คิดถึงแมวที่เคยเลี้ยงจัง

... แมวดุ น่ากลัว กว่า หมาดุ....
ส่วนน่ากลัวที่สุด...
...
คือ สาวดุ

แมวม้วนตัวเข้าหาความว่างเปล่า
อบอุ่นแต่ว่างเปล่า
กลายเป็นส่วนหนึ่งของความว่างเปล่า
ว่างเปล่าแต่ว่าอบอุ่น

อีกเก้าฤดูเหงา
วิญญาณแมว .. จะเป็นอิสระ
..
..
คุณlomocat เป็นอย่างไรบ้างสบายดีรึเปล่าค่ะ

lomocat คือ ดอน สอนระเบียบ แมวเก้าชีวิตหรือนี่..

แวะเข้ามาเยี่ยมในวันที่ร้อนมากวันหนึ่งค่ะ ^^''

แมวตาย

หายไปเลย

ขอเยี่ยมวิญญาณแมวด้วยค่ะ ^^''

มาชวนคุณแมวไปเดินเล่นค่ะ ^_^

เด็กหญิงอะซ่าพาวิญญาณแมวไปเดินเล่นในพายุ
วิญญาณแมวลอยเป็นลูกโป่งผูกกับเชือกให้เด็กหญิงถือเล่น
ลมโยนวิญญาณแมวแกว่งไปมาสับสน

ทั้งคู่เปียกจนไม่รู้จะเปียกยังไงอีกแล้ว
ฟ้าผ่าให้กลางคืนสว่างราวเที่ยงวัน
และตามด้วยเสียงคำรามที่ทำให้กบทุกตัวสะดุ้ง

รถแล่นผ่านมา
ไฟรถส่องละอองน้ำให้เห็นรุ้งสีเหลืองๆวิ่งนำหน้ารถ
ทั้งคู่ เหลียวมองรุ่งที่วิ่งผ่านไปด้วยอัตราเร็ว60กิโลเมตรต่อชั่วโมง
หายไป ทิ้งไว้แต่ความเปียกที่กระเด็นมาทับบนความเปียก

เด็กหญิงกับวิญญาณแมวหัวเราะร่วมกันในเสียงฝน
และยิ้มให้กันในความมืดของกลางคืน

อืมมมมมม

ฮ้าดเช้ยๆๆ ..
..
..
เด็กหญิงกับวิญญาณแมว
พร้อมใจกันจามไปหัวเราะไป

เด็กหญิงกับวิญญาณแมวกระโดดไปพร้อมไป
แล้วเดินไปทางเส้นทางของแมว
คืนนี้ ฟ้าผ่าให้กลางคืนสว่างราวเที่ยงวัน
และทำให้เส้นทางของแมว เป็นเส้นทางของเด็กหญิงด้วยอีกคน

และเรากระโดดพร้อมกัน ด้วยจังหวะเดียวกัน

เด็กหญิงกับวิญญาณแมวกระโดดไปพร้อมไป
แล้วเดินไปทางเส้นทางของแมว
คืนนี้ ฟ้าผ่าให้กลางคืนสว่างราวเที่ยงวัน
และทำให้เส้นทางของแมว เป็นเส้นทางของเด็กหญิงด้วยอีกคน

และเรากระโดดพร้อมกัน ด้วยจังหวะเดียวกัน

เหนื่อยและหิวแล้วค่ะ

หวัดดีคร้าบบผม...พี่แมวเหมียว
ตอนนี้ Blog ของเราเป็นรูปเป็นร่างกับเค้าแล้วนะ
เล่นซะนอนดึกเลย...
แล้วเด๋วจะเข้ามาทักเรื่อยๆ นะ

เอ่อ .. ไม่ทราบว่าแมวน้อยหายเหนื่อยรึยังคะ
..
..
อยากชวนไปกิน .. เอ้ย .. ไปดูปลาที่บ้านค่า

แวะมาส่งยิ้มกว้างๆ ให้ค่ะ

เป็นยังไงบ้าง... อย่ามัวแต่ยุ่งซะจนลืมพักผ่อนนะ
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย เด๋วจะไม่สบายนะจ๊ะ

ถ้าแมวมี 9 ชีวิต....
งั้น บนสวรรค์ หรือ นรก คงขาดแคลนแมว..
..
มัวแต่ตายแล้วฟื้น อยู่นั่น

เพื่อจะได้เป็นวิญญาณแมว แมวต้องฆ่าตัวตายถึงเก้าครั้ง?
ผมพอจะเข้าใจความพยายามครั้งนี้หน่อยๆ แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้
ว่าวิญญาณแมวเคยนึกเสียดายชีวิตทั้งเก้าที่ตนทิ้งไปบ้างไหม

หากความอบอุ่นยามมีชีวิตอยู่หายากนัก
ความเงียบเหงาหลังความตายก็คงทิ่มแทงไม่แพ้กัน

แต่ก็ดีใจฮะที่สุดท้ายวิญญาณแมวก็พบรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจนได้


ปล.
เดือนครึ่งผ่านไปแล้ว หวังว่าคงสบายดี
และผมคงได้อ่านเรื่องแมวเรื่องใหม่เร็วๆ นี้นะฮะ

ปล. 2
ไม่ได้มาทิ้งชื่อไว้นาน สบายดีนะฮะ?

วันก่อน ชนหมาเข้าอย่างจัง คุณโลโมเหมียว

วันนี้ อ่านเรื่องวิญญาณแมว ดันนึกไปถึงวิญญาณหมาอ่ะครับ

ราตรีสวัสดิ์ครับผม

คิดถึงแมวจังเลย

แมวอันเป็นที่รักที่ได้เลี้ยงมาด้วยกันกับภรรยาได้จากผมไปวันนี้ผมรู้สึกเหงาเศร้าเสียใจที่ผ่านมามันนอนตรงปลายเท้าผมกับแฟนตลอด เวลาผมไม่อยู่บ้านมันก็อยู่เป็นเพื่อนแฟนผม เวลาเราอ่านหนังสือมันก็มันกวนมาแทรกระหว่างหนังสือกับสายตา ความเศร้าความคิดถึงห่วงหามันได้กลายเป็นหยดน้ำตา มันเปรียบเสมือนลูกชายแท้ ของเรา ยิ่งตอนดูมันตายยิ่งเศร้าใจนักมันดิ้นชักกำลังจะตายเราเหมือนจะขาดใจ พอนึกคิดถึงเวลาที่มันได้อยู่กับเรา เวลามันเล่นเวลามันกวน ความคิดถึงนั้นมันก็ได้ใหลเป็นสายน้ำออกจากนัยตา เซ็ง
เช้าวันที่ 9 มกราคม 2551 ขณะผมกำลังหลับ แม่ผมไปเปิดประตูหน้าบ้าน แมวของผมได้วิ่งออกไปกลางถนน คงรู้ว่าโดนอะไร ขอบคุณครับที่อ่าน เห้อ

