ตอนที่ 16 พาร์ท 1

ข้างใต้ข่าวที่ถูกพาดหัว...มีรูปของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้เสียใจอย่างหนัก แต่ใบหน้าของเธอถูกเบลอเอาไว้เพื่อปิดบังหน้าตาไม่ให้คนอื่นจำเธอได้ว่าเธอเป็นใคร และเป็นการป้องกันความเป็นส่วนตัวของเธอจากสาธารณชนด้วย และส่วนรูปอีกรูปหนึ่งที่อยู่ข้างๆ กัน ก็เป็นภาพของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังกอดฮวางโบเอาไว้ และใบหน้าของเขาก็ถูกเบลอเอาไว้เช่นเดียวกัน...

“ในข่าวบอกว่าคุณกับผู้ชายคนนี้เคยคบหากันมาก่อน และเมื่อตอนที่เขาเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ ภรรยาของเขาก็พบว่าคุณกับสามีของเธอยังคงติดต่อกันอยู่ ผมถามจริงๆ นะว่าคุณรู้จักสามีภรรยาคู่นี้รึเปล่าครับ?” ประธานลีถามฮวางโบอย่างตรงไปตรงมา

ฮวางโบเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของประธานลี เพราะตอนนี้สิ่งแรกที่เธอจะทำคือหันหน้ากลับไปมองฮยอนจุงก่อน และเธอก็รู้ดีว่าคนอื่นอาจจะเข้าใจผิดเธอได้เมื่อเห็นข่าวแบบนี้ แต่คนเดียวเท่านั้นที่เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดคือ...ฮยอนจุง...ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนั่นเอง

“ฮยอนจุง...นี่มันไม่ใช่เรื่องจริงนะ...เธอต้องเชื่อใจฉันนะ...ได้โปรด” นี่คือสิ่งแรกที่เธอพูด หลังจากที่หันกลับไปมองเขาแล้ว

หลังจากนั้น...ฮยอนจุงก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของเขาเดินตรงเข้าไปหาเธอ และวางมือทั้งสองข้างของเขาลงบนไหล่ของเธออย่างเบามือ ก่อนจะพูดว่า....

“แน่นอน...ผมเชื่อใจคุณฮะ” เขาตอบพร้อมกลับส่งยิ้มอันอบอุ่นให้กับเธอ เพื่อเป็นการยืนยันคำพูดของเขาอีกครั้ง

ขณะที่ประธานลีเองก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเช่นกันเมื่อเห็นภาพคนทั้งคู่ที่รักกัน..เชื่อใจกันแบบนี้อยู่ตรงหน้าเขา

“คุณฮวางโบ...แล้วตกลงคุณรู้จักพวกเขาไหมครับ?” ประธานลีถามฮวางโบซ้ำอีกครั้ง และกำลังรอคำตอบ

“เท่าที่ดูจากในรูป ฉันคิดว่าผู้ชายที่อยู่ในรูปนั้นน่าจะเป็นอดีตคนรักของฉันเองค่ะ ส่วนผู้หญิงในรูปนั้นก็น่าจะเป็นภรรยาของเขาด้วย แต่เนื้อหาในข่าวที่เขียนออกมามันไม่เป็นความจริงนะค่ะ” ฮวางโบอธิบาย

“แล้วผู้ชายที่อยู่ในรูปก็คือ...ผู้ชายที่ชื่อ ‘บอมซัน’คนนั้นใช่ไหมฮะ?” ฮยอนจุงถามเธอในสิ่งที่เขากำลังสงสัย

