|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
Private Love ตอนที่ 1
-1-
สายฝนโปรยลงมาขณะที่จีรนันท์กำลังซ้อนมอเตอร์ไซด์คันโตของเพื่อนหนุ่มที่เธอเพิ่งจะขอร้องแกมบังคับให้เขามาส่งที่บ้านเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา...แต่เพราะฝนผิดฤดูบ้าๆ ดันตกมาเสียก่อน ทำเอาชุดวันพีชสีขาวล้วนของเธอเปียกปอนไปหมด
เอี๊ยดดด...! เสียงเบรกล้อดังขึ้นพร้อมๆ กับคำเชิญลงจากรถของเพื่อนหนุ่มที่ดังแข่งกับเสียงฝนที่ตกกระหน่ำลงมาเหมือนฟ้ารั่ว
ถึงแล้วจี ลงจากรถด้วยโว้ย...จะกลับบ้าน! ปฐวีตะโกนบอก
ฉันจ้างนายให้มาส่งนะ ไม่ใช่ขอให้มาฟรีๆ กรุณาพูดจาให้สุภาพหน่อยได้มั้ยคะ โธ่เอ๊ย...ไอ้เพื่อนงก มาส่งแค่นี้ก็คิดเงินด้วย บ้านนายน่ะอภิมหาเศรษฐีไม่ใช่รึไง นึกอิท่าไหนอยากเป็นมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เธอต่อว่ายาวเป็นชุด จนเขาต้องมองหน้ามัวๆ ของเธอผ่านหมวกกันน็อคด้วยสายตาขวางนิดๆ
แค่ร้อยเดียวค่าปะยางเธอด่าฉันเป็นชุดเลยนะจี แล้วถ้าฉันไม่มาส่ง ใครที่ไหนจะมาส่ง มืดค่ำป่านนี้ ใส่ชุดแบบนี้ ไม่โดนฉุดให้มันรู้ไปสิ! ชายหนุ่มเอ่ยอย่างหัวเสียระคนเป็นห่วง เพื่อนสาวของเขาคนนี้ชอบทำตัวแก่นแก้วอย่าบอกใคร แต่ถ้าเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ คุณเธอก็เอาตัวไม่รอดสักอย่าง...ดีแต่ก่อเรื่อง
เขานึกนินทาจีรนันท์อยู่ในใจ ขณะที่เจ้าตัวมัวแต่สำรวจสภาพมอมแมมเป็นลูกสุนัขตกน้ำของตัวเอง
เออๆ ไม่กวนนายแล้ว จะไปไหนก็ไป แต่พรุ่งนี้อย่าลืม...ตามแผน เธอบอกพลางโยนหมวกกันน็อคสีชมพูคืนไปให้เพื่อนสุดหล่อ
ถ้าแผนเธอสำเร็จฉันยอมไปจีบแต๋วให้ดูเลย...ให้ตายสิ พี่ไอเขาคงไม่เอาเวลามาไร้สาระกับเธอหรอก
ไอ้วี! ยังไม่ทันจะได้ตอกกลับปฐวีก็ชิงบึ่งมอเตอร์ไซด์ออกไปทันที
ไอ้เพื่อนบ้า!
จีรนันท์ทอดสายตามองตามหลังปฐวีไป...จริงอย่างที่เขาบอก พี่ไอคงไม่ได้คิดจะเอาเวลาอันมีค่าของเขามาทิ้งกับเรื่องไร้สาระของเธอ แต่ทุกสิ่งที่เธอทำไปก็เพราะหวังดีกับเขา...
จีรนันท์หอบร่างอันเปียกปอนเข้าไปในบ้านอย่างช้าๆ และเงียบเสียงที่สุด ตอนนี้พี่ไอกับแม่คงกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่แน่ๆ หน้าเรียวหันมองนาฬิกาเรืองแสงที่ติดอยู่หน้าห้องรับแขก เข็มยาวกำลังจะเดินไปทับกับเข็มสั้นที่เลขสิบสองอยู่แล้ว...
