ถนน (GO) ลุ้น
จากที่มีหลายท่านถามถึงอาการของคุณสามีว่า ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง? Update ตอนนี้พี่ชายดีขึ้นมากแล้วค่ะ สามารถที่จะรับประทานอาหารอ่อนๆได้แล้ว และจะกลับบ้านได้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เราเชื่อในฝีมือแพทย์ไทย ขอบคุณทีมแพทย์โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์มา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ
ทิวเขาที่ทอดขนานไกลๆมองจาก ถนนสาย 418 ยะลา-ปัตตานี
ถนนสายที่เราใช้เป็นเส้นทางประจำที่จะเดินทางไปทำงานที่สงขลา หาดใหญ่ สตูล เป็นถนนที่หลายคนอาจจะเรียกว่า ซุปเปอร์ไฮเวย์ แต่สำหรับเรา เราเรียกว่า ถนน(GO)ลุ้น... (แปลว่า..ไปแบบลุ้นๆกันนั่นล่ะ)
จะไม่ให้ลุ้นได้ยังไง...ในเมื่อ..
ครั้งแรก เมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นเรายังใช้ Mazda2 (มาสด้าดำล้อแม็กสีแดงเจิดจำรัสนั่นแล)
คันนี้ล่ะท่านผู้อ่าน
คุณผู้ชาย แมนมาก Heนั่งข้างๆ ปล่อยให้อีฉันขับ ได้...!!! ตรูก็เลดี้พอ ขับก็ได้ฟระ
ขับไปเรื่อยๆบนถนนสายนี้...ง่วงสิคะทีนี้ ตอนนั้นมันแค่หกโมงเช้าเศษๆเองนี่นา มีรถนำหน้าไม่กี่คัน มีตามหลังเราอีกคัน จำได้ด้วยว่าคันหน้าเป็นวีออสสีบรอนซ์ทอง
เราเปิดกระจกจุดใบจากยาเส้นที่คาบอยู่บนริมฝีปากสีแดงแปร๊ด... (ว่าไปนั่น...จุดบุหรี่สูบเฉยๆนั่นล่ะ อย่าเอาตัวอย่างนะมานไม่ดี) ตอนที่จุดไฟแช็ค กระจกบานข้างๆก็กำลังเลื่อนลงอย่างช้าๆ ปลายตาเราเหมือนมีอะไรวิ่งขึ้นมาอย่างเร็วจากพื้นดินอีกฝั่งถนน เสี้ยววินาทีคิดว่า 'เฮ๊ย...จานบิน!' มันเหมือนจริงๆนะจะบอกให้ 
แต่เหตุหลังจากนั้น มันไม่ใช่จานบินแล้วล่ะ รถคันหน้ากระจกบานหลังร้าวทั้งคัน เราเห็นเท่านั้น ย๊างงง..ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ เสียงก็มาทันทีค่ะ
ตึบ...!!!
มันดังแค่เนี๊ยะ...จริงๆนะ
แล้วรถสามคันหน้าก็ลงไหล่ทางกันไปตามๆกัน พร้อมๆกับคุณผู้ชายที่งัวเงียขึ้นมาถามว่า "น้อง...เกิดอะไรขึ้น?" (กรูจะรู้มั้ย...พ่อทูนหัว)
รถทุกคันกระจกร้าวหมดยกเว้นรถเรา สันนิษฐานว่า มันมาจากแรงอัดของระเบิด อีตอนที่รู้ว่า เราโดนระเบิด ทิ้งก้นบุหรี่แล้วเลื่อนกระจกขึ้นพร้อมๆกับหยิบปืนที่ซ่อนไว้ใต้ที่นั่งทั้งปั๋วทั้งเมียเลย ถ้าโจรมันขึ้นมาจากข้างทางจริงๆ จะรอดมั้ยนั้น เพราะเราพกแค่ 11มม.ลำกล้อง 5 นิ้ว คุณผู้ชายก็พกเท่ากัน แต่ตามข่าว โจรใต้บ้านเรา พกอาก้า กับ M16 ดูมันสูสีกันชิกหายเลยเนอะ
แต่ตอนนั้นทหารไทยไวปานเกิดปีวอกค่ะ แปีบเดียวถึงที่เกิดเหตุ ถามว่า... ทำไมถึงไม่รีบขับรถออกจากที่เกิดเหตุ ตอบได้เลยว่า เราไม่รู้ว่าข้างหน้ามีดักรอเล่นจ๊ะเอ๋อยู่รึเปล่า ส่วนใหญ่ มานรออยู่ทั้งนั้น และแทบทุกครั้งคือเป็นบอมบ์ (ดูตามข่าวได้...เสิร์ชเองนะท่านผู้อ่าน)
สรุปว่า เคลียร์พื้นที่แล้วอีสองปั๋วเมียนี่ก็ไปทำงานต่อแบบอกอวบๆสั่นๆไม่หาย รถไม่เสียหาย กระจกไม่แตกเพราะอีเมียเปิดอัดมะเร็งเข้าปอด ขอบพระคุณมาร์โบโร่ สรุป...จานบินที่เห็นคือพื้นยางมะตอยของถนนอีกฝั่งที่ถูกแรงระเบิดดันขึ้นมา ขนาดไม่ทราบ ไม่ได้ถาม แต่เราว่ามันใหญ่น่าจะเกือบเท่าหลังคารถเรา (น้องสอง) คิดเองนะว่าจะถ้ามันโดนรถ...เละแน่ๆรถตรู ...
