เช้าวันที่ 7 ธ.ค. 51 มีโปรแกรมสำรวจป่า และแกะรอยเท้าสัตว์ รออยู่แล้ว
เช้านี้พวกเราเลยต้องรองท้องกันด้วยอาหารเช้าง่าย ๆ ก็กาแฟ โอวัลติน หนมปัง และมาม่า

เวลา 7 โมงครึ่ง โดยประมาณ เจ้าหน้าที่มารออยู่แล้ว ระยะทางการสำรวจก็ประมาณกิโลกว่า
สาวน้อยน่ารักอย่างเราเดินบาย ๆ อยู่แล้ว

ระหว่างทางเจ้าหน้าที่ก็จะบรรยายสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ระหว่างทาง
มีทั้งที่ทำขึ้นเองพวกรอยเท้าสัตว์จำลอง, กรงดักเสือ, ตัวใส่กล้อง อำพรางสัตว์
และร่องรอยเท้าสัตว์มีทั้งเก้ง, กวาง, เสือ และช้าง ถึงขั้นงงกันเลยทีเดียวว่า…
เมื่อคืนเจ้าสัตว์พวกนี้มันมาอยู่ใกล้เต็นท์ของพวกเราหรือนี่...บรื้ออออ! หยอง ๆ เหมือนกันแห๊ะ!
ได้ความรู้มากมายมาก ๆ เลย...มีทั้งเอาฉี่เสือมาให้ดม ทั้งขี้เสือ ขี้กวางเก้ง เป็นยังไงก็เอามาให้ดู
อยากให้พาเด็ก ๆ หลาน ๆ มาศึกษาหาความรู้กันจริง ๆ เลยยยย

กลับมาถึงเต็นท์ไม่ยักกะเหนื่อยแห๊ะ
อาจจะเป็นเพราะอากาศยามเช้า ภายใต้ต้นไม้ใบหญ้า ของสถานที่แห่งนี้ก็เป็นได้

ที่ต่อไปที่เราจะไปคือ บ้านน้าสืบ เป็นความตั้งใจตั้งแต่แรกที่มาที่ห้วยขาแข้ง เลยก็ว่าได้
กลับมาก็หิวมาก ๆ พอดี มื้อนี้ถือเป็นมื้อล้างครัว ทุบหม้อข้าวหม้อแกง เลยก็ว่าได้
ทำทุกอย่างให้มันหมด กินทุกอย่างให้ราบคราบ...อร่อยเหาะจริง ๆ

แล้วก็ขับรถออกจากที่กางเต็นท์ ไปบ้านน้าสืบ กันเลย
ก่อนถึงบ้านน้าสืบ จะมีลำห้วยเล็ก ๆ น้ำใสมาก ๆ น่าลงไปเล่นมาก ๆ เลย
เหล่าบรรดานางแบบจะพลาดกับสะพานเชือกนี้ได้ยังไง ชักภาพกันอย่างเมามันส์

ข้ามสะพานไปเดินไปอีกนิดหน่อย ตอนนี้อากาศเริ่มร้อนแร๊ะ!
สิ่งแรกที่มองผ่านป้ายที่เขียนว่า “อนุสรณ์สถาน สืบ นาคะเสถียร”
คือ รูปปั้นขนาดใหญ่ (กว่าคนจริง ๆ เล็กน้อย) ของน้าสืบ เห็นแล้วรู้สึกขนลุกยังไงบอกไม่ถูก

มีทั้งประวัติ, คำพูด และข้อความต่าง ๆ ที่น้าสืบ พยายามถ่ายทอดออกมากมาย
แต่ที่กินใจสุด ๆ ก็จดหมายลาตายเนี่ยแหล่ะ...

เป็นข้อความส่วนหนึ่งในจดหมาย ก่อนที่น้าเค้าจะยิงตัวตาย ภายในห้องนอน
ซึ่งตอนนี้ก็ปรับปรุงด้วยทำเป็นกระจก ให้สามารถมองเข้าไปดูข้างในได้
เจ้าหน้าที่บอกว่า ข้างในนั้น เป็นของใช้ของน้าสืบ ที่เค้าพยายามจะเก็บรักษาไว้ เป็นที่ระลึก

เฮ้อออ...คิดถึงป่าไม้เมืองไทย
ว่าแล้วก็ไปต่อกันที่ป่าดึกดำบรรณ “หุบป่าตาด” กันเลยดีกว่า

ที่นี่เป็น 1 ใน Unseen แต่มันก็ Unseen จริง ๆ นะ
ว่าก็ว่าเถอะ มองไปมองมา ไอ้คุณปล่องสามี ทำตัวคล้าย ๆ น้าเช็ค ฅนค้นคน เข้าไปทุกทีแร๊ะ
เห็นแล้วขำทุกที

ทางเข้าเนี่ยยยย...ต้องเดินขึ้นบันไดไปเล็กน้อย
หลังจากนั้นก็เดินผ่านถ้ำไปอีกนิดหน่อย...มืดเล็กน้อย แต่พอพ้นถ้ำเท่านั้นแหล่ะ
โอ้โหหหหหหหหห... เหมือนอยู่กันคนละยุคเลยจริง ๆ

ไม่รู้จะบรรยายยังไง แต่มันแปลกอัศจรรย์จริง ๆ
ต้นไม้มันเหมือนหนังจุลสิคปาร์คเลยจริง ๆ ต้นไม้ใหญ่ ๆ สีแปลก ๆ แต่ก็มีคำบรรยายบอกไว้เหมือนกันนะ
ป่าแบบนี้เหมือน ๆ ตอนที่ไป คำชะโนด เลย... อันนี้แนะนำสุด ๆ ต้องไปเยือนกันให้ได้ ถ้ามีโอกาสไป จ.อุทัย

ตอนแรกว่าจะไป เขาปลาร้า แต่ว่าผิดแผนไปนิดหน่อย เพราะว่าชอบบรรยากาศที่ห้วยขาแข้งกันมาก
เลยตัดสินใจว่าจะอยู่ที่นั่นนาน ๆ แล้วก็นานจริง ๆ เพราะว่าเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ออกจากห้วยขาแข้ง
เนื่องจากเวลาน้อยไปสำรวจเขาปลาร้าไม่ได้แล้ว ก็เลยไปไหว้พระกันต่อที่ วัดท่าซุง

วัดนี้ทำทุกสิ่งทุกอย่างอลังการ ดาวล้านดวงไปหมด แต่ที่ไฮไลน์ก็ต้อง “วิหารแก้ว”
เข้าไปต้องร้อง โอ้โหหหหหหห... กันอีกแล้ว สวยงามมาก ๆ

เลยไปหน่อย ก็จะเป็นโบสก์ทอง เลยไปหน่อยก็จะเป็นพระยืน องค์ใหญ่เท่าตึกห้าหกชั้นได้
ห้องน้ำก็มีเกือบ 100 ห้อง มีส่วนที่ให้แม่ชี ทำสมาธิ แยกเป็นสัดส่วน ถือว่าเป็นวัดที่น่าไปสักการะ อีกวัดหนึ่ง
ใช้เวลาอยู่ที่นี่ไม่นานนัก ประมาณเกือบ ๆ ชั่วโมงได้ ก็ต้องกลับบ้านกันแล้ว “ไอ้มนุษย์เงินเดือน” ทั้งหลาย