Bloggang.com : JJH : Loveis Concert @ Bonaza..

Loveis Concert @ Bonaza..

รีๆรอๆตั้งท่าว่าจะอัพหรือไม่อัพ blog ดีน๊า เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีกิจกรรมไรให้ออมมี่เลย รูปก็ไม่ค่อยได้ถ่ายเลยไม่มีรูปใหม่ๆมาให้อัพไว้ คิดไปคิดมาอัพซะหน่อยดีก่า จะสร้างกลุ่มใหม่ก็ลืมไปแระขอเอามาฝากไว้ในกลุ่ม blog ของออมมี่ละกัน เมื่อวันเสาร์ที่ 8 ธ.ค ที่ผ่านมาปาป๊ากับแม่หนีออมมี่ไปดูคอนเสริต์ Loveis ที่เขาใหญ่ กะว่าจะไปวี้ดวิ้วนั่งดูคอนสิรต์แบบชิวๆซะหน่อย เพราะปีนี้เค้าจัดเป็นปีที่สอง ปีที่แล้วก็ได้บัตรมาแต่ว่าไปไม่ได้เนื่องจากว่าออมมี่ยังเล็กและยังไม่หย่านม ก็อดไปเลยเอาบัตรให้เพื่อนๆมาดูแทน ทุกคนที่มาดูบอกว่าคอนเสริต์สนุกมากเพลงเพราะบรรยากาศดีแบบเป็นกันเอง จะนั่งจะนอนดูก็ได้ อากาศก็เย็นสบายด้วย ทำเอาเราคนที่ไม่ได้มาด้วยเกิดอาการเสียดายเป็นที่สุด คิดในใจว่าไม่เป็นไรถ้าคอนเสริต์เค้าดีจริงปีหน้าก็ต้องจัดอีกแน่นอน เราต้องไม่พลาดต้องมาดูให้ได้ แล้วก็เป็นจริงปีนี้ได้ข่าวว่ามีจัดคอนเสริต์อีก แต่เอ ทำไมไม่เห็นมีโปรโมชั่นใดๆเลยนิ ข่าวก็เงียบๆพิกล บริษัทจะเป็นสปอนเซอร์แบบปีที่แล้วอีกไม๊น้อ ลุ้นๆว่าจะได้มาดูหรือป่าว แล้วก็ไม่ผิดหวังได้อานิสงฆ์บัตรมาจากเจ้านายผู้ใจดี 2 ใบ ก็ลุยกันเลย ทีแรกตั้งใจว่าจะพาออมมี่มาด้วยแต่เข้าไปเช็คข้อมูลในเวป loveisloveis แล้วเค้าบอกว่าอากาศหนาวเย็นมากโดยเฉพาะกลางคืน ให้เตรียมหมวกถุงมือเสื้อหนาวแบบเวอร์ๆที่ไม่คิดว่าจะได้ใส่ในเมืองไทยได้เตรียมมาใส่ในงานนี้ได้เลย เดือดร้อนแม่อีกแล้วต้องวิ่งไปหาหมวกไหมพรมกะถุงมือได้พอดีที่ตลาดนัดหลังการบินไทย

ตอนแรกกะว่าจะออกจากบ้านสัก 10 โมงเพื่อไปให้ถึงเขาใหญ่เที่ยงๆ หาที่กางเตนท์ แล้วไปนั่งจองที่กันเลยเพราะเค้าเปิดให้เข้าไปจองที่นั่งได้ตอนบ่ายโมง เกือบๆ 11 โมง ป้าแอนเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานของแม่โทรมาถามว่าถึงไหนแล้วเนี่ยเค้ามาถึงที่งานแล้วนะเข้ามาถึงนี่ตอน 10.30 ที่กางเตนท์เต็มเกือบหมดแล้ว โอว แม่เจ้า แม่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จเองอ่ะนี่เค้าเพิ่งเปิดให้กางเตนท์ไปแค่ครึ่งชม.เองแล้วมันเต็มแล้วเหรอนี่ เลยรบกวนฝากให้พี่แอนช่วยจองที่กางเตนท์ให้พี่แอนก็ใจดีบอกเด๋วจัดการให้นะ ล๊อคที่กางเตนท์ได้แล้วก็อุ่นใจมาหน่อยนึง ในใจก็แอบคิดว่าโหว คนไปกันเยอะจริงๆหรอนี่ เข้าไปอ่านในเวปเค้าว่าปีนี้คนเยอะมาก แต่ไม่คิดว่าจะมากๆๆๆๆอย่างที่เค้าบอก ปาป๊าก็โอ้เอ้กว่าจะออกจากบ้านได้แล้วต้องไปหาข้าวเที่ยงทานกันที่หน้าหมู่บ้านแล้วก็เลยไปส่งออมมี่ไว้ที่บ้านคุณยายก็บ่ายโมงก่าๆ