เสียใจด้วยนะค่ะกับ แมวที่เสียชีวิตไป

เรามีแมวอยู่3ตัว ตัวแรกชื่อสีเงินมันเป็นแมวสีขาวลายจุดดำ น่ารักมากตอนแรกไม่ตั้งใจจะเลี้ยงเพราะน้องชายไปเจออดหิวโซอยู่ข้างถนน พอพามาที่บ้านมันก็กลัวคนและเสียงหมาเห่า พ่อต้องเอาปลาทูล่อให้มันออกมา ถึงยอมออกและเริ่มเชื่องมากขึ้น ที่บ้านไม่เหมาะเลี้ยงแมว ข้างหลังบ้านเป็นป่างูเหลือมชอบอยู่ หน้าบ้านเป็นถนนไอ้รถเวรวิ่งเร็วมาก ข้างบ้านก็เลี้ยงน่ารำคาญ วันที่แสนเศร้าก็มาถึงวันนั้นเป็นวันสงกรานต์ ทุกคนก็มัวแต่สนุกสนานจนลืมไปว่าสีเงินอยู่ไหน แม่ไปตะโกนเรียกหลังบ้าน หน้าบ้านก็ไม่เจอ น้องแถวบ้านบอกว่าเอาปืนฉีดน้ำไล่ยิงจนมันหนีหัวซุกหัวซุนเข้าป่าไปหลังบ้าน เราพยายามคิดในแง่ดีว่ามันคงไปเล่นกับแมวตัวอื่น แต่นับตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เห็นอีกเลย อีกสัปดาห์ผ่านไป ป้าข้างบ้านได้เห็นศพงูเหลือมตายท้องป่อง ไม่รู้ตายเพราะอะไร แต่เห็นกระดิ่งที่สีเงินห้อยติดกาย หล่นอยู่ข้างงูเหลือมที่ที่มันนอนตายนั้นแหละ เพราะก่อนหน้านั้นเราได้จุดธูปขอให้เห็นมันเป็นครั้งสุดท้าย และก็ได้เห็น แต่ไม่ใช่ตัวมันแต่เป็นกระดิ่งเพียงอันเดียว

อีก2ตัวหลังลุงเอามาให้เลี้ยงแทนสีเงิน เป็นแมวสีทองแดง แถวบ้านเรียกสีสวาท ทีแรกไม่ค่อยสนใจมันเท่าไหร่เพราะสีไม่ถูกชะตา หน้าตาก็เหมือนใส่หน้ากากตลกมาก พ่อบอกให้ตั้งชื่อเราก็ไม่สนใจเพราะฝังใจอยู่กับสีเงิน พ่อเลยตั้งเองเลยชื่อว่าแบ็ทแมน เป็นตัวผู้ ลุงบอกเห็นมันอยู่แถวร้านค้าหน้าห้องเช่าเลยเอามันมาให้ และมันมีแฝดอีกตัวเหมือนกันเด๊ะ แต่มีรอยดำตรงหน้ากากเยอะกว่า เป็นตัวเมีย แม่กลัวแบ็ทแมนจะเหงาเลยให้ลุงไปเอามันมาอยู่กับแบ็ทแมนด้วย มันเห็นกันครั้งก็กระดิกหาง เลียตัวกันใหญ่เลยมันคงดีใจที่ได้อยู่บ้านใหม่ด้วยกัน แม่รักแบ็ทแมนมากพอๆกับสีเงินแต่จะรักมากกว่าด้วยเพราะแบ็ทแมนขี้เล่น ตัวอ้วนเวลาไม่ได้กินอาหารก็จะคุย หรือด่าก็ไม่รู้แง้วๆอยู่ตัวเดียว บางทีก็แง้วกับพ่อจนทั้งบ้านทั้งรักทั้งหลงมัน เราเคยคุยกับแม่ว่ามันจะเป็นแบบสีเงินไหม แม่บอกไม่หรอกเพราะมันไม่เหลวไหล ไม่ออกไปไหนไกลๆ เล่นกับสีนวลแค่2ตัว เราเลี้ยงมันจนมันโตก็เริ่มติดสัตว์คอยกันท่าไอ้ดำแมวข้างบ้านไม่ให้มายุ่งกับสีนวล มันรักกันมากกว่าพี่น้อง มีอยูวันหนึ่งสีนวลตกน้ำคลำมันเลียให้ใหญ่เลย มันรักกันมาก และแล้วประวัตศาสตร์ก็ซ้ำรอย แม่ต้องไปทำงาน ทำโอดึกมากกลับเช้า ก่อนไปแม่บอกให้เรากับพ่อและน้องดูแลมันให้ดีๆ และแม่ก็บอกกับแบ็ทแมนและสีนวลว่าอยู่กับบ้านนะ ห้ามไปไหนไกลแม่ไม่อยู่ ทั้ง2ตัวอยู่กับพ่อทั้งวันจนตกดึกเรากลับจากม.อันดับแรกก็เรียกหามันตามที่แม่บอกว่าให้เอาเข้านอน2ทุ่ม แบ็ทแมนโผล่ออกมาจากหลังคาตามเสียงเรียก มันกลิ้งไปมาไม่ยอมให้จับ จนต้องให้น้องมาช่วยและจับมัน2ตัวเข้านอน แต่พ่อก็ทำอะไรเต็มห้องนอนไปหมดเราเลย เเมวเลยไม่ได้นอนพามัน2ตัวออก
มาเล่น เราชะล่าใจไปไปเปิดนั่งดูที่คอมอย่างสบายใจ สัก30นาที น้องชายเดินหน้าตาตื่นเข้ามา บอกว่าแบ็ทแมนนอนชักอยู่ข้างถนน เราตะโกนเรียกพ่อเหมือนคนบ้า บอกให้พามันส่งร.พ. พอพ่อออกไปก็บอกว่า ไม่ต้องไปแล้วมันตายแล้ว เราไม่กล้าดูตัวมันเลย น้องเอามันใส่กระสอบผูกปากถุง เราถามว่ามันเป็นยังไง น้องบอกว่ามันหัวแบนตาถลน คิดว่าไอ้รถเวรคงทับมัน พ่อรีบขุดหลุมจะเอามันฝังหลังบ้าน โดยที่สีนวลยืนดูอย่างหน้าเศร้า บ้านเราไม่มีดิน พ่อจึงต้องนำร่างมันไปฝังหลังบ้านเพี่อที่วิญญาณมันจะได้อยู่กับเรา พ่อขุดดินได้ไม่กี่จอบเจ้าของที่หลังบ้าน ก็ออกมาบอกว่า มันไม่ดีมั้งคุณเอาแมวมาฝังในที่ของผม แค่นั้นล่ะเราสะอึกเลย คนแบบนี้ก็มีด้วย พ่อจึงแบกกระสอบของมันเข้าบ้าน และบอกว่าแบ็ทแมนหนูตายแล้วยังไม่มีที่ฝังอีก พ่อกับน้องเลยเอาศพมันไปฝังที่ใกล้ที่สุด คือที่ดินว่างหน้าปากซอย เพื่อเราเข้าบ้านจะได้เห็นหลุมศพมัน พ่อบอกว่าก่อนจะเอามันลงหลุมมันตาลืมตาเหมือนรู้ ตัวก็ยังอุ่นๆเพียงแต่หัวแบนเละ และพ่อกับน้องก็ฝังร่างของมันพร้อมกับหินกองเอาไว้ให้รู้ว่าแบ็ทแมนจะอยู่ตรงนี้กับเราตลอดไป สีนวลไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะมันไม่รู้ว่าแบ็ทแมนไปใหนเลยนอนไม่หลับ พอตอนเช้าแม่กลับมาก็ไม่บอกแม่ กลัวแม่เสียใจแล้วไม่ได้นอน แม่เห็นรอยดินขุดหลังบ้านก็เลยถาม เราทุกคนไม่ตอบได้แต่มองแม่เรียกแบ็ทแมน มีแต่สีนวลเท่านั้นที่ออกมา แต่ไร้ร่างแบ็ทแมน เราอยากให้แม่นอนก่อนแล้วค่อยบอก เราจึงมาที่ม.กระทู้ระบายถึงความเสียนี้เเหละ แล้วไม่รู้ว่าสีนวลท้องรึเปล่า เห็นนมมันแหลมๆเป็นไต ก็ภาวนาว่าคงเป็นลูกของแบ็ทแมน ถ้าใครรู้ว่าแมวท้องมันมีอาการยังไงช่อยบอกด้วยค่ะ

