวง / ชอบเช่นกันครับ เล่มนี้เป็นอีกเล่มในดวงใจในนามปากา โสภาคฯ เลยครับ

คูณAneem / แนะนำครับ

คุณ Sab Zab / อย่าลังเลเลยครับ สนุกมาก แบบว่าซึ้งกินใจ

คุณ Polyj / แนะนำครับ

เรื่องราวแนวทะเลทรายผมว่าคุณโสภาคนี่แหละครับเขียนสนุก เป็นรุ่นบุกเบิกนิยายแนวนี้

 

โดย: Nat_NM 29 พฤศจิกายน 2556 13:15:00 น.  

 

ไม่กล้าอ่านเพราะจบเศร้านี่ล่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ

 

โดย: คุณหนูฤดูร้อน 7 ธันวาคม 2556 12:45:18 น.  

 

คุณหนูฤดูร้อน / ถึงแม้จะเศร้าแต่อยากบอกว่าสนุกนะครับ ฟันเฟิม

 

โดย: Nat_NM 24 ธันวาคม 2556 16:59:25 น.  

 

เรื่องนี้อ่านแล้วถึงแม้ตอนจบจะเศร้าแต่ก็เป็นความเศร้าที่ กินใจ สะเทือนอารมณ์ รู้สึกได้ถึงความรักของพระนาง อ่านจบแล้วก็ยังรู้สึกอินไปอีกหลายวัน

 

โดย: Nueng IP: 49.230.224.173 23 พฤศจิกายน 2557 13:12:50 น.  

 

เรื่องนี้ดีมากค่ะ

เศร้าตอนจบ..

แต่ก็...ซึ้งมากค่ะ...ชอบบบบ...

 

โดย: Laylin IP: 223.24.46.59 13 พฤศจิกายน 2559 21:24:29 น.  

 

เรื่องนี้ดีมากค่ะ

เศร้าตอนจบ..

แต่ก็...ซึ้งมากค่ะ...ชอบบบบ...

 

โดย: Laylin IP: 223.24.46.59 13 พฤศจิกายน 2559 21:24:50 น.  

 

'ขอบคุณ ่่ สำหรับรีวิวนี้และภาพอันงดงามขอวทะเลสาบพระจันทร์ครับ

 

โดย: Narongrith,Theerasart IP: 1.46.154.143 27 กุมภาพันธ์ 2567 8:59:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


blissfultime
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




Friends' blogs
[Add blissfultime's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.