ออกจากวงแหวนขับมาเรื่อยๆรถเยอะพอสมควร พอเริ่มเข้าเขตสระบุรีเจออุบัติเหตุติดๆกัน 4 รายได้ คงเป็นเพราะขับมากันแบบกระชั้นชิดเลยเบรคไม่ทัน ทำให้เกิดอุบัติเหตุติดๆกันแต่เว้นช่วง 4 รายเลย แล้วรถก็เริ่มติดแบบเคลื่อนตัวได้ช้าๆก่อนขึ้นสะพานเพื่อเลี้ยวขวามุ่งหน้าไปยังดินแดนภาคอีสาน พอเลี้ยวขวามาได้ก็โล่งนิดหน่อยแล้วก็มาติดแหงกแบบกาดึ๊บๆแถวๆโรงงานปูนฯซึ่งช่วงนั้นเป็นเนินเขาด้วย กว่าจะหลุดมาได้ไม่ต่ำกว่าครึ่งชม. 4 โมงกว่าๆเข้าไปยังไม่ถึงโบนันซ่าดีก็เจอรถติดเคลื่อนตัวไปช้าๆ แล้วก็ไปจอดนิ่งสนิทอยู่ตรงด้านหน้าโบนันซ่าเลย คือด้วยความที่ไม่เคยมาในโบนันซ่าเลยก็ไม่รู้ว่าเส้นทางที่นี่เป็นยังไง แต่รถติดมากแทบจะไม่ขยับกันเลย ก็เลยคุยกันกับปาป๊าว่าเราจอดรถข้างล่างตรงนี้เลยดีไม๊เพราะข้างบนคนคงจะเยอะมากๆจนไม่มีที่จอดรถแน่ๆ แล้วเดินไปกันดีกว่า คันข้างหน้าเราก็เป็นกลุ่มวัยรุ่นเอารถไปจอดไว้ก่อนแล้วหนึ่งคัน ปาป๊าบอกว่าดีเหมือนกันก็เลยลงไปโบกรถขอเบี่ยงทางเข้าไปจอดไว้ ถามป้าคนที่บ้านอยู่ตรงนั้นว่าเดินไปอีกไกลไม๊คะกว่าจะถึงที่จัดงานแล้วไปทางไหน ป้าตอบมาว่าก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก 3 กิโล ได้ ให้เดินไปทางสนามกอล์ฟนะเดินไปทางซ้ายตลอดห้ามเลี้ยวขวาไปไหนแล้วก็จะเจอที่จัดงานเอง ห๊า...3 กิโลเลยเหรอเอาไงดีเอาไงดี ไหนๆก็จอดรถแล้วเดินก็เดิน จัดแจงเก็บของสัมภาระที่จำเป็นว่าจะต้องหอบขึ้นไปก็มีผ้ายางปูนั่ง ถุงยังชีพ(ขนมปัง+ขนมคบเคี้ยว) และ น้ำดื่ม เสื้อแขนยาว 2 ตัว หมวก+ผ้าพันคอยัดลงใส่กระเป๋าแล้วสะพายมุ่งหน้าเดินไปตามทางที่ป้าเค้าบอก แต่ก่อนไปขอแวะเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยก่อนละกันไม่อยากไปเสี่ยงเอาข้างหน้าคนเยอะแบบนี้เรื่องห้องน้ำไม่อยากจะคิดเลยว่าสภาพจะเป็นอย่างไร ฮ่าๆๆ ก่อนจะออกเดินมีกลุ่มวัยรุ่นที่จอดรถก่อนเราเดินนำหน้าไปแล้ว พอเราเดินตามหลังทำไมเค้าหายไปทางไหนกันหมดเนี่ยไม่เห็นเดินมาทางนี้เลย เราเดินผิดทางป่าวเนี่ย หันไปมองกลุ่มข้างหลังที่ตอนแรกทำท่าเหมือนเดินตามมาก็หายจ้อย ชักใจแป้วว่าไม่มีใครเค้าเดินกันเลยนี่นา จะโบกรถที่เค้าขับผ่านไปกันชิ้วๆๆว่าขอติดรถไปหน่อยก็ไม่กล้า จะจ้างวานมอไซค์ที่ขับไปขับมาก็ไม่กล้า เฮ้อ...

