มาดูกันว่าทำไมราวแขวนเสื้อผ้าบ้านดิฉันจึงหัก และเสื้อผ้าที่ถูกที่สุดในโลก กันค่ะ สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ชาวบล๊อกแก็งค์ ช่วงนี้ชีวิตดิฉันไม่ค่อยได้ไปไหน เลยไม่ค่อยมีอะไรมาอัพเดทบล๊อก แต่เห็นเพื่อน ๆ และน้อง ๆ มาเยียม แล้วเห็นแต่บล๊อกกางเกงนอนที่ดิฉันใส่ไปทำงาน ดิฉันเลยต้องหาบล๊อกแก้ขัดมาอัพเดท ก่อนทีจะมาเข้าบล๊อกแก้ขัดของดิฉัน ก็มาอัพเดทชีวิตของดิฉันก่อนน่ะค่ะ ตามธรรมเนียม สีปดาห์ที่ผ่านมานี้ ตารางการทำงานของดิฉันลดไปเกือบสองชั่วโมง ทำให้ดิฉันรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เพราะดิฉันคิดเสมอว่าดิฉันตั้งใจทำงาน หาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตให้กับห้างแทบทุกวัน มากกว่านั้นดิฉันก็เป็น Top ของ District ที่สามารถหาลูกค้ามาทำบัตรได้สูงที่สุด District ของห้างที่ดิฉันก็จะมีหลายสาขา เห็นผู้จัดการบอกว่าใน district ที่สาขาห้างดิฉันตั้งอยู่มีถึง 12 สาขา รวมไปถึงสาขาที่ฮาวายด้วยค่ะ ดิฉันก็ภูมิใจน่ะค่ะว่าตอนนี้ดิฉันไม่ได้เป็นท๊อปของพนักงานในห้างเท่านั้น ดิฉันยังเป็น Top ของ District แล้ว ไม่ต้องบอกว่าผู้จัดการจะดีใจแค่ไหน เพราะสาขาที่ดิฉันทำงานไม่ได้ใหญ่มากเลย เมื่อเทียบกับสาขาอื่น แต่พนักงานที่ทำยอดการหาเครดิตสูงที่สุดของหลาย ๆ สาขาที่มาแข่งขันกันก็คือดิฉัน การที่จะหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตของห้างฯ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะคนอเมริกันจะเป็นโรคกลัวบัตรเครดิตมาก เพราะบางคนมีบัตรเครดิตแล้วทำให้ควบคุมการใช้จ่ายไม่ได้ แล้วเมื่อควบคุมไม่ได้ ก็มีผลกับการจ่ายเงินไม่ตรงตามเวลา ทำให้เสียดอกเบี้ยสูง บางรายที่กำลังผ่อนบ้าน หรือเครคิดไม่ค่อยดีต้องการที่จะรักษาระดับเครดิตไว้ ก็จะไม่ยอมทำ เพราะการสมัครทำบัตรเครดิตหนึ่งครั้ง จะถูกตัดคะแนนเครดิตไปหนึ่งแต้มแล้ว สำหรับคนที่เครดิตดี บางคนไม่อยากทำบัตรเครดิตที่ห้างฯ เพราะพวกเค้าอ้างว่าพวกเค้ามีบัตรเครดิตเยอะอยู่แล้ว แล้วไม่ค่อยได้มาห้างฯ ดิฉันบ่อย เลยไม่เห็นความจำเป็นของการทำบัตรเครดิตกับห้างฯ ของดิฉัน ลูกค้าบางคนอยากสมัครทำบัตรเครดิตกับห้างฯ ดิฉันเพราะข้อดีคือได้รับส่วนลดเมื่อสมัครครั้งแรก แล้วยังได้คูปองส่วนลดอีกในการซื้อครั้งต่อไป มากกว่านั้นการทำบัตรเครดิตกับห้างฯดิฉันและห้างฯ ในอเมริกาไม่ต้องเสียค่าบริการใด ๆ เลย ลูกค้าพวกนี้อยากจะสมัครบัตรเครดิตมาก ยิ่งพวกนักท่องเที่ยวต่างชาติ เพราะพวกเค้ามาห้างฯ ดิฉันก็เพราะต้องการซื้อเสื้อผ้าห้างฯ ดิฉันกลับไปประเทศของพวกเค้า เพราะเสื้อผ้าห้างฯ ดิฉันราคาถูก ชาวต่างชาติชอบยี่ห้อห้างฯ ดิฉันมาก ๆ แต่ไม่สามารถสมัครได้ คือพวกที่ไม่ใช่คนอเมริกัน หรือพวกที่ไม่มี Social Socurity , Debit or Credit Card , ID ซึ่งปัญหาพวกนี้ดิฉันพบบ่อยมาก ดิฉันคุยกับลูกค้าเรียบร้อยแล้ว พอให้ลูกค้ากรอกใบสมัคร ลูกค้าไม่มีสิ่งเหล่านี้ หรือจำเลข Social Socurity ไม่ได้ ด้วยเหตุผลดังกล่าวพนักงานจึงทราบว่าการหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตนั้นไม่ใช้เรื่องง่าย และมากกว่านั้น บางครั้งลูกค้าก็คิดว่าเมื่อมาทำบัตรเครดิตกับห้างฯ ดิฉันแล้วต้องเสียค่าบริการ ซึ่งไม่ใช่เลยไม่ต้องเสียค่าบริการใด ๆ แถมยังได้ส่วนลดอีก แต่อย่างว่าล่ะค่ะต่างคนต่างความคิด สำหรับพนักงานใหม่ ๆ แรก ๆ ก็คงคิดว่าการหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตเป็นสิ่งง่าย เพราะเวลาพนักงานใหม่ ๆ มา ผู้ช่วยฯ ก็จะแนะนำว่าดิฉันคือท๊อปของการหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิต พนักงานใหม่ ๆ จะชอบมาถามดิฉันหาวันนี้หาได้กี่รายแล้ว แล้วมาแอบดูเวลาดิฉันหาลูกค้าทำบัตรเครดิต พนักงานซีซันแนลบางคนก็บอกว่าตั้งแต่ทำงานมายังหาลูกค้าไม่ได้เลยสักคน กลัวจะไม่มีผลงาน ห้างฯอาจจะไม่เก็บพวกเค้าเอาไว้ ดิฉันก็บอกกับพวกเค้าว่าดิฉันก็มาจากลูกจ้างซีซันแนล ถ้าทำงานดีหมดสัญญาเค้าก็ให้ทำต่อ และดิฉันก็พูดปลอบไปว่ากว่าดิฉันจะมาถึงจุดนี้ใช้เวลาเป็นปี ดิฉันยังจำเหตุการณ์เหล่านั้นได้ไม่ลืมเลย และขอบคุณผู้ช่วยผู้จัดการคนที่บังคับให้ดิฉันหาลูกค้า ถ้าเธอไม่บังคับดิฉัน ดิฉันคงไม่มีวันนี้แน่นอน เกือบปีที่หาลูกค้าทำบัตรเครดิตไม่ได้สักคน แล้วมีวันหนึ่งผู้ช่วยฯ ซึ่งทำให้ดิฉันมีวันนี้ ได้บังคับดิฉันว่าถ้าดิฉันวันนั้นยังหาลูกค้าทำบัตรเครดิตไม่ได้เลยสักคน อาจจะต้องถูกไล่ออก ตอนนั้นเชื่อไหมค่ะ ในใจคิดว่าถ้าวันนั้นดิฉันหาลูกค้าไม่ได้ ดิฉันอาจจะเอาใบสมัครทำบัตรเครดิตของห้างฯ ไปให้สามีกรอก เพื่อให้ได้ลูกค้า จะได้ไม่ถูกไล่ออก แต่เพราะความกลัวที่จะถูกไล่ออก เพราะผู้ช่วยฯ คนนั้นให้เหตุผลว่าดิฉันทำงานมาเกือบปีไม่มีผลงานปฏิบัติงานเลย และประกอบกับโชคดี วันนั้นดิฉันก็หาลูกค้าได้ถึงสองราย ตั้งแต่นั้นมาดิฉันก็หาลูกค้าได้มาเรื่อย ๆ จนกลายเป็นท๊อปของพนักงานและ District อาทิตย์ที่ผ่านมาดิฉันจึงอารมณ์เสียมาก ๆ เรื่องการตัดชั่วโมงการทำงานของดิฉัน พอดิฉันเห็นผู้จัดการ ดิฉันก็บอกว่าทำไมมาตัดชั่วโมงการทำงานของดิฉัน ผู้จัดการก็บอกว่าสัปดาห์นี้เค้าไม่ได้เป็นคนจัดตาราง ดิฉันก็บอกไปว่า