อืม อ่านแล้วนึกถึงพี่ผู้ชายคนนึง
เขาทานแต่อาหารกลางวันใส่กล่องฝีมือภรรยาตัวเองเท่านั้น ไม่เคยทานอาหารกับผู้ร่วมงานคนอื่นๆเลย

อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง มีอะไรบางอย่างคล้ายๆcotton bud man เหมือนกันแฮะ

นอกเรื่อง No.1

ที่ริมถนน แม่ลูกในเครื่องแบบขอทานกำลังรื้อถุงใส่เปลือกขนุนที่วางอยู่ข้างถังขยะ
ห่างออกไปนิดหน่อย แม่ค้าขนุนขยับตัวลุกขึ้น
ผมหยุดเดิน รอดู หวังจะได้เห็นภาพความเอื้ออาทร
แต่ฝันไปเถอะ แม่ค้าไม่มองเห็นแม่ลูกคุ้ยเปลือกขนุนหาเนื้อขนุนกิน
แม่ค้าขนุนลุกไปคุยเรื่องหวยกับแม่ค้ากล้วยทอด

ขณะกำลังพิมพ์คำพวกนี้ ผมด่าตัวเอง
"ทำไมเอ็งไม่กล้าไปซื้อขนุนให้แม่ลูกคู่นั้นวะ"

^
^ นั่นดิ
ข้างบนนั้นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งนี่

อืม ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้
ถือว่า cotton bud เป็นเครื่องค้ำชูทางจิตใจของเขาได้ไหม

ง่ายกว่านั้น ขอให้นำไปเลี่ยมทำห้อยคอแบบพระเลย
จะได้มี cotton bud ที่รักติดตัวอยู่ตลอดเวลา
หรือว่าถ้ากลัวว่าจะสัมปัสแตะต้องไม่ได้ ก็ต้องทำเป็น locket ไป

แต่ที่สำคัญ ถ้าย้ายที่ทำงาน เขาจะปิดปังความลุ่มหลงต่อ cotton bud ได้ไหมหนอ
ไม่ให้ใคร ๆ รู้

อืม ยากจัง เพราะไม่เข้าใจเหตุผล แรงจูงใจ และความต้องการเบื้องหลัง cotton bud 1 อัน

แล้วทำไมเค้าถึงลุ่มหลง cotton bud ขนาดนี้หล่ะ

สวัสดีค่ะ จขบ.
tu_bong อาจหายหน้าหายตาไปซักระยะนะคะ
เพราะติดสอบค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงเสมอจ้า

ยากจะเดาความรู้สึกนึกคิดของ cotton bud man แฮะ ...
ไม่พยายามทำความเข้าใจดีกว่าครับ
ขนาดตัวเอง บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจในพฤติกรรมบางอย่างที่ผมทำเลยครับ

ปล. Noi Albinoi คือหนังในดวงใจของผมครับ ดีใจที่คุณ lomocat พูดถึงมัน ...

บางวันก็ชอบนอกเรื่อง2

บางวันเราก็ขี่จักรยานไปทำธุรกิจ
ก็จะต้องขี่หลบจนแทบจะตกฟุตบาท
ไม่ก็หลบพี่วิน

ถ้าคนเราแสดงออกถึงความบ้า
หันมามองตัวเองก็พบว่าเป็นคนชอบจดลงสมุดกราฟ

นอกเรื่อง No.2 (ต่อจากตอนแรก)
บนฟุตบาทข้างถนนลาดพร้าว80
เดี๋ยวนี้ ฟุตบาทใจดีวางเครื่องหมายอนุญาตให้จักรยานวิ่งบนฟุตบาทได้ มอเตอร์ไซค์เห็นเข้าก็อนุโลมให้ตัวเองเป็นจักรยานชนิดหนึ่ง มีสิทธิวิ่งบนฟุตบาทได้เช่นกัน

คนเดินถนน นอกจากต้องระวังขี้หมาแล้ว ยังต้องคอยระแวงกลัวจักรยานหรือจักรยานยนต์จะวิ่งมาชนตูดอีกด้วย

