ทริปนี้ออกเดินทางกันตั้งแต่ ตีห้าครึ่ง ของวันที่ 30 ธ.ค. 50 มุ่งหน้าไป จ.เพชรบูรณ์
สิ่งแรกที่ทำคือ แวะกินส้มตำ ไก่ย่าง วิเชียรบุรี! ร้านนี้ไม่อร่อย ไม่ขอแนะนำ และก็ไม่ขอเอ่ยนาม เพราะอาจจะอร่อยในปากคนอื่นก็ได้

อิ่มแล้วออกเดินทางต่อเลย ไม่นานก็เจอป้าย ภูทับเบิก 24 กม. อุทยานภูหินร่องกล้า 47 กม. ดีใจแห๊ะ!! อีกไม่กี่โลก็ถึงเป้าหมายแร๊ะ!!
แต่พอขับไปอีกหน่อยเจอป้ายนี้เข้า...
ระยะทางอีก 18 กม. ถึงทางแยกเข้าภูทับเบิก จากกม.8 ขึ้นไปผิวทางไม่เรียบ รถยนต์เก๋งไม่เหมาะกับการเดินทาง
ชักหวั่น ๆ ใจว่า เจ้าลูกแจ๊ซ ของเราจะพาเราไปถึงเป้าหมายรึป่าว? ตลอดทางก็สงสารลูกแจ๊ซเหลือเกิน ถนนมันผุพังเจง ๆ

เจ้าตัวเล็ก ลูกแจ๊ซ ก็พาพวกเราทั้ง 4 ชีวิตไปถึง อุทยานภูหินร่องกล้า จนได้ ผิดแผนไปนิ๊ดหนึ่งทั้งเรื่องเวลาและสถานที่
เพราะตอนแรกกะว่าจะไปแค่ภูทับเบิก แล้วจะกางเต็นท์นอนกันที่นั่น ปรากฎว่า ดอกกระหล่ำ ไฮไลน์ของภู โดนตัดไปซะแร๊ะ!!

เลย ๆๆ ไปกันจนถึงอุทยานภูหินร่องกล้า จุดแรกแวะชม โรงเรียนการเมืองการทหาร เหมือนเป็นหมู่บ้านย่อม ๆ
ในสมัยยังมีคอมมิวนิสต์ บรรยากาศอึมครึม น่ากลัวดี(รึป่าว?)... ประกอบไปด้วยบ้านพักสหายต่าง ๆ
บ้านที่เปรียบเสมือนโรงพยาบาล, ลานหินที่ใช้ประชุม รวมพล และรถแทรกเตอร์ที่ยึดมาได้

ไปต่อจุดที่ 2 เลยคือ ลานหินแตก เกิดจากตรงกลางของภูหินฯยกตัวสูงขึ้น ทางตะวันตกและตะวันออกทรุดตัวลง
และทางด้านใต้ชั้นหินเคลื่อนที่มากกว่าทางด้านเหนือ (ข้อมูลนี้ถูกต้องตามที่ได้อ่านมาเป๊ะ!)

วนกลับมาจุดที่ 3 คือ ลานหินปุ่ม, ผาชูธง งานนี้คนสวยต้องออกแรงเดินอีกแล้วคร่า...เหงื่อตกเล้ยยยย!! คร๊าคุณขา!
เดินผ่านทั้งร่องรอยกระสุนปืนที่พื้นหิน, ลานยิงปืน, ลานหินปุ่ม, ผาชูธง, หลุมศพ และที่สำคัญเจอ พระ มาปักกลด แถว ๆ หลุมศพอีก
เลยถือโอกาสทำบุญ ท่านก็เลยอวยพร พรมน้ำมนต์ให้ ซะหัวเปียกกันเลย

ลืมบอกไปว่า...ที่ลานหินปุ่ม เจอสหายมีนาด้วย เห็นชื่อแล้วคุ้น ๆ แห๊ะ!! ว้าวววว...
เจอบ้านเค้าที่โรงเรียนการเมืองการทหารด้วยนี่หว่า แต่ตอนนี้สหายมีนา กลับตัวกลับใจมาเป็นเจ้าหน้าที่ คอยดูแลนักท่องเที่ยวซะแร๊ะ..