แล้วโชคก็เข้าข้างมีน้องผู้หญิงกับน้องผู้ชายคนนึง จอดรถถามว่าพี่ๆเค้าไปดูคอนเสิรต์กันทางไหน ขึ้นไปทางนี้เหรอ ก็ตอบเค้าไปว่าใช่ นี่พี่ก็กำลังจะเดินขึ้นไปเหมือนกัน เค้าถามว่าไกลหรือป่าว เราก็ตอบไม่รู้เหมือนกันเค้าบอกมาว่า 3 กิโลอ่ะ น้องเค้าก็ขอบคุณแล้วก่อนจะออกรถก็หันมามองเรา แม่รีบตัดสินใจถามออกไปทันทีเลยว่าขอติดรถไปด้วยได้หรือป่าวคะ น้องเค้าก็รีบตอบทันทีเลยว่าได้เลยพี่ได้เลย ไชโย๊ ในที่สุดก็ไม่ต้องเดินขึ้นไปให้เหนื่อยแล้ว ตอนนั้นความรู้สึกคือเหนื่อยมากๆมึนๆหัวด้วยเหมือนกับอ๊อกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่พอ เหอๆๆนี่เราแก่มากขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย เดินมาสักกิโลได้มั้งก็เหนื่อยซะแล้ว พอขึ้นรถได้ก็ชวนคุยแกมบ่นกันมาตลอดทางว่าการจัดการเค้าแย่มากๆไม่มีป้ายชี้ทางบอกไม่มีเจ้าหน้าที่มาคอยบอกทางอะไรเลย ปล่อยให้รถขับตามๆกันเข้ามา จะถามอะไรใครก็ไม่ได้ โชคดีมากๆว่าทางที่เราขึ้นมานั้นมันเป็นเหมือนทางลัดที่สั้นกว่า แล้วคนก็ไม่ค่อยรู้กันยังไม่ค่อยมีใครขับมาทางเส้นนี้ ขึ้นมาแล้วก็ไปบรรจบกันกับเส้นที่รถติดกันพอดี ก็ติดๆกันไปกาดึ๊บๆ เห็นรถจอดตามข้างทางเรียงรายไปหมด เห็นคนเริ่มเดินแบบเป้แบกของหอบสัมภาระเดินทยอยเดินขึ้นมาก็เยอะ น้องคนที่ขับรถก็เอาไงดีๆจะจอดเลยดีไม๊หรือไปหาเอาข้างหน้าแล้วก็ตัดสินใจไปลุยต่อ พอขึ้นไปลานจอดรถโอ้โหไม่แปลกใจเลยว่าทำไมรถติด ก็เพราะทางขึ้นไปหน่ะมันเป็นเนินเขาแล้วก็รถวิ่งได้ไปแค่ทีละคัน แถมที่จอดรถก็เป็นลานสนามที่โขยกเขยกๆทำใหรถวิ่งได้ช้าๆ แต่ลานจอดรถก็นับว่ากว้างขวางมากๆแล้วแต่ก็ไม่เพียงพอและรองรับจำนวนปริมาณรถที่เข้ามาได้เลย จอดรถแล้วก็ขอบคุณน้องเค้าอีกรอบมีน้ำใจให้เราอาศัยขึ้นมาด้วย มองดุทะเบียนรถเป็นลำปางก็ถามน้องเค้าว่าเป็นคนเหนือเหรอคะ น้องเค้าพยักหน้ายิ้มๆ แม่ก็เกือบจะอู้กำเมืองใส่ไปแต่ก็ไม่เอาดีก่าเด็กสมัยใหม่อาจจะไม่พูดเมืองกันแล้วก็ได้ ก็ขอบคุณกันไปสาวเหนือนี่ช่างน่ารักและมีน้ำใจอย่างเงี้ยเนอะ คิคิคิ