ขอแสดงความเสียใจกับทุกแมวที่ตายด้วยนะครับ
แมวเพื่อนผมคนหนึ่งก็เพิ่งตาย ท่าทางเธอจะเสียใจเหลือเกิน ได้แต่ปลอบไปว่ามันคงเบื่อการเป็นแมวอยู่บนโลกร้อนๆใบนี้แล้วล่ะ ไปเป็นแมวบนสวรรค์ร่มเย็นดีกว่า

ลูกเหลืองของผมก็เพิ่งตาย..เฮ้อ...โรคพยาธิในเลือดนะครับ สังเกตเหงือกแมวคุณด้วยนะครับ ถ้าเริ่มซีดๆ เมื่อไหร่ก้ เมื่อนั้นแหละครับ

ขอไห้แมวที่ตายไป ไปสู่สุคาติ นะ
โชคดีนะเหมี๊ยว......

แมวเราชื่อฟ้าใสเค้าจากไปแล้ววันที่6 สิงหานี้เองเสียใจมากๆหลับให้สบายนะฟ้าใส

แมวเราเพิ่งตาย...เสียใจมากๆเลย

ขออาลัยทุกแมวตายครับ
อย่างน้อยวิญญาณมันคงดีใจ เมื่อรู้ว่ามีคนรักและเสียใจเมื่อมันจากลา

เวลาเราหลับ วิญญาณมันคงมาในร่างของลูกแมว มาเล่นซุกซนข้างตัวเรา พอเหนื่อย ก็จะมาซุกหาอบอุ่นความรักข้างกายเรา แล้วแมวตายก็จะหลับอีกครั้ง ไปสู่ความสงบสุขในนานแสนนาน^^

แมวเราตายแล้วอยากให้เค้ามาหาเราบ้างจัง

.....คิดถึงมันจังเลย..............

โทดทีแมวเอ๋ย
ทีเคยรังแก
อยากให้แมวแล
หันกลับมาหา
เรานั้นผิดแล้ว
โปรดอย่าจองเวรกันยกโทดให้ฉันที....