“.....................” ฮวางโบไม่ตอบแต่พยักหน้ารับแทน

“แล้วทำไม...ภรรยาของเขาถึงทำอะไรแบบนี้ล่ะฮะ?” ฮยอนจุงยังคงถามเธอต่อ

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน...ว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมออกไปจากชีวิตของฉันซักที? โอ๊ะ!!!....ฉันนึกออกแล้ว เมื่อเร็วๆ นี้ฉันเพิ่งเจอภรรยาของบอมซันที่หน้าสถานี MBC เพราะเธอมารอเจอฉันอยู่ที่นั่นกับเพื่อนๆ ของเธออีกสองสามคน พวกเขาตั้งใจมาขอลายเซ็นและถ่ายรูปกับฉัน และฉันก็เดินเข้าไปคุยกับพวกเขาอยู่แป๊บนึงนะ ก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งกลับไปหาทีมงาน IG ที่กำลังรอฉันอยู่นะ ดังนั้น...ฉันเลยไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเขาถึง.....” ฮวางโบพูดออกด้วยความสงสัย และก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน และคนที่โทรมาหาเธอก็คือ...บอมซัน..นั่นเอง

“ฮัลโหล...ฮวางโบ...ฉันเสียใจจริงๆ นะ ฉันเพิ่งเห็นสิ่งที่ภรรยาของฉันทำลงไปในหนังสือพิมพ์นั่น ฉันเลยอยากโทรมาขอโทษเธอจริงๆ นะ” บอมซันพูดขึ้นทันทีที่เธอรับสาย

“บอมซัน...นี่เธอต้องการทำลายชีวิตฉันไปถึงเมื่อไหร่เธอถึงจะพอใจฮ้าาาาห์!!! แล้วนี่...ยังมีภรรยาของเธออีกคนที่คิดจะทำลายชีวิตของฉันอยู่ตอนนี้ เมื่อไหร่พวกเธอจะหยุดทำแบบนี้กับฉันซะที เมื่อไหร่ฮ้าห์ บอมซัน เมื่อไหร่เธอถึงจะหยุด...” ฮวางโบพูดตอบกลับเขาไปด้วยความโมโห

“ฉันรู้...ฉันรู้...ฮวางโบ...ฉันรู้ดี...และตอนนี้ภรรยาของฉันก็รู้แล้วเหมือนกันว่าเขาทำได้ในสิ่งที่ผิดพลาดลงไปโดยไม่รู้ตัว เพราะฉะนั้นได้โปรดให้อภัยพวกเราเถอะนะ” บอมซันอ้อนวอนเธอ

“ให้อภัยงั้นหรือ? ให้อภัยยังไงล่ะ ไหนเธอลองบอกฉันมาหน่อยซิ...บอมซัน...ว่าฉันจะให้อภัยเธอได้ยังไงในเมื่อฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้เพราะพวกเธอนะ” ฮวางโบยิ่งพูดก็ยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

และในตอนนั้นเอง...ฮยอนจุงก็คว้าโทรศัพท์มือถือมาจากฮวางโบด้วยความโมโหและตัดสินใจพูดกับบอมซันแทนเธอ

“ภรรยาของผมเธอต้องเสียชื่อเสียงเพราะเรื่องที่ภรรยาของคุณก่อขึ้น เพราะฉะนั้นผมคิดว่าแค่คุณขอโทษทางโทรศัพท์คงยังไม่พอหรอกมั่งครับ และคุณน่าจะพาภรรยาของคุณมาที่นี่เพื่อมาอธิบายให้พวกเราฟังหน่อย ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมเธอถึงได้ตัดสินใจทำเรื่องบ้าๆ นี้ขึ้นมา และถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมแนะนำล่ะก็...ผมคิดว่าผมและบริษัทของผมคงต้องดำเนินคดีกับเธอตามกฎหมายโทษฐานที่เธอใส่ร้ายภรรยาของผมจนทำให้ภรรยาของผมเสื่อมเสียชื่อเสียงแล้วล่ะมั่งครับ” ฮยอนจุงพูดแกลมบังคับให้บอมซันพาภรรยาของเขามาอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น

หลังจากนั้นทั้งฮยอนจุงและฮวางโบ รวมถึงประธานลีก็นั่งรอบอมซันและภรรยาของเขามาที่บริษัท และเมื่อพวกเขาทั้งคู่มาถึง ภรรยาของบอมซันก็รีบตรงเข้าไปหาฮวางโบทันทีพร้อมกับคลุกเข่าขอร้องให้ฮวางโบยกโทษให้กับเธอในสิ่งที่เธอทำลงไป...