พรึ่บ!!! แสงไฟจากที่ใดไม่ทราบสว่างจ้าขึ้นทำเอาคนที่แอบย่องเข้ามาไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งขึ้นด้วยความตกใจ ตาคู่โตหรี่ลงเมื่อรู้สึกแสบเพราะแสงที่วูบเข้าตาโดยไม่คาดคิด พร้อมๆ กันนั้น เสียงดุดันของใครบางคนก็ดังตามมาติดๆ
จี! ไปไหนมาทำไมกลับเอาป่านนี้ ชายร่างสูงใหญ่ตาคมกำลังเม้มปากเรียวได้รูป พร้อมกับใช้ตาคู่ดุสีน้ำตาลเข้มจ้องเธอด้วยความกรุ่นโกรธ คิ้วหนามุ่นขมวดกันเป็นปมอย่างรู้สึกขัดใจในการกระทำของน้องสาวครั้งนี้ไม่น้อย รู้หรือเปล่าว่าทำเอาแม่เป็นห่วงจนเกือบนอนไม่หลับ! ไอศูรย์ต่อว่าเสียงเข้ม
จีไปงานเลี้ยงรุ่น แล้วก็ไปเที่ยวต่อกับเพื่อน
สาวน้อยร่างบางใช้ตาคู่โตสีน้ำตาลอ่อนจ้องคนที่มีศักดิ์เป็นพี่กลับไปอย่างไม่นึกเกรงกลัว ผมเป็นลอนที่เปียกฝนเริ่มทิ้งตัวเหยียดลงมาประบ่า ร่างบางที่ถูกแนบด้วยเนื้อผ้าขาวบางจนแทบมองทะลุเห็นเนื้อนวล ยิ่งกระตุ้นอารมณ์โทสะให้แก่ผู้เป็นพี่อีกทวีคูณ
เพื่อนที่ไหน!
ไม่ใช่เพื่อนที่ไหน แต่เป็นเพื่อนจี แล้วจีก็กลับตรงเวลาด้วยทำไมพี่ไอต้องดุด้วยล่ะ
ถึงแม่จะไม่ว่า แต่จีก็ควรจะรู้ว่าอะไรมันถูกอะไรมันควรนะจี ไม่ใช่อยากทำอะไรก็ทำ!
จีรู้สิว่าอะไรมันควรไม่ควร ไม่เหมือนใครบางคน หน้ามืดตามัวจนมองอะไรไม่เห็น เสียงเล็กยอกย้อนแต่ไอศูรย์กลับไม่เข้าใจในสิ่งที่จีรนันท์พูดออกมาแม้แต่นิดเดียว
จีพูดอะไร?
ก็พี่น้อยหน่าไงคะ วันนี้จีไปงานเลี้ยงรุ่นที่โรงแรม เห็นพี่น้อยหน่าไปดินเนอร์กับผู้ชายตัวสูงๆ ผิวขาวๆ ด้วยล่ะ แล้วอย่างนี้พี่น้อยหน่ายังสมจะเป็นพี่สะใภ้ของจีอีกไหมล่ะ เธอเล่าความตามที่เห็น แต่แอบใส่สีตีไข่พร้อมสุมไฟเข้าไปน้อยๆ เพราะที่แน่ๆ เธอไม่เคยนึกชอบยัยคุณหนูน้อยหน่าอะไรนั่นเลยสักนิด แล้วเรื่องอะไรจะต้องให้ผู้หญิงที่เธอไม่ถูกชะตามาเป็นพี่สะใภ้เธอด้วยเล่า
จีรนันท์มองสีหน้ากังวลใจเล็กน้อยของไอศูรย์อย่างแปลกใจ นึกว่าจะได้เห็นเขาโกรธเป็นฝืนเป็นไฟเสียอีก...แค่กลุ้มใจแค่เนี้ยะ!
พี่ไอไม่โกรธพี่น้อยหน่าเลยเหรอ?
