โจทย์ตะพาบคุณอ้อมแอ้ม หัวข้อ "โดดเดี่ยว... เดียวดายกลางสายลม บินไปเดียวดาย..กลางสายลม แปรปรวน.. .เพียงทะเลครวญ....ฟังคล้ายเป็น เพลงเศร้า... ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย..ฉันเหนื่อย..ฉันหนาว และเหงาเหลือเกิน... ไม่เคยมีใคร..มีรักแท้จริงใจ... จ้องมองทางใด..ดูเคว้งคว้าง ว่างเปล่า... ฝ่าลมฝนลำพัง...มากี่ ร้อนหนาว.... จนล้า...สิ้นแรง... ไม่อยากเห็นภาพใด..แม้แต่ ท้องฟ้า... อยากจะพักดวงตา...ลงชั่วกาล.... จะไปซุกตัวนอน ซ่อนกาย ในเงาจันทร์... จะหลับฝัน ไม่ขอ ตื่น..ขึ้นมา..... คงจะมีเพียง...ลมหายใจ รวยริน.... เอนกาย บนดิน...ยอมรับความ แพ้พ่าย.... ปีกของฉันมันหนัก....บินต่อ ไม่ไหว.... จะขอ พักกาย ชั่วกาล..... ไม่อยากเห็นภาพใด..แม้แต่ ท้องฟ้า... อยากจะพักดวงตา...ลงชั่วกาล.... จะไปซุกตัวนอน ซ่อนกาย ในเงาจันทร์... จะหลับฝัน ไม่ขอ ตื่น..ขึ้นมา..... คงจะมีเพียง...ลมหายใจ รวยริน.... เอนกาย บนดิน...ยอมรับความ แพ้พ่าย.... ปีกของฉันมันหนัก....บินต่อ ไม่ไหว.... จะขอ พักกาย ชั่วกาล..... หัวข้อตะพาบที่คุณอ้อมแอ้มตั้งไว้ว่า "โดดเดี่ยว..." ทำให้ จขบ. รู้สึกถึงความเหงา ความสูญเสียของคนๆ หนึ่งได้ดี แม้ตัว จขบ. เองก็ไม่ใช่กรณียกเว้น ยิ่งมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้มากขึ้นเท่าใด ความเดียวดาย อ้างว้างและเหงา โดดเดี่ยว ก็ติดตามเหมือนเงาตามตัว...ความโดดเดี่ยวเดียวดายมักมาพร้อมกับความเหงา..ในช่วงเวลาหนึ่งที่ต้องอยู่คนเดียว หรือถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว..ก็เกิดความเหงาจับใจจนเกิดความรู้สึกเดียวดายบนโลกกว้างใบนี้ได้ อาจมีใครหลายๆ คนเถียงอยู่ในใจว่า..ฉันไม่เคยเหงา ความเหงาเป็นอย่างไรหรือ ในเมื่อตอนนี้ฉันมีคนที่รักพรั่งพร้อม...อยากจะบอกเหลือเกินว่าชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอน...จงอย่าประมาทกับชีวิต บางทีการได้สัมผัสสิ่งที่ไม่เคยสัมผัสเลยก็เป็นสิ่งดี เป็นบทเรียนที่ดีของมนุษย์ให้ได้เรียนรู้และแก้ไข หยุดความรู้สึก..เลิกคิด.. ไม่มีใครรัก ไม่มีใครเข้าใจ และไม่เหลือใคร ลองมองไปรอบๆ ตัวจะเห็นผู้คนมากมายที่เดินกันขวักไขว่ ลองเปิดตัว เปิดใจ..มองผู้คนรอบตัวอย่างเป็นมิตร ก็่จะพบใครสักคนที่เป็นมิตรแท้เมื่อเราเปิดใจ เปิดความรู้สึก การมองโลกในอีกมุมมองที่แตกต่างจากที่เคยมองอาจทำให้เราได้เห็นโลกในอีกแง่มุมที่เราไม่เคยมองและไม่เคยเห็นเลย..