ย๊างงง...ยังไม่จบ บอกแล้วว่าถนนเส้นนี้มีลุ้น เมื่อต้นเดือนก่อนหน้า เราและครอบครัวต้องไปทำธุระที่ปัตตานีอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้ใช้น้องสองอีกแล้ว ครอบครัวใหญ่ขึ้น เราต้องเขยิบฐานะ เปลี่ยนมาเป็น 'ปลาวาฬ'
โม้เรื่อง 'ปลาวาฬ' ก่อน
บอกไว้เลยว่า 'อีฉันไม่ใช่คนรวย' เพราะฉะนั้น หากฝันว่า Accord 2014 จะได้มาครอง ได้แค่ฝันจริงๆ 555
ตัวนี้เป็น Honda Accord 2004 (จาก 14 ถอยไปสิบปี มีเลข 4 รั้งท้ายเหมือนกันล่ะวะ) สีเทาเจือน้ำทะเล (สั่งทำใหม่ทั้งคันเอง) เครื่องยนต์ 2400 CC. ระบบเกียร์ AT (อัตโนมัติ) รองท็อป ***คนแต่งรถไม่นิยมเล่นตัวท็อป เพราะมันแต่งเพิ่มยาก***
ราคา...ไม่บอก ราคาพี่น้องกัน 555
ที่ไม่คิดที่จะเอาตัวใหม่ ข้อแรกคือ เรางบน้อยค่ะ ก่อนหน้านี้เพิ่งซื้อเทียน่าตัวใหม่ไป หมดงบ หมดตัว Accord 2014 ดาวน์ห้าแสนบาท ผ่อนเดือนละ 38,000฿ โดยประมาณสำหรับฐานเงินเดือนของเรา และแน่นอน ตรูไม่คิดที่จะกินแกลบเป็นภักษาหารแน่ๆ แม้จะเคลมว่าเป็นเทรนด์ชีวจิตและ Hi Fiber ก็เถอะ (ตรูจะบ้าตาย)
แต่รถเก่า หรือ ใหม่...มันอยู่ที่ตัวเรา คันนี้หนูแดงเหยียบมากับเท้า 200 km/h แบบสบายๆ (อย่าเอาเยี่ยงอย่างเด้อ...) จบเรื่องขี้อวด...มาว่าเรื่อง ถนน (GO)ลุ้นกันต่อ
ก่อนออกเดินทาง ปลาวาฬ แจ่มเยี่ยงนี้ แต่ ... .. . กลับมา
เกิดอะไรขึ้น
ขณะที่ขับรถบนถนนเส้นนี้ ด้วยความเร็ว 120 km/h มาแบบชิลมว๊าก แอร์เย็นสบาย ถนนมีเพียงรถเทลเลอร์นำหน้า และแน่นอนที่ ตรีนผีอย่างเราจะยอมไม่ได้ ต้อง แซง .... จัดการแซงขั้นไปอย่าได้ถอย ... ทันใดนั้น วัวค่ะ...อ่านไม่ผิด วัว ตัวไม่โตนัก น่าจะรุ่นๆวิ่งตัดขึ้นมาบนท้องถนน มันผ่านหน้ารถเทลเลอร์มาได้อย่างหวุดหวิด แต่ มาน...ไม่พ้นหน้ารถเรา เบรคย้ำๆสามที แล้วชนเลย ไม่มีการหักหลบลงคูคลองข้างทาง หรือไปเบียดกับเทลเลอร์ข้างๆเด็ดขาด พ่อสอนว่า ถ้ามันเข้ามา เบรคไม่ทัน ชนมันเลยลูก วัวตัวนั้นตีหงายขึ้นมาอัดกับกระจกบานหน้าอย่างจัง ตรูนึคกว่าบานหน้าตรูไม่เหลือเสียแล้ววว ขาวัวตีเข้ากับกระจกบานข้างแล้วเจือกเกี่ยวเอากระจกมองข้างฝั่งซ้ายไปด้วย หักเลย แล้วตัวมานก็ตีลังกาลาดอฟฟลิบแฟลบ ลงมาสู่ท้องถนนท้ายรถอย่างสวยงามดังแอ๊กกก!!! (ไม่ได้ยิน แต่มโนเอา)