พี่จะโกรธเรามากกว่า ถ้าเรายังไม่ขึ้นนอนเดี๋ยวนี้! ไอศูรย์หันมาหวังเอาเรื่องกับหญิงสาวที่ยังชอบทำตัวเป็นเด็กๆ จนเขาต้องขึ้นมานั่งแท่น คุณพ่อจำเป็น แทนที่จะเป็นพี่ชายสบายๆ เหมือนคนอื่นอยู่เสมอ
ตาคู่โตมองสำรวจดวงหน้าคมของพี่ชายแล้วเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย
โธ่...ยุไม่ขึ้นเลยแฮะ จีรนันท์บ่นอุบอิบเสียงเบาพลางเดินขึ้นชั้นบนไป แล้วอย่างนี้แผนยุแยงตะแคงรั่วของเธอกับปฐวีจะสำเร็จบ้างไหมนะ...
ไอศูรย์มองตามจีรนันท์ไปติดๆ ความจริงเขารู้อยู่แล้วว่าคืนนี้จีรนันท์ไปเจอกับน้อยหน่าที่โรงแรมเพราะเมื่อตอนหัวค่ำ แฟนสาวของเขารีบโทรศัพท์มาแจ้งที่อยู่ของตัวเองเสร็จสรรพว่าเธอไปทำธุระกับลูกชายเพื่อนของพ่อที่นั่นแล้วบังเอิญไปเจอจีรนันท์กับฝูงเพื่อน เธอเลยต้องชิงโทรศัพท์มาบอก ก่อนที่น้องสาวตัวแสบของเขาจะใส่ความว่าร้ายเธออย่างหลายต่อหลายครั้งที่ผ่านมา
ใช่...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จีรนันท์ทำตัวเป็นน้องสาวช่างฟ้อง เธอทำหน้าที่นั้นมาตลอดเวลาที่เขาคบกับน้อยหน่า และมีทีท่าว่าจะไม่ยอมหยุดฟ้องเลยก็ว่าได้ แถมแต่ละเรื่องที่คาบมาบอก...ก็ชวนให้เข้าใจผิดไปถึงไหนต่อไหน...โชคดีที่เขากับน้อยหน่า เชื่อใจ กันมากกว่าที่แม่น้องสาวตัวดีคาดคิดไว้
และคราวนี้ก็เป็นไปตามที่แฟนสาวของเขากังวลเสียด้วย พอกลับมาปุ๊บยัยจอมแสบก็เริ่มฟ้องเรื่องของเธอทันที...ไม่รู้ไปโกรธแค้นกันแต่ชาติปางไหน จีรนันท์ถึงไม่ชอบหน้าน้อยหน่านักหนา ทั้งๆ ที่เขาก็เห็นว่าแฟนของเขาพยายามเอาอกเอาใจน้องสาวจอมแสบสารพัด...สงสัยต้องชวนน้อยหน่าไปทำบุญกรวดน้ำให้ยัยจีบ้างแล้ว...
ปิ๊น ปิ๊น!!! เสียงแตรรถดังหนวกหู ทำเอาคนที่หลับไม่ค่อยเต็มตื่นเนื่องจากเพิ่งทำงานที่ค้างเอาไว้เป็นกองเสร็จไปเมื่อเช้าปรือเปลือกตาขึ้นมาด้วยความรำคาญ
ไอศูรย์มองบานหน้าต่างที่ลืมปิดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงหมายจะงับมันให้แน่นสนิทเพื่อกันเสียงระคายหูไปให้พ้นๆ แต่พอเดินไปถึงบานหน้าต่าง คนไม่อยากฟังเสียงใดๆ ก็ต้องหูผึ่งขึ้นมาทันที เพราะนั่น...
น้องสาวเขาในชุดเสื้อสายเดี่ยวกับกระโปรงสั้นคืบเดียวที่ก้มหน้าก็จะเห็นทะลุไปถึงข้างหลังกำลังก้าวขาเรียวๆ ขึ้นรถสปอร์ตคันหรูของชายแปลกหน้า...เอ่อ...ไม่สิเพราะเหมือนเขาจะเคยเห็นหน้าหมอนั่นมาสักครั้งหรือสองครั้ง แต่ก็นั่นล่ะ...น้องสาวเขากำลังจะไปไหน? ถึงได้แต่งตัวล่อเสือลวงตะเข้ขนาดนั้น!!!