เมื่อตัดชั่วโมงการทำงานของดิฉันอย่างนี้ ดิฉันก็จะไปหางานที่สองทำ เพราะดิฉันไม่อยากอยู่บ้าน ผู้จัดการก็พูดเล่นว่าถ้าดิฉันไปหางานที่สองทำ จะไล่ดิฉันออก ดิฉันตอนนั้นไม่สนใจ พูดเล่นด้วยหรอก เพราะโกรธมาก ๆ คิดแต่เพียงว่านี่หรือสิ่งที่ดิฉันได้รับจากการทำงานหนัก ช่วยเหลือลูกค้า พยายามหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตให้ห้างฯ ทำให้ห้างฯ ได้หน้าได้ตา ลืมบอกไปดิฉันเคยบอกกับผู้จัดการตั้งแต่ก่อนวันแทงค์กิฟวิ่งแล้วว่าดิฉันอยากเป็นแคชเชียร์ ไม่อยากอยู่หน้าร้าน อยู๋ห้องลองเสื้อผ้า เพราะดิฉันคิดว่าถ้าดิฉันเป็นแคชเชียร์ ดิฉันสามารถหาลูกค้าทำบัตรเครดิตได้ง่ายและดิฉันต้องการประสบการณ์เพิ่ม ผู้จัดการก็บอกว่าจะเทรนให้ แต่ก็ไม่คิดจะเทรนดิฉันสักที อาจจะเพราะผู้จัดการไม่มั่นใจว่าดิฉันจะทำได้ เพราะภาษายังไม่แข็งแรงพอเนื่องจากบางครั้งดิฉันก็ยอมรับว่าสำเนียงดิฉันบางครั้งพูด อาจจะฟังยาก เพราะติดสำเนียงไทย ไม่เน้นเสียงสูง เสียงต่ำและดิฉันตอนอยู่เมืองไทยก็เรียนแต่สำเนียงบริติช แล้วห้างฯ ดิฉันก็เป็นห้างฯ ของคนอเมริกัน พนักงานทุกคนสำเนียงอเมริกันเพราะเกิดกันที่นี่ หรือถ้ามองในแง่ดีก็คือผู้จัดการอยากจะเก็บดิฉันให้อยู่ในด้านการขาย ช่วยเหลือลูกค้า ดิฉันกลับมาบ้านทีไรก็มาบ่นกับสามีว่า ผู้จัดการไม่เห็นเทรนดิฉันสักที ที่จะเป็นแคชเชียร์ ดิฉันรู้สึกน้อยใจมาก ๆ และคิดว่าคงไม่เทรนดิฉันเป็นแคชเชียร์แน่ ๆ กลับมาต่อค่ะ พอดิฉันบอกกับผู้จัดการว่าดิฉันจะไปหางานที่สองทำ เพราะห้างลดชั่วโมงการทำงานดิฉัน แล้วผู้จัดการก็พูดเล่นว่าจะไล่ดิฉันออกถ้าดิฉันไปหางานที่สองทำ แล้วดิฉันก็ไปพักค่ะ พอดิฉันไปพักกลับมา ผู้จัดการก็เรียกดิฉันไปที่หน้าห้างฯ แล้วบอกว่าเค้าจะเทรนดิฉันเป็นแคชเชียร์ แต่ก็เทรนได้ชั่วโมงกว่า ๆ ก็หมดตารางการทำงานของดิฉัน ขณะทีทำหน้าที่แคชเชียร์ดิฉันหาลูกค้าได้ถึงสองรายอย่างง่ายมาก ๆ เลย แล้วพอดิฉันไปทำงานวันต่อมาอีก ผู้จัดการก็ไม่ได้เทรนดิฉันเป็นแคชเชียร์ ให้ไปอยู่หน้าร้านและห้องลองเสื้อผ้า แต่วันนั้นวันเสาร์ด้วยลูกค้าเยอะ และพนักงานแคชเชียร์ก็มีมากพอ แต่พอดิฉันเห็นผู้จัดการ ดิฉันก็ไม่อยากพูดด้วย ผู้จัดการถามว่าเป็นอะไร ดิฉันก็ไม่ตอบ ตอนนั้นใจคิดแต่ว่าทำไมมาหักชั่วโมงการทำงานของดิฉัน ทำไมดิฉันถึงทราบก็เพราะดิฉันจะแอบไปถามพนักงานแต่ละคนว่าสัปดาห์ทำงานวันอะไรบ้าง ทำงานกี่ชั่วโมง แล้วดิฉันก็ได้ทราบว่าบางคนได้ชั่วโมงทำงานเท่าดิฉัน บางคนได้มากกว่าอีก ทั้ง ๆ ที่หาลูกค้าทำบัตรเครดิตไม่ได้เลยสักราย แล้วอย่างนี้มันยุติธรรมสำหรับดิฉันแล้วหรือ พอวันอังคารที่ผ่านมาดิฉันไปทำงาน ก่อนทำงานต้องไปหาผู้จัดการหรือผู้ช่วยก่อนว่าวันนี้อยากจะทำอะไร ช่วงเข้างานมีดิฉันและเพื่อนอีกสองคน ผู้จัดการก็พูดบลา บลา แล้วก็เน้นว่าให้พนักงานทุกคนหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตด้วย เพราะตั้งแต่เช้าถึงบ่ายสองเพิ่งหาได้เพียงหนึ่งคน ตอนนั้นดิฉัไม่กลัวอะไรทั้งสิ้นแล้วค่ะ เพราะโมโหที่ลดชั่วโมงการทำงานของดิฉัน ดิฉันบอกต่อหน้าผู้จัดการและเพื่อนอีกสองคนว่าวันนี้ดิฉันไม่หาลูกค้าทำบัตรเครดิตหรอก ผู้จัดการบอกว่าทำไมไม่ยอมหาลูกค้าทำบัตรเครดิต ดิฉันบอกดิฉันยกให้เพื่อนสองคนหาลูกค้าแทนดิฉัน ผู้จัดการก็คงโมโหดิฉันที่ทำให้เค้าเสียหน้าต่อพนักงานสองคน จึงบอกว่าให้พนักงานสองคนไปเริ่มงานได้ แต่สำหรับดิฉันต้องอยู่ก่อน แล้วผู้จัดการก็พูดเรื่องการหาลูกค้าทำบัตรเครดิต ดิฉันก็รับฟังและบอกกับผู้จัดการว่าเห็นไหมวันที่เทรนดิฉันเป็นแคชเชียร์ในเวลาชั่วโมงครึ่งดิฉันหาลูกค้าได้ถึงสองราย หาง่ายมากถ้าดิฉันได้ทำหน้าที่แคชเชียร์ ผู้จัดการก็เลยบอกให้ดิฉันเดินไปที่หน้าห้างฯ เพื่อไปหาผู้ช่วยฯ อีกคน แล้วผู้จัดการก็บอกว่าจะเทรนดิฉันเป็นแคชเชียร์ ผู้ช่วยฯคนนั้นก็บอกว่าดี แล้วเธอก็จะคอยสอนดิฉัน ตอนนี้ดิฉันก็ได้ทำงานแคชเชียร์บ้างฯ ถ้าลูกค้าเยอะ ๆ แคชเชียร์ประจำทำงานไม่ทัน ถ้าลูกค้าจ่ายเงินสด บัตรเครดิต ดิฉันก็ไม่มีปัญหา แต่เวลาลูกค้าจ่ายเช็ค ใช้คูปอง ใช้ส่วนลดอื่น ๆ ดิฉันก็ยังงง ๆ อยู่ต้องคอยถามผู้จัดการหรือผู้ช่วยฯ เมื่อวันแรกที่ทำหน้าที่แคชเชียร์ ดิฉันก็ทำผิดพลาดไปคือไปคิดเงินลูกค้าซ้ำ ตอนนี้เวลาแสกนราคาดิฉันจะต้องระมัดระวังมาก ๆ และต้องคอยนับชิ้นสินค้าไว้ เมื่อวานดิฉันก็ทำหน้าที่แคชเชียร์ แต่ยังไม่เก่งเท่าไรเลยเพราะมันมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้อีกเยอะ ต้องปฏิบัติและเจอเหตุการณ์บ่อย ๆ เมื่อวานเช่นกันดิฉันทำงานพร้อมผู้ช่วยฯที่ลดชั่วโมงการทำงานของดิฉัน เธอก็บอกว่าสัปดาห์หน้าเธอเป็นคนจัดตารางการทำงาน ได้เพิ่มชั่วโมงการทำงานให้ดิฉัน ดิฉันก็ยังคงไม่ชอบเธอใช่ไหม ดิฉันก็ยิ้มเพราะดิฉันสนิทกับผู้ช่วยฯอีกคน ดิฉันบอกว่าดิฉันก็ยังอารมณ์เสีย ไม่เช้าใจว่าทำไมสัปดาห์นี่ถึงหักชั่วโมงการทำงานดิฉันไป ดิฉันทำงานไม่ดีหรืออย่างไร การหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตไม่มีความสำคัญใช่ไหม เธอก็บอกว่าที่ชัวโมงการทำงานดิฉันลดไปก็เพราะเศรษฐกิจ เช่นกันถ้าให้ดิฉันมาก คนอื่นก็จะได้รับน้อย และดิฉันก็มีเวลาวันว่างที่ลิมิตไม่เปิดกว้างเหมือนพนักงานบางคน เช่น