ผมว่างเว้นจาก blog แรกไปนานพอควร ช่วงนี้การงานค่อนข้างยุ่งมากน่ะครับ เลยไม่ค่อยมีเวลามา ตามหาความสุข กันเท่าไหร่ แม้ว่าท่านพระพุทธทาส ท่านจะคอยเตือนอยู่เสมอน่ะครับว่า การทำงาน คือการปฏิบัติธรรม ก็น่าจะมีความสุขจากการทำงานใช่มั้ยครับ แต่ตอนนี้พยายามแล้วก็ยัง สุขๆทุกข์ๆอยู่ตามเรื่องที่มากระทบ แต่ดีหน่อยก็ตรงที่พอทุกข์แล้ว จะพยายามไม่ทุกข์อยู่นานครับ พยายามมองว่าเดี๋ยวมันก็จากไปเป็นธรรมดา ไม่ไปยึดถือ คร่ำครวนอยู่นานเหมือนเก่า คงต้องฝึกกันไปเรื่อยๆนะครับ ว่ามั้ย   blog นี้อยากให้อ่านเรื่องประทับใจ เรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องที่ผมได้ฟังมาจากบทสัมภาษณ์ศิลปินที่มีชื่อเสียงมากท่านหนึ่งในประเทศไทย ท่านชื่ออาจารย์คามิน เลิศชัยประเสริฐ(ขออนุญาติเอ่ยนามนะครับ) ท่านให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับโรงเรียนโรงเรียนหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น....

เมื่อครั้งที่ท่านไปเที่ยวและทำธุระที่ญี่ปุ่นได้มีโอกาสเยี่ยมชมโรงเรียนนี้ ท่านได้ประทับใจกับกิจกรรมอย่างหนึ่งของโรงเรียน ซึ่งก็คือ ในทุกๆวันจบการศึกษาของเด็กนักเรียนโรงเรียนนี้ ทุกๆจะได้รับประกาศนียบัตรหนึ่งใบ โดยในใบประกาศนั้น จะเขียนไว้ว่า เจ้าของนั้นมีความดีในเรื่องใด เช่น ว่ายน้ำเก่ง เล่นปิงปองเก่ง คณิตศาสตร์เก่ง เป็นต้น ว่าง่ายๆก็คือ คุณครูประจำชั้นมีหน้าที่ ที่จะมองหาความดีอย่างน้อยหนึ่งอย่างในตัวเด็กคนนั้น มาเขียนในใบประกาศนียบัตร และมอบให้แก่เขา

  ในบทสัมภาษณ์ ท่านอาจารย์คามิน ก็ได้แย้งคุณครูที่โรงเรียนนี้ว่า ไม่จริงหรอกครับ ผมเองนี่แหละที่คุณครูว่าผมตลอดในวัยเด็กว่า ผมน่ะไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง คุณครูพอจะมีเด็กแบบผมนี้ในโรงเรียนบ้างมั้ยล่ะครับ คุณครูผู้นั้นส่ายศีรษะและบอกอาจารย์คามินว่า พวกเราเชื่อเสมอว่า มนุษย์ทุกคน ย่อมมีความดีอย่างน้อยหนึ่งอย่างในตัวเองครับ และหลังจากนั้นคุณครูก็ได้เขียนประกาศนียบัตร มอบให้อาจารย์คามิน และเขียนไว้ว่า คุณมีความดีอย่างน้อยหนึ่งอย่างในตัวครับ จนเป็นสิ่งที่อาจารย์ประทับใจและเหมือนลบปมในวัยเด็กของอาจารย์ และถูกนำมาตั้งแสดงในพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวของอาจารย์จนทุกวันนี้

ทุกๆคนย่อมมีความดีอย่างน้อยหนึ่งอย่างในตัวเอง ผมชอบนะ มันเป็นหลักการมองหาความสุขในชีวิตประจำวัน เบื้องต้น ที่คนที่อย่างมีความสุข จำเป็นต้องมองดูสิ่งต่างๆรอบตัวด้วยความคิดด้านบวก ซึ่งจะนำมาซึ่งความเมตตาต่อคนรอบข้าง โดยเฉพาะผู้ที่ด้อยกว่าเราในสังคม โดยเฉพาะเด็กๆในสังคมของเรา หากพวกเค้าเติบโตพร้อมๆกับสิ่งดีๆ ย่อมส่งผลให้เกิดสันติภาพขึ้นในทุกๆที่ทั่วโลก เหมือนคำที่ท่านอาจารย์พุทธทาสเขียนไว้ก่อนที่ท่านจะจากไปว่า "ศีลธรรมของยุวชน คือสันติภาพของโลก" ว่ามั้ยครับ