เราไม่ได้ถ่ายรุป เพราะเราเองก็อัดเข้ากับพวงมาลัยรถยนต์จนคิดว่าไอ้ตัว H ที่อยู่ตรงพวงมาลัยคงมาติดอยู่ที่นมตรูแล้วม๊างงง จุก เสียด แทบอาเจียนเหมือนกัน แต่คำแรกที่ถามคนข้างๆ "รถเป็นไงมั่ง...ลงไปดูรถซิ" น๊าน... ห่วงรถ
กลับมาถึงบ้าน ตัวถังไม่บุบสลาย มีเพียงความเสียหายที่เห็น และความชอกช้ำใจ (ตรูภูมิใจใน HONDA ACCORD จริงๆ) ตอนนั้นไม่ใส่ใจว่าตัวเองจะแน่นอกต้องยกออกหรือไม่ รู้แค่ รถตรูยังไม่ยับยู่ยี่หยองแหย๋งเป็นพอ บอกไว้เลยว่า เราเป็นคนที่หวงรถมาก และหวงทุกคัน เพราะแต่งมาเอง บางอย่างก็ซ่อมเอง อะไหล่ที่ไหนถูก ตัวไหนเปลี่ยนยังไง เราเปลี่ยนได้ เราทำเองหมด คุณผู้ชายมีหน้าที่จ่ายเงินเติมน้ำมันกับจ่ายค่าอะไหล่เท่านั้น (แต่งานนี้ จ่ายเอง...เศร้า)
เผื่อมีคำถามว่าทำไมถึงทำได้??? ขอบตอบว่า เป็นลูกช่างค่ะ พ่อเป็นครูช่าง พ่อจบช่างกลมา เรื่่องซ่อมรถถือเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ไม่ได้ทำได้ทุกอย่างนะ อย่างโอเวอร์ฮอนเครื่อง ไปอู่ แต่ก็รู้ว่าต้องทำไงเท่านั้น เครื่องมือถอดเฉพาะบางตัวเราไม่มี จะซื้อมาประดับบารมีก็ไม่ไหว มันไม่ได้ถูกนะจะบอกให้ ราคาแพงกว่าประแจปากตายไม่รู้กี่อัฐ เอาไปให้ช่างทำเถิด เพื่อกระจายรายได้บ้าง แต่ถ้าเปลี่ยนอะไรเล็กๆน้อยๆ เราทำเอง ล้างเกียร์ออร์โต้หรือเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง เปลี่ยนยางอะไหล่ ก็ทำเอง ซึ่งแล้วแต่รุ่นของรถ และก็ทำได้ไม่ยากสำหรับเรา... ไม่ใช่ยอดหญิงกู้โลก แต่ทำได้...จบนะ!
ในเมื่อมันเจ๊ง ซ่อมไม่ได้ ต้องเปลี่ยน จัดการเข้าอินเทอร์เนท สืบราคาและหาอู่เตรียมทำสี ได้กระจกบานข้างมาในราคาข้างเดียว 4,250 ฿ ไม่รวมค่าส่ง 100 ฿ เป็นไงล่ะตรู รถมือสอง ใช่ว่าอะไหล่จะราคาถูกนะเฟร้ย...
ทีนี้เสียงทักจากขุมนรกก็เข้ามา "บอกแล้วว่า ฮอนด้าราคาอะไหล่แพง" มานไม่ช่วยตรูจ่าย มานจะบ่นเพื่อ? เราก็หันไปยิ้มกับเพื่อนคนนั้นก่อนตอบว่า "จิ๊บจิ๊บ กรูไม่ได้ซื้อรถมาซ่อม มันต้องมีบ้าง เมิงลองไปสืบดูสิว่ารถกรูราคาสดเท่าไหร่ตอนนั้น แล้วเมิงจะให้ราคาอะไหล่เป็นหลักร้อยก็ใช่เรื่อง ไม่เป็นไร... ปั๋วกรูรวย..."