จี เดี๋ยวจี! ไอศูรย์พยายามเรียกจีรนันท์ แต่เหมือนเสียงเขาจะถูกกลบด้วยเสียงกระหึ่มของเครื่องยนต์ราคาแพงจนมันไปไม่ถึงหูของเธอ และเพียงไม่กี่อึดใจรถคันงามก็พุ่งพ้นจากหน้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว โดยมีสายตาของคนเป็นพี่มองตามไปด้วยความกังวล
จากที่หมายจะหลับต่อเลยต้องกลายเป็นตาค้างเพราะไม่สามารถจะทำใจรับสภาพที่น้องสาวออกบ้านไปทั้งแบบนั้นได้...ไอศูรย์เดินลงมาจากชั้นบนในชุดนอนอย่างหัวเสีย ผมที่เคยเรียบเป็นระเบียบกลับยุ่งกระเซิงไปหมด จนคนเป็นแม่ต้องเรียกทัก
อ้าว! วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอไอ?
ไม่ครับ วันนี้ผมลาหยุด เอ่อ...ยัยจีล่ะครับ ไอศูรย์แกล้งทำเป็นถามทั้งที่เห็นอยู่เต็มสองลูกตาว่าน้องสาวออกไปข้างนอก
ไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ เห็นว่าจะกลับดึกหน่อย
อีกแล้วเหรอครับ! เมื่อคืนยัยจีก็กลับมาเกือบเที่ยงคืนแม่รู้รึเปล่า ผมเตือนก็ไม่ฟัง ผมว่าแม่น่าจะห้ามให้ยัยจีไปเที่ยวดึกๆ ดื่นๆ ได้แล้วนะครับ
เถอะน่าไอ ปล่อยน้องบ้างเถอะ ยัยจีก็โตแล้ว...ไอก็อย่าห่วงน้องให้มากนักเลย เอาเวลามาห่วงตัวเองบ้างเถอะนะ สมจิตรยิ้มละไมให้ลูกชาย
โตแต่ตัวสิครับรายนั้นน่ะ ยังชอบเล่นแผลงๆ เป็นเด็กอยู่เลย ถึงยังไงผมก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี...แม่ว่ายัยจีไปเที่ยวที่ไหนนะครับ? ไอศูรย์ถามย้ำ ทำเอาสมจิตรอ้ำอึ้งไปพักใหญ่ก็แม่ลูกสาวคนเก่งเล่นจับเธอสาบานในห้องพระตอนที่เธอยังสะลึมสะลืออยู่เมื่อเช้าว่า ไม่ให้บอกไอศูรย์เด็ดขาดว่าวันนี้เธอจะไปที่ไหน
มะ...แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ ยัยจีไม่ได้บอกแม่เอาไว้ว่าจะไปที่ไหน เธอหลบตาชายหนุ่มไปวูบหนึ่ง พลางนึกช้ำใจ....ศีลแปดที่อุตส่าห์ถือมานับเดือนจะขาดก็วันนี้แหละ ลูกนะลูก...
ไอศูรย์มองใบหน้าผุดผาดและสภาพนุ่งขาวห่มขาวของผู้เป็นแม่อย่างชั่งใจ...แม่คงไม่โกหก แต่แล้วไอ้นิสัยจอมดื้อ หัวรั้น และโกหกเป็นไฟของน้องสาวเขาได้มาจากใครกันล่ะนี่ สงสัยเรื่องพรรณนี้คงไม่ได้สืบทอดตามกรรมพันธุ์เป็นแน่...
หน้าตึกสูงระฟ้าของบริษัทยาแก้ไอตราเง็กเซียน...