พนักงานบางคนสามารถทำงานตั้งแต่เช้าตรูไปถึงตีหนึ่งตีสอง แล้วสัปดาห์นี้ก็มีพนักงานบางคนได้ทำงานเพียงสี่ชั่วโมง พอดิฉันฟังเธออธิบาย ก็เข้าใจ ก็บอกว่าถ้าอธิบายให้ดิฉันฟังแต่แรก ดิฉันก็จะไม่อารมณ์เสีย เธอบอกว่าถ้าดิฉันไม่สบายใจอะไรให้มาคุยกับเธอ ไม่อยากให้ดิฉันเก็บไว้ แล้วเธอก็กล่าวสรรเสริญดิฉันว่าดิฉันเป็นพนักงานที่ยอดเยียม ผลงานดี ลูกค้ารัก ไม่เคยขาดงาน มาสายหรือลาป่วยเลย หมดแล้วค่ะความในใจของดิฉัน มาเข้าบล๊อกแก้ขัดของดิฉันที่อาจจะทำให้เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ขำกันก็ได้ค่ะ บล๊อกแก้ขัดของดิฉันก็คือเสื้อผ้าอีกล่ะค่ะ อย่างที่เพื่อน ๆ และน้องคงทราบกันดีว่าดิฉันเป็นโรคจิต เวลาไปทำงานเห็นเสื้อผ้าที่ขายที่ห้างฯ ลดราคาทีไร เป็นต้องซื้อกลับบ้าน จนเสื้อผ้าที่ซื้อมาไม่มีเก็บแล้ว สามีดิฉันเธอก็น่ารักค่ะ ไม่เคยว่าสักคำ เวลาดิฉันซื้อเสื้อผ้ากลับบ้าน เพราะดิฉันให้เหตุผลก็คือเมื่อดิฉันทำงานหนัก ดิฉันก็ควรจะให้ของขวัญตัวเองคือซื้อเสื้อผ้า แต่เมื่อหลายเดือนก่อนค่ะ เกิดปรากฏการณ์ธรรมชาติลงโทษดิฉันค่ะ เหตุการณ์นั้นก็คือ คานแขวนตู้เสื้อผ้าหักค่ะ เสื้อผ้าที่แขวนอยู่หล่นลงมาหมด ดิฉันจึงเรียกสามีมาดู สามีดิฉันก็น่ารักน่ะค่ะ ไม่บ่นสักคำเรื่องที่ดิฉันเสื้อผ้าแทบทุกวัน และเมื่อซื้อมาก็แขวนเก็บไว้โดยไม่ใส่ แล้ววันหนึ่งคานก็ทนน้ำหนักไม่ไหว สามีบอกว่าเค้ามีความคิดว่าเสื้อตู้ผ้าสามตู้ของดิฉันที่แขวนเสื้อผ้าอยู่ควรจะทำคานเสริมที่แขวนไว้ ดิฉันก็เห็นด้วยเพราะว่าถ้าไม่ทำคานเสริมที่แขวนเสื้อผ้า ตู้อื่น ๆ ที่มีราวแขวนเสื้อผ้า ราวก็จะหักเหมือนตู้นี้ เป็นอันว่าสามีดิฉัน โทรฯเรียกช่างมาดู และบอกกับช่างว่าต้องการคานไม้หนา ๆ มาเสริมราวแขวนเสื้อผ้าดิฉันทั้งสามตู้ เห็นไหมค่ะตอนนี้ดิฉันสามารถแขวนได้มากไม่จำกัด เพราะดิฉันทำคานเสริมไว้ค่ะ แต่ก่อนไม่มีคานหนา ราวแขวนเสื้อผ้าตกมาหมดเลยค่ะ เห็นรอยราวแขวนหักไหมค่ะ ตอนนี้ซ่อมแล้ว พร้อมนำไม้แผ่นเท่ากระดานข้างฝามาทำคานเสริมราวแขวนไว้ค่ะ มาดูคานเสริมราวแขวนกันใกล้ ๆ ว่าแข็งแรงแค่ไหน ตอนนี้เสริมคานราวแขวนแล้วทั้งสามตู้ค่ะ มาดูสาเหตุที่ราวแขวนตู้เสื้อผ้าหัก ต้องนำคานมาเสริมกันค่ะ เสื้อยึดสีน้ำเงินลายขวางนี้ ที่ซื้อเพราะดูสีสดใสและขนาดพอดีตัวเลย ซื้อตอนลดราคาค่ะ ราคาถ้าจำไม่ผิดประมาณสองเหรียญ จากราคาเต็มเกือบสิบห้าเหรียญค่ะ เสื้อตัวนี้ห้างฯ ที่ดิฉันทำงานแจกให้พนักงานฟรีค่ะ เป็นโลโก้ของห้างฯค่ะ ราคาเต็มประมาณห้าเหรียญค่ะ นอกจากดิฉันจะซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเองเป็นประจำแล้ว ถ้าวันไหนดิฉันเห็นเสื้อผ้าผู้ชายราคาถูก และดี ๆ ก็จะซื้อมาฝากสามีด้วยค่ะ วันนี้เห็นกางเกงใส่ทำงานของผู้ชายลดราคาและมีขนาดเอวของสามีดิฉันพอดี ดิฉันเลยซื้อมาฝากสามีสามตัวค่ะ ราคาลดแล้วประมาณเจ็ดเหรียญค่ะ จากราคาเต็มประมาณเกือบสามสิบเหรียญค่ะ กางเกงขาสั้นตัวนี้ เห็นแล้วใส่สบายดีเพราะเอวเป็นยางยืด สีก็ดูคลาสิกดี ขนาดพอดีตัวเลย ราคาสองเหรียญค่ะ จากราคาเต็มเกือบสิบเจ็ดเหรียญค่ะ กางเกงยีนส์ตัวนี้ขาบานค่ะ เอวต่ำมาก ๆ ราคาห้าเหรียญค่ะ จากราคาเต็มเกือบสามสิบห้าเหรียญค่ะ มาดูใกล้ ๆ ว่าเอวต่ำแค่ไหนค่ะ เสื้อพวกนี้ซื้อก่อนวันฮาโลวีนค่ะ ซื้อมาเพื่อใส่วันฮาโลวีน ราคาตัวล่ะหนึ่งดอล่าร์เองค่ะ จากราคาเต็มเกือบสิบห้าดอลล่าร์ค่ะ ชุดนี้ จะใส่เป็นกระโปรงหรือจะใส่กางเกงขายาวขาลีบทับก็ได้ค่ะ ราคาประมาณห้าเหรียญค่ะ จากราคาเต็มประมาณยี่สิบเจ็ดเหรียญค่ะ เสื้อตัวนี้ที่ซื้อเพราะชอบสีค่ะ ใส่สบายราคาประมาณสองเหรียญค่ะ จากราคาเต็มประมาณสิบห้าเหรียญค่ะ เสื้อตัวนี้ที่ชอบเพราะเป็นโปโล้ สีหวานดี ใส่กับกางเกงยีนส์ไปทำงานได้ ราคาประมาณเกือบสามเหรียญค่ะ จากราคาเต็มประมาณสิบห้าเหรียญค่ะ กางเกงผ้ายืดขาสามส่วน สีบานเย็นที่ซื้อเพราะใส่อยู่บ้านสบายค่ะ ราคาประมาณสองเหรียญค่ะ จากราคาเต็มประมาณเกือบสิบเจ็ดเหรียญค่ะ เสื้อยึดตัวนี้ เห็นแล้วชอบเลยค่ะ เพราะสีเขียวสดใส แถมมีฮู๊ตด้วย ราคาประมาณหนึ่งเหรียญค่ะ จากราคาเต็มประมาณเกือบสิบห้าเหรียญค่ะ เสื้อโปโลสองตัวนี้ ราคาประมาณตัวล่ะ สามดอลฯ ค่ะ จากราคาเต็มเกือบสิบห้าเหรียญค่ะ ชุดแบบนี้ดิฉันซื้อมาถึงสามชุดค่ะ เพราะใส่สบาย ราคาชุดล่ะประมาณหนึ่งเหรียญค่ะ ดิฉันเห็นว่าถูกมาก ๆ เลยซื้อทีเดียวสามชุดเลยค่ะ จากราคาเต็มชุดล่ะ สิบเจ็ดเหรียญค่ะ ลืมบอกไปเป็นชุดของเด็กค่ะ อายุประมาณสิบสี่หรือสิบห้าปี แต่ดิฉันใส่ได้ค่ะ เลยซื้อเพราะนอกจากราคาถูกแล้วเวลาใส่แล้วทำให้ลืมอายุได้เลยค่ะ มาดูความน่ารักใกล้กันค่ะ เพื่อน ๆ และน้อง ๆ คงทราบแล้วใช่ไหมว่าทำไมราวแขวนเสื้อผ้าที่บ้านดิฉันจึงหัก ก็จะไม่ให้หักได้ยังไงล่ะค่ะ เพราะเสื้อผ้าที่ห้างฯ ที่ดิฉันทำงานถูกเอามาก ๆ เรียกว่าถูกที่สุดในโลกก็ว่าได้ ยังโชคดีน่ะค่ะที่สามีดิฉันคิดหาทางแก้ไขไม่ให้ราวแขวนเสื้อผ้าหัก โดยการนำไม้กระดานแผ่นใหญ่ ๆ มาเสริมทำคานราวแขวนเสื้อผ้าให้ดิฉัน ขอขอบคุณเพือน ๆ และน้อง ๆ ที่มาเยียมบล๊อกดิฉันและมาอ่านเรื่องความในใจของดิฉัน สุข สันต์ วันหยุดค่ะ   Create Date : 13 ธันวาคม 2551 44 comments Last Update : 13 ธันวาคม 2551 4:40:53 น. Counter : 5563 Pageviews. Share Tweet