“นี่พอได้แล้ว...รักศักดิ์ศรีของตัวเองหน่อยได้ไหม!!~ นี่เธอยังทำให้ตัวเองลำบากใจไม่พออีกหรือยังไงฮ้าห์!?” บอมซันพูดกับภรรยาของตัวเองอย่างหัวเสีย

“ใช่ครับ ผมว่าคุณควรเชื่อสามีของคุณนะครับ เพราะที่นี่มันเป็นออฟฟิศ มีคนผ่านไปผ่านมาเยอะแยะ เพราะฉะนั้น...ได้โปรดอย่าทำให้ตัวเองต้องลำบากใจไปมากกว่านี้อีกเลยครับ และคุณช่วยกรุณาบอกเหตุผลให้เราฟังหน่อยได้มั้ยครับว่าทำไมคุณถึงตัดสินใจอะไรแบบนั้นลง” ประธานลีพูดอย่างใจเย็น

“ได้ค่ะ ฉันจะเล่าให้ฟังทั้งหมด....ก่อนหน้านี้ฉันเคยพูดกับเพื่อนของฉันที่แฟนพันธุ์แท้ของคุณฮวางโบว่าฉันรู้จักกับคุณ พวกเขาเลยขอร้องให้ฉันพาพวกเขาไปพบคุณหน่อย...และในวันนั้นวันที่ฉันพาเพื่อนของฉันที่คลั่งไคล้คุณไปพบคุณที่หน้าสถานี MBC พวกเราอุตส่าห์ยืนรอคุณอยู่ตั้งนาน และเมื่อเราเห็นและเดินเข้าไปทักคุณ แต่คุณ...คุณฮวางโบ...คุณกลับทำ....” ภรรยาของบอมซันเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ทุกคนฟัง

------------------------------------------------------------

ย้อนกลับไปในวันนั้นที่หน้าสถานี MBC

“นั่น...นั่นเธอนี่...ใช่คุณฮวางโบจริงๆ ด้วย!!~” เพื่อนคนหนึ่งของเธอพูดออกมาอย่างดีใจ

“คุณฮวางโบค่ะ คุณฮวางโบ!!!~ คุณสบายดีไหมค่ะ? นี่...เพื่อนๆ ของฉันเองค่ะ ฉันพาพวกเขามาให้กำลังใจคุณโดยเฉพาะเลยนะค่ะเนี่ย” ภรรยาของบอมซันวิ่งเข้าไปหาเธอและทักทายเธออย่างเป็นกันเองทันที

“อ๋อ...ค่ะ...ขอบคุณมากนะค่ะ...เอ่อ...แล้วคุณคือ?” ฮวางโบทักทายเธอกลับอย่างงงๆ

“ฉันเองไงค่ะ...ภรรยาของบอมซัน...ก่อนหน้านี้เราเคยพบกันมาครั้งนึงแล้วตอนอยู่ที่ห้างนั้นไงค่ะ แล้วสามีของฉันยังช่วยชีวิตคุณเอาไว้ด้วย คุณจำได้ไหมค่ะ?” ภรรยาของบอมซันพูดกับเธอ

“อ๋อ...ฉันจำได้แล้วคุณนั่นเอง...เอ่อ...แต่ขอโทษนะค่ะ...ตอนนี้ฉันคงต้อง...” ฮวางโบพูด

