อย่ามองคนแค่เปลือก มาอีกคะ จากเมลล์ส่งต่อน่ะล่ะ .........สุภาพสตรีในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายเรียบๆ กับสามีของเธอในชุดสูทเนื้อผ้าธรรมดาๆ ก้าวลงจากรถไฟในชานชาลาสถานีเมืองบอสตัน ทั้งคู่ยืนรออย่างสงบอยู่หน้าสำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เลขานุการสาวดูออกในแว่บเดียวว่าสามีภรรยาซอมซ่อคู่นี้มาจากบ้านนอก และไม่น่าจะมีธุระอะไรในมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดแห่งนี้ หล่อนขมวดคิ้ว "เราต้องการพบท่านอธิการบดี" สามีกล่าวนุ่มนวล "ท่านติดนัดตลอดทั้งวัน" เลขาฯ สะบัดเสียงเล็กน้อย "งั้นเราจะรอ" ภรรยาตอบ เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่เลขานุการทำเป็นไม่สนใจ โดยประมาณว่าทั้งคู่คงทนไม่ได้ และกลับไปเอง ...แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่... เลขาฯ สาวเริ่มไม่แน่ใจจึงเข้าไปเรียนท่านอธิการบดี "พวกเขาคงแค่อยากพบท่านครู่เดียว แล้วก็จะกลับ" หล่อนอธิบาย ท่านอธิการบดีถอนใจด้วยความเบื่อหน่ายแล้วก็พยักหน้าแบบเสียไม่ได้ ความจริงแล้วคนสำคัญระดับท่านอธิการบดีจะมีเวลาพบคนระดับนี้ได้อย่างไร? ... แต่ก็เถอะนะ ท่านคิด ... ดีกว่าปล่อยให้คู่สามีภรรยาบ้านนอกป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ให้ใครต่อใครมาเห็น ท่านเชิดหน้าอย่างทรงเกียรติใส่ทั้งคู่ ภรรยากล่าวขึ้น *"ลูกชายของเราเคยเรียนในฮาร์วาร์ด 1 ปี เขารักฮาร์วาร์ดมาก และเขาก็มีความสุขที่นี่อย่างยิ่ง แต่เมื่อปีที่แล้ว เขาได้ประสบอุบัติเหตุ และเสียชีวิต สามี กับดิฉันจึงอยากทำอะไรสักอย่างไว้เป็นที่ระลึกถึงเขาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ท่านอธิการไม่รู้สึกร่วมกับคำพูดเหล่านั้นแต่อย่างใด "คุณผู้หญิง เราไม่สามารถสร้างรูปปั้นให้กับทุกคนที่เคยเรียนฮาร์วาร์ดแล้วตายไปหรอกนะ ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนั้น ที่นี่คงดูไม่ต่างไปจากสุสานแน่" "โอ...ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ท่านอธิการบดี" ภรรยารีบอธิบาย เราไม่ได้ต้องการจะสร้างรูปปั้น แต่เราคิดว่าเราจะสร้างตึกให้ฮาร์วาร์ดต่างหาก" ท่านอธิการกรอกตาไปมา เขามองไปที่ชุดผ้าฝ้าย กับสูทบ้านนอก "สร้างตึก! พวกคุณรู้ไหมว่าต้องใช้เงินเท่าไรในการสร้างตึกสักหลังหนึ่ง คุณรู้ไหม?...เราใช้เงินไปมากกว่า 7.5 ล้านดอลลาร์ในตอนเริ่มก่อตั้งฮาร์วาร์ดนี่" ภรรยาเงียบ ไปครู่ใหญ่ ท่านอธิการบดีรู้สึกโล่งอก ในที่สุดสามีภรรยาคู่นี้ก็จะต้องถูกกำจัดให้ไปเสียที แล้วภรรยาก็หันมาพูดกับสามีเบาๆว่า "ในการสร้างมหาวิทยาลัย ใช้เงินแค่นี้เองน่ะหรือ? แล้วทำไมเราไม่สร้างมหาวิทยาลัยของเราเองสักแห่งหนึ่งล่ะ?" สามีผงกศีรษะ สีหน้าท่านอธิการเต็มไปด้วยความงงงวยสุดขีด! จากนั้น...นาย และนาง ลีแลนด์ สแตนฟอร์ด ก็เดินทางไปยัง พาโลอัลโต ในแคลิฟอร์เนีย ที่ๆ ต่อมา...พวกเขาได้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยภายใต้นามสกุลของครอบครัว เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ลูกชายที่ฮาร์วาร์ดไม่เคยเห็นคุณค่า ....... * * นี่คือ...ประวัติความเป็นมาของมหาวิทยาลัย Stanford *ในสหรัฐฯ ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยชื่อดังคู่แข่งของมหาวิทยาลัย Harvard * จะเห็นได้ว่า...มันสะท้อนให้เห็นถึงค่านิยมของคนที่ชอบตัดสินคนอื่นเพียงแค่ **เปลือกนอก** อ่านจบแล้ว แม่อ้วนขอตัวไปสร้าง ม. แม่อ้วนฯ สักแห่ง นะคะ อย่าลืมส่งบุตรหลานของท่านมาเรียนกะแม่อ้วนล่ะ ฮี่ๆๆๆ ไปล่ะ   Create Date : 13 กันยายน 2552 19 comments Last Update : 13 กันยายน 2552 12:45:34 น. Counter : 1141 Pageviews. Share Tweet

เด็กหญิงฝิ่นมารายงานตัวค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 13 กันยายน 2552 15:02:21 น.

