ซินเจียยู่อี่ซินนี้ฮวดไช้ค่า เฮงๆๆ ขอให้ร่ำรวยๆ สุขภาพแข็งแรงกันถ้วนหน้านะคะ

มาแว้วค่ามาแว้ว ดองบล๊อคมาได้ที่กำลังดี 1 เดือนกว่าๆ ได้ฤกษ์อัพซะที หลังจากแม่ออมมี่ตระเวณอ่านไดฯอ่านบล๊อคเพื่อนๆจนติดแบบงอมแงม
เข้าไปอ่านของเพื่อนๆชาวเวปที่เขียนกันแล้วแม่ก็มานั่งนึกว่า ทำไมเค้าขยันทำกันจริงๆเลย เหมือนกับทำกันง๊ายง่าย แต่พอแม่มาทำไม่เห็นมันจะง่ายเลยแถมใช้เวลาในการอัพบล๊อคนานมากกกกก อาจเป็นเพราะหนึ่งแม่เขียนบรรยายเล่าเรื่องไม่เก่ง สองแม่มีความสามารถในการย่อรูปไม่เก่ง สามแม่ลำดับและเรียบเรียงความรู้สึกนึกคิดออกมาเป็นคำพูดผ่านตัวหนังสือไม่เก่ง สี่แม่เรียนหนังสือไม่เก่ง (อ้าว เกี่ยวไม๊เนี่ย ฮ่าๆๆๆ)
ห้าเพราะแม่ขี้เกียจ อิอิอิ รู้สึกเหตุผลหรือข้ออ้างข้อสุดท้ายจะมีน้ำหนักมากว่าข้ออื่นใดทั้งสิ้น คิคิคิ

แต่วันนี้แม่มีเรื่องที่อยากจะบันทึกเกี่ยวกับพัฒนาการของออมมี่ไว้ด้วยว่า ตอนนี้ขณะที่ up blog หนูมีอายุได้ 1 ขวบ 5 เดือน 2 สัปดาห์ 3 วัน น้ำหนักโดยประมาณ 10.6 สูงราวๆ 74 แม่รู้สึกว่าน้ำหนักหนูมันไม่อัพขึ้นเลยหลังจากพ้นขวบปีมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหนูเดินเก่งขึ้น ทำให้มีอิสระในการเคลื่อนไหวมากขึ้น ชอบเดินสำรวจ วิ่งเล่น ปีน ได้เกือบตลอดเวลา นมไม่ค่อยยอมจะกินเลย หนูกินนมน้อยจนแม่กังวลว่าหนูจะตัวเล็กไปไม๊ จะได้รับสารอาหารไม่ครบหรือป่าว หลายๆคนบอกให้แม่หย่านมได้แล้วเพราะว่าพ้นขวบปีนมแม่จะไม่มีประโยชน์ แต่แม่ก็ยังทำไม่ได้อดใจอ่อนกับหนูไม่ได้ทุ๊กที

ก่อนจะนอนออมมี่ต้องขอหม่ำๆๆ พอแม่ถามหม่ำอะไรค้า หนูตอบว่า"นม" พร้อมมือน้อยๆของหนูทั้งดึงเสื้อถกเสื้อแล้วก็ล้วงหมับเข้ามาในเสื้อทันที แล้วอย่างงี้แม่จะไม่ใจอ่อนกับหนูได้ยังไงเนอะ ถึงแม้จะโดนขบบ้างเพราะความหมั่นเขี้ยวของหนูแต่แม่ก็ทนได้ บางทีออมมี่รู้ตัวว่าโดนแม่ดุเพราะขบนมหนูก็จะทำหน้าบ้องแบ๊ว พร้อมกะพูดปาป๊า ปาป๊า ทำมือทำไม้ว่าเด๋วป๊ามานะไรเงี้ย เหมือนกันที่แม่พูดกับหนูเวลาหนูงอแงเลย มีครั้งนึงหนูหลอกแม่ว่า บินๆๆ ติมๆๆ พร้อมกะทำท่าบ๊ายบาย โอ๊ย... ทำเอาแม่หัวเราะก๊ากเลยจากตอนแรกเก็กหน้าทำท่าเจ็บปวดสุดฤทธิ์ หนูเลียนแบบพฤติกรรมแม่เป็นแล้วนะเนี่ย

ตอนนี้หนูเรียกชื่อตัวเองเป็นแล้วรู้จักสิ่งของที่เป็นของหนู เช่นกระเป๋า ก่อนออกนอกบ้านจะต้องมีกระเป๋าใส่ของใช้และเสื้อผ้าของออมมี่ พอแม่ถามว่านี่กระเป๋าใครค้า หนูตอบ มี่ มี่ มี่ พร้อมทำท่าทางแสดงความเป็นเจ้าของเอามาคล้องแขนหรือไม่ก็คล้องไหล่ทันที น่ารักจริงๆเลยลูก

กลับมาพูดเรื่องข้าวต่อ หนูก็ทานได้แต่ไม่เยอะ หลังจากเลิกทานข้าวบดพร้อมกะช่วงที่พี่เลี้ยงออมมี่ลาออก แม่และคุณยายก็พยามฝึกหนูให้กินข้าวบดแบบหยาบขึ้น ต่อมาก็เป็นข้าวสวยพร้อมกับ แต่กับอะไรก็ไม่ค่อยจะยอมกินนอกจากไข่เจียว อาหารหลักของหนูก็คือข้าวไข่เจียว แต่ถ้าวันไหนได้ไปทานข้าวนอกบ้านหนูก็จะทานได้เยอะขึ้น อันนี้แม่ชอบมากก ทานข้าวนอกบ้าน อิอิอิ รีเควสปาป๊าประจำเลยถ้าจะพาหนูไปทานข้าวนอกบ้านแล้วให้ทานได้เยอะๆก็ต้องฟูจิ เพราะแม่จะสั่งเซ็ทปลาแซลมอนย่างซีอิ๊ว (ของโปรด) มาให้หนูทานกับแม่ ปลาทะเลมีประโยชน์ ตำรามาว่างั้น แม่ก็เลยต้องฟูจิๆๆเท่าน้านน แต่จริงๆแล้วเค้าว่าปลาทูก็มีประโยชน์เหมือนกัน แต่หนูไม่ค่อยชอบทานเท่าไหร่ ไม่เท่าปลาแซลมอน

พัฒนาการทางด้านการพูดหนูก็พูดได้หลายคำแล้วเวลาแม่ถามบอกหนูก็จะรู้เรื่องมากขึ้น จำชื่อบุคคลได้เยอะ ทางฝั่งญาติแม่หนูก็รู้จักชื่อมากขึ้นจากเดิมมีแค่ ตา ยาย มายด์ มีน กี้(มิกกี้) หลังๆมาเรียก (ป้า)ไก่ (ลุง)รัก (ป้า)มุก คนงานก็จำได้ (ป้า)หอม (ป้า)เทียน

มาญาติทางฝั่งป๊ามั่ง วันก่อนพาไปส่งก๋งกะย่าขึ้นรถไฟ พอถามว่าคุณย่าไปไหนคะ หนูตอบได้ ปู๊น ฉักๆ(ฉึกฉัก) แล้วไปเจอญาติๆรุ่นพี่วัยใกล้เคียงกันส่งเสียงกันเจี๊ยวจ๊าวบนตู้รถไฟเลย หลังจากนั้นพอถามออมมี่ว่าคุณย่าไปไหนหนูก็ตอบได้ ปู๊น ฉัก แล้วก็จะไล่เลียงชื่อ โต้(โตโต้) เต้(เตเต้) ต้าร์(กีต้าร์) โต้ว์(การ์โตว์) ตูน(การตูน) แล้วก็ยังมี พี่อัยย์ กะน้องคิวอีก แต่หนูคงออกเสียงค.ควายไม่ได้เลยออกเป็นจ.จานแทน พอพูดชื่อพี่อัยย์หนูจะต่อด้วยจิว เป็นอัยย์จิว

รู้จักคำว่าคันเวลายุงกัด คำว่าเจ็บ รู้จักปฏิเสธโบกมือว่าไม่ๆๆ ก็เป็น ออกเสียงสองพยางค์ติดกันได้เช่น จันทร์เจ้า โกกกาก โทศัพท์ กุนก่า(ขอบคุณค่ะ) หนมปัง และบางทีก็เรียกแม่ว่าอ้อมได้