คุณสามีของคุณสวยตลอดกาลน่ารักที่สุดเลยนะค่ะ ถ้าเป็นแนนคงโดนด่าไปแล้วที่ทำราวแขวนเสื้อพัง ชุดสามตัวสุดท้ายน่ารักมากๆ เลยค่ะ   โดย: Molly_Nanny 13 ธันวาคม 2551 3:59:32 น.

P' Jiney, I like your jeans and the t-shirt with pumkins , it's so cute :) I just hope to find one like yours. I went to shop on the BlackFriday, but only two hours, because I don't like to shope that much, :D but last time I got the good deal of clothes (very chape, and I can't affort when it's not on sale). How have you been doing these days? don't forget to take good care of yourself..and how is your school? I will submit my project this Monday coming, then will be in the heaven for a few weeks of school break.   โดย: pink daffodil 13 ธันวาคม 2551 4:59:03 น.

ชอบเสื้อเสื้อผ้ามากเลยค่ะ แต่กลับเมืองไทยก็จะหอบไปให้หลานๆทุกที่   โดย: สแกวัลย์ 13 ธันวาคม 2551 5:31:11 น.

โหพี่ไก่ เสื้อผ้าเยอะมาก ๆ เลยอ่ะ อิจฉา อิจฉา กิกิกิ สามีน่ารักเนอะพี่ดูเหมือนเสื้อผ้าภรรยาจะมากกว่าสามีเปล่าเอ่ย อิอิอิ   โดย: teddybear@LB 13 ธันวาคม 2551 6:00:00 น.