ตะเอง..เค้ามาหาแล้วน๊ะ คิดถึงเค้าป่าว? อย่ามองเค้าแบบนั้นซิ เค้ากลัวววววววววว พอดีว่าเค้าลูกโตซะแว้ววว ไม่งั้นจะส่งไปเรียนกะตะเองเลยยย   โดย: tanjira 13 กันยายน 2552 18:16:46 น.

แม่อ้วนครับ มีแปลกๆอยู่เรื่อยๆ คืนนี้หลับสบายๆนา คิดถึงจัง..ลัดฟ้า   โดย: ลัดฟ้ามาเจอ 13 กันยายน 2552 20:52:45 น.

ขอบคุณค่ะแม่อ้วนที่นำมาฝากจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 13 กันยายน 2552 21:44:55 น.

คงหยุดให้คนมองคนที่เปลือกนอกเนี่ยยากเนอะแม่อ้วน ก็เห็นยังเป็นกันอยู่ทุกวันเนี้ยอ่ะเนอะ ว่าแต่ วิสกี้ไม่มีลูกอ่ะไม่งั้นจะส่งไป ม.แม่อ้วนซะหน่อย คิคิ   โดย: วิสกี้โซดา 14 กันยายน 2552 0:16:47 น.

ภาพสุดท้าย ยายแกน่ารักจัง พี่แม่อ้วนฯสุดสวยสบายดีนะเจ้า   โดย: แม่เฮือน 14 กันยายน 2552 0:24:05 น.

คือว่านะตะเอง ถ้าส่งไปตอนนี้มานจะไม่ทันการอ่ะ! มานต้องปลูกฝังตั้งแต่เด็ก 555!!! ตะเองปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กม่ะใช่เหรอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มีความสุขมากๆกับโรงเรียนนะตะเอง   โดย: tanjira 14 กันยายน 2552 8:30:49 น.

มีความสุขมากมายกับชีวิตวันนี้นะคะ ม.อ. ชอบรูปในกล่องคอมเม้นท์มากค่ะฮาดี อิอิ   โดย: หอมกร 14 กันยายน 2552 11:06:24 น.

สวัสดีครับพี่แม่อ้วน หมิงหมิงก็ชอบกาแฟนะครับ อิอิอิ ได้ทีละจิบครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 กันยายน 2552 12:54:25 น.

คุณยายขีมอไซค์รับส่งนักศึกษาด้วยอ๊ะป่าว   โดย: momster 14 กันยายน 2552 14:35:16 น.

จริงครับ หลายๆครั้งที่กำเงินจะไปซื้ออะไร แล้วพบว่าคนขายไม่เต็มใจขาย ผมก็เดินไปซื้อร้า่นใหม่ แง่บๆ   โดย: itoursab 14 กันยายน 2552 14:44:30 น.

ฮาโหลๆ น้องพิ้งค์รายงานตัว.....คร๊าบบผ๊ม   โดย: pinklilac 14 กันยายน 2552 15:07:30 น.

ป้าหู้ก็คิดถุง แม่อ้วนโคนจ๋วย ม๊ากกกมากกกจร้า ว่าแต่ว่า ป้าข้องใจอยากจะเรียนถาม แม่อ้วนอ่ะจร้า... ว่ารูปในคอมเม้นเนียะ...แม่อ้วนฝังเข็ม รักษาอะไรเหรอจ้า อิ...อิ...ว้อ...เว่นนง้า...โคนจ๋วยทามอารายก็จ๋วย...นิ!...   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 14 กันยายน 2552 17:11:22 น.

ทักทายกันวันจันทร์ค่ะแม่อ้วน... ขอให้มีความสุข มาก มาก นะก๊าบ...   โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 14 กันยายน 2552 17:43:32 น.

แม่อ้วนครับ รู้สไตล์คุณอยู่แล้วครับ ว่ะๆดีชอบนาครับ กันเองด้วย ใช่ไหมครับ ฝันดีครับ ลัดฟ้า   โดย: ลัดฟ้ามาเจอ 14 กันยายน 2552 21:24:48 น.

หรี่ตา ณ ราตรี ค่ำคืนนี้มีหมู่ดาว ส่องแสงแวววับวาว สุกสกาวพราวนภา เอนตัวล้มลงนอน กราบขอพรเหล่าเทวา คืนนี้เดือนเจิดหล้า ขอพี่ยาหลับฝันดี.. ราตรีสวัสดิ์ค่ะ แม่อ้วน   โดย: พ่อระนาด 14 กันยายน 2552 22:51:13 น.

อ่านแล้วให้ความรู้สึกดีจังค่ะคุณแม่อ้วน อีตาอธิการคนนี้แย่จริงๆนะคะ.......... แอบแวะมาตอนดึกค่ะคุณแม่อ้วน ช่วงนี้อาจหายไปสักวันสองวันเพราะเตรียมการฝึกซ้อมนาฏศิลป์ไทยเพื่อเข้าประกวดในวันเสาร์นี้ สุขภาพแข็งแรงนะคะ   โดย: เกศสุริยง 15 กันยายน 2552 0:06:21 น.

สวัสดีกับเช้าวันอังคาร พร้อมกำลังใจดี ๆ มีให้ทุกวัน   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 15 กันยายน 2552 9:50:20 น.

แม่อ้วนครับ มื้อค่ำอร่อยๆนา มีควาสุขนะครับ ลัดฟ้า   โดย: ลัดฟ้ามาเจอ 15 กันยายน 2552 18:42:14 น.