Group Blog All Blog
|
ความรัก ภาพแม่ของเด็กที่ฟุบหน้าบนเตียงผู้ป่วย หลับอยู่ข้างลูก,ในตอนบ่ายก่อนถึงเวลาผ่าตัด ยืนยันว่าแทบทุกครอบครัว แม่คือคนที่มาดูแลตอนเจ็บป่วยเสมอ ----------------- เมื่อการติดต่อวิสัญญีแพทย์สิ้นสุดลง เราวางหูโทรศัพท์ มองงทอดสายตาไปยังภาพเบื้องหน้า บ่ายมากแล้ว เหลือแต่รอเวลาคิวห้องผ่าตัด จากเคาเตอร์พยาบาลผ่านกระจกใส พ่อแม่เด็กอยู่กับลูก เราเพิ่งเห็นพ่อ ส่วนแม่เด็กเราเห็นตั้งแต่ตอนเช้าที่ห้องฟันแล้ว ตอนนี้แม่เด็กหลับนิ่ง คิวนี้เป็นพ่อที่คอยดูแลความยุกยิกของเขา เด็กชายสมาธิสั้น วัยเทียบเท่าเด็กมัธยมสาม แต่เขาไม่ได้เรียนหนังสือ เพราะไม่สามารถสื่อสารกับคนอื่นได้ เด็กพิเศษ เขาเป็นเด็กพิเศษ ตัวโต และร้องเสียงดังเป็นระยะที่ห้องฟันเมื่อเช้า แม่แจ้งว่าเด็กปวดฟันได้สามวัน ไม่ยอมกินข้าว และดูเอะอะมากขึ้น ยาสมาธิสั้น ส่วนใหญ่ยอมกิน เพราะจำยาได้ งอแงไม่กินยาอื่น แผนการรักษาในคนนี้คือ ถอนฟันที่เป็นสาเหตุ แต่เด็กตัวโตเกินกว่าจะฉีดยาชาได้ เพราะตอนถอนน่าจะดิ้นมาก เลยต้องดมยาสลบทำ แต่การดมยาสลบเพื่อทำฟันซี่เดียวน่าจะไม่เหมาะสม ทีมหมอ(ฟัน)เด็กจะทำฟันให้ทั้งหมด อันไหนอุดก็ทำเลยพร้อมกันถ้าดมยาแล้ว ติดที่ตารางห้องผ่าตัดของเราคิวไม่ตรงน้องหมอเด็ก ไม่ตรงกันอย่างน้อยสองสัปดาห์ นานเกินไป เด็กจะไม่กินข้าว เลยเอามาถอนก่อน แล้วค่อยนัดทำทั้งปากอีกที สองสามเดือนว่าไป ทีนี้การตัดสินใจแบบนี้ก็ต้องคุยกับวิสัญญีแพทย์ ฯลฯ และมันช่างเป็นวันที่คิวห้องผ่าตัดและคิววิสัญญีแพทย์ยุ่งเหลือเกิน เราเองก็เหนื่อย เพราะใกล้จะสี่โมงเย็นแล้ว เวลานี้เด็กอดข้าวมาพร้อมแล้ว ยังไม่รู้ว่า รถนอนมารับจะปีนเตียงรึเปล่า หรือว่า...เราจะทำเช้าวันถัดไปดี เอาจริงๆ ทำคิวแรกแต่เช้า เราไม่ต้องกังวลใจรอ สุดท้ายก็รอทำ คงไม่ค่ำเท่าไหร่หรอก เรารู้ว่าพ่อแม่เด็กลำบากมาเฝ้า ลำพังที่มาจากกรุงเทพ ก็คงเหนื่อยแล้ว มาดูลูกป่วย ลูกก็ต้องมานอนโรงพยาบาล และไม่ใช่นอนนิ่งๆ ดีๆ ให้พักได้ง่ายๆ ด้วย ลูกร้องเป็นระยะ เตียงข้างๆ อาจจะโดนรบกวนถ้าไม่คอยดู ห้าโมงเย็น เมื่อถึงคิวห้องผ่าตัดของเด็ก การถอนฟันเกิดขึ้นโดยง่าย ทีมวิสัญญีดูแลเด็กได้ดีมาก ตื่นมาเด็กก็กินได้ เล่นโทรศัพท์ต่อ เราเพิ่งสังเกตว่า เขาดูโทรศัพท์ เขาดูไปเรื่อยๆ กดภาพเคลื่นไหวยูทูปดูไปๆ กดเลื่อนตลอดเวลา ไม่ได้ดูจบเป็นชิ้นเป็นอัน สมาธิสั้นและจำเป็นต้องถูกดูแลด้วยเครื่องมือที่ช่วยให้สมาธิสั้นกว่าเดิม เพราะเมื่อจับโทรศัพท์ เขาก็ไม่ร้องเสียงดัง เมื่อถอนได้ตอนเย็น เช้าวันต่อมาก็กลับบ้านได้ พ่อแม่จะได้พักเสียที คืนหลังผ่าตัด (ถอน) เด็กไม่ยอมนอน แม่นอนกับลูกบนเตียง ถ้าเขาส่งเสียงดังก็คอยลูบหัว อีกฝั่งข้างเตียง พ่อเอาเก้าอี้กลมสี่ตัวมาเรียงต่อกัน ให้ความสูงใกล้ที่นอนเด็ก นอนบนเก้าอี้ที่เรียงยาวนั้น อีกข้างของเตียงที่เอารั้วเหล็กลง เขาคงอยากนอนประกบซ้ายขวา แต่ที่ไม่พอ เราแวะไปเคลียร์เอกสารที่หอผู้ป่วยตอนดึก เพราะจะให้เขาได้ตรวจต่อเนื่องโรคเดิมและกลับแต่เช้า เด็กยังคงเล่นโทรศัพท์ต่อไป มีพ่อกับแม่ประกบซ้ายขวา ในความเจ็บป่วยและการทำฟันในเด็กเหล่านี้ เราจะได้เห็นสายใยของความรักในครอบครัว คนที่รักเราได้โดยไม่มีเหตุผล จะเป็นใครไหนไกล,
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน Friends Blog
Link |
||||||||||||