สวัสดีครับพี่ไก่ เสื้อของทหารเรือแก่นี่ เนื้อผ้าดีมากๆครับ ตอนนี้หมิงหมิงก็ใส่อยู่หลายชุดที่เป็นของยี่ห้อนี้ครับ ดูจากข่าวเวลาเกิดไฟไหม้ป่าแต่ละที น่ากลัวมากๆเลยนะครับ แต่ผมคิดว่าระบบการรักษาความปลอดภัยที่อเมริกาก็ดีมากด้วยเช่นกัน ความสูญเสียคงไม่มากเหมือนเวลาเกิดในเอเซียครับ ส่วนการเมือง ช่วงนี้ผมพยายามอยู่ห่างเข้าไว้ครับพี่ รับรู้มากๆแล้วปวดหัวครับ แค่วันก่อนเห็นภาพอภิสิทธิ์กอดกับเนวิน ผมก็ขนลุกไปหมดแล้วครับ อะไรคือความหวังของคนไทย ? ที่แน่ๆ มันไม่ได้ฝากไว้กับนักการเมืองพวกนี้หรอกครับพี่   โดย: กะก๋า ฮา 3 สายสะพาย (กะว่าก๋า ) 13 ธันวาคม 2551 6:32:08 น.

ห้างนี้ใครเป็นเจ้าของคะ เป็นทหารเรือเก่าหรือเปล่า   โดย: Aisha 13 ธันวาคม 2551 6:55:33 น.

มีความรู้สึกดีมากค่ะเมื่อมาอ่านความคิดในการทำงานของ คุณ และสนุกสนานไปกับรสนิยมกับการมีชีวิตที่เต็มไปด้วย สีสรร และสวย .ในอนาคตคงจะมีการเปิดประมูลกันบ้าง ละเพราะสงสารราวแขวนผ้าต้องยอมรับว่าราคาที่คุณซื้อ มันก็น่าซื้อซะจริงๆ . ใ   โดย: Jane (Masseffect ) 13 ธันวาคม 2551 7:41:00 น.

คุณพี่ทรมานราวแขวนผ้ามาก ๆ เลยนะคะเนี่ย กิกิ ตัวไหนใหญ่ไปใส่ไม่ได้ ส่งให้น้องได้นะคะคุณพี่ขา ตอนนี้อยู่เวกัสค่ะ แล้วจะเที่ยวเผื่อนะคะ   โดย: ถั่วงอกน้อยค่ะ 13 ธันวาคม 2551 7:50:02 น.

สวัสดีค่ะพี่จินนี่ - มานั่งอ่านความในใจของพี่ตั้งนานแล้วนะ อ่านไปก็ลุ้นไปเรื่องงานแคชเชียร์น่ะค่ะ พี่เก่งมาก ๆ อัธยาศัย ดี ลูกค้าชอบ ... เสื้อผ้าหน้าร้อนของพี่น่ารักมากค่ะ แต่ละชุดพี่สามารถใส่แค่ 1 ครั้ง / ปี ได้นะนี่ มีความสุขมาก ๆ ในวันหยุดค่ะ   โดย: Tristy 13 ธันวาคม 2551 8:28:14 น.

ดูแล้วก็อิจฉาจังได้ใช้ของดีราคาถูก อิ อิ   โดย: t_karnya 13 ธันวาคม 2551 8:55:49 น.

หวัดีค่ะพี่ไก่ผู้น่ารัก ใช่ค่ะ คนอเมริกันเรียกห้องน้ำว่า rest room ต่างกับ อังกฤษ ก่อนมาอเมริกา พี่เขย(สามีพี่สาวคนโต) ก็เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง คุณสามีก็มาสอนอีก โห เสื้อผ้าเยอะจนราวหัก ของหนูอันที่ไม่ใช้ ก็เก็บไส่กล่องค่ะ เรื่องงาน พี่ยังโชคดีนะคะ แค่ตัดชัรวโมง เห็นหลายคนต้องถูกให้อก(เลิกจ้าง) นั่นหนักกว่าค่ะ ช่วงนี้น้องยังรอเอกสารจาก USCIS อยู่เลยค่ะ ช้ามาก เลยไม่ได้เรียนอะไร งานการก็ไม่ได้ทำ มีอะไรแนนำหนูบ้างมั้ยคะ รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: forenoon 13 ธันวาคม 2551 9:22:02 น.

ถ้าแอนเป็นพี่เจนนี่นะแอนจะเป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้าเลยพี่ เสื้อผ้าพี่เยอะมากแถมราคาย่อมเยาด้วย   โดย: thattron 13 ธันวาคม 2551 9:36:47 น.

วิสกี้เองก็กำลังหวั่นราวแขวนเสื้อผ้าอยู่พอดี ก็มาอ่านในบล๊อกนี้แล้วยิ่งวิตกไปใหญ่เลยค่ะ คิคิ วิสกี้เคยมีประสบการณ์ตอนสมัยยังอยู่เมืองไทยมาก่อน ชุดทำงานเยอะมากๆ ตกกลางคืนได้ยินเสียงดังพลั่ก คิคิ วุ่นเลย   โดย: วิสกี้โซดา 13 ธันวาคม 2551 9:37:41 น.

กรี๊ดดดดด ชอบๆๆๆๆ ทุกตัวเลยค่ะ ... อิจฉาจัง ได้พบเจอแต่สิ่งสวยงาม (เสื้อผ้าไงคะ)...   โดย: คุณอาผู้น่ารัก 13 ธันวาคม 2551 9:41:21 น.

ชอบเสื้อตัวสีชมพูค่ะคุณสวยฯ แล้วกางเกงสีชมพูเข้ากันดีค่ะ คิดถึงนะคะ....   โดย: I_sabai 13 ธันวาคม 2551 10:12:29 น.

โห้พี่jiney สงสัยต้องซื้อที่แคว้นเสริมเหล็กค่ะ อิอิ ปล.พี่jiney สบายดีนะค่ะ   โดย: Candydolls 13 ธันวาคม 2551 10:51:36 น.

สวัสดีจ้าพี่ไก่ สบายดีนะคะ พิมม์ยังไม่ได้อ่านบล็อกนี้ แต่รีบมาเม้นตอบคำถามที่พี่ไก่ถามพิมม์เอาไว้ พิมม์ลองสมัครงานกับห้างทหารเรือแก่ครั้งที่สองไปเรียบร้อยแล้วค่ะ แค่กรอกเลข SSN เสร็จเท่านั้นแหละค่ะ ยังไม่ได้ทำอะไร เจ้าเว็ปไซต์ก็บอกว่า คุณสมัครใหม่ยังไม่ได้ เพราะว่าอันเก่าที่คุณสมัครไว้มันยังไม่ครบ60วัน พิมม์ก็นึกอยู่แล้วเชียว แต่ก็ยังลองดูอยู่ดี กะจะลักไก่ซักหน่อย แหมมมม เจ้าเว็ปไซต์มันดันรู้ตัวซะก่อน อิอิอิ งานที่เเม็คตอนนี้ เห็นทุกคนถูกลดชั่วโมงกันถ้วนหน้าเลยค่ะ เว้นแต่พวกเมเนจเจอร์ มันให้ชั่วโมงกันเองซะเยอะเชียว เเล้วเเม็คฯก็รับพนักงานเพิ่ม เห็นหน้าใหม่เกือบทุกอาทิตย์ คนมันเยอะ ก็เลยได้ชั่วโมงกันน้อย ทำงัยได้อ่ะนะ ใครๆเค้าก็อยากมีงานทำ ได้แค่นี้ก็บุญแล้ว ดีกว่าไม่ได้เลย พิมม์ก็คิดอย่างนี้ไว้ก่อน จะได้ไม่เครียด ว่ามั้ย   โดย: pimmetje 13 ธันวาคม 2551 13:49:16 น.