คนเดินถนน เหลียวไปทางซ้าย มองไปที่ฟากนู้น เห็นป้ายรอรถแท็กซี่อัจฉริยะแล้วสำลักเสียงถอนใจตัวเองจนน้ำตาคลอ และพอแลมาทางขวา ตาก็สะดุดกับเด็กม.ต้นชายหญิงที่นั่งคลอเคลียแทบจะดูดปากกัน มีเด็ก4-5คนนั่งตรงนั้น เป็นเด็กที่ทะลักล้นออกมาจากร้านเกมส์ออนไลน์ที่ขนัดแน่นไปด้วยเด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก เด็ก และเด็ก

คนเดินถนน เริ่มเบื่อที่จะเดิน (ถ้าสามารถเดินโดยไม่ลืมตาได้ ก็คงดี)

- - - - - - - - - - - -
จริงครับ

ส่วนเรื่อง cotton bud man คนที่เป็นเพื่อนเขาก็ไม่รู้สาเหตุหรือเหตุผลเหมือนกัน ว่าเพราะอะไรหรือเพื่ออะไร / สมัยเด็ก ผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่ต้องกราบหนังสือเรียน 100 ครั้ง ทุกทีที่ใช้หนังสือเล่มนั้น และระหว่างมันกราบใครจะไปแตะตัวมันไม่ได้ด้วย ในคนทุกคนอาจซ่อนอาการบ้าไว้คนละอย่างก็ได้ครับ บางคนบ้าน้อย บางคนมาก บางคนแสดงออกมาให้เห็น บางคนไม่ คนมันหลากหลาย ความบ้าจึงมีหลายหลาก ..สนุกดีออก

ตอนเด็กมีอาการ ถ้าเผลอเอาเท้าไปโดนหนังสือต้องไหว้
3-4ทีประจำ เดี๋ยวนี้เลยไม่ค่อยจะได้ไหว้อะไรแล้วฟะ

อืมมมม เป็นพฤติกรรมที่ทำซ้ำๆ แต่ดูแปลกประหลาด..

หลายๆ ครั้งก็ไม่ค่อยชอบเหมือนกันที่คนจำได้ว่าเราทำอะไรซ้ำๆ เช่น

-ร้านกาแฟเจ้าประจำ จำได้ว่าเรากินกาแฟอะไร ขนมปังอะไร
-เจ๊ร้านหมูปิ้งจำได้ว่าเราจะซื้อหมูปิ้งครั้งละ 4 ไม้
-ร้านข้าวจำได้ว่าเราจะสั่งอะไร

เหล่านี้ก็เลยไม่ต้องพูด แค่ไปยืนยิ้มๆ ชูนิ้วแสดงว่า เหมือนเดิม...

เกี่ยวกับไอ้ cotton bud man ไม๊หว่า...

^
^ ไม่เกี่ยวว่ะ / อย่างงี้เรียกว่าลูกค้าเก๋า แต่ก่อนตอนอยู่บ้านเก่า กำลังเดินเข้าบ้านแล้วฝนเกิดตก เลยเข้าไปหลบฝนใต้ชายคาของร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ ยืนสักพักคนขายก็ยื่นห่อเส้นเล็กแห้งให้ เฮ้ยย.. กูยังไม่ได้สั่งเลยย

แอบมาขำ โดยเฉพาะเรื่อง "ห่อเส้นเล็กแห้ง"

ขำมาก ๆ

คนบางคนเป็น Condom แมนครับ
อย่างเพื่อนผมเป็นต้น ไม่มีพกติดเป็นไม่ได้

แต่ไม่ถึงขนาดทิ้งการทิ้งงาน เพราะมันหาซื้อเอาจากเซเว่นได้

และมันยังไม่มีเมีย ไม่งั้นคงต้องกลับไปขอถุงยางกับเมีย

หื่นกามาแมน จริง ๆ ไอ้สหายจอมอึ๊บเพื่อนผม...เฮ้อ

เฮ้อ...อ.ออออ

อ่านแล้วก็ให้นึกถึงตัวเอง

นั่นสิ บางทีเราก็เอาใจเรายึดติดกับอะไรไม่รู้นะ

พอจะหลุดก็คุ้ยเอามาติดใหม่

หลายๆคนก็คงมีอะไรสักอย่างรึหลายอย่างที่เป็นเหมือนเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ เพิ่มความมั่นใจอุ่นใจให้กับตัวเองอย่างนั้นรึเปล่าคะ