กลอนบอกแมว T.T

เรื่องของฉันมีอยู่ว่า วันหนึ่งฉันได้ไปเดินเล่นที่จัตุจักรค่ะ และไปเจอกับกรงแมวขนาดใหญ่ มีลูกแมวน่ารักประมาณ 6 ตัว ซึ่งพวกมันยังเด็กมากอายุคงประมาณ 1 เดิอนเท่านั้นเจ้าของบอกว่าต้องการคนเอามันไปเลี้ยงดู เนื่องจากไม่มีเวลาดูแลมัน ในตอนนั้นฉันเห็นลูกแมวตัวหนึ่งน่ารักและซนกว่าตัวอื่น ด้วยความสงสารจึงตัดสินใจเอามันมาเลี้ยงและตั้งชื่อว่าน้องจันค่ะ วันแรกที่เอาน้องจันมา น้องจันน่ารักและซนมาก ซึ่งฉันเองก็มีกระต่ายอยู่แล้วหนึ่งตัวซึ่งมันก็อายุ 2 ปีแล้วชื่อปีโป้ ฉันก็หวังว่าโป้ จะรักจันเหมือนน้องและมันก็เป็นอย่างนั้น ถึงแม้เค้าจะเป็นสัตว์คนละประเภทกัน แต่ดูเหมือนน้องจันจะทำให้โป้หายเหงา ฉันเองก็รู้สึกดีใจที่น้องจันมาอยู่เป็นเพื่อนและหวังว่าเค้าโตขึ้นอีกหน่อยจะเอาไปไว้ที่บ้านแม่ เพราะบ้านแม่มีแมวอีกหลายตัว ด้วยความน่ารักของน้องจัน ฉันไม่รู้เลยว่าฉันรักแมวตัวนี้ตั้งแต่ตอนไหน จุดเริ่มต้นนั้นเริ่มจากความสงสารความผูกพันเพียง 7 วัน ฉันเลี้ยงเค้าด้วยความเอ็นดูและหาอะไรให้เค้าเล่นเสมอ กลับมาตอนเย็นของทุกวันฉันจะไปเล่นเกมส์ตามร้านอินเตอร์เน็ต ตั้งแต่มีน้องจันฉันก็จะมีเวลาอยู่กับบ้านมากขึ้นเพื่อเล่นกับเขา จนกระทั่งเขามีอาการแปลก ๆ คือเขาไม่สบาย ซึมไม่กินอาหาร ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันเริ่มเป็นกังวล และมองดูอาการของจันที่ทรุดลงเรื่อย ๆ วันนั้นซึ่งเป็นวันศุกร์ฉันมีงานต้องทำและเป็นความสับเพราของฉันที่ฉันลืมให้อาหารจัน ฉันกระวนกระวายใจมากที่ทิ้งฉันในขณะป่วยมาก ฉันกลับมาถึงหน้าปากซอยฉันทำได้เพียงแค่ซื้ออาหารและรีบวิ่งเข้าบ้านอย่างสุดความสามารถ ซึ่งเวลาทั้งวันฉันได้อธิษฐานขอให้น้องจันอย่าเป็นอะไรไป และเหมือนมันจะเป็นอย่างที่คิด ฉันเปิดประตูห้องเห็นจันนอนฟุบอยู่ตรงปลายเตียง เสียงร้องแทบจะไม่ได้ยิน ฉันรีบให้อาหารมัน แต่มันไม่ยอมกินอะไรเลย ฉันได้แต่อุ้มมันและบอกว่า น้องจัน เดี๋ยวแม่จะพาน้องไปโรงพยาบาลสัตว์ที่เกษตรศาสตร์นะลูก และดูเหมือนเค้าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันอาบน้ำและรีบพาเค้าออกจากบ้านทันที เมื่อถึงโรงพยาบาลสัตว์ฉันเห็นแววตาของจันเศร้า แต่ฉันยังหวังว่าจันจะหายหลังจากพบหมอ เมื่อหมอเรียกเขาตรวจ หมอถึงกับส่ายหัว และบอกว่าน้องจันเด็กมาก ซึ่งอายุเท่านี้ควรได้รับนมจากแม่ เพราะแกไม่มีภูมิต้านทานโรคเลย แกอาจจะอาการหนัก หมอทำได้แค่ให้น้ำเกลือ ภาพที่ติดตาฉันคือ ภาพที่น้องจันโดนให้น้ำเกลือ เขาฉีดน้ำเกลือเข้ากลางหลัง ทำให้น้องจันกรีดร้องด้วยความตกใจและเจ็บปวด ฉันถึงกับจะร้องไห้ เพราะเห็นว่าแกยังเด็กและแกก็แทบจะไม่มีเสียงร้องหลังจากที่อดอาหาร ฉันทำได้เพียงแต่เข้าไปลูบหัวแหละพยามจะทำให้แกดีขึ้น หลังจากนั้นฉันก็รับรู้ถึงความเจ็บปวดของแก แกซึมลงหนักกว่าเดิม ฉันพาแกนั่งรถเท็กซี่กลับบ้าน ระหว่างทางฉันเอาแกมากอดไว้ และบอกเรียกชื่อแกตลอด ซึ่งแกนอนคุดคู้อยู่บนแขนฉัน กลับมาถึงห้องฉันก็ยังเล่นกับแก ถึงรู้ว่าแกจะไม่ไหว ฉันบอกจันว่า จันลูก...แม่จะไม่ยอมให้หนูเป็นอะไรไป ถ้าพรุ่งนี้หนูไม่ไหว แม่จะให้ลูกนอนโรงพยาบาล และคงไม่ปล่อยให้หนูอยู่ตัวเดียว และวันนั้นฉันเอาแกมานอนบนที่นอน และฉันก็มองหน้าแก ซึ่งสายตาที่แกมองฉันมันเศร้าและลอยไปลอยมา ฉันทำได้แค่ร้องไห้ให้แกเห็น และก็ลูบหัวแกด้วยความเวทนา บอกแกครั้งสุดท้ายว่าฉันรักแกมาก และขอให้แกหายดี นอนได้ซักพักแกก็ค่อย ๆ คลานลงจากเตียง ฉันสังเกตดูเห็นแกสำลักน้ำเกลือออกมา และนอนลงกับพื้นห้อง ฉันทำได้แค่ร้องไห้และเอาแกขึ้นมากอด สายตาของแกที่บอกถึงความทรมานมันเริ่มมากขึ้น ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนั้นฉันควรจะทำยังไงดี จึงได้แต่เอาแกขึ้นมานอนกอดและหาผ้ามาห่อทำให้แกรู้สึกดีขึ้น จนเผลอหลับไปนอนเที่ยงคืน และพอรู้สึกตัว ตื่นขึ้นมาตอนตี 2 ทำให้ฉันสะดุ้งสุดขีดคือไม่เห็นจันอยู่บนเตียงฉันกระโดดลงมาจากเตียงและเห็นจันนอนแน่นิ่งอยู่ตรงประตูกระจกฝั่งระเบียงซึ่งข้างนอกโป้นอนอยู่ ฉันแหวกผ้าม่านออก และมันเป็นภาพสุดท้ายที่ทำให้ฉันเศร้าสุดชีวิต น้องจันตัวแข็งทำให้ฉันถึงกลับปล่อยโฮ และกอดร่างน้องจันไว้ และคิดในใจว่าฉันคงผิดที่ปล่อยให้แกทรมาน และโทษตัวเองเสมอว่าฉันควรพาแกเข้าห้องฉุกเฉินมากกว่าพาแกกลับมานอนที่บ้าน ฉันทำได้แค่จับแกใส่ถุงและรอฝั่งในตอนเช้า และร้องไห้อย่างนั้น 1 ชั่วโมงเต็มก่อนหลับไปด้วยความเพลีย และตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพื่อเอาร่างน้องจันไปฝั่งไว้หลังบ้าน และทุกครั้งที่เห็นของเล่นของแก หรือกรงน้อยของแก ฉันจะร้องไห้และรุ้สึกแย่มาก และฉันคงไม่อยากเลี้ยงแมวอีก

เข้าใจคุณอายนะครับ ถึงผมจะเคยเลี้ยงแมวหลายตัวแต่ก็ไม่เคยเห็นมันตายสักครั้ง แมวผมมักจะหายไปเฉยๆ

แมวของป้าชื่อหนูดำ เพราะดำสนิททั้งตัว อยู่กับป้ามาได้14ปีเศษ ป่วยเป็นดีซ่าน เพิ่งมีอาการตัวเหลืองเมื่อ 29 ธันวาคม2552 วันเกิดของป้าพอดีเห็นหนูดำซึมป้าพาไปหาหมอ แต่หมอบอกให้ทำใจเพราะเขามีอายุมากแล้ว
วันนี้ วันที่ 1 มกราคม 2553 เป็นวันขึ้นปีใหม่ ปีที่ใครๆบอกว่าสัตว์นำโชคของปีนี้คือ แมว แต่หนูดำจากป้าไปอย่างสงบในวันนี้ โดยที่ป้าสวดมนต์และอธิฐานจิตให้เค้าตลอดเวลาที่เขาจะถอดจิต
อานิสงฆ์ในการนั่งฟังป้าไหว้พระสวดมนต์ทุกครั้ง ทุกค่ำคืน ของหนูดำ ขอให้วิญญาณของหนูดำสู่สุคติ เกิดอีกชาติอย่าเกิดเป็นแมวเลย ขอให้ไปเกิดเป็นเทวดา...แล้วมาหาแม่บ้างนะ หนูดำ...