รถสปอร์ตคันหรูกำลังจอดนิ่ง ใช้พุ่มไม้ใหญ่อำพรางตัวเองให้พ้นจากสายตาอันพลุกพล่านของคนที่ผ่านไปผ่านมา
ปฐวีเกี่ยวแว่นกันแดดของตนลงพลางมองตรงไปยังหญิงสาวร่างบางอันเป็นเป้าหมายหลักของการมาซุ่มแอบครั้งนี้
ออกมาแล้ว เขาบอกจีรนันท์ที่กำลังตั้งกล้องถ่ายรูปถ่ายรูปหญิงสาวที่น่าทะนุถนอมในสายตาผู้ชายคนอื่น แต่คงไม่ใช่สำหรับเขา เพราะเขารู้ธาตุแท้ของเธอจากคำบอกเล่าของเพื่อนสาวจนหมดไส้หมดพุงแล้ว
นฤมลหรือที่คนเรียกกันว่า คุณหนูน้อยหน่า เป็นลูกสาวคนที่ 2 ของมหาเศรษฐีนายทุนชาวจีนที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของของเอเชีย และเป็นถึงรองประธานบริษัทของบริษัทยาแก้ไอเง็กเซียนที่โด่งดังไปทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ด้วยความสามารถทางด้านบริหารบวกกับรูปร่างหน้าตาที่นับได้ว่า ดูดีกว่าดาราหลายๆ คน ทำให้เธอโด่งดังเป็นอย่างมากในแวดวงไฮโซ แต่กลับมีข่าวควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้าขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์รายวันเป็นประจำ แถมยังแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันจนเป็นที่เลื่องลือ
และทั้งนี้ทั้งนั้นในสายตาเขา...นักธุรกิจสาวไฮโซอย่างคุณหนูน้อยหน่าอะไรนั่นก็เป็นรองผู้หญิงจนๆ ชาติตระกูลธรรมดาๆ ที่นั่งข้างๆ เขาอยู่ดี
ขับตามไปเลยนะวี
รับทราบครับ เจ้านาย เขาขยับยิ้มขยิบตาให้จีรนันท์เป็นของแถม จนหญิงสาวอดร้อนผ่าวขึ้นมาที่สองแก้มขาวไม่ได้
อย่ามาหว่านเสน่ห์นะยะ หัวใจฉันน่ะมีเจ้าของแล้วย่ะ จีรนันท์ต่อว่าพลางสะบัดหน้าไปอีกทาง...ก็เพื่อนเธอน่ะ หล่อน้อยซะที่ไหนล่ะ แค่ยิ้มให้ก็ใจละลายแล้ว
เออๆ ไม่หว่านก็ได้ หว่านให้เธอไปก็ไม่มีประโยชน์ สู้ไปหว่านให้คุณหนูน้อยหน่าของพี่ไอยังดีกว่า ยังได้เป็นหุ้นส่วนบริษัทยาแก้ไอ ปฐวีพูดประชดด้วยนึกน้อยใจในตัวจีรนันท์...เพื่อนสาวที่เขาเพียรจะหว่านเพาะต้นรัก แต่เธอกลับจับกรรไกรมาตัดฉับเสียจนมันวิ่นเหลือแค่ตอทุกครั้งไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าคำประชดของเขากลับจุดประกายเพ้อเจ้อให้กับเธอขึ้นมา
กู๊ดไอเดีย!
เฮ้ย! ไม่เอาอย่าคิดแผลงๆ ขึ้นมาเชียวนะจี ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ตามรับตามส่งเธออีกต่อไป เขายื่นคำขาดทำเอาจีรนันท์มุ่ยหน้าลงอย่างนึกเสียดาย
เออๆ ออกรถได้แล้ววี เดี๋ยวตามไม่ทัน
ปฐวีเร่งรถออกไปตามคำสั่งแต่สายตายังแอบลอบมองหญิงสาวที่ไม่เคยมีเรื่องของเขาอยู่ในหัวใจเลยสักนิด...