“คุณฮวางโบค่ะ...ตัวจริงคุณสวยมากๆ เลยนะค่ะ แล้ว...เอ่อ...วันนี้สามีของคุณเขาจะมารับคุณที่นี่ไหมค่ะ พวกเราเองก็เป็นแฟนคลับและรักวง SS501 ของสามีคุณมากเหมือนกัน” เพื่อนอีกคนนึงของเธอพูดกับฮวางโบอย่างมีความหวัง

“ขอบคุณมากนะค่ะ แล้วก็วันนี้ฮยอนจุงเขาคงไม่มาที่นี่หรอกค่ะ และฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ แต่ฉันคงต้องรีบไปแล้ว เพราะฉันกำลังไปทำงานที่ต่อไปสายมากแล้วค่ะ” ฮวางโบรีบพูดตัดบทเพื่อไปทำงานของเธอต่อทันที

“แต่คุณยังไม่ได้ถ่ายได้รูปกับพวกเราเลยนะค่ะ” เพื่อนอีกคนหนึ่งของเธอพูดแย้งขึ้นอย่างเสียดาย แต่มันก็สายไปซะแล้ว เพราะฮวางโบได้วิ่งไปขึ้นรถตู้ของทีมงาน IG ที่กำลังจอดรอเธออยู่เรียบร้อยแล้ว

“นี่มันอะไรกันเนี่ย? ไหนเธอบอกว่าเธอรู้จักคุณฮวางโบไง แต่ดูนี่สิ....” เพื่อนของเธอพูดกับเธอด้วยความโมโห

“นี่!!!~ แล้วเขาก็ยังจำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วยังมีหน้ามาหลอกให้พวกเรามายืนรอที่นี่เป็นชั่วโมงๆ โดยไม่ได้อะไรอีก เธอนี่มันแย่จริงๆ” เพื่อนอีกคนหนึ่งพูดกับเธออย่างหัวเสียเช่นกัน

“แต่ฉันรู้จักกับคุณฮวางโบจริงๆ นะ แล้วพวกเธอไม่ได้ยินที่คุณฮวางโบเธอพูดหรือไงว่าเธอยุ่งมากต้องรีบไปทำงานนะ เอาไว้คราวหลังถ้าฉันเจอเธอเป็นการส่วนตัวอีก ฉันจะขอให้เธอเซ็นชื่อให้พวกเธอทั้งหมดเป็นกรณีพิเศษแล้วกันนะ” ภรรยาของบอมซันพยายามพูดแก้ตัวกับเพื่อนๆ ของตัวเอง

“เก็บไว้เป็นปัญหาของเธอเองเถอะ เพราะฉันไม่สนใจแล้ว แล้วเธอคิดว่าเธอเป็นใครกันฮ้าห์!~ ถึงได้พาพวกเรามายืนรอเสียเวลาเปล่าแบบนี้...ไปกันเถอะพวกเราอย่าไปสนใจยัยนี่เลย” เพื่อนของเธอพูดออกมาด้วยความโมโหอีกครั้ง

“เดี๋ยวซิ...อย่าเพิ่งไป....รอฉันด้วย...ฉันจะ....” ภรรยาของบอมซันพูดออกมาอย่างร้อนร้นเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนของตัวเอง

แต่เพื่อนๆ ของเธอก็ยังเดินต่อไปเรียกแท็กซี่โดยไม่สนใจหรือคิดจะรอเธอเลยด้วยซ้ำ

“เฮ้อออ!!!! เธอทำให้ฉันขายหน้าต่อหน้าเพื่อนๆ แบบนี้ได้ยังไง แค่เธอยอมเสียสละเวลาของเธอซักนิดเพื่อแจกลายเซ็นและถ่ายรูปกับยัยพวกนั้นบ้าง? ปานนี้ยัยพวกนั้นคงไม่คิดว่าฉันเป็นพวกชอบพูดจาไร้สาระแบบนี้หรอก ให้ตายซิ คิดแล้วแค้นใจจริงๆ เลย” ภรรยาของบอมซันบ่นอย่างหัวเสีย