แมวหนูดำเป็นแมวที่อายุยืนนะครับ ตลอดชีวิตคงได้ซึมซับความรักจากป้ากลิ่นไว้มากมาย และความรู้สึกที่ดีเหล่านั้นคงให้คุณค่าแก่จิตใจแมวหนูดำมหาศาล ซึ่งคงช่วยยกระดับวิญญาณของหนูดำให้ได้เกิดบนชั้นฟ้า และบนนั้น หนูดำคงเฝ้าดูลงมาถึงผู้มีพระคุณอย่างป้ากลิ่นแน่นอนครับ

ใจของพี่แทบแตกสลายไปหมดแล้ว ร้องไห้ตลอดจนต้องใช้ยานอนหลับช่วย ร้องจนปวดไปทั้งเนื้อตัว แต่ก้อจะร้องต่อไป คิดถึงสุดหัวใจ ใจร้าวรานสื้นดี อยุ่กันมา แค่ 1 ปี 5 เดือน นอนด้วนกันทั้งคืน พูดคุยหยอกล้อกัน พออกมาตอนเช้พี่ไปหาข้าวทาน แกวิ่งออกมาหน้าบ้าน รถเยอะชนแกตายไปแล้ว เมื่อเช้าวานนี้
พี่อยู่ตัวคนเดียว ทีแรกไม่เคยคิดว่าจะเลี้ยงแมว ตอนมีเหตุป้าญาติกันแกมีแมวที่บ้านหลายตัว ออกลูกใหม่ 3 ตัวพอดีพี่ไปที่บ้าน แกขอให้พี่เอาไปปล่อยที่วัด พี่ไม่อยากทำ แต่จำใจทำ เอาไปปล่อย เสร็จแล้วมานอนไม่หลับต้องกลับไปเอามาเลี้ยง จากที่ปล่อน3 ตัว เหลือแกตัวเดียวน่าสงสารพี่เลยเอามาเลี้ยง ทนุถนอมมาก ผ่านประสบการณ์การเลี้ยงมามีความสุขมาก พี่ตั้งชื่อให้ว่าบุญรอด ไปทำงานก้อเอาไปด้วย ป้อนนมให้ตั้งแต่แกตัวเท่าฝ่ามือ ตอนนี้ตัวขนาดเด็กเล็กๆ พี่ชอบเอาบุญรอดอุ้มฟาดบ่าเดินไปด้วยกัน ไปหาหมอ ฉีดยาวัคซีนป้องกันทุกอย่าง คนรอบข้างรักแกมาก ตอนนี้ที่บ้านซึมกันไปหมด บ้านหงอยไปเลย เคยมีครั้งหนึ่งเมื่อนตุลาคม แกเหมือนโดนสารพิษ ชัดตาตั้งฉันอุ้มมันร้องไห้ขับรถตะเวนไปหาหมอ ช่วงนั้นเป้นเวลา 3ทุ่มกว่า คลีนิคปิดหมอ ฉันกว่าแกจะไม่รอด ฉันร้องไห้เป็นวักเป็นเวร ร้องเรียกแกตลอด เหมือนแกจะรู้ว่าเราห่วง ดูแกอดทนกับความเจ็บแวด แกฮึดสู้มาก จนที่สุดไปโรงพยาบาลสัตว์ทัน เขาเติมนำเกลือ ใส่สายออกชิเจนให้ ฉีดยฆ่าเชื่อ หมอบอกว่าอาการแบบนี้ไม่รับรองว่าจะรอด ต้องรอดูอาการ 1 คืน ฉันกลับมานอนร้องไห้ สวดมนต์ขอสิ่งศ๊กดิ์สิทธิ์ช่วย พอรุ่งเช้ากลับไปดู เห็นแกอาการดีขึ้น ฉันโล่งใจมาก รักษาไปเกือบ เดือน หลังจากกลับมาฉันขังไว้ในห้องประมาณ อาทิตย์กว่า เพราะทั้งรักทั้งห่วงกลัวแกไปโดนยาอีก ใช้วิธีอุ้มบุญรอดไปเที่ยว หลังจากนั้นอีก 1 อาทิตย์ ใช้วิธีมัดเชื่อก ยาวๆ ให้วิ่งเล่นบริเวณบ้าน ให้อยู่ในสายตา ตลอด จนเมื่อประมาณ เดือนธันวาคม ฉันเริ่มคิดว่าน่าจะปล่อยให้บุญรอดได้มีชีวิตที่เป็นอิสระ แกจะได้มีความสุข แต่ถึงเวลา 5 โมงเย็นจะต้องเข้าบ้านถ้าแกหายไปฉันจะต้องไปตาม รือฝากยายข้างห้องช่วยเอาเข้าห้องให้ด้สย ฉันจะปล่อยแกแกห้องประมาณ 8 โมงเช้าพร้อมกับที่ฉันจะออกไปทำงาน โดยฝากยายข้างห้อง 2 คนดูแล ยายทั้งสองก้อรักบุญรอดมาก (ฉันอยู่ห้องแถว หน้าบ้านมีโรงเรียน รถเยอะมาก ปกติบุญรอดไม่ออกหน้าบ้าน เพราะรั้วบ้านทางลอดแคบ แต่เจ้าของบ้านซ่อมทำใหม พื้นทางรอดยกพื้นสูงขึ้น แกเริ่มซน พยายาม ออกไป เหมือนกับจะยั่งให้โมโห แกไปนิดหน่อย หรือจะวิ่งไปแอบใต้ท้องรถที่จอดหน้าบ้าน ต้องเอาของมาล่อถึงจะยอมมา หรือเรียกแล้วไม่มาแกก็จะวิ่งตามมา )ช่วงที่ยอู่ด้วยกันทุกวันจะมีวีรกรรมให้พวกเราต้องพูดคุยกันตลอดว่าวันนี้บุญรอดทำอะไรบ้าง ซนอย่างไร เป็นสิ่งที่มีชีวิตที่สร้างความสุขให้กับทุกคนจริง แต่เมื่อวานนี้ (วันที่ 31 กุมภาพันธ์ 2010) ฉันว่าวันนี้เป้นวันหยุดเลยขอนอนตื่นสายหน่อย นอนดูทีวี แต่บุญรอดไม่ยอม พยายามปลุกฉันให้ตื่นทุกวิธี เคาะประตู เปิดประคูมุ้งลวดหลังบ้าน เดินมานอนบนตัวฉัน หนักมากประมาณ เกือบ 5 โล เพราะฉันวางนำและอาหารให้บุญรอดสามารถทานได้ตลอดเวลา ) แกจะกัดที่เท้าเหมือนกับบอกว่าติ่นได้แล้ว ฉันตื่นไปขเห้องนำอาบนำ วันนี้แกไม่ยอมตามไป (ปกติออกไปหลังบ้านรอ และนั่งรอดูน้ำไหลออกจากท่อแล้วเอาเท้าแต่น้ำเล่นทุกวัน ก่อนจะจะเข้าห้องแกจะนั่งรอให้ฉันอุ่มเข้าบ้าน แกอ้อนมาก) บุญรอดนั่งรออนู่บนที่นอน ฉันแต่งตัวเสร็จคิดว่าจะออกไปทำอาหารที่บ้านลุง ไม่ไกลประมาณ 50 เมตร ก้อเปิดบ้านแกก้อวิ่งไปลับคมเล็บที่ตอไม้หน้าบ้าน แล้วกระโดดขึ้นไปบนหลังคารถ นั่งทำความสะอาด ฉันเอาอาหารออกมา แกมองดูฉันก้อบอกว่าเดี๋ยวจะกลับมา ประมาณ 30 นาทีพี่โทรไปบอกว่าว่ามหลับมาบ้าน ฉันนึกว่าไปออกไปข้างนอกเพราะนัดกันไว้ว่าจะไปวัดทำบุญ ฉันกลับมาใจแทบสลาย เห้นบุญรอดนอนหมดลมหายใจ พี่ข้างบ้านเอาหนังสือมาปูให้นอน สภาพร่างกายไม่มีบาดแผล แตมีเลือดไหลออกปาก ฉันร้องไห้โอออกมาไม่อายใคร ใจปวดร้าวมาก ฉันโทษตัวเอง ถ้าฉันไม่ออกจากบ้าน บุญรอดคงไม่ตาย ปกติบุญรอดกลัวเสียงดัง กลัวรถมาก ทำไมจึงวิ่งออกไป
พี่บอกว่าหลังจากที่ฉันออกไปบุญรอด ได้ออกไปยืนอยู่หน้าบ้านตรงปากประตู 2 ครั้ง มองไปฝั่งตรงข้าม ก้อเรียกเข้ามาพร้อมทั้งเอาไปขังไว้ในบ้านแต่บุญรอดก้อพยามยายามเอาเท้าเปิดประตูพร้อมทั้งเรียกพี่ให้เปิด พี่เลยเปิดให้ออก แกวิ่งมาอยู่ใกล้ประตูพี่ไล่ให้เข้าข้างใน แกก่อวิ่งไป พี่เขานึกว่าคงจะอยู่บริเวณในบ้านแล้วก้อเลยไม่สนใจ ก้อเลยปทำงานล้างก็อกนำ เห้นอีกที แกโดนรถชน ก้อเลยเรียกให้พี่อีกคนมาช่วยอุ้ม แต่กว่าจะไปถึงใช้เวลานาน เพราะรถเยอะ รถไม่จอดให้สักคน ช่วงที่ยืนจะข้ามไปหาปก เห้นแกผนกหัวขึ้นแล้วเลือกก้อไหลออกจากปาก พี่อุ้ม แกเริ่มชัก พี่เอาแกมานอนในบ้าน แล้วเอาหนังสือพิมพฺรองให้ พี่บอกว่าช่วงที่เอาหนังสือพิมพ์ให้แกแก้ร้องคำเดียว แม้ว แล้วก้อแน่นิงไป ฉันไม่เห้นไม่ได้ดูใจแกก่อนตาย ฉันคิดว่าแกคงอยากเห็นฉันแน่ๆ ฉันทำใจไม่ได้กกับเรื่องปบบนี้ ใครก้อได้บอกที่เขามีการติดต่อวิญญาณแมวได้ไหม ฉันอยากรู้แกไปมีความสุขสบายหรือยัง ความทรมานใจในใจฉันคงอีกนาน เมื่อวานนี้ผ่านไปด้วยความทรมานใจมาก น่าจะเป็นความสุขที่ได้อยู่ด้วยกันทั้งวันอาทิตย์ ที่ฉันหยุดงาน
บอกฉันที่จะรู้ได้ยังไงว่าบุญรอดสบายดี อยู่ที่ไหนแล้ว
ฉันคิดถึงแก

