หลังจากได้น้ำตาลโตนดแท้ที่คุณโส่ย(secreat)หิ้วเอามาฝากเพื่อน ตอนเปิดกล่องขึ้นมา
ความหอมหวานของน้ำตาลโตนดทำให้เรานึกถึงขนมไทยหลายอย่างและลอดช่องน้ำกะทิ
แต่แม่เรากลับนึกถึงเมี่ยงคำฝีมือยายในอดีตวัยเยาว์สมัยแม่ยังตัวกระเปี๊ยก
ฟังจากที่แม่เล่า นอกจากอาหารพื้นบ้านแล้วยายยังมีอาหารแปลกๆ มาทำให้กินบ่อยๆ
ความที่ยายเคยอยู่ในคุ้มมาก่อนเลยมีอาหารค่อนข้างหลากหลายมาทำให้ลูกๆ ได้กินกัน
แม่บอกว่าแค่ยายเก็บผักเก็บหญ้าจากรอบๆ บ้านมาทำโน่นนี่แป๊ปเดียว ก็ได้ของอร่อยออกมาแล้ว



ก่อนหน้านี้เคยลง"เมี่ยงคำน้ำกะปิ"แบบโบราณที่ได้จากยายอีกสูตรไว้..คลิ๊กที่นี่







เมี่ยงคำมะพร้าวแบบบ้านๆ ที่ยายใช้วัตถุดิบรอบๆ ตัว
มะพร้าวขูดและนำไปนึ่งพักไว้
...ส่วนคุณหลานยุคนี้ใช้มะพร้าวขูดสำหรับคั้นกะทิที่ตลาดโลด
หอมแดงหั่นเป็นลูกเต๋าเล็กๆ
น้ำตาลโตนดผสมกับน้ำปลาดีให้ละลาย ชิมให้รสหวานเค็มกลมกล่อม
...ไม่อยากบอกว่าแตะชิมเพลินเชียว เพราะรสปะแล่มหอมทั้งน้ำตาลทั้งน้ำปลา








เอามะพร้าวที่นึ่งพักไว้ลงไปคลุกกับน้ำตาลที่ละลายกับน้ำปลาให้ทั่ว
ใส่หอมแดงที่หั่นไว้ลงไปคลุก








ห่อด้วยใบผักกาดดองบีบน้ำให้สะเด็ดหรือใบชะพลู
...ทั้งสองใบจะให้รสชาติที่ต่างกัน
ใบผักกาดดองจะทำให้เมี่ยงมีรสเปรี้ยว ส่วนใบชะพลูเวลาเคี้ยวจะมันๆ
ส่วนตัวสรุปว่าจะใบไหนก็เคี้ยวเพลินทั้งคู่










สมัยก่อนจะมีเครื่องเคียงแค่ถั่วคั่วและพริกขี้หนูสวน
แต่ถ้าเป็นสมัยนี้จะดัดแปลงเพิ่มกุ้งแห้งตะไคร้ก็ได้ความอร่อยหอมมันไปอีกแบบ
เวลาเคี้ยวเจอมะพร้าวขูดที่คลุกไว้จะหอม หวาน มัน เค็มอยู่ในตัว แต่พอกัดเจอพริกแล้วจะจี๊ดได้ใจ









แม่บอกว่ายายจะห่อเป็นคำจัดเรียงใส่จานวางไว้บนโต๊ะตรงนอกชาน
ใครเดินลงบ้านก็หยิบใส่ปากคำ เดินขึ้นบ้านก็หยิบใส่ปากคำ....แป๊ปเดียวหมดจาน