พิมพ์ครั้งที่ 12, 2554 / 497 หน้า / สนพ.ทรีบีส์

ราคา 300บาท

เพลงลาวม่านแก้ว

ข้ามสีทันดร ตระการ  สู่แคว้นแดนไทย

 กลิ่นจอมขวัญ ปักใจพี่มั่น ตรึงหมาย 

 กี่ชาตกี่ภพ ไม่มีคลอนคลาย

 รักเจ้าไม่หน่าย ไม่คลายจากกัน

แจ่มจันทร์ขวัญฟ้า ขอเทวาเป็นพยาน

วันดีศรีสุขสองเราสมัครสมาน พี่ขอรักนงคราญ 

จวบจนรักนั้น นิรันดร์กาลเอย

ดอกเอ๋ย เจ้าดอกจำปาลาว ตัวพี่รักเจ้าเท่าท้องนภาเอย

คำโปรยจากปกหลัง

‘พอเลี้ยวโค้งถนนภาพบ้านสีขาวงามกะทัดรัดปรากฏขึ้นหลังรั้วเหล็กโปร่งราวกับมือวิเศษคลี่ฉากแมกไม้สีเขียวออกให้เห็นปราสาทเทพนิยายที่ซ่อนอยู่ภายใน...

รถจอดลงหน้าประตูเหล็กดัดแบบโบราณคราวนี้อันตราเปิดประตูลงมาอย่างไม่รู้สึกตัว...หล่อนรู้สึกแต่เพียงว่า...ได้กลับมาสู่บ้านเดิมเก่าแก่ของตนบ้านซึ่งหล่อนจำได้เพียงในความฝันเลือนรางเป็นเวลาเกือบตลอดชีวิต

บ้านเก่าแก่...แต่ว่าน่ารักหลังนี้เหมือนกับว่าจะเปล่งเสียงทักทายหล่อนอย่างยินดีปรีดาเช่นกันอันตรายืนเกาะรั้วความมึนงงวูบขึ้นมาเหมือนกับหล่อนจะเป็นลมไปในชั่วอึดใจแต่หล่อนก็ยังจำได้...บ้านสีขาวดูโดดเด่นอยู่กลางสีมรกตของแมกไม้ในยามเย็นทอทาบด้วยเส้นทองของดวงตะวันที่ลอดกิ่งไม้ลงมาเป็นรอยริ้วไหวๆบนพื้นหญ้าเขียวสด...’

ความคิดเห็นหลังจากที่ได้อ่าน...

 กับเรื่องราวการรอคอยความรักเจ้านางน้อยกับท่านชายใหญ่ 3 ภพสามชาติอ่านแล้วห่อเหี่ยวหัวใจจริงๆ T_T ถึงแม้ว่าจะลงเอยด้วยความสุขในตอนท้ายก็จริง แต่มันก็ทรมานใจคนอ่านจจริงๆ แอบสงสารราชาวดี ตอนที่ท่านชายจิรายุสเดินทางไปหาราชวดีที่ต้องใช้เกวียนเป็นยานพาหนะและได้ทราบถึงการเสียชีวิตของท่านนายอำเภอพ่อของราชาวดี เธอต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากแต่มันก็เป็นเส้นทางที่เธอเลือกเอง ต้องตายอย่างโดดเดี่ยวที่วัดบนดินแดนอีสานอันทุรกันดารเมื่อสมัยนั้น T_T อ่านไปลุ้นไป ถึงแม้จะเคยดูในละครก็จริงแต่บางฉากมันต้องอาศัยจินตนาการในการอ่านไปด้วย การรอคอยเนื้อคู่เพื่อกลับมาครองรักกันมันช่างทรมานจริงๆT_T