น่าขนไปขายเกร็งกำไรที่ไทยนะคะพี่ไก่ นี่ราวเเขวนผ้าหัก แต่อย่าให้ขาเตียงหักนะคะพี่ไก่   โดย: มาดามอุ้ย 13 ธันวาคม 2551 13:52:18 น.

พิมม์อ่านจบแล้วอย่างรวดเร็ว พี่ไก่ไม่ต้องไปคิดมากเรื่องที่เค้าลดชั่วโมงหรอก มันเป็นเหมือนกันเกือบทุกที่เลยล่ะ เรายังโชคดีนะที่ยังไม่โดนให้ออก โชคดีที่ยังมีงานทำ ถึงมันจะน้อยแต่ก็ยังดีกว่าไม่มี เเหมมมม เครียดๆอย่างนี้ต้องช็อปซะให้เข็ด ใช่มั้ยพี่ไก่ เสื้อผ้าเยอะขนาดนี้ใส่ยังไงหมดค่ะเนี้ย แหมแต่เจ้าราวแขวนผ้าก็รับไม่ไหวแล้ว อย่างนี้เปิด Yard Sale กันเลยดีมั้ยคะ อิอิอิ   โดย: pimmetje 13 ธันวาคม 2551 14:04:51 น.

เสื้อผ้าเยอะมากเลย ถึงว่าราวผ้าถึงได้หัก ของกุ๊กไก่เวลาจะซื้อ เสื้อผ้าคุณสามีเบรกประจำ ค่ะว่าตู้เสือผ้าไม่มีที่ไว้แล้วนะที่รัก   โดย: ยายกุ๊กไ่ก่ 13 ธันวาคม 2551 16:11:01 น.

ในที่สุดก็ได้เห็นว่าคานเสริมตู้เสื้อผ้าเป็นยังไง พี่ไก่เนี่ยเป็นนักช๊อปตัวจริง มีเสื้อผ้าน่ารักๆมาอวดทุกครั้งเลย ทำเอาคนแถวนี้อิจฉาตาร้อนนะคะเนี่ย แถวสวีเดนไม่มีราคาถูกแบบนี้เลยค่ะ แบบถูกสุดๆลดกระหน่ำก็ประมาณ 200 -300 บาท แล้วอ่ะ อยากได้แบบ 1 เหรียญแบบพี่ไก่บ้างจัง   โดย: LiLLa_JoY 13 ธันวาคม 2551 17:55:36 น.

ไม่แปลกใจเลยค่ะ ที่ราวเสื้อผ้าหัก อิอิ น่าอิจฉาจัง ซื้อเสื้อผ้าได้ถูก แถมน่ารักทั้งนั้น แง่มๆๆ   โดย: ณ ปลายฉัตร 13 ธันวาคม 2551 18:14:07 น.

พี่ เรียนบัญชี แอนน์เรียนจบมาจากไทยอ่ะค่ะ แต่ว่ามาเรียนเพิ่มคอร์สที่นี่นิดหน่อย เอาใบประกาศ เพราะว่าคิดว่ารื้อหน่อยคงจำได้ขึ้นมาอีก อีกอย่างเรียนที่นี่จำเป็นไทยหมดเลย แถมไม่มีประสบการณ์ตรงอีก เลยอยากรื้อก่อนไปสมัครงานจริงค่ะ แล้วพี่เรียนแบบไหนคะ adult school เหมือนแอนน์ป่าว เรียนตอนเย็น ของแอนน์เรียน 45 ชม. 225 เหรียญอ่ะค่ะ รายละเอียดเค้าให้รู้ตอนไปลงเรียนวันนั้นเลยค่ะ เรื่องที่ทำงานแอนน์ อย่างอื่นไม่มีปัญหาใหญ่ๆเลยค่ะ มีบ้างเรื่องสงสัยเรื่องเงินค่าจ้างกับรายอื่น แต่ว่าไม่รู้ก็ดีกว่า อิๆ คือร้านอาหารก็จ้างถูกอยู่แล้วอ่ะเนอะ แต่ดีอย่างที่เจ้านายค่อนข้างจะสปอยล์เราอ่ะค่ะ เลยอยู่คงทนดี เกือบปีแล้วค่ะ แต่ทีนี้ที่จะไปหางานใหม่เนี่ย คือคนเราอ่ะนะ มันต้องหาอะไรที่ดีกว่าให้ตัวเอง ซึ่งบอกเจ้านายไป ว่าจะไปสมัครงานที่ รพ. แต่ช่วงนี้ก็ทำที่นี่ไปได้ป่าว เค้าก็โอเคดีมากๆ ทำไปเรื่อยๆ เค้าชอบผลงาน(สาวไทยเนอะ) แต่ถ้าแอนน์ไปทำบัญชีคงเริ่มต้นได้สูงกว่านี้หน่อยอ่ะค่ะ เรื่องค่าจ้าง แต่ถ้าใจไม่ชอบงานออฟฟิซจริงๆเราก็ออกมาทำงานพวกนี้เมื่อไรก็ได้ คิดแบบนี้อ่ะค่ะ แต่ขอให้ลองก่อน เรื่องบัตรเครดิตเนี่ย แอนน์ก็มีแค่ 2-3 อันค่ะ ต่าง บ.กันหน่อย เพราะว่าบางที่ไม่รับ อิๆ แต่แอนน์ไม่เป็นหนี้ค่ะ กลัวจะลืม อิๆ ซืบิลมา จ่ายหมดเลยค่ะ เป็นศูนย์ตลอด ไม่มีเงินก็ไม่ใช้ค่ะ แต่ใช้เพราะเอาแต้มค่ะ อิๆ แบบว่าจะจ่ายอะไรทั้งที ก็ต้องได้เงินกลับมาบ้าง งกนิดหน่อยค่ะ มีเทียบด้วยนะคะ ว่าที่ไหนให้แคชแบ๊คเยอะหน่อย ฮ่าๆๆ จะจ่ายอะไรก็นึกออกเลยค่ะ ว่าเอาบัตรนี้ดีกว่า เช่น ทีเจแม๊กซ์ ซื้อของเค้าครบ 200 มีแคชแบ๊ค 10 เหรียญ อืม..เยอะ แต่ต้องร้านเค้า อะไรแบบนี้ ก็เลยมีไว้ เพราะบางทีก็ไปซื้อที่นี่บ่อยค่ะ กระเป๋า เสื้อผ้า ส่วนห้างทหารเรือเนี่ย ตอนผอม ชอบมากเลย แต่ตอนนี้อ้วน ขาใหญ่คับซอย หากางเกงยัดใส่ยากมาก ตัวก็แหนม ใส่เสื้อลดราคาไม่ได้เลย อิๆ มันติ้วๆเหมือนแหนมอ่ะค่ะ เป็นปล้องๆ ยังอายอยู่ เลยไว้ก่อนค่ะ แต่วันนั้นไปแวะดู โห..ตัวละ 1-2 เหรียญ อยากหยิบให้หมดเลยค่ะ ภาวะข้าวยากหมากแพง ต้องสวยอย่างประหยัด ยังงัยก็ตาม ขอให้พี่คล่องงานเร็วๆนะคะ จะได้โชว์ผลงานใหม่ให้ ผจก.ได้รู้ค่ะ ว่าเราไม่ใช่ย่อย อิๆ   โดย: ClayAnn 13 ธันวาคม 2551 19:23:35 น.