ตลอดวัน ตลอดคืนยังร้องไห้อยู่ แม้ว่าจะเป็นตอนนี้ก็ตาม นำตาท่วมท้นใบหน้า รู้สึดหดหู่มาก ปวดร้าวใจ ไม่เคยรู้สึกถึงความสูญเสียอะไรอย่างนี้เลย แทบทนอยู่ในโลกนี้ไม่ได้ ทำใจไม่ได้สักที กลางวันกลางคืนต้องมีคนอยู่ด้วย กลางคืนอาสยยานอนหลับช่วย แต่ไม่ค่อยได้ผล จะกินยาเพิ่มทุกคนรอบข้างก้อเป็นห่วง เขาบอกให้ทใจ แต่ทำไม่ได้ ใจมันหวิวโหวงตลอดเวลา ทำไงดี ตอนนี้อยากรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน โทษตัวเองว่าเป็นสาเกตุให้เค้าต้องตาย มีความรู้สึกมองไปทางไหนก้อมีเขาอยู่ อยากเห้น พี่บ้าถึงขนาดจะไปขึดหลุมเอาเขาขึ้นมาใหม่ อยากให้เขาพื้นคืนมา พี่บ้าไปแล้วใช่ไหม ทำไงดี พี่ปลงไม่ได้ พี่ไม่ไหวแล้ว ปวดร้าวใจ มากมาก ไม่มีแรงทำงาน ไม่มีจิตใจรับรู้ได้แต่ร้องไห้

เรามีแมวอยู่4ตัวอ่านะตัวแรกตาย(ไม่รุ้สาเหตุ)
ตัวที่สองหาย ตัวที่สามตายเพราะโดนรถเหยียบ
หลุมศพมันเรายังไปเยี่ยมอยุ่เลย
ส่วนตัวที่4อยู่ได้นานสุดแต่T_T
แม่เราเพิ่งเอาไปปล่อยวัดเมื่อกี๊เอง
บอกว่ามันถ่ายเลอะเถอะ
ขอให้ที่วัดดูแลมันอย่างดีด้วยยยย