“ถ้าเธอทำให้คุณขายหน้าต่อเพื่อนๆ ซะขนาดนั้น คุณก็ควรแก้แค้นโดยการทำให้เธอขายหน้าบ้างซิ” เด็กผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่งพูดออกมาอย่างเยือกเย็นข้างหลังเธอ

นั้นคือตอนจบของเหตุการณ์ที่ย้อนกลับไปในวันนั้น

------------------------------------------------------------

“แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นเขาก็เล่าเรื่องที่คุณกับบอมซันเคยคบหากันให้ฉันฟัง และบอมซันไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ให้ฉันฟังเลย ...ไม่เคย...เขาไม่เคยบอกฉันเลยว่าเขาเคยคบหากับคุณมาตั้ง 8 ปี และนั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแค้นใจมากขึ้นไปอีกเลยตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นลงไป” ภรรยาของบอมซันพูดด้วยความเสียใจ

“คุณเลือกที่จะเชื่อเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เป็นคนนอกมากกว่าการเชื่อใจสามีคุณเองอย่างงั้นหรือ?” ฮวางโบพูดอย่างผิดหวัง

“ใช่ค่ะ...ใช่...ฉันรู้ว่าฉันมันโง่ แต่ตอนนั้น...ฉันกำลังโกรธและแค้นใจจนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ที่สามีของฉันปิดบังและไม่ยอมบอกฉันให้ชัดเจนตั้งแต่แรกเรื่องที่เขาเคยคบหากับคุณมาก่อน ประกอบกับคุณเอง...คุณฮวางโบ...ก็ทำให้ฉันขายหน้าต่อหน้าเพื่อนๆ เช่นกัน...ดังนั้น...ฉันก็เลย........” ภรรยาของบอมซันพยายามแก้ตัวอีกครั้ง

“คุณนี่...มันโง่จริงๆ!!!!!! ผมชักสงสัยตัวเองขึ้นมาแล้วสิว่าทำไมตอนนั้นผมถึงตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิงแบบคุณนะ” บอมซันพูดขัดขึ้นอย่างหัวเสีย และกำลังโมโหภรรยาของตัวเองที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง

“นี่...ใช่สิ...ตอนนี้คุณคงนึกเสียใจขึ้นมาแล้วซินะ!!!~ เพราะคิดว่าคุณน่าจะแต่งงานกับคุณฮวางโบมากกว่าใช่ไหมล่ะ!!!” ภรรยาของบอมซันขึ้นเสียงด้วยความโมโห

“เอ่อ...ขอโทษนะครับที่ขัดจังหวะ แต่ตอนนี้คุณฮวางโบที่คุณกำลังพูดถึงเธอเป็นภรรยาของผมแล้วนะครับ เพราะฉะนั้นกรุณา...ช่วยระมัดระวังคำพูดหน่อยก็จะดีนะครับ” ฮยอนจุงพูดขัดจังหวะขึ้นมาอย่างหัวเสีย

“เอ่อ...ฉันขอโทษค่ะ แต่...เด็กผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนเธอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับคุณฮวางโบดีจริงๆ นะค่ะ และเธอยังบอกฉันอีกว่าคุณกับบอมซัมสามีของฉันจนถึงตอนนี้ก็ยังแอบคบหากันลับหลังฉันอยู่ และนี่เองที่ยิ่งเป็นตัวกระตุ้นให้ฉันอยากทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นขึ้นมา ฉันเลยตัดสินใจเอาเรื่องนี้ไปบอกนักข่าวพวกนั่น และนั่น...เป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบของฉันแท้ๆ เชียว” ภรรยาของบอมซันพูดด้วยความเสียใจ

“ขอโทษนะ ฮวางโบ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉันเอง เรื่องทั้งหมดมันจะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าฉันบอกความจริงเรื่องของเราให้ภรรยาของฉันรู้ก่อน...ตั้งแต่แรก” บอมซัมพูดกับเธออย่างสำนึกผิด

