นวนิยายโดย : คีตา

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

ใครว่าผู้ชายไม่มีมารยา !

ทีปกร ครีเอทีฟหนุ่มหล่อจอมเจ้าเล่ห์ คนสุดท้ายของแก๊งสามหนุ่มร้าย จำต้องเดินทางไปสืบหาคนร้าย ที่วางยาทำร้ายน้าสาวในไร่แสงจันทร์ ซึ่งไกลเกือบสุดเขตประเทศไทย โดยได้ผู้ช่วยหน้านิ่งไม่ยอมยิ้มอย่าง ปีย์วรา เจ้าของอู่รถที่ทำให้เขาหนักอกหนักใจกว่าเรื่องสืบเป็นไหนๆ

ด้วยเธอมีเรื่องให้เขาประหลาดใจอยู่เรื่อยๆ เพราะยิ่งสืบลึกก็ยิ่งรู้ว่าเธอ ‘ไม่ธรรมดา’ รวมถึงความขัดแย้งภายในไร่ที่แยกผืนดินแห่งรักออกเป็นสองฝักสองฝ่าย

ปริศนาที่ทำให้เขาต้องคลี่คลายเพิ่มขึ้น

แถมยังมีเรื่องหัวใจที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันให้จัดการ เขาจึงต้องงัดเอาเล่ห์เหลี่ยมขึ้นมาใช้เพื่อแก้ไขปัญหาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นปมแห่งความขัดแย้งหรือปมหัวใจ !

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เขาต้องเดินทางมายังไร่แสงจันทร์ เมื่อตามหาความจริงว่าใครกันที่วางยาน้าสาวของเขา อันทำให้ครีเอทีฟหนุ่มอย่าง ทีปกร เกือบจะสูญเสียแม่คนที่สองไป งานนี้หนุ่มเจ้าเล่ห์อย่างเขาจะต้องรู้ความจริงให้จงได้ ต่อให้เสี่ยงตายเขาก็ยอม เพื่อรู้คนร้ายตัวจริง และเพื่อได้อยู่ใกล้เธอ...ผู้ช่วยของเขาเอง !

นี่ถ้าคุณน้า อังคณา ที่ถูกวางยาไม่มีบุญคุณกับเธอ เธอจะไม่มีวันเอาตัวไปใกล้ชิดเขาเด็ดขาด ผู้ชายอะไรแสนจะเจ้าเล่ห์ เหลี่ยมจัด มารยา เอาแต่ใจ และอีกอย่าง ปีย์วรา ยังไม่พร้อมที่จะรักใคร เพราะความรักครั้งแรกที่ทำเธอเจ็บจวบจนปัจจุบัน เธอขออยู่เป็นผู้หญิงเย็นใจ ไม่มีหัวใจเสียดีกว่า...

เธอเย็นชากับเขาเหลือเกิน เพราะความรักที่ปวดร้าวในอดีตนั่นเอง ทีปกรได้แต่หวังว่ารักแท้ของเขา จะทำให้เธอกลับมามีความสุขเพราะความรักบ้าง ความรักที่แท้จริง...จากผู้ชายเจ้าเล่ห์ ! ไม่ว่าปมแห่งขัดแย้ง ในไร่แสงจันทร์ ที่ก่อให้เกิดคดีฆาตกรรม หรือปมปัญหาในหัวใจของเขาและเธอก็ตาม

ท่ามกลางผืนดินในไร่แสงจันทร์ เขาจะทำให้มันชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำใสแห่งความรัก พื้นพสุธาแห่งนี้ จะถูกโอบกอดด้วยความรักของเขาและเธอ !

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

มาถึง “โอบพสุธาด้วยรัก” นวนิยายเล่มสุดท้ายในชุด “ต้นรักเสน่หา” คราวนี้อุ้มสมพาทุกท่านไป “ไร่แสงจันทร์” ครับ สถานที่สมมติที่มีแรงบันดาลใจมาจากสถานที่จริงๆ และไม่ได้มีเรื่องเรื่องรักอย่างเดียว...ยังมาพร้อมกับคดีฆาตกรรมที่ชวนค้นหาความจริงอีกด้วย!

“โอบพสุธาด้วยรัก” เป็นเรื่องราวของครีเอทีฟหนุ่มหล่อนามว่า “ทีปกร” ที่จำต้องพักงาน แล้วเดินทางมายังไร่แสงจันทร์ เมื่อรู้ข่าวว่าคุณน้าสาวที่เลี้ยงดูเขามาถูกวางยา จนเกือบจะเสียชีวิต เขาจึงมาที่ไร่แสงจันทร์เพื่อสืบหาความจริง และผู้ช่วยของเขาก็เป็น สาวสวยที่เขาเคยเจอมาแล้ว... “ปีย์วรา” หญิงสาวเย็นชาแต่มีเสน่ห์สำหรับทีปกรเหลือเกิน และคนเอาแต่ใจอย่างทีปกร เมื่อรักใครสักคนแล้ว...เขาจะต้องทำให้เธอรักเขา เป็นของเขาให้ได้ !