แหม ถ้าเสื้อผ้ามันหนักขนาดนั้น แบ่งมาให้คุณน้องใส่แทนก็ได้นะคะ อิอิ จะได้ไม่ต้องมาลำบากทำคานแขวนเสื้อผ้าน่ะค่ะ นี่น้องปรารถนาดีนะคะเนี่ย อ่ะคริ อ่ะคริ   โดย: หัวใจสีชมพู 13 ธันวาคม 2551 21:27:27 น.

สวัสดีค่ะพี่ไก่ ...วันนี้เหนื่อยจังค่ะ เพิ่งกลับมาบ้านเมื่อตอนสี่ทุ่มกว่าๆ...ออกไปตั้งแต่ แปดโมงเช้า ...ตอนนี้แบตร่างกายใกล้หมดเต็มแก่แล้วค่ะ ..555 กลายเป็นเข้ามาบ่นซะงั้น ตอนนี้พี่ก้อไม่หงุดหงิดแล้วนะค่ะ บอกตั้งแต่แรกเราก้อไม่หงุดหงิดให้สุขภาพจิตเสียเนอะ.... ได้เป็นแคชเชียร์สมใจแล้วพี่ต้องระมัดระวังหน่อยนะค่ะ แรกๆ ก้อคงงงๆ ทำให้ช้าหน่อย แต่เพื่อความปลอดภัย ใจเย็นคุ้มกว่าเนอะพี่...เด๋วเข้าใจแล้วอะไรลงตัวก้อความรวดเร็วมาเองค่ะ เรื่องตู้เสื้อผ้า...555 ไม่อยากจะบอกเลยค่ะพี่ ของแอนใช่ย่อย เยอะไปหมดทุกอย่าง เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า...ก้อย่างนี้แหละค่ะ โรคจิตแต่เราก้อมีความสุขของเราตามอัตภาค สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เราพอจะหาได้ ช่วยให้เราสุขใจ หักแล้วก้อซ่อมดีค่ะพี่ ประหยัดไปก่อนเนอะ ...อะไรซ่อมได้ก้อซ่อมเก็บเงินไว้ดีกว่าซื้อตู้ใหม่ ของขวัญปีใหม่หรือค่ะ ยังค่ะพี่ แอนยังไม่ได้ซื้อะไรเลยค่ะ ยังยุ่งๆ อยู่ค่ะ อาทิตย์หน้าสาวน้อยก้อต้องไปสอบ pretest ค่ะ วันอื่นๆ ส่งเรียนพิเศษกันหน้ามืด...การบ้านเด็กๆ ก้อเยอะต้องมีการช่วยกันเล็กน้อยแต่ไม่ได้ช่วยทำนะค่ะ แต่ก้อคอยกำกับค่ะ เรื่องช้อปปิ้ง อย่าว่าแต่เมกาเลยค่ะพี่ ตั้งแต่สิ้นเดือนที่แล้ว แล้วค่ะ ที่พี่วิสกี้มาเมืองไทย ยี่ห้อ guess ลดราคา แอนก้อแวะไปเสียเงินมาแล้ว แต่ไม่ได้ของตัวเองได้ของคุณพ่อบ้านแทนค่ะ แล้วนี่อาทิตย์ที่ผ่านมาไปแวะ MNG มาอีก ส่วนอาทิตย์หน้านัดกับเพื่อนว่าจะไปดูZARA ค่ะ จะว่าไปนั่งคิดเหมือนกันค่ะจะไปดีไม่ไปดีน๊อ กลัวใจ กลัวเสียเงินจริงๆค่ะพี่ กระเป๋าแบรนด์เนมลดหรือค่ะพี่ ยี่ห้ออะไรเอ่ยค่ะ ที่กรุงเทพก้อลดราคา coach ค่ะพี่ แอนไปยืนมองดูเหมือนกัน ลังเลว่าจะเอาดีไม่เอาดี คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่าค่ะ เพราะยี่ห้อนี้ก้อมีหลายใบแล้วค่ะ แต่ก้อยังอยากได้อีก กิเลสจริงๆ เลยค่ะ ต้องพยายามห้ามใจ นี่ก้อนอนไม่หลับหลายวันเลยค่ะ อยากได้ แต่ไม่อยากซื้อ ....คุณพ่อบ้านถามเป็นไร แอนบอกว่าอยากได้กระเป๋า แต่ไม่อยากซื้อ เค้าว่า...แอนบ้าหรือเปล่า อยากได้แต่ไม่อยากซื้อ 555 แต่ก้อตัดใจได้แล้วค่ะ เพราะหลายวันแล้วความอยากลดลงไปแล้วค่ะ อิ อิ สุขสันต์วันหยุดเหมือนกันนะค่ะพี่ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ของแอนเป็นวันรีดผ้าแห่งชาติอีกแล้วค่ะพี่ เฮ้อ...แค่คิดก้อเหนื่อยแล้วค่ะ แล้วแอนจะมาเยี่ยมใหม่นะค่ะพี่ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ จุ๊พ จุ๊พค่ะ   โดย: ann_269 14 ธันวาคม 2551 0:12:26 น.

เห็นรูปแล้วเข้าใจเลยค่ะว่า ทำไมราวแขวนผ้าบ้านพี่จินนี่หัก ^ ^"   โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 14 ธันวาคม 2551 2:21:00 น.

คานแข็งแรงเหลือเกิน ขอเอาเสื้อPlay boy มาแอบแขวนไว้ซักตัวนะก้าบบบบ   โดย: hiansoon 14 ธันวาคม 2551 4:40:18 น.

โหยเสื้อผ้าเยอะมากๆเลยค่ะมิน่าราวเเขวนผ้าถึงพังได้คานมาเสริมเลยนะค่ะ เสื้อผ้าสวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ   โดย: แม่น้องKevin and Jasmin 14 ธันวาคม 2551 5:23:41 น.

สวัสดีครับพี่ไก่ วันนี้ผมหยุดครับ เดี๋ยวสักพักก็ออกไปเที่ยวแล้ว เลยแวะพาหมิงหมิงมาสัวสดีพี่ไก่ก่อนออกไปเที่ยวครับ อิอิอิ มีความสุขมากๆนะครับพี่   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 14 ธันวาคม 2551 7:32:10 น.

ถ้าพี่กลับไทยแล้วกรุณาแบ่งมาให้หนูสักตัวสองตัว จะเป็นพระคุณอย่างมากๆเลยค่ะ   โดย: quilt 14 ธันวาคม 2551 16:03:53 น.

อึ้งไปเลยอะแบบว่า คุณไก่เนี่ยนัก shop ตัวย้งเลยนะเนี่ย แบบเนี่ยอยากเปิดร้านเสื้อผ้ามาขายให้คุณไก่สะแล้วดิ .. ว่าแต่นัทสงสัยอย่างอะว่า ซื้อมาเยอะขนาดนั้นใส่ครบแล้วยังอะ ..   โดย: จอมแก่นแสนซน 14 ธันวาคม 2551 18:52:20 น.