ดูเวลาแล้วต้องรีบบึ่งกลับมาภูทับเบิกกันแร๊ะ เส้นทางนี้เจ้าตัวเล็ก ทำเวลาให้ไม่ได้ เพราะพลขับ สงสารลูกแจ๊ซ ซะเหลือเกิน
ถนนเป็นหลุม เป็นบ่อ ตลอดทางเจง ๆ กว่าจะกลับมาถึง ภูทับเบิก ปาเข้าไป 5 โมงกว่าซะแล้วววว
ไหน ๆ มันก็จะค่ำแล้วววว...อยู่รอดูดาวบนดิน บนภูทับเบิกกันซะเลยยยย (แสงไฟบนพื้นดิน เมื่อมองจากที่สูง)
สวยได้ใจทีเดียว!! แต่ว่ากล้องปัญอ่อนของเรา ไม่สามารถจะถ่ายภาพดาวบนดินมาให้ดูได้ง่ะ...อิอิ!!

คิดอยู่นานว่าจะนอนไหนดีหว่า? แต่แวะไปดูที่กางเต็นท์+ห้องน้ำ กับจำนวนคนแล้ว ขับฝ่าความมืดไป น้ำหนาว กันดีกว่า
ว่าแล้วก็ลงๆๆๆ คร่า!! น่ากลัวโป๊ดดดด...แค่ตอนสว่าง ๆ ก็เสียวสัหลังพอแร๊ะ นี่ต้องขับลงตอนทุ่มกว่าอีกกกก...โอ่ยยยย...เสียวโว้ยยย!!

ถึง อุทยานแห่งชาติน้ำหนาว 3 ทุ่มเห็นจะได้ สอบถามเจ้าหน้าบอกว่าข้างในหนาแน่นมาก ๆ ที่กางเต็นท์ยังมีอีกมากมายด้านใน
แต่ที่จอดรถมันไม่มี เข้าไปแล้วต้องรอคนสร่างซาก่อนนะถึงจะออกมาได้ เลยตกลงใจกางมันข้าง ๆ ที่ทำการด้านหน้าเนี่ยแหล่ะ!!
จริง ๆ ก็มีเพื่อน ๆ เต็นท์กางกันแถว ๆ หน้าที่ทำการมากมายเลยทีเดียว! อาหารมื้อนี้อร่อยเหาะ...เพราะเป็นผักสด ๆ ที่ซื้อมากจากชาวเขา
ประกอบไปด้วยผักกาด, ยอดผักคะน้า ราคาถูกมาก ๆ ถุงละ 10 บาท บานเตเลยครับท่าน!

กว่าจะทำอะไร ๆ เสร็จก็ปาเข้าไป 4 ทุ่มกว่าแล้ว คืนนี้ก็เหมือนเคย น้ำไม่ต้องอาบ เก็บอากาศเย็น ๆ ดี ๆ ของเพชรบูรณ์ไว้ก่อน
นอนนนน...ยาวเลยคร่า!! ตื่นมาอีกทีก็ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่เดินปลุก ประมาณตีห้าครึ่ง ให้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ ภูค้อ
ชักช้าอยู่ใย เรามันได้เปรียบคนอื่นหลายเท่าอยู่แล้ว เพราะรถของพวกเราจอดอยู่หน้าที่ทำการ ออกง่ายสบายใจเฉิบ!
ถ้าไปกางเต็นท์ด้านในต้องเสียค่าเหมารถไปดูคนละ 40 บาท เพราะว่ารถมันติดมากมายด้านใน เจ้าหน้าที่เลยเตรียมรถไว้บริการ

คนไม่เยอะอย่างที่คิดแห๊ะ!! เพราะคนด้านในคงออกมาดูกันน้อย แต่พวกเราตั้งใจว่าจะมาส่องตะวัน ตอนวันสิ้นปีกันก่อน
ที่จะไปส่องตะวันตอนขึ้นปีใหม่ เลยหาที่เหมาะ ๆ นั่งดูกันได้อย่างสบายใจเล้ยยยยย...
ที่บริเวณจุดชมพระอาทิตย์ขึ้นภูค้อ จะมองเห็นวิวทิวทัศน์ สวยแหล่มมากมาย จะเห็นยอดภูกระดึง กับยอดภูจิตซะด้วยยยย..

ปล. ภาพพระอาทิตย์ขึ้นอาจจะไม่สวยแหล่ม...เพราะมันมาจากกล้อง Auto ถ่ายกันตามสภาพ แต่จริง ๆ มันสวยยยยย...มากมายนักแล