ต่อมาเป็นหนังสือนิทานหลังจากดูรายการคุณสู่ขวัญกะคุณสรยุทธ์เค้าบอกว่าอ่านนิทานให้ลูกฟังก่อนนอนซึ่งลูกเค้าชอบมากท่องจำได้หมดทุกตอน หนังสือเล่มนั้นชื่อ บ้องแบ๊ว แม่ก็เออ ออมมี่มีหนังสือนิทานแบบปกแข็งๆเล่มเดียวเองนี่ คือเล่มที่มาจากถุงของขวัญที่ทางรัฐบาลแจกให้ตอนแรกเกิด พอได้ไปห้างแม่เลยไปหาซื้อทั้งร้านเหลืออยู่เล่มเดียว ถามพนง.จะขอเปลี่ยนเค้าบอกว่าไม่มีแล้วเหลือเล่มสุดท้าย พอกลับมาบ้าน แม่อ่านให้ออมมี่ฟังก่อนนอน

แล้วเวลาอ่านก็ต้องใส่อารมณ์ทำเสียงเล็กเสียงน้อยใช่ป่ะ ออมมี่ชอบมากก ยอมให้อ่านจบหมดทั้งเล่มเลย แล้วก็ติดหนังสือบ้องแบ๊วมาตลอด จะไปไหนแรกๆนี่ต้องหยิบบ๊องแบ้วติดมือไปด้วย ยอมนั่งคาร์ซีทก็บ๊องแบ้วนี่แหล่ะ สมกะเป็นหนังสือที่ได้รับรางวัลจริงๆ ตอนนี้ถ้าเวลาเล่นกะออมมี่แล้วพูดคำกลอนข้างบนออมมี่ก็ช่วยแม่ต่อคำสุดท้ายได้แล้ว แต่อย่างที่บอกหนูออกเสียงค.ความยังไม่ได้ก็เลยออกเสียงคำว่า โครกคราก เป็น โกกกากๆๆ

อ่ะ จบจากพัฒนการช่วงนี้ของออมมี่แล้วต่อมาก็เป็นรอบเก็บตกมีทติ้ง ตอนแรกตั้งใจจะอัพตั้งแต่มีทติ้งที่แม่พาไปเจอเพื่อนสมัยมหาลัยแล้ว แต่ก็ดองจนผ่านมามีทติ้งล่าสุดก็ถือโอกาสรวบเอามารวมกันทีเดียวละกันเนอะ

รวมเพื่อนๆจากหอการค้าได้ที่สนิทๆแล้วก็ว่างจะมาเจอกันได้มีอยู่ไม่กี่คน(จริงๆก็คบกันแค่ไม่กี่คน
) ไม่ได้ถ่ายรูปหมู่เลย ปาป๊าตามมาทีหลังพอกินเสร็จก็ทำหน้าที่เก็บภาพได้แต่เด็กๆ งานนี้ออมมี่สนุกวิ่งเล่นกันกับพี่ฮาร์ท พี่จ๊ะจ๋า พี่จันทร์เจ้า กันอย่างหนุกหนานเลย พี่จันทร์เจ้ากะพี่จ๊าจ๋าโพสท่ากันเก่งมากแบบไม่มีการเขินกล้องเลยง่า อย่างงี้แววนางแบบมาแต่เด็ก

ต่อมาเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว รวมพลชาวเวป BBFC นัดมินิมีทติ้งกันก่อนที่จะมีมีทติ้งใหญ่ของเดือนก.พ ครั้งนี้ไปกันที่ร้าน Slyvanian อยู่ชั้น 7 ที่เซ็นทรัลเวิลด์ ร้านนี้ work มากๆๆเหมาะสำหรับกลุ่มแม่ลูกเป็นอย่างยิ่ง เพราะของเล่นเพียบ มีบ่อบอล มีสไลเดอร์ มีของเล่นเยอะแยะไปหมด อาหารก็อร่อยแถมราคาไม่แพง วันหลังมีโอกาสต้องกลับไปอีกแน่นอนร้านนี้

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2550 21:00:27 น.		18 comments
Counter : 1803 Pageviews.
Share Tweet