ตกลงว่าเมืองที่เรามาชื่อ อีวาเตะค่ะ

ทะเลสวย แต่วันนี้ไม่มีแดดค่ะภาพเลยหมองไปนิด

พระอาทิตย์หลบก้อนเมฆอยู่

มุมนี้มุมโปรโมทจังหวัดเลยนะเนี่ย

สองพ่อลูกกระหนุงกระหนิง

โอโต้ซังอยากซื้อปลากลับบ้าน

เขาบอกว่าตัวละ 200 เยน ก็ 60 บาทค่ะ

ปูน่ากิน

คุณยายนั่งขายของไม่ใช่รูปปั้นนะ

อันนี้หอยเชลตัวใหญ่มาก

ปลาทูน่าค่ะ

ไข่ปลา

ปูหน้าตาบูดเบี้ยว

ตกลงเมืองเมื่อวานที่ติดไว้ชื่อ อีวาเตะนะ เมืองนี้ก็มีชื่อเสียง

ตรงทะเลสวย โอโต้ซังไปพบลูกค้าแต่เช้าเรากินข้าวด้วยกันก่อน

ตอน 8 โมงที่โรงแรม เสร็จโอโต้ซังก็ไปหาลูกค้า แม่พาข้าวปั้น

ไปเก็บของ วันนี้จะกลับบ้านที่โตเกียวแล้ว เอาของทั้งหมด

ที่ไม่ใช้ใส่กระเป๋าเดินทาง ส่วนของจำเป็นของข้าวปั้น

แม่ก็ใส่เป้ทีซื้อมา โอโต้ซังสั่งให้เช็คเอ๊าตอน 10 โมง

ไม่ใช่เที่ยงนะ ที่ญี่ปุ่นต้องเช็คเอ๊า 10 โมง แม่ก็ขนของลงมา

แล้วก็คุยกับพนักงานว่าจะส่งของ ข้าวปั้นถามแม่ว่า ทำไมแม่

พูดภาษาญี่ปุ่นล่ะ อ้าว เจ้าข้าวปั้นนี่ พูดไทยเขาจะรู้มั๊ยฟระ

โอโต้ซังมาถึง 10 โมงกว่านิดๆ พร้อมแท็กซี่บอกว่าให้รีบไป

เพราะคุณลุงที่ขับแท๊กซี่รออยู่ ลุงแท๊กซี่ใจดีบอกเราว่า

รถไฟที่นี่ มีแค่ 2 เที่ยวเอง ถ้าจะดูหิมะให้นั่งรถบัสไปดีกว่า

เย้ๆ ในที่สุดความฝันที่จะให้ข้าวปั้นจับหิมะครั้งแรก

ก็เป็นจริงขึ้นมา คุณลุงพาเราไปที่ทะเล บอกว่าวันนี้อากาศไม่

ค่อยดี จริงๆทะเลยมันจะเป็นสีเขียวมรกตเลย แต่แม่คิดว่า

แค่นี้สีมันก็สวยแล้วล่ะ น้ำก็ใสมากยังกับกระจก ถ่ายรูป

เสร็จเราก็ไปซื้ออาหารทะเล เพราะโอโต้ซังอยากได้ปลา

ถ้าเราอยากได้ เราสามารถสั่งให้คนขายส่งของทาง

ไปรษณีย์ไปได้เลย ไม่ต้องหิ้วให้มันเมื่อย แต่ต้องเพิ่ม

ค่าส่งอีกนิดสุดยอดแห่งการบริการ

(พรุ่งนี้ตามข้าวปั้นไปเล่นหิมะกันนะ)