เป็นคำพูดที่ไม่อยากจะพูดเล๊ย...พับผ่าสิ แต่ก็ต้องเหวี่ยงบ้าง เพื่อทำให้คนอื่นสงบปากได้ ซ่อมไปแล้วค่ะ ซ่อมด้วยมือตัวเองเลย จัดการใส่เอง ต่อไฟเอง(รุ่นนี้สายไฟห้าเส้นนะ เผื่อใครมาอ่านเจอแล้วประสบชะตากรรมเดียวกันจะได้ไม่ซื้ออะไหล่ผิด) จบ..ด้วยประการฉะนี้
เรื่องของถนน(GO)ลุ้น มีอีกเยอะค่ะ จริงๆถนนเส้นนี้เป็นถนนที่ทางกองทหารช่างเฉพาะกิจสร้างขึ้นมาร่วมกับรัฐบาลไทย เพื่อแก้ปัญหาความไม่สงบในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ใช้เวลาสร้างร่วมสองปี ถือเป็นถนนที่เริ่ดที่สุดของยะลาในสมัยนั้นเมื่อครั้งสร้างเสร็จใหม่ๆ เพราะไม่ว่าจะมุมไหนๆ ก็จะมีทัศนียภาพที่สวยงาม (ไม่สวยตรงมีโจรประปรายนี่ล่ะ) เราใช้ถนนสายนี้เทสไดรฟ์รถยนต์ตลอด (ที่อื่นห้ามเอาตามอย่าง แต่ที่นี่ในสมัยนั้นมีเส้นทางแยกให้เทสไดรฟ์ค่ะ และไม่มีรถวิ่งตัดหน้า ไม่อันตราย) พอมาช่วงหลัง ด้วยความที่...(เติมเองนะ)... ทำให้ถนนไม่ทน เป็นคลื่น และเสียหาย การขับเทสไดรฟ์ไม่สามารถที่จะคงความเร็วตามที่ต้องการได้ ทำให้การทดสอบเมื่อตีวงเข้าโค้งในระยะความเร็วต่างๆมีปัญหาแล้วก็ไม่สามารถที่จะสรุปผลการขับขี่ได้ตามที่ต้องการ (ตกลงตรูทำงานอะไร?)
อีกอย่างคือ ระยะหลังมานี่เริ่มมีประชาชนนำสัตว์เลี้ยงมาเลี้ยงที่ทุ่งข้างทางบ่อย แนวว่าเอามาช่วยเล็มหญ้า รัฐบาลจะได้ไม่ต้องจ้างคนมาตัด โจรจะได้ไม่มีที่ซุ่มยิงทหารหรือประชาชน ไม่มีแนวให้เป็นสายชนวนวางระเบิดได้สะดวก (มองแง่ดีนะเนี่ยะ ) ทำให้ถนนเส้นนี้ไม่ค่อยเหมาะสำหรับการขับขี่ที่เกิน 120 km/h ขึ้นไปเท่าไหร่นัก
จะว่าไป โจรไม่อันตรายเท่าสัตว์ในความรู้สึกของเรา เพราะโจรนี่ชนไปเลยไม่ต้องคิดมาก ไม่เราตายก็มันนี่ล่ะตาย แต่ส่วนใหย่คือโจรไม่ตาย เพราะมันมีอาก้า แต่สัตว์นี่ไม่ได้นะ ... มีสิทธิ์หม้อน้ำพัง เครื่องเจ๊งต้องยกเครื่องใหม่เลยกันทีเดียว ถ้าชนหนัก วัวตัวโต จอดอย่างเดียวขับต่อไม่ได้แน่ๆ แล้วทีนี้โจรก็จะมาหาเรา แล้วเราก็จะไปไหนไม่ได้ (รอโจรอัญเชิญไปเป็นโจรีอีกทีแล้วกัน)
เพราะฉะนั้นถนนเส้นนี้เราเลยเรียกว่า ถนน (GO)ลุ้น คือใช้ทีไร ลุ้นทุกรอบว่าจะเจออะไร .... จบดื้อๆแบบนี้ล่ะค่ะ
| Create Date : 29 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 30 กันยายน 2559 18:10:04 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 797 Pageviews. |
 |
|
...
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
ปล. สำหรับหนูมันเท่ห์มากนะพี่ ผู้หญิงซ่อมรถนี่ ที่บ้านก็สอนให้ทำอะไรเองเหมือนกันค่ะ เพราะบ้านเรามีกันแค่สองคนแม่ลูก ไม่รู้จะไปหวังพึ้งผู้ชายที่ไหน ฮ่า
ปล2. วันนี้เค้าเมนูเกาเหลาลูกชิ้นจ้าา ชามเบ้อเริ่มเทิ่มเลย