ความคิดของคนเราก็เหมือนน้ำที่มีตะกอนอยู่ เมื่อยิ่งคิดก็เหมือนเราแกว่งน้ำให้ขุ่น คิดมากก็ขุ่นมาก คิดน้อยน้ำก็ขุ่นน้อย ความขุ่นของน้ำก็เปรียบเหมือนความทุกข์ ความวุ่นวายในความคิดที่ส่งไปยังภาวะจิตใจของคนเรา เมื่อน้ำอยู่นิ่งน้ำก็จะใส และดูสงบ ทำให้มีแต่ความสุขสงบร่มเย็น เมื่อเกิดปัญหาต่างๆ ที่ทำให้เราต้องคิดถ้าปัญหาบางปัญหายังหาทางแก้ไม่ได้คิดมาก คิดไปก็เท่านั้นปล่อยให้เวลาเป็นตัวแก้ปัญหาดีกว่า และจำไว้เสมอว่าปัญหาที่เกิดนั้นสร้างภูมิคุ้มกันให้คนที่มีปัญหาเข้มแข็ง ยิ่งมากปัญหาก็ยิ่งมีประสบการณ์ทำให้เกิดการเรียนรู้ลองผิดลองถูกหาทางแก้ปัญหาให้ผ่านพ้นไปให้ได้ และความคิดทำให้คนเกิดปัญญาและวิธีแก้ ถึงแม้ความทุกข์จะเกิดเพราะการคิดมาก แต่จงจำไว้ว่าถึงแม้ความทุกข์ทำให้เราคิดมาก แต่ความจริงแล้วเพราะเราคิดมากต่างหากจึงทำให้เกิดทุกข์

ถ้าสังเกตดูให้ดีช่วงนี้ จขบ.เข้าบล๊อกถี่มากนั่นเพราะว่าตอนนี้ จขบ.เป็นช่วงว่างงานเนื่องจากที่ทำงานถูกปิดโดยชนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งขอเรียกว่าชนอันธพาลเพราะชนกลุ่มนี้จะชอบตระเวณไปปิดโน่น นี่ นั่นเป็นที่สนุกสนาน ในที่สุดก็ถึงวาระของที่ทำงาน จขบ.ถามว่าเต็มใจมั๊ยไม่เคยเต็มใจเลยอยากบอกพวกนี้ด้วยซ้ำไปว่า ตรูอยากทำงานว๊อยค่ะ..พวกแกว่างงานมากนักก็ลองเดินทางไปปิดประเทศโน้นประเทศนี้สมเจตนารมณ์พวกแกเลยดีมั๊ยจะได้เที่ยวรอบโลกด้วยไง

ถ้าถามความเห็นส่วนตัวว่าคิดอย่างไรกะสถานการณ์บ้านเมืองในปัจจุบัน ก็จะตอบว่าไม่ชอบอยากให้ชนกลุ่มนี้ถูกสลายไปและทุกคนกลับบ้านกลับช่องโดยสวัสดิภาพอาจมีเว้นบางคนที่ระดับบิ๊กๆ เพราะชนกลุ่มนี้สร้างความรำคาญและเดือดร้อนให้ กทม. มานานแล้วหลายเดือน ถึงใครจะบอกว่าคน กทม.ส่วนใหญ่เข้าร่วมกับม๊อบนี้ ก็อยากถามว่า..จริงหรือ..ทำไมเห็นแต่หน้าดำๆ หนวดเคราเฟิ้ม พูดสำเนียงใต้กันเป็นส่วนมากล่ะ บางทีเรื่องบางเรื่องอยากเขียนให้มากกว่านี้เพราะมันอัดอั้นลำบากใจมานาน เพราะทุกคนคือพี่น้องคนไทยด้วยกัน ไม่ว่าจะมีความเห็นต่างกันเช่นไรแต่ทุกคนก็คือ คนไทย จุดนี้ต่างหากที่ทำให้ รบ. และคนคิดต่างอีกฝั่งจากชนกลุ่มนี้ต้องอดทนมากมาย แต่ก็ไม่เข้าใจอีกว่าทำไมชนกลุ่มนี้ถึงไม่คิดแบบนี้ จึงมีข่าวและภาพการทำร้ายกันออกมา การโจมตีฝ่ายตรงข้าม การลับลวงพราง การใส่ความ การยุแหย่จึงเป็นแนวของชนกลุ่มนี้ถนัด..

จขบ. นับถือในความอดทนของ นรต.หญิของไทยคนแรกคนนี้เป็นอย่างมาก ถ้าเป็น รมต.คนก่อนหน้า คงแต๋วแตกไปนานแล้วถ้าโดนแบบนี้ หรือไม่ก็ทำแบบที่เคยทำ คือ จัดการโดยเด็ดขาดโดยไม่สนใจความสูญเสียและชีวิตประชาชน ตามผลงานที่เกิดมาแล้ว จึงยกย่องในน้ำใจความทรหดอดทนกะสถานการณ์ยั่วยุต่างๆ ปัญหานานาสารพัดที่ชนกลุ่มนี้สร้างเพื่อเป็นเงื่อนไขให้ รบ.เธอออกไป และเพื่อให้ทหารออกมาทำ รปห. สุดท้ายจากความนิ่งลุ่มลึกค่อยๆ แก้ปัญหาก็ทำให้ทุกอย่างผ่านมาได้ขั้นหนึ่ง ซึ่งประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศรอขั้นสุดท้าย คือ การสลายชนกลุ่มนี้กลับบ้านกลับช่องไปปฏิบัติหน้าที่เป็นพลเมืองที่ดีของประเทศต่อไป ดีกว่ามานอนตากตรำตามท้องถนนหนทางแต่หัวหน้าแกนนำกลับไปนอนตาม รร.ใหญ่เปิดแอร์กินอยู่นอนหลับสบาย ตกเป็นเครื่องมือเค้าและร่วมเดินไปขอ(ทาน)ตามท้องถนนหนทางอย่างที่ทำอยู่ทุกวันนี้เพื่อให้พวกแกนนำเสวยสุข...มันน่าอายสิ้นดีถ้าหากว่าขอแล้วนำเข้ากระเป๋าตัวเองและครอบครัว แล้วคนที่บริจาคให้รู้มั๊ย...อ่อ..ไม่รู้หรอกค่ะเพราะตากำลังมืดมัวมองอะไรไม่เห็น คงหายาล้างตายาก แต่ก่อนล้างตาคงต้องล้างใจก่อนดีกว่าค่ะ