พวกเขาตามติดรถคันสวยของน้อยหน่ามาโดยทิ้งระยะห่างพอสมควรจนไม่เป็นที่น่าสงสัย ไม่เกิน 10 นาที รถคันงามก็เลี้ยวเข้าไปในโรงแรมระดับห้าดาวชื่อดัง ทำเอาคนขับตามนึกสงสัย
เฮ้ย! ทำไมคุณว่าที่พี่สะใภ้ถึงเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมล่ะ
ฉันจะไปรู้เรอะ ของอย่างนี้มันต้องตามไปดู! จีรนันท์บอกพลางรัวชัตเตอร์ไม่หยุด จนปฐวีต้องหันมาปราม
จะถ่ายเอาอะไรนักหนา เอาแค่รูปสองรูปเนื้อๆ ก็พอ
ไม่ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไอจะไม่เชื่อ...นายคิดดูสิ ฉันน่ะอุตส่าห์ไปบอกพี่ไอเกี่ยวกับแม่น้อยหน่านี่ตั้งหลายสิบเรื่อง พี่ไอไม่ยักจะโกรธสักเรื่อง แถมแว้งมาดุฉันอีกต่างหาก
เออ...ของอย่างนี้ฉันพอเข้าใจ ปฐวีตอบอย่างนึกเข้าใจหัวอกลูกผู้ชาย
เขาเองก็เคยฟังเรื่อง น้อยหน่าแฟนพี่ไอ ของจีรนันท์มาเป็นพันๆ หน จนนึกไม่ชอบหน้าเพราะเท่าที่ฟังมา ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นผู้หญิงเปรี้ยวจี๊ดมั่นใจในตัวเองสูงเกินขีดจำกัดจนไม่น่าคบ แต่พอได้พบกับเธอเป็นครั้งแรกเมื่อคืนนี้...เขาก็เริ่มหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก
ผู้หญิงหน้าใสๆ ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ ท่าทางบอบบางน่าทะนุถนอมอย่างนั้นน่ะเหรอ จะทำตัวแย่ๆ อย่างที่จีรนันท์ใส่ความ แม้ว่ารสนิยมการแต่งตัวของเธอจะออกแนวซีทรูไปนิดเซ็กซี่ไปหน่อยก็เถอะ แต่มันก็ดูสวยเหมาะกับตัวของเธอดี ทว่า...อย่างที่เขาว่ากันนั่นล่ะ รูปลักษณ์ไม่ได้เป็นตัวบ่งบอกนิสัยและจิตใจภายใน
ตกลงจะตามคุณหนูอะไรเนี่ยทั้งวันเลยใช่ไหม? เขาถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
อื้อ! จีรนันท์พยักหน้าให้เพื่อนหนุ่มเพื่อดำเนินการตามแผนต่อไป สิ้นคำตอบรับปฐวีก็เลี้ยวรถตามรถคันสวยของนฤมลไปอย่างนึกเซ็ง...แต่ช่างเถอะ ถือว่ามาเดทกับผู้หญิงที่เขาแอบรักมานับ 4 ปีเต็มๆ ก็แล้วกัน...
แล้วคนทั้งคู่ก็ทำตัวเป็นนักสืบจำเป็นโดยการตามติดทุกความเคลื่อนไหวของคุณหนูน้อยหน่า ในขณะที่เจ้าของตำแหน่งแฟนคุณหนูไฮโซกำลังปั้นหน้าเครียดอยู่ภายในห้องรับแขกกับสมจิตร
ไอศูรย์นั่งกระสับกระส่ายกระหน่ำกดโทรศัพท์มือถือหวังเรียกตัวน้องสาวจอมยุ่งกลับมา แต่ทว่า...หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...เขาฟังข้อความนี้ในโทรศัพท์เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
ใจเย็นๆ เถอะไอ จีเขาบอกแม่ไว้แล้วนะว่าจะกลับดึก ตอนนี้ยังไม่ทันเที่ยงก็จะเรียกน้องกลับแล้วเหรอ
แม่ครับนี่มันผิดปกติแล้วนะ ยัยจีไม่เคยปิดโทรศัพท์เงียบหายไปแบบนี้ แล้วไปกับเพื่อนที่ไหนก็ไม่รู้!