เมื่อเหงาและเดียวดายลองหาอะไรทำ จะไปเที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง หยิบหนังสือที่ชอบมานั่งอ่านนอนอ่านก็ทำให้ความรู้สึกผ่อนคลาย อย่ามัวแต่อยู่กับตัวเอง นั่งคิดนอนคิดย้ำคิดย้ำทำ กับสิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่และเกิดความทุกข์ ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตดีขึ้น บ่อยครั้งเมื่อเยาว์วัย เคยร้องไห้ เสียใจ เสียความรู้สึก หลังจากนั้นรู้สึกเหงาจับใจจนเผลอร้องไห้และนอนหลับไปไม่รู้ตัว ตื่นมาตาก็บวมเป่งจนเป็นที่สังเกตของใครต่อใคร..จนวันหนึ่งเกิดความคิดขึ้นเองว่า สิ่งที่ทำเรากำลังทำร้ายตัวเราเอง ไม่มีใครทำร้ายเราได้เท่ากับที่เราทำร้ายตัวเราเอง เหมือนบทเพลงๆ หนึ่งที่ว่า "ไม่มีใครจะทำร้ายเธอ เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง" นั่นเป็นความจริง หลังจากนั้นก็พยายามค้นหาทุกวิธีที่จะไม่ให้ตัวเองต้องเป็นแบบนั้นอีก ก็เจอคำตอบที่ว่า "ต้องปล่อยวาง..และเวลาจะช่วยทุกอย่างให้ดีขึ้น" เป็นเรื่องจริง...ก็อยากบอกคนที่เจอปัญหาแบบนี้ ลองทำใจด้วยการปล่อยวาง และให้เวลาเป็นตัวแก้ปัญหาแล้วความเดียวดายจะไม่มาหาเราอีกเลย...เกริ่นมาตั้งนานยังไม่เข้าเรื่องโดดเดี่ยวเลย..5555...ขอส่งหัวข้อโดดเดี่ยว..ด้วยเรื่อง "แม่...ผู้โดดเดี่ยว..แต่ไม่เดียวดาย" เธอ..มีลูก 3 คน...เธอเลือกที่จะเลี้ยงลูก 3 คนเองด้วยการแลกกับใบหย่าและสมบัติที่ร่วมสร้างกันมาเธอขอลูก 3 เท่านั้น ใครก็มองว่าเธอช่างโง่เขลาที่ทำแบบนี้ แต่ใครจะรู้ดีเท่าเธอ...เพราะหัวใจความเป็นแม่..ที่พร้อมจะยอมตายเพื่อลูก เพราะเธอคิดว่าลูกเธอไม่ได้ผิดที่ต้องเกิดมากับครอบครัวที่มากมายปัญหา แต่เธอตัดสินใจเช่นนี้เพราะเธอไม่อยากทำร้ายลูก 3 คนของเธอที่ตัองเจอกับภาพพ่อแม่ทะเลาะกัน เนื่องจากสามีเธอเจ้าชู้ไปมีหญิงอื่นมากมาย เธอโทษตัวเองตลอดเวลาเพราะเธอไม่ดีเองที่ไม่สามารถมัดใจสามีตัวเองได้ เค้าถึงไปมีผู้หญิงไม่เลือกหน้า...เรื่องราวของเธอมากมายเมื่อเธอตัดสินใจแต่งงานกับสามีของเธอ เธอใช้ความอดทนตลอดมาด้วยคำว่า "อยู่ด้วยกันเพื่อลูก" แต่มันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตแต่งงานมีความสุขได้เลยกว่าเธอจะค้นพบทางสว่างนี้ได้ก็ใช้เวลานับสิบปีในการอยู่ร่วมกับสามีที่ไม่มีความรับผิดชอบ เงินสักบาทเค้าไม่เคยให้ไม่ว่าให้เธอ หรือให้ลูก เธอต้องทำงานเพื่อตัวเองและลูก ซึ่งยังไม่พอสามีเธอที่ไม่เคยให้เธอยังมาหลอกเอาเงินเธอไปอีก ชีวิตเธอช่างเลวร้ายสิ้นดี... และแล้ววันหนึ่งก็มีสิ่งดลใจทำให้เธอตัดใจและทำใจได้ ทั้งที่ในขณะนั้นเธอต้องรับภาระครอบครัวมากมายเพราะสามีไม่มีความรับผิดชอบนอกจากความเจ้าชู้ไปทั่วจนเป็นที่เลื่องลือ เธออับอาย รู้สึกเหงา โดดเดี่ยวและอ้างว้าง จะบอกพ่อแม่ญาติพี่น้องเธอเองเธอก็ไม่กล้าเพราะเป็นปัญหาที่เธอเลือกเดินเอง เธอเจ็บแล้วเจ็บอีกเจ็บจนวันหนึ่งตัดใจด้วยการเลือกที่จะเลี้ยงลูก 3 คนเอง ไม่มีสามี ไม่มีใครสักคนที่รู้และเข้าใจ เมื่อทุกคนรู้ก็เข้าใจว่าเป็นเพราะสามีไม่ต้องการเธอ เธอเองไม่เถียงใครสักคำว่า "ครอบครัวต้องแตกแยกเพราะอะไร" เมื่อลูก 3 โตขึ้นมาพร้อมคำถามว่า ทำไมพ่อต้องจากไปและไปมีคนอื่น และทำไมพ่อแม่ถึงไม่อยู่ด้วยกันทั้งที่ไม่หย่ากัน..