แล้วเราก็เดินๆมุ่งหน้าไปยังลานเวทีคอนเสิรต์ ดูนาฬิกาก็ 5 โมงนิดๆ จะเดินเข้างานก็ต้องไปแลกของกันหน่อยไม่มีไรให้เลยปีนี้ คูปองอาหาร เบาะรองนั่งไม่ได้อะไรสักกะอย่าง ได้แต่ไอ้สายรัดข้อมือมาเค้าให้ผูกติดไว้ที่ข้อมือตลอดแยกสีด้วยว่าโซน 1500 สีเหลือง โซน 3000 สีไรไม่รู้ เดินเข้าไปยังลานแสดงโอ้โหววววววววว คนเยอะมากกก เห็นที่นั่งว่างๆอยู่แถวด้านหน้าเวทีจะไปนั่งก็ไม่ได้เพราะเป็นโซนนั่งของ 3000 เก้ๆกังๆอยู่สักพัก เลือกที่นั่งด้านข้างริมถนนละกัน ยังพอนั่งได้ ตอนแรกลงไปนั่งตรงที่มันเป็นหญ้า แต่นั่งไปได้สักพักอะไรกันพรึ่บพรั่บๆยุบยับเต็มหมด นั่งตรงรังมดดำนั่นเองเลยต้องกระเถิบขึ้นมานั่งข้างบนอีกนิดนึงซึ่งมันก็คาบเกี่ยวกันกับถนนและหญ้าพอดี