เมื่อวานตอนเย็นไปขี่จักรยานบนฟุตบาทริมถ.พหลโยธิน

ปรากฏว่า คนขี่จักรยานต้องคอยหลบคนเดินถนน
กับรถเข็นขายอาหารที่มาตั้งร้านตอนเย็นๆอยู่

สรุปว่าสถานะคนขี่จักรยานกลับเข้าสู่ภาวะปกติในช่วงเย็น

เพื่อนผมมันเป็นประเภท คอนด้อมแมน พกถุงติดตัวตลอดเลยครับ

แต่มันไม่ถึงขนาดต้องจำเพาะว่าต้องเอามาจากที่บ้าน ก็เลยยังไม่ตกงาน 555

ร่วมด้วยช่วยแจม..

จักรยานแถวบ้านกระผมขี่ยากสาด...
มีท่อประปาที่ยังไม่ฝังลงดินที่สูงเกือบถึงเข่า.. มีรถเข็นขายของริมทาง มีฟุตบาทขรุขระ และมีรถเต็มท้องถนน..

ทรมานๆ

ผมเอง ก็พก Cutton Bud เป็นประจำ เคยหูอักเสบเพราะมันด้วย... หมอบอกว่าไม่คววรใช้มากเพราะมันจะอุดขี้หูให้ตัน ต้องไปดูดออก ซึ่งผมเป็นมา 3 ครั้งแล้ว...

ชอบคำว่า ความไม่ปกติ คุกคาม ความปกติ..

แต่ส่วนมากที่เจอและกรณีนี้ผมว่า ฝ่ายหลังเป้นฝ่ายคุกคามมากว่านะ

ว่าแต่ บิ๊กเอ็งซื้อจักรยานใหม่แล้วยังวะ

นอกเรื่อง No.3
ที่บริเวณป้ายรถเมล์ หลังฝนตกหนัก
เด็กนักเรียนชายม.ต้น กางเกงตูดเปียก เสื้อเปื้อน วิ่งยิ้มร่ามาหากลุ่มเพื่อน แล้วตะโกน "เฮ้ย ตะกี้พวกมึงเห็นกูตกรถเมล์รึเปล่าวะ" เมื่อกล่าวจบ ทั้งเด็กชายและกลุ่มเพื่อนก็หัวเราะหยอกล้อกันคึกคัก ..ผมล่ะดีใจกับมันจริงๆที่เห็นเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องสนุกกันได้

สวัสดีจากบึงกุ่มครับ

พอดีเพิ่งผ่านไปเเถวลาดพร้าว เเละก็เห็นทางสำหรับจักรยานเพิ่มขึ้นมา ตัวผมก็เคยอยู่เเถวลาดพร้าว 134 ครับ พอผ่านไปเห็นทางสำหรับจักรยาน รู้สึกอัดอัดมาก ทางเท้ามันก็เเคบอยู่เเล้วไม่รู้จะเพิ่มมาทำไมนะครับ

................................

อ่านเรื่อง Cotton Bud Man จบ ได้คิดอะไรหลายอย่างครับ คุณค่าทางจิตใจของคนๆ หนึ่ง อาจไม่มีค่าเลยในสายตาของคนอื่น เเต่สุดท้ายสิ่งที่เรายึดมั่นเเละเชื่อถือ ก็ไม่มีใครมาพรากไปจากเราได้

ชอบเรื่องเด็กตกรถเมล์

น่ารักจัง

ชีวิตจะมีความสุข ถ้าเห็นความสุข

สวัสดีตอนเย็นสุขุมวิทค่ะ

ร่วมด้วยช่วยแจม

แจมเท่านี้แหละพี่ท่าน

ไปล่ะ

ถึงแม้ An Inconvenient Truth จะเสนอความจริงที่หดหู่
แต่หนังก็ตบท้ายโดยการเรียกร้องความร่วมมือจากเพื่อนมนุษย์
บางช่วง บางตอน บางคำพูด ก็ทำให้สัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ
อยากให้คุณ lomocat ไปดูหนังเรื่องนี้ครับ