“แต่...หลังจากที่ฉันได้ฟังเรื่องทุกอย่างจากบอมซันแล้ว ฉันก็ยิ่งรู้ว่าตัวเองมันโง่มากแค่ไหน ฉันโง่จริงๆ ฉันคิดแบบนั้นกับสามีของตัวเองได้ยังไง...ว่าเขาจะนอกใจฉัน และยิ่งกับคุณฮวางโบด้วยแล้ว...คุณคงไม่มีทางคิดแบบนั้นกับสามีของฉันอย่างแน่นอน ก็ในเมื่อตอนนี้คุณก็แต่งงานและมีความสุขอยู่กับสามีของคุณที่เป็นไอดอลหนุ่มรูปหล่อ ที่ทั้งเท่ห์และดูดีแบบนี้ไปแล้วนี่ค่ะ เพราะฉะนั้นคุณคงไม่มีทางแอบทำอะไรกับบอมซัมลับหลังฉันแบบนั้นหรอก...จริงไหมค่ะ” ภรรยาของบอมซันอธิบาย

เมื่อได้ยินภรรยาของบอมซันพูดแบบนั้น ฮยอนจุงก็หันหน้าไปมองฮวางโบทันทีพรางถามเธอในใจว่า <แล้วคุณล่ะฮะ...เฮจุง...คุณยังคิดกับเขาแบบนั้นอยู่รึเปล่า?> เขาทำได้แค่คิดเพราะไม่กล้าถามเธอออกไปตรงๆ

“แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นที่คุณพูดถึงเธอเป็นใครกันครับ?” ประธานลีถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“ฉันไม่รู้จักเธอเป็นการส่วนตัวหรอกค่ะ และเธอก็ไม่ยอมบอกชื่อของเธอกับฉันด้วย” ภรรยาของบอมซันตอบ

“แล้วคุณจำหน้าของเด็กผู้หญิงคนนั้นได้รึเปล่าค่ะ?” ฮวางโบถามเธอ

“เอ่อ...เธอใส่แว่นดำตลอดตอนที่เราคุยกันน่ะค่ะ แต่ฉันมั่นใจนะค่ะว่าถ้าฉันได้เจอหน้าเธออีกครั้ง ฉันจะต้องจำเธอได้อย่างแน่นอนค่ะ” ภรรยาของบอมซันพูดอย่างมั่นใจ

“แล้วพวกคุณสองคนตั้งใจจะทำไงกับเรื่องยุ่งยากที่เกิดขึ้นนี้ครับ?” ประธานลีถามพวกเขา

“เราสองคนยินดีทำทุกอย่างเพื่อแก้ไขเรื่องนี้ครับ” บอมซัมตอบประธานลีอย่างมั่นอกมั่นใจ

“งั้นผมต้องการให้พวกคุณสองคนเขียนข้อความโฆษณา...ขอโทษคุณฮวางโบลงในหนังสือพิมพ์ของเกาหลีทุกฉบับได้ไหมครับ?” ประธานลีพูดกับพวกเขา

“ได้ครับ..ได้แน่นอน” บอมซันรับปากโดยไม่ต้องคิดก่อน

“และผมต้องการให้คุณเขียนข้อความขอโทษคุณฮวางโบเต็มหนึ่งหน้ากระดาษหนังสือพิมพ์นั่นเลยนะครับ พวกคุณจะทำได้ไหม?” ประธานลีกล่าวเพิ่มเติม

“เอ่อ..ท่านประธานค่ะ แต่นี่มันจะทำให้พวกเขาต้องจ่ายเงินจำนวนมากเลยนะค่ะ” ฮวางโบพูดขัดขึ้นอย่างใจอ่อน