แมวของเราก็เพิ่งตายไปค่ะ มันชื่อโหย๋ว อายุ2 ปี นิสัยน่ารักเลี้ยงเชื่องมากๆแต่ออกจะดื้อแล้วก็นักเลงโตกับแมวตัวเองพอสมควร แคทเลี้ยงโหย๋วมาตั้ง2ปีตั้งแต่เล็ก มันชอบมานอนด้วย เวลาทพกับข้าวมันก็มานั่งรอ เวลานอนหรือเวลาแคทกลับบ้านมันจะรีบมาหาแล้วมันก็ชอบดูดติ่งหูตั้งแต่เด็กจนโต แล้วก็หลับไป มันคงคิดว่าเป็นแม่มันเป็นนมมันมั้งค่ะ มันป่วยค่ะ เป็นหอดติดเชื่อ แคทพยายามรักษาให้ดีที่สุดพาไปหาหมอให้การรักษาที่ดีที่ทำอะไรก็ได้ให้โหย๋วรอด โหย๋วอดทนได้แค่2วัน แล้วโหย๋วก็เสีย โหย๋วเสียวันที่แคทเดินทางมาทำงานที่กรุงเทพ กะว่าทำงานเสดจะรีบกลับไปหาเค้า ตอนดึกยังฝันอยู่เลยว่าไปรับเขาแล้วเขาหายบยังบอกเลยว่าจะพากลับบ้าน แต่พอบ่ายสองหมอก็โทรมาบอกโหย๋วเสียแล้ว เราเสียใจมากๆทำอะไรไม่ได้เลย หัวใจเราบีบเหมือนใจจะขาด แล้วตอนเย็นเราก็รีบกลับไปรับมันแล้วก็เอาไปฝัง ตอนเห็นร่างที่ไร้วิญญาณเริ่มแข็งใจเราแท่บสลาย นี้ก็เข้าวันที่3ที่โหย๋วตายแล้ว เราก็ยังทำใจไม่ได้ ยังคิดถึงเค้าเสมอ เค้าเหมือนลูกเหมือนเพื่อนที่ทำให้เราคลายเหงา ทำให้เราหัวเราะ ทำให้เราอบอุ่น ขอให้โหย๋วมาเกิดเป็นลูกแม่ ขอให้ลูกไปสบาย แม่รักลูก

เขาว่าหมาทุกตัวตายแล้วได้ไปสวรรค์
ส่วนแมวตาย คงได้ไปที่ชอบที่ชอบ^^

แมวมองได้มากกว่าหมามอง
มันคงมองมาที่ความเศร้าของคนที่รู้สึกสูญเสียมัน
ด้วยรักและรู้คุณค่าของเรามที่มีให้แก่มัน

- ความตายเหมือนเป็นพี่ชายที่แสนดี เป็นการร่ำลาอันยิ่งใหญ่ เป็นย้ายตัวตนของสิ่งหนึ่งในโลกแห่งชั่วคราว มาอยู่ในความทรงจำของความรัก ซึ่งดำรงอยู่ยาวนานกว่าก้อนหินใหญ่บนหลุมศพ (ทุกหลุมบนโลกแห่งภาวะชั่วคราวนี้)

ที่บ้านผมกำลังมีลูกแมววัยกำลังซน ผมกลับจาำกทำงานมาก้อเห็นมันนอนอยู่กับแม่ของมัน แต่พอรุ่งเช้าก้อเห็นมันนอนตายที่เดิม แต่เปล่าเลยคนข้างบ้านบอกว่ามันตายตั้งแต่เมื่อคืนแร้วมันโดนรถทับที่ถนนหน้าบ้าน เพียงแต่ว่าแม่มันคงคิดว่าลูกของมันทำไม่มานอนข้างถนนมันคาบร่างของลูกมันเข้านอนในบ้านของมันเข้ามานอนในบ้าน ผมถึงกับน้ำตาไหล จึงเอามันไปฝังไว้ใต้ต้นขนุนหลัง่บ้าน ที่ ๆ สัตว์เลี้ยงทุกตัวที่รักนอนสงบนิ่งอยู่

แมวเพื่อนผมหายไปหลายวัน สังหรณ์ไม่ดีเลย มันชื่อเจ้าเน่า เป็นแมวเหงาที่สวยและดูหยิ่ง(หรือหงอย) เน่าเคยโดนเจ้าของเดิมทิ้ง ...และเมื่อไม่กี่วันก่อนเพื่อนผมไปทำงานที่อื่นหลายวัน เน่าอาจนึกว่า"กูโดนทิ้งอีกแล้ว" มันอาจเดินเศร้าออกไปหาที่เงียบๆรำพึงรำพันที่"โดนทิ้งอีกล่ะกู" แล้วคงเดินไกลไปหน่อยไปในที่ที่เงียบมากไปหน่อย และคงเผลอหลับจมอยู่ในความฝัน ฝันได้นอนอยู่บนตักใหญ่ๆและอุ่นนุ่มสบายของเจ้าของ

นี้อาจเป็นเพียงความเพ้อเจ้อ ขอให้เป็นแค่เรื่องมั่วๆง่วงๆของผม ความจริง ขอให้แมวเน่ากลับมานั่งดมจานข้าวที่วางรอมันภายในเร็วๆนาทีนี้เถิด.

ขอบคุณสำหรับคำอธิษฐาน...
แต่เพื่อนเเมวคงอยากให้เน่าไปอยู่ด้วยกัน
เน่าอาจจะมีความสุขมากกว่าอยู่กับเค้า T T
ได้แต่ภาวนา "ขอให้โชคดี"
และขอบคุณที่เป็น "เพื่อนที่ดีที่สุด" ในช่วงเวลานึง