ตอนเราไปถึงมีนักร้องอยู่บนเวทีอยู่ 4 คน วงไรก็ไม่รู้อ่ะไม่รู้จักเลย มาดูคอนเสิร์ตงานนี้รู้จักอยู่ไม่กี่คนถ้าไม่ใช่ พี่บอย พี่ป๊อด พี่นภ คนอื่นนี่ก็แทบจะไม่รู้จักเลยก็ว่าได้ อาจจะคุ้นๆหูกับเพลงบ้างนิดๆหน่อยแต่ก็ไม่อินถึงขนาดที่จดจำเนื้อร้องได้เลย ก็นั่งดูๆกันไปศิลปินรุ่นเก่าๆที่เราคุ้นเคยและรู้จักขึ้นมาเล่นก็พอจะร้องตามได้บ้าง สี่ทุ่มปาป๊าบอกว่าจะลงไปเอารถขึ้นมาจอดข้างบนนะ ก็ถามไปว่าลงไปไงอ่ะเดินไปเหรอ ก็ต้องแหงล่ะจะให้ลงไปยังไงได้ ว่าแล้วปาป๊าก็คว้าไฟฉาย ปาล์ม GPS เดินออกไปเอารถ สักพักเดินกลับมาแม่ก็งงว่าทำไมไวจัง อ่อลืมสายข้อมือนั่นเอง ไม่มีไอ้เส้นนี้เดินเข้าออกงานไม่ได้ สักพักปาป๊าโทรเข้ามาบอกว่ารถยังติดอยู่เลยเนี่ย สงสัยคงจะอีกนานเป้นชม.แน่ๆ แม่ได้ยินแบบนี้ก็ล้มตัวลงนอนดูคอนเสิร์ตกันเลยดีก่า นั่งมานานแระเมื่อยก้นเมื่อยเอวชะมัด ไม่น่าหาเรื่องมาทรมานตัวเองเล้ย คอนเสิร์ตดีๆนั่งสบายๆที่เค้าจัดกันในกรุงเทพก็ไม่รู้จักไปดู ต้องมาลำบากลำบนกระเสือกระสนดิ้นรนมาดูถึงเขาใหญ่มาเจอคนล้านแปดได้ อิอิ อันนี้ก็เวอร์ไปนิด จริงๆเค้าว่าคนมาดูงานนี้ไม่ต่ำกว่า 2 หมื่นคนได้ แล้วอะไรๆมันก็ไม่สามารถจัดการให้ลงตัว ไม่ว่าจะสถานที่นั่งดู ที่จอดรถ ที่กางเตนท์ อาหาร และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือห้องน้ำ คิดดูว่าคนตั้ง 2 หมื่นกว่า แต่ห้องน้ำมีรองรับประมาณ 60-100 ห้อง เอง อ่อ ก่อนหน้านี้ทางผุ้จัดออแกไนเซ่อ อดีตดีเจวินิจ เลิศรัตนชัย ได้ขึ้นมาบนเวทีประกาศให้คนที่นั่งตามถนน ย้ายก้นไปนั่งตามเขาด้านหลังด้วยบอกว่าพื้นที่ด้านหลังยังมีที่ว่าง มีโปรเจคเตอร์ให้ท่านได้เห็นอย่างชัดเจน ระบบเสียงของเราดังชัดไปถึงด้านหลัง มีห้องน้ำโซนด้านหลังอีกเกือบ 20 ห้อง บริการได้อย่างเพียงพอ แถมยังว่าคนที่นั่งตามถนนว่าไม่เคารพกติกามาทีหลังมานั่งตรงทางเดินทำให้กีดขวางการจราจรคนเดินเข้างานไม่ได้ คิดดูว่าจะให้เค้าไปนั่งกันที่ไหนก็ในลานมันเต็มไปด้วยผู้คนหมดแล้ว คนมาทีหลังไม่ใช่ว่าเค้าไม่เตรียมตัวเพื่อมาให้ทันดูซะเมื่อไหร่ รถติดในโบนันซ่ากันไม่ต่ำกว่า 2 ชม.กว่าจะตะกายขึ้นมาในงานได้ ไม่ใช่เพราะระบบการจัดการของทางทีมงานออแกไนเซ่อหรอกเหรอที่แย่ เปิดขายบัตรเกินจำนวนที่จะรองรับได้ ประกาศออกไมค์ยังไม่พอให้เค้าเปิดไฟให้หมด มีกี่ดวงเปิดสว่างให้หมด สาดไฟส่องมายังคนที่อยู่ตามถนนอีกด้วย จะส่องหาอะไรไม่ทราบได้ แถมยังให้คนที่อยู่ในนั้นปรบมือ(ไล่)เพื่อเป็นกำลังใจอีกด้วย เสียความรู้สึกมากๆตั้งแต่ในงาน เราก็นั่งอยู่คาบเกี่ยวระหว่างถนนกับหญ้าพอดี โชคดีไม่โดนสต๊าฟของทีมออแกไนเซ่อมาไล่ เลยได้นั่งที่เดิม อย่างว่าที่มันแคบคนมันเยอะไล่คนที่เค้ามานั่งอยู่ตรงนี้ได้สักพักก็ต้องมีคนใหม่เดินเข้ามานั่งแทนอยู่ดี ว่าแล้วก็สงสารคนที่โดนไล่ไปตอนแรกให้ไปนั่งตามป่าตามเขา หน้าห้องน้ำที่เป็นเนินขึ้นไปก็มีนั่งกันเพียบเลย เห็นแล้วอนาถใจว่านี่เหรอคอนเสริต์ที่เราตั้งใจมาดูกันแบบชิลล์ๆ รับลมเย็นๆ บรรยากาศสบายๆ แต่มันกลับตรงกันข้ามไปหมด วุ่นวายที่สุดเลยคนนั่งด้านในจะเดินออกไปห้องน้ำหรือเดินไปซื้อของที่ก็ข้ามกันไปข้ามกันมา ช่องทางไหนที่มีคนเดินผ่านไปคนนึงก็จะเป็นช่องทางที่ให้คนอื่นๆต่อๆมาเดินกันอยู่ตลอดเวลา ซึ่งตรงนั้นก็คือด้านข้างแม่นั่นเอง คนเดินขึ้นๆลงๆเข้าๆออกตลอดเวลารู้สึกรำคาญมากแต่ก็ไม่รู้จะทำไงได้ เฮ้อ กว่าปาป๊าจะกลับจากลงไปเอารถขึ้นมาจอดข้างบนก็ห้าทุ่มกว่าได้ คิดดูว่าคนเยอะรถติดมากแค่ไหนใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าๆเลยถามว่าลงมายังไงอ่ะเดินทางไหน ปาป๊าบอกเดินลัดแฟร์เวย์มาเลย โหวเจ๋งจริงอ่ะเดินได้ไงมืดไม่กัวไรเลย ช่างกล้าจริงๆมี GPS นำทางไปนี่ถึงไหนถึงกันเลยนะปาป๊า