“ผมว่ามันไม่มากไปหรอก คุณอย่าลืมซิ...ว่าพวกเขาทำเรื่องที่ผิดพลาดร้ายแรงกับคุณนะ เพราะฉะนั้นพวกเขาก็น่าจะจ่ายอะไรบ้างเพื่อเป็นการชดเชยกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ไม่อย่างงั้น...ทางเราก็คงต้องดำเนินคดีตามกฎหมายกับพวกเขาโทษฐานที่พวกเขาให้ข่าวใส่ร้ายคุณ และผมก็ได้อัดเสียงการสนทนาระหว่างพวกเราเอาไว้หมดแล้ว และนี่ก็จะถือเป็นหลักฐานอย่างดีในการเอาผิดกับพวกเขาด้วย” ประธานพูด

“ไม่นะ...ไม่...อย่าทำแบบนั้นนะครับ เพราะพวกเรายินดีจะลงโฆษณาขอโทษฮวางโบจริงๆ ผมจะรีบลงข้อความขอโทษเธอทันทีเลยครับไม่ต้องห่วง” บอมซันรีบพูดขึ้นมาทันทีอย่างร้อนร้น

หลังจากนั้น...บอมซันและภรรยาของเขาก็ขอตัวกลับไป...

“ขอบคุณนะค่ะ...ท่านประธานที่เชื่อใจฉัน” ฮวางโบพูดกับเขาด้วยความซาบซึ้งใจ

“ไม่เป็นไรครับ...เพราะคุณเองก็เป็นศิลปินคนหนึ่งในบริษัทของผมเหมือนกัน เพราะฉะนั้นมันเป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคุณ แต่ตอนนี้คุณรู้อะไรมั้ยครับ...ว่าคุณกับฮยอนจุงช่างหาเรื่องมาให้ผมปวดหัวได้ไม่หยุดหย่อนซะจริงๆ ฮ่าๆๆ” ประธานลีพูดติดตลกกับเธอ ก่อนที่จะเดินจากไปโดยที่ยังเอามือนวดขมับของตัวเองอยู่ตลอดเวลา

“ฮยอนจุง...ฉัน...” ฮวางโบหันไปและพยายามพูดอะไรบางอย่างกับเขา

“ผมมีคิวต้องไปอัดเสียงต่อนะฮะ...คุณอยากไปกับผมมั้ยฮะ?” ฮยอนจุงถามขัดจังหวะเธอขึ้นมา

“อืมม...ไปก็ได้...ยังไงวันนี้ฉันก็ไม่มีงานที่จะต้องทำอยู่แล้วนี่” ฮวางโบตอบเขา

----------------------------------------------------

โปรดติดตามตอนต่อไป (ตอนที่ 16 พาร์ท 2)

ตัวอย่างบางช่วงบางตอน
“ฮยอนจุง...ตอนที่เธออ่านข่าวในหนังสือพิมพ์นั่น เธอไม่คิดสงสัยอะไรในตัวฉันบ้างเลยหรือ?”
“แต่...ผมอยากรู้จริงๆ นะฮะว่าเด็กผู้หญิงที่สร้างปัญหาให้กับเราคนนั้นเธอเป็นใครกันแน่?”
“มันจะเป็นไปได้ยังไงกันฮะ? ผมว่าคุณคงตาฝาดมากกว่า...อย่าคิดมากเลยฮะ
“งั้นนี่คงเป็นตัวกระตุ้นให้คุณตกลงแต่งงานกับผมใช่มั้ยฮะ?”
“แล้วตอนนี้ล่ะฮะคุณคิดยังไง? คุณยังรักเขาอยู่ไหมฮะ
“ฮยอนจุง...ฉันรักเขามากนะ...แต่....”
“บอมซัน...เธอมามาทำอะไรที่นี่นะ
“โอ๊ะ...ไม่นะ...ฮยอนจุง

Create Date : 10 สิงหาคม 2553		1 comments
Last Update : 10 สิงหาคม 2553 20:37:55 น.
Counter : 620 Pageviews.
Share Tweet