แวะมาทักทายพี่สาวคนสวยคะ   โดย: ApPleNarak999 15 ธันวาคม 2551 9:37:07 น.

พี่ไดทำงานแคชเชียร์แล้วยินดีด้วยค่ะ โหเสื้อผ้าเยอะมาก มิน่าคานถึงหักได้   โดย: ต๋อย (Roseshadow ) 15 ธันวาคม 2551 10:22:20 น.

เสื้อผ้าเยอะแยะมากมายเลยค่ะ สวยๆทั้งนั้นเลย สงสัยต้องหล่อเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กซะแล้วค่ะ   โดย: vanilla_ole 15 ธันวาคม 2551 13:52:19 น.

พี่ไก่ขาเผลอแพล็บเดียวพี่ไก่ซื้อเสื้อเพิ่มอีกเพียบเลยอะ ชอบเสื้อยืดสีชมพูสด กับกางเกงขาสั้นสีชมพูสดจังเลยค่ะพี่ สีสดใสได้ใจมากๆ กำลังอยากได้ลิปสติกสีนั้นเลยค่ะพี่ .. เอี๊ยมก็น่ารักจัง พี่ตัวเล็กๆ คงใส่แล้วน่ารักมากเลยค่ะ เสื้อม่วงก็น่ารัก โอยย น่ารักเพียบเลยค๊าบบพี่ค๊าบบ น้ำลายหกแล้วค๊าบบ...   โดย: ladysamui 15 ธันวาคม 2551 18:55:50 น.

เห็นแบบเสื้อผ้าและราคาแล้วเป็นใครก็อดไม่ได้นะคะคุณไก่(จะเรียกพี่ไก่ก็เขิน...เพราะคิดว่าแหม่มน่าจะรุ่นลายคราม..อิอิ) เป็นตัวเองก็คงอดซื้อไม่ได้เหมือนกันแหละ สงสัยครั้งต่อไปคุณไก่ต้องให้แฟนช่วยเปลี่ยนตู้เสื้อผ้าเป็นคานเหล็กแทนแล้วหล่ะ เพราะมีแนวโน้มว่าจะมีเพิ่มมาเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้สำหรับหน้าที่แคชเชียร์นะคะ คุณไก่ซะอย่างไม่เหนือบ่ากว่าแรงหรอกเนอะ ขนาดหาลูกค้าบัตรเครดิตยากๆ นี่คุณไก่ยังชิวๆ เลย   โดย: narellan 15 ธันวาคม 2551 23:05:47 น.

เสื้อผ้าเยอะจริงๆค่ะพี่ไก่ เรื่องที่คุยกับผู้จัดการเนี่ย กิ๊กนับถือเลยค่ะ พี่ไก่กล้าที่จะแสดงความเห็นไปตามตรง กล้าแสดงความต้องการของตัวเองว่าเราอยากทำแบบไหน ถึงเค้าไม่ทำวันนี้แต่ก็ต้องคิดพิจารณาไว้ข้างในบ้างล่ะค่ะ สองสามวันมานี่พอดียุ่งมากๆค่ะพี่ไก่ ไม่ได้พักเลย เลยแวะมาหาช้าไปค่ะ ป่านนี้ไม่รู้ว่าพี่ไก่คุยกับผู้จัดการอีกหรือยังคะ   โดย: KOok_k 16 ธันวาคม 2551 6:53:14 น.

สวัสดีครับพี่ไก่ เม้นท์พี่ไก่แรงกว่ากลอนในบล็อกผมอีกนะครับ 5555 แต่ชัดเจนตามที่พี่เขียนมาเลยครับ หลายคนคิดว่าเราชอบมาด่าเพื่อความสะใจ โดยไม่ทำอะไร แล้วการเมืองแบบนี้ พี่ไก่ว่าเราอยากทำอะไรครับ เลือกตั้งผมยังไม่อยากออกไปเลือกเลยครับ สิทธิ์ของเรา น่าจะมีสิทธิ์ที่จะไม่เลือกคนไม่ดีด้วยซ้ำ หมายความว่าถ้าเราคิดว่า สส.คนนี้ไม่ดี ก็เลือกที่จะไม่เอาเขาเข้าสภาครับ เลือกที่จะไม่เลือก สส.เลว ถ้าทำได้น่าจะดีนะครับพี่   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 16 ธันวาคม 2551 7:28:32 น.

พี่ไก่ เป็นไงบ้างค่ะ สบายดีไหม หางานได้ยังค่ะ   โดย: teddybear@LB 16 ธันวาคม 2551 22:01:13 น.

หูวว.. เห็นราคาเสื้อผ้าแต่ละตัวแล้วน้ำลายหก พี่ไก่บอกคุณสามีให้ซื้อตู้เพิ่มอีกหลายๆ ตู้เลยค่ะ อิอิ ^^   โดย: La_Siesta 17 ธันวาคม 2551 5:42:12 น.

สวัสดีค่ะพี่ไก่ อ่านเรื่องราวของพี่แล้วอรก็รู้สึกเสียใจกับการกระทำของผู้จัดการด้วยค่ะ แต่พี่ไก่ไม่ต้องท้อแท้นะคะ คนดีผีย่อมคุ้มค่ะพี่ไก่ ก็สามีพี่ไก่ไงคะ แสนจะน่ารักและเอาใจพี่ไก่แบบนี้ ความสุขอยู่แค่เอื้อมจริงๆค่ะ ให้กำลังใจพี่ไก่นะคะ   โดย: thaispicy 17 ธันวาคม 2551 9:35:42 น.

วันนี้อรขอโหวตให้พี่ไก่นะคะ   โดย: thaispicy 17 ธันวาคม 2551 9:40:50 น.

สวัสดีค่ะ พี่ไก่ พี่ไก่มีเสื้อผ้าเยอะมากค่ะ หมวยเข้าใจว่า มันถูกมากกกก ขอบคุณพี่ไก่ที่จะเอามาฝากหมวยกับวินนี่ย์นะคะ จะมาเมืองไทยเมื่อไหร่ช่วยบอกด้วย หมวยจะได้เตรียมของต้อนรับพี่เหมือนกันค่ะ เรื่องนวดขนมปัง หมวยไม่ชำนาญเลยค่ะ ถ้าพี่ไก่มีเครื่อง ก็ใช้เครื่องนวดจนก้อนแป้งไม่ติดโถนวดแป้งน่ะค่ะ เอามือจับแล้ว ไม่เละติดมือด้วยค่ะ อันนั้นน่ะ ใช้ได้ ทีนี้หมวยบอกเวลาแน่นอนไม่ได้ค่ะ ถ้าอากาศร้อนก็ขึ้นเร็วหน่อย แต่ถ้าอากาศเย็นก็ขึ้นช้าค่ะ ดังนั้น ต้องใช้การสังเกตเอาเองค่ะ ส่วนที่หมวยใส่ code ลงใน blog แม่ลูกเข้าครัว หมวยมีเหตุผลค่ะ แล้วลจะส่งหลังไมค์เล่าให้พี่ไก่อ่านค่ะ หมวยขอโทษที่ตอบช้า เพราะ ช่วงนี้ยุ่งๆมากค่ะ   โดย: วินนี่ย์หมีพูห์ 17 ธันวาคม 2551 12:16:45 น.

มาเบิกเสื้อPlay boyที่ฝากไว้คับ จะใส่ไปจีบสาว อิอิ   โดย: hiansoon 17 ธันวาคม 2551 23:15:31 น.