ทำไมพ่อมีน้องกับใครไม่รู้หลายคนต่างแม่มากมาย ซึ่งลูกเธอรับไม่ได้..ลูก 3 คนเฝ้าถามแม่เพราะอะไร.... จนวันหนึ่งลูกคนโตที่เป็นผู้หญิง ได้พูดกับเธอว่า...เพราะแม่เป็นแบบนี้สิพ่อถึงทิ้งแม่ไป...เพราะแม่เป็นแบบนี้ถึงไม่มีใครทนแม่ได้สักคน ...ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้แม่ๆ ไม่รู้บ้างหรือ....ความรู้สึกเธอตอนนั้น เกิดความรู้สึกโดดเดี่ยว เดียวดาย เหงา จับจิตจับใจ...อย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เคยอดทน เคยแข็งแกร่ง ทุกอย่างหายไปในพริบตาเหลือ แต่แววตาที่ว่างเปล่าพร้อมน้ำตาที่ไหลริน กับคำพูดลูกที่เจ็บยิ่งกว่าตอนที่เธอเลือกที่จะอยู่กับลูกโดยไม่มีสามีอีกต่อไป คำพูดแค่นี้ทำให้เธอขาดความมั่นใจ ทั้งที่เธอเป็นคนที่มั่นใจในตนเองสูง...ถึงกับทำให้เธอต้องถามลูกชาย 2 คนว่า ยังอยากจะอยู่กับแม่อีกไหม...เพราะตอนนี้เธอไม่มีความมั่นใจว่าเธอเป็นแม่ที่ดีพอหรือไม่ที่จะเลี้ยงลูกทุกคนอีกต่อไป...คำตอบที่เธอได้ คือ ใครทำให้แม่พูดแบบนี้ ทุกคนอยากอยู่กับแม่ เพราะในโลกนี้ไม่มีใครประเสริฐสำหรับเค้าเท่ากับแม่คนนี้อีกแล้ว เพราะแม่ทำให้พวกเค้ามีทุกวันนี้ได้ แล้วทำไมเค้าสองคนถึงจะไม่อยากอยู่กับแม่ เค้าสองคนจะอยู่กับแม่และขอดูแลแม่ตลอดไปจนตายจากกัน แม่อย่าคิดมาก อย่าไปฟังคำพูดของคนที่ทำให้ใจแม่เกิดทุกข์เลย..แม่คือแม่ที่ดีที่สุดไม่แพ้แม่คนไหนบนโลกใบนี้"... เธอได้คำตอบในหัวใจเธอว่า "ฉันจะไม่เหงา จะไม่โดดเดี่ยว ไม่เดียวดาย และจะไม่มีอะไรมาทำให้ฉันเหงาเดียวดายได้อีกแล้ว เพราะอย่างน้อยยังมีลูกอีก 2 คนที่รักและเข้าใจฉันจริงๆ"....... เอามาให้อ่านกันเพื่อให้คนที่คิดว่า ตนเองมีปัญหามากมาย ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้นที่มีปัญหา มนุษย์บนโลกใบนี้ล้วนแต่มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ก็แตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อมแต่ละคน ความสำคัญอยู่ที่ ใครแก้ปัญหาได้ดีก่อนกัน...ก็อย่างที่บอกต้องรู้จักการปล่อยวางและให้เวลาเป็นตัวแก้ปัญหาทุกอย่าง ทุกอย่างก็จะคลี่คลายด้วยตัวของมันเองค่ะ...เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่มีปัญหาจนเกิดความรู้สึกเหงา เดียวดายและคิดว่าไม่มีใครนะคะ อย่างน้อยยังมี จขบ.นี้เป็นเพื่อนคุณค่ะ...   Create Date : 08 มิถุนายน 2556 19 comments Last Update : 9 มิถุนายน 2556 10:00:21 น. Counter : 3406 Pageviews. Share Tweet

สวัสดียามเช้าครับพี่ภัทร ปัญหาชีวิตคู่ มันส่งผลกระทบอย่างมากมายกับลูกจริงๆนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 9 มิถุนายน 2556 6:17:19 น.

แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...หลับฝันดีครับ   โดย: **mp5** 9 มิถุนายน 2556 22:45:08 น.

มารายงานตัวคะพี่ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้น้องสาวคนนี้นะคะพี่ น้องคนนี้ยังสู้ไหวอยู่ยังยิ้มได้อยู่คะ ที่บอกว่าอาจจะเป็นบันทึกสุดท้าย หมายถึง บันทึกสุดท้ายของความรู้สึกแย่ๆคะ   โดย: blog pu 12 มิถุนายน 2556 20:52:09 น.

ยังคิดถึง สบายดีนะค่ะ ไปเจอกันในเฟซก็ได้นะค่ะ   โดย: ย่าชอบเล่า (ย่าชอบเล่า ) 15 มิถุนายน 2556 18:22:02 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ คุณภัทรเขียนเรื่องนี้ได้ดีมาก เห็นใจและเข้าใจคุณแม่ลูกสาม เพราะตัวเองก็เคยผ่านประสบการณ์คล้ายๆอย่างนี้มาแล้ว ความเข้มแข็งและมุ่งมั่นเท่านั้นที่จะทำให้คนเราผ่านอุปสรรคในชีวิตไปได้ด้วยดี ขอปรบมือให้กับเรื่องราวที่คุณภัทรนำมาเล่าค่ะ คิดถึงเสมอนะคะ   โดย: ดอยสะเก็ด 17 มิถุนายน 2556 8:28:37 น.

เริ่มต้นสัปดาห์ก็ขี้เกียจซะตั้งแต่วันแรกเลยพี่   โดย: blog pu 17 มิถุนายน 2556 18:45:50 น.

แวะมาเยี่ยม   โดย: ดอยสะเก็ด 19 มิถุนายน 2556 18:36:56 น.

กด Like ให้เป็นคนที่ 2 อุ้มยังคิดว่าโจทย์โดดเดี่ยวของพี่อ้อม ไม่มีใครแปะเพลงเดียวดายกลางสายลมเหรอ มาเจอที่บล้อกคุณภัทรนี่เลย ชอบเพลงนี้และข้อความที่เขียนค่ะ อ่านแล้วเป็นอุทาหรณ์ชีวิตที่ดีเลยค่ะ เน๊าะ...เห็นด้วยเลยค่ะ ถ้าคุณที่ประสบปัยหาชีวิตต่างๆ คิดว่าไม่มีใครบล้อกนี้และบล้อกอุ้มเป็นเพื่อนคุณเสมอ คุณและเธอยังมีฉันอยู่เคียงข้างเสมอ   โดย: อุ้มสี 20 มิถุนายน 2556 9:22:15 น.

วันศุกร์แล้วพี่ภัทร เตรียมตัวนับเวลาพักผ่อน 2วัน ตอนนี้ปุ๊นั่งรอเลยว่าเมื่อไหร่จะ 5โมงเย็นสักที ใกล้เที่ยงแล้วเตรียมตัวหม่ำ หม่ำกันเถอะคะ   โดย: blog pu 21 มิถุนายน 2556 11:38:40 น.

ทักทายในวันหยุคะพี   โดย: blog pu 23 มิถุนายน 2556 11:41:06 น.

แวะมาเยี่ยมในวันหยุด...สวัสดีครับ มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนนะครับ   โดย: **mp5** 23 มิถุนายน 2556 13:16:39 น.

แวะมาเยี่ยมและเติมกำลังใจให้คุณภัทรในวันหยุดครับ โหวต ส่งกำลังใจไปให้คุณภัทรด้วยนะครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต deeplove Literature Blog ดู Blog   โดย: **mp5** 7 กรกฎาคม 2556 8:44:14 น.

ดูแลสุขภาพด้วยนะคะพี ฝนตกเกือบทุกวันเลย   โดย: blog pu 11 กรกฎาคม 2556 20:21:00 น.

อยากแวะมาทักทายทุกวัน แต่ก็ไม่รู้จะทักทายอะไร แปะความคิดถึงไว้แล้วกันนะคะ   โดย: blog pu 24 กรกฎาคม 2556 20:31:23 น.

เตรียมตัวพร้อมกับวันทำงานหรือยังคะ   โดย: blog pu 28 กรกฎาคม 2556 20:08:13 น.

สวัสดีครับพี่ภัทร ตีนี่ผมไม่ตี แต่เสียงดังครับ 555 เวลาดุที หมิงหมิงหน้าเสีย มาดามใจเสียครับ 5555 ผมจะดุแรงๆก็ต่อเมื่อคุยไม่รู้เรื่องและดื้อเกินขอบเขตน่ะครับ ปกติก็เลี้ยงดูกันแบบธรรมดาครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า 29 กรกฎาคม 2556 23:44:34 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 30 กรกฎาคม 2556 6:40:41 น.

พักผ่อนเยอะๆนะพี่ จะได้หายเร็วๆนะคะ .คิดถึงพี่ภัทรเหมือนกัน   โดย: blog pu 30 กรกฎาคม 2556 19:08:25 น.

คิดถึงจังเลยคะพี่   โดย: blog pu 1 สิงหาคม 2556 20:57:34 น.