นั่งทนดูคอนเสิร์ตจนถึงตีสองได้ ปวดเอวปวดก้นระบมไปหมดเลยชวนปาป๊าไปดีกว่า จะไปไหนกันดีนอนที่ไหนก็ไม่รู้ไม่มีที่สำหรับกางเตนท์ด้วย เพราะติดต่อพี่แอนที่อุตสาห์จองที่กางเตนท์ไว้ให้ก็ไม่ได้เลยระบบสัญญาณโทรศัพทขึ้น network busy ตลอด แล้วของพี่แอนก็คงไม่มีสัญญาณไม่รู้ใช้ของค่ายไหนสัญญาณถึงได้ต่ำมากติดต่อไม่ได้เลย ทีแรกจะนอนแถวๆที่จอดรถเพราะเห็นคนเอาเตนท์มากางกันก็หลายจุดอยู่ ปาป๊าบอกกลับบ้านไม๊ โอว นี่เลยในฝันอยากกลับไปนอนที่นอนนุ่มๆที่บ้านมากกว่า ไม่อยากนอนที่นี่แล้วตื่นมาต้องมาแย่งชิงรถติดเพื่อเดินทางกลับอีก ว่าแล้วก็เดินทางกลับดีกว่าปาป๊าบอกไม่รู้ปั๊มเปิดหรือป่าวเพราะน้ำมันเหลือนิดเดียว แต่ก็ไม่มีปัญหาสามารถขับกลับมาได้จนถึงบ้าน ออกจากนู่นตีสองหน่อยๆ มารถติดตรงทางลงอีกเพราะว่าทางมันแคบมารถจอดกันตามไหล่ทางเต็มไปหมด ยิ่งด้านล่างนะโอ้โหที่จอดรถมืดก็มืดแถมฝุ่นขาวๆเกาะเต็มรถไปหมดเห็นแล้วสงสารคนมาทีหลังจริงๆ งานนี้ก่อให้เกิดรายได้กับประชาชนแถวนี้ด้วยคือรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ได้ยินพี่ฮาร์ทแซวในงานว่าน่าจะให้พี่บอยมาสมัครเป็นอบต.ที่นี่เพราะทำให้คนมีรายได้กัน ฮ่าๆๆ กลับมาถึงบ้านตี 4 ครึ่ง อาบน้ำนอนเลยดีก่าเหนื่อยเป็นที่สุด หลังจากบ่นมาเยอะก็มาดูรูปกันเลยดีก่า

++เพิ่งมาถึงลานจอดรถ นี่แค่ส่วนเดียวนะเพราะตอนดึกรถเยอะกว่านี้มากๆๆ++

++เริ่มคอนเสิร์ตได้แป๊บนึงแล้วทางพี่บอยก็ทำพิธีเปิดงานอย่างเป็นทางการโดยยืนตรงร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี แล้วต่อด้วยเพลงพิเศษที่แต่งขึ้นมาให้กับสมเด็จพระพี่นาง++

++ตามมาด้วยศิลปินต่างๆ นี่เลยพี่บอย พี่ป๊อด พี่นภ ส่วนคนอื่นๆจำชื่อไม่ได้หมดถ่ายมาไม่ครบด้วย++

++สุดท้ายปิดท้ายด้วยภาพจุดพลุละกัน จริงๆแอบไม่เห็นด้วยที่มีการจุดพลุที่งานเพราะเสียงมันดังมากกลัวว่าจะไปทำให้สัตว์ป่าแตกตื่น แต่ปาป๊าบอกว่านี่เพิ่งจะตีนเขายังไม่เข้าป่าเลยอีกตั้งหลายกิโลสัตว์ไม่ได้ยินหรอก++

Create Date : 11 ธันวาคม 2550

Last Update : 18 ธันวาคม 2550 0:09:04 น.

5 comments

Counter : 1255 Pageviews.

อ่านแล้วเหนื่อยแทนเลยอ้อม บรรยายแล้วนึกถึงตอนไปปีที่แล้วที่ได้บัตรจากอ้อมหน่ะ แต่ไม่คนเยอะขนาดนี้ จริงๆconcept การจัดงานมันดีมากเลยน่ะ แต่ว่าเค้าจัดใหญ่เกินไป (มากๆ)

โดย: Sistine

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:18:42:19 น.

เหนือยมากๆตุ้ย ยังว่าคิดผิดจริงไม่น่าหาเรื่องไปดูเลย ฮ่าๆ กลับมาเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด นี่ไปนวดมาสองรอบแล้วค่อยยังชั่วหน่อย เฮ้อหรือเราจะแก่แล้วจริงๆ

โดย: JJH

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:23:18:00 น.

สมน้ำหน้า อิอิ อยากหนีลูกไปเที่ยว สม สม สม 5555

โดย: Mamy Aey IP: 58.10.80.27 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:8:25:26 น.

ยาวมากๆๆ อ้อม สารภาพว่าอ่านไม่จบอ่ะ ฮ่าๆๆ ดีนะที่ไม่ได้ไปด้วย เดี๋ยวมีคนคอยสมน้ำหน้าซ้ำ

โดย: Kay IP: 125.25.60.176 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:22:42:09 น.

ใครจะคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้เนอะ แย่จังคนจัดอ่ะ

โดย: แม่น้องพีค IP: 202.57.182.202 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:22:53:04 น.