วันที่ 28 ธันวา วันนี้ไม่มีอะไรที่จะสูญเสียมากกว่านี้ สองสีจากไป เราไม่อยากเชื่อ สองสีเป็นแมวที่น่ารัก สองสีเป็นเพื่อน เป็นทุกสิ่ง สองสีไปกับเราทุกที่ สองสีอยู่กับเรามา 3 ปีกว่า เราผิดเองเพราะเห็นสองสีซึม แต่เราต้องเดินทางไปอบรบ 2 วันกลับมาเราไม่สบาย อีก2 วันต่อมาเราหาสองสีไม่พบ มาพบวันเสาร์พาไปหาหมอ คุณหมอบอกว่านิสัยแมวป่วยหนักจะหนีออกบ้านเพื่อรักษาตัว แล้วจะกลับมาตายที่บ้าน เราร้องไห้ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ เราขอให้คุณหมอช่วย เรารักษาสองสีได้3 วัน เราเอาสองสีไปทุกที่ลูบตัวทีหัว สองสีไม่โต้ตอบ เรารู้สองสีพยายามบอกลา เราเฝ้าสองสีทุกวัน คืน ต่อมาสองสีดีขึ้นเราดีใจสองสีเล่นกับเราตอนเช้าเราอุ้มมานอนบนที่นอน พอเราไปโรงเรียนเราเอาสองสีไปด้วยเพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่เราต้องอบตัวด้วยโคมไฟให้สองสี เคารพธงชาติเราอบรมนักเรียนให้งานเด็ก เราจะเปลี่ยนผ้ารองให้สองสี สองสีร้องและกลับตัว เราดีใจคิดว่าสองสีแข็งแรงและหายแล้ว แต่สองสีสะบัดหัว เราอุ้มสองสีมาไว้ที่ตัก บอกว่าไปดี ไม่ต้องห่วงเรา นักเรียนบอกว่าสองสีตายแล้ว เราไม่เชื่อเพราะสองสีเหมือนเดิม เราพาสองสีมาหาหมอ หมอบอกว่าเขาจากไปแล้ว เหมือนฟ้ามึดมิด เราทำอะไรไม่ถูก เรานำสองสีมาฝังที่ข้างห้องนอน ปลูกต้นดอกเกศถวายไว้บนหลุมสองสีจะได้ไม่ร้อน และได้วิ่งเล่นใต้ต้นไม้ เขาว่าพูเดิ้ลตายตามเจ้าของ แต่เราเจ้าของจะตามสองสีไป เราคงจากกันไม่นานนะสองสี รักเจ้ามากจังเลยเกินกว่าจะบอกให้ใครรู้ถึงการสูญเสีย

เว็บนี้ยังมีอยู่ไหม ถ้าไม่มีน่าเสียดาย

คิดถึงแมวที่เคยเลี้ยงไว้นะตอนที่เเจ้าแมวยังอยู่ก็รู้สึกน่าลำคาญแต่เรากลับนึกถึงตอนที่เค้าตายไปแล้วก็อยากย้อนเวลากลับนะ

** ไม่ค่อยได้เข้ามาครับ

เสียใจกับคุณเจ้าของ"สองสี"ด้วยนะครับ เชื่อว่าสองสีคงไปดีแล้ว ก่อนจากลามันคงพยายามสดชื่นเพื่อให้คุณสบายใจก่อน มันคงลำบากใจนะครับถ้าการตายของมันทำให้คุณทุกข์เหลือเกิน ดังนั้นอย่าทำให้มันผิดหวังเลยครับ ขอให้มีความสุขกับชีวิตต่อไปมากๆ(มีความสุขเผื่อสองสีด้วย^^)

รักมากไม่อยากให้มันตายเลย มันป่วยเป็นโรคไต

ความตายเป็นเรื่องธรรมดา^^ แต่เข้าใจครับว่า อย่างเราๆ ความตายของสิ่งผูกพันธ์คือสุดแสนเศร้า ดีที่สุด คงทำได้เพียงใช้เวลาที่มีร่วมกันอย่างเห็นคุณค่า

วันนี้แมวเราชื่อ ทอง โดนรถชน มีคนข้างบ้านมาบอกว่าแมวโดนรถชนเราก้รีบวิ่งออกไปดู ตกใจมากกก
น้ำตาไหลไม่รู้ตัวแล้วก้อุ้มมาบ้าน เพราะรู้ว่ายังไงก็รักาไม่ทันแล้ว เห็นมันแล้วคงทรมานมาก แล้วทองก็หยุดหายใจเราก็นั่งลูบตัวทองไปร้องให้ไปเลี้ยงมา 4 ปีกำลังอ้วนตุตะเลยเคยฟัดเคยหอมกันทุกวัน มองไปทางใหนก็มีแค่ภาพเจ้าทอง .....เสียใจมากกกกก
**ขอให้ทองไปเกิดในที่ที่มีแต่คนรักและมีความสุขนะ**

เมื่อสองเดือนก่อน แมวของแฟนเราตาย "มีมี่" แมวแก่ตัวใหญ่อายุเยอะ 17 ขวบ แก่แต่ยังร้องเสียงดัง อ้อนร้องเรียกเหมือนแมวเด็ก(และยังเที่ยวสาวบ่อย แถมมีแฟนเด็ก - แฟนเราเห็น)

เวลาแฟนเรากลับบ้าน เราโทรไปจะได้ยินมีมี่เงี๊ยวง๊าวเสียงดังเข้ามาในสายเสมอ ทั้งที่ปรกติเวลาแฟนเราโทรไปคุยกับที่บ้าน ก็ไม่เคยได้ยินเสียงมีมี่สักเมี๊ยว เดาเอาว่า มีมี่ดีใจตื้นเต้นทุกครั้งที่แฟนเรากลับบ้าน เมื่อมีข้อสังเกตุเช่นนั้น ช่วงก่อนที่มีมี่จะตาย เราคุยกับแฟนเราว่า ถ้าแฟนเรากลับบ้านครั้งหน้า ก็ให้ซื้ออาหารแมวชั้นดีไปฝากแมวแก่ของเธอด้วย เราสองคนมีความตั้งใจอย่างนั้น แต่ก็ไม่ทัน มีมี่เงียบเสียงไปเสียก่อน มันตายเงียบๆข้างซอกบ้าน นานจนเหม็นกว่าจะมีคนไปเจอ

แฟนเราหวังว่าชาติต่อไปของมีมี่จะได้เกิดเป็นคน แต่เราคิดว่าได้เกิดป็นแมวอีกสักชาติก็น่าสนุกดี แต่ ก็แล้วแต่มีมี่เถอะ

แมวเราหายไปหกเจ็ดวันแล้ว มันจะกลับมามั๊ย มันอายุประมาณ 10 ขวบ ยังไม่น่าตายเลย แต่ที่บ้านเราบอกว่าหายไปนานขนาดนี้คงตายแล้ว เดินหาแถวบ้านถามคนแถวนั้นก็ไม่มีใครเห็น เป็นห่วงมาก เห็นจานข้าวมันทีไรน้ำตาจะไหล

แมวหาย บางทีหายไปเป็นเดือนๆก็มีนะครับ ยิ่งถ้าเป็นตัวผู้โอกาสซมซานกลับมามีสูงมาก เอาใจช่วยครับ