อ้าว...ไอไม่รู้จักวี เพื่อนของจีหรือจ๊ะ?
วีไหนคับ?
ก็ปฐวีเขาเป็นเพื่อนของยัยจีตั้งแต่สมัยเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง เคยมาที่บ้านเราสามสี่หนแล้วล่ะ เขาเป็นลูกชายเจ้าของบ้านใหญ่ที่อยู่ท้ายซอยเราไง ยัยจีเลยขอติดรถเขากลับบ้านบ่อยๆ น่ะ
แต่ตอนนี้ยัยจีเรียนจบแล้วนะครับ
ก็นั่นล่ะ...วีเขาก็ยังคอยเป็นธุระตามรับตามส่งยัยจีอยู่บ่อยๆ แม่ว่างานนี้น่าจะมีลุ้น สมจิตรว่าพลางหัวเราะคิกคัก แต่รอยยิ้มนั้นก็หายวับยามเห็นใบหน้าขึงตึงของลูกชาย
ลุ้นอะไรกันครับ หมอนั่นจะเชื่อไจได้แค่ไหนก็ไม่รู้ ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น!!! คิ้วคู่หนาขมวดเกร็งอย่างคนเครียดจัดจนสมจิตรต้องปรามลูกชายไว้
ใจเย็นเถอะไอ...แม่เชื่อใจวีว่าเขาบริสุทธิ์ใจกับยัยจีจริงๆ เขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วนะลูก สมจิตรว่าพลางใช้มือเรียวกุมมือใหญ่ของลูกชาย
ดวงตาคมอ่อนแสงดุดันลงยามทอดมองเห็นสีหน้าจริงจังของผู้เป็นแม่
แม่รู้ว่าไอเป็นห่วงน้องมาก เพราะลูกต้องรับหน้าที่ดูแลจี ดูแลครอบครัวมาตั้งแต่เล็ก แต่ตอนนี้จีเองก็โตแล้ว ไอเองก็น่าจะหันมาสนใจเรื่องของตัวเองมากกว่าเรื่องของจีได้แล้วนะลูก เธอยิ้มละไมพลางมองใบหน้าสับสนของไอศูรย์
แต่ผม...
สมจิตรกระชับมือหนาของไอศูรย์แน่นขึ้นอีก ความสุขของลูกคือความสุขของแม่และน้องนะไอ แม่รู้ว่าจีจะต้องมีความสุขถ้าเห็นพี่ชายที่แสนดีอย่างไอมีความสุขนะลูก แล้วมือเรียวที่แสนอบอุ่นก็ยกขึ้นลูบไหล่กว้างเบาๆ
ไอศูรย์หลบสายตามองไปยังมือเรียวที่ทำหน้าที่ให้กำลังใจเขาตั้งแต่ครั้งที่พ่อเสียไป แม้เขาจะเป็นลูกของผู้ชายที่ทำให้เธอเป็นหนี้หลายสิบล้าน สมจิตรก็ยังเลี้ยงดูเขาด้วยความรักและความอบอุ่นไม่ต่างอะไรกับลูกในไส้ เช่นเดียวกับจีรนันท์ที่ไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจหรือกล่าวโทษเขาที่เป็นลูกชายของต้นเหตุความลำบากของเธอเลยสักนิด...เพราะฉะนั้นเขาจึงอยากทำตัวเป็นลูกที่น่าภาคภูมิให้กับสมจิตรและเป็นพี่ชายที่แสนดีให้แก่จีรนันท์
แม้ว่าบางครั้งเขาอาจอยากเป็นมากกว่านั้น...
แล้วผมจะลองคิดดูครับแม่
+++++++++++++++++++++++++++++
Create Date : 21 กรกฎาคม 2551 |
|
0 comments |
Last Update : 21 กรกฎาคม 2551 20:19:50 น. |
Counter : 264 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอความกรุณา อย่านำภาพถ่าย, บทความ,
งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด
ใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่
ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์
ก่อนได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรนะคะ
|
|
|
|
|
|
|