ผลงานของ “คีตา” อุ้มสมก็เคยอ่านมาแล้วเรื่องหนึ่ง ซึ่งชอบมาก ประทับใจมากอย่าง บัลลังก์ดอกไม้ มาคราวนี้...สำหรับ “โอบพสุธาด้วยรัก” หลังจากที่อ่านสองเล่มแรกในชุดจบไป เล่มนี้อ่านจากปกหลัง ก็คิดว่าคงเป็นแนวโรแมนติกคอมเมดี้ ที่มีการฆาตกรรมเสริมเข้ามาให้สนุกขึ้น คงอ่านเพลินๆ ...ผลปรากฏว่าผิดคาดครับ มันสนุกมาก และอุ้มสมชอบมาก

ชุด “ต้นรักเสน่หา” เล่มนี้ฮาน้อยสุดแล้วครับ แถมไม่มีฉากฮาๆ เลย เรื่องนี้จะหนักไปทาง โรแมนติกดราม่าผสมผสานสืบสวนสอบสวน ทั้งยังมีเรื่องราวของครอบครัวเข้ามาอีกด้วย อุ้มสมว่าผู้เขียนถนัดแนวครอบครัวมากเลยครับ หลังจากเรื่องที่แล้ว (บัลลังก์ดอกไม้) ก็มีแทรกเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวของพระนาง และทำได้ดี มาคราวนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

การดำเนินเรื่อง ช่วงแรกดูเนือยบ้าง ตามประสาแนวสืบสวนที่ต้องมีการปูปูมหลัง ซึ่งการซ่อนปมสืบสวน ก็ทำได้ดีครับทั้งการวางยาน้าพระเอก เพราะสืบสาวไปก็พบว่าก่อนหน้าก็เคยมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในไร่แสงจันทร์ ถ้าการสร้างรั้วแบ่งพื้นที่ระหว่างส่วนของป้ากับหลาน ผู้จัดการรีสอร์ตในไร่ผูกคอตาย...แต่สรุปแล้วการดำเนินเรื่องดีครับ มีชั้นเชิง

ความดราม่า...ทำได้ดีครับ เข้าถึงอารมณ์ อ่านแล้วแบบอารมณ์เศร้า เจ็บปวด หนักหน่วงหัวใจ ไปตามตัวละครนั้นๆ (โดยเฉพาะนางเอก) เรียกได้ว่าผู้เขียนสื่อผ่านตัวอักษรออกมาได้ดีเลยทีเดียว นี่ถ้าผู้เขียนหันมาเขียนแนวดราม่าแบบเต็มเรื่องนะ ติญญาน่าจะเจอคู่แข่ง ฮ่าๆๆ (มีพาดพิง กิกิ) ไม่ว่าจะเป็นดราม่าเรื่องความรัก หรือความบาดหมาง ความเจ็บปวด ภายในครอบครัว ซึ่งอุ้มสมก็ชอบแนวนี้อยู่แล้ว

สำนวนภาษาก็ดี อุ้มสมชอบ เพราะยิ่งทำให้ดราม่ามันจี๊ด มันถึงใจมากขึ้น เพราะการบรรยายอารมณ์ตัวละครของคนเขียน บทพูด บทสนทนา อ่าน ฟัง แล้วมันจี๊ดตาม เข้าใจอารมณ์ตัวละครนั้นๆ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่แฟนเก่าพระเอกบอกกับพระเอกว่า “ไม่มีใครแย่งความรักของใครไปได้หรอก ถ้ามันจะเป็นของเรา มันก็ต้องเป็นของเรา” ...ชอบมาก ฯลฯ

คอนเซ็ปต์ของซีรีส์คือการที่นางเอกต้องมาเป็นผู้ช่วยพระเอก เรื่องนี้นางเอกเราก็ช่วยพระเอกสืบหาความจริงครับ ส่วนความร้ายของนางเอก...ไม่ได้ร้ายเหมือนสองเรื่องที่ผ่านมา นางเอกเรื่องนี้จะดูเย็นชา หน้านิ่ง

มาดูเรื่องตัวละครกัน...เรื่องนี้บทบาทเด่นเยอะ และตัวละครมีมิติ น่าพูดถึงหลายตัวเลยครับ

“ทีปกร” หรือ “ทีม” ครีเอทีฟหนุ่มผู้เป็นพระเอกของเรื่อง ถ้าจะหาความฮา ให้อมยิ้มในเรื่องนี้ ก็คงต้องหาพระเอกเรานี่ละครับ คือทีปกรเป็นพระเอกร้ายๆ ที่มีเสน่ห์มาก หนุ่มเจ้าเล่ห์ เจ้ามารยา เหลี่ยมจัด เอาแต่ใจตัวเอง...แทบยังยอมรับอย่างหน้าด้านๆ ว่าตัวเองเป็นทุกอย่างที่กล่าวมา ฮ่าๆ ฮากับวิธีแก้แค้นของทีปกร จนลืมที่จะสงสารนาย ด้วยถูกคนรักบอกเลิกไปแต่งงานกับเพื่อนสนิท ที่เป็นเจ้านายของทีปกรด้วย แต่ใช่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนจะหายไปนะ...ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่เขาดันไปป่วนประสาทอดีตคนรักสาวได้เจ็บแสบมาก ฮา...ส่งรูปกิ๊กของเพื่อน ไปให้นางดูประจำ โอ้ว ! ใครมีเรื่องกับพระเอกเรื่องนี้ คงอยู่ไม่สุขแน่ๆ อ้อ ! ทีปกรแอบหื่นนิดนึงด้วยนะ ขโมยจูบนางเอกประจำ ฮา...

พระเอกเป็นเหมือนแสงสว่าง เหมือนความสุข ที่จะได้พบในเรื่องนี้น่ะครับ เพราะปมดราม่าของเขามีