30 APR 2007

ได้เวลากลับบ้านเราซะที แม่ตื่นพร้อมกับข้าวปั้น วันนี้ตื่นมางอแงนิดหน่อย ทุกเช้าตื่นมาถ้าไม่ได้งับนมแม่ละก็ข้าวปั้นก็จะมีอาการ หงุดหงิด ร้องไห้ เรียกหาแม่ ข้าวปั้น อาก อาก กินนมหน่ะ ร้องๆ เหมือนจะคนจะลงแดง นมแม่ไม่ใช่ยาบ้านะลูก มันเลิกยากขนาดนั้นเลยหรือ เฮ้อ.......

แม่ แว่บ ไปซื้อขนม Caramel Corn ที่ป้าตุ้กอยากกิน คราวที่แล้วหาซื้อไม่มีสักร้าน คราวนี้เจออยู่ร้านเดียวที่ขายใกล้ๆ บ้าน

ตอนกลางวันย่าทำ Karake ไก่ทอดให้ข้าวปั้น แต่ดูเหมือนข้าวปั้นจะสนใจโซบะเย็นที่คุณย่ากินมากกว่า ไปอ้อนให้คุณย่าป้อน

เรามาถึงสนามบิน Narita ก่อนเวลาเครื่องบินจะออก 2 ชม พอดิบพอดี คนไม่เยอะอย่างที่คิด ใช้เวลา Check in ไม่นาน แม่แวะซื้อของฝากให้ ตา กับยาย และเนื่องจากโอโต้ซังเป็นสมาชิกบัตรทองโรยัลพลัส เราก็เลยได้ติดตามโอโต้ซังไปใช้ เลาท์ ที่มีไว้บริการให้ลูกค้า พิเศษ มีอาหารว่าง เครื่องดื่มไว้คอยบริการ อาหารเยอะกว่า ดีกว่า ฝั่งประเทศไทย แม่ชอบมาก แอบหยิบขนมเค้ก แอ๊ปเปิลใส่เป้ไว้ให้ข้าวปั้นกินต่อบนเครื่องบิน

ก่อนที่เครื่องบินจะบินขึ้นฟ้าแม่มองจากทางหน้าต่าง เห็นเจ้าหน้าที่ของสนามบิน กำลัง ยืนเข้าแถว ล่ำลาผู้โดยสาร แม่รีบเรียกข้าวปั้นดู ข้าวปั้น บ๊าย บาย ตอบ อยากบอกว่า  ประทับใจ

                   ข้าวปั้นเข้าไปกินอาหารว่างที่ เลาท์ ของสายการบิน

                     จะได้กลับบ้านแล้ว เย เย้

                  เจ้าหน้าที่เข้าแถว อำลาผู้โดยสาร

                                      มือน้อยๆ

                             เจ้าหน้าที่เดินกลับไปแล้ว

                       ข้าวปั้นชอบดูเครื่องบินมาก

                            เหิรฟ้า  กลับบ้านเราซะที

                     จบการเดินทางของเราแล้วค่ะ

Create Date : 22 พฤษภาคม 2550
Last Update : 22 พฤษภาคม 2550 20:23:20 น.		2 comments
Counter : 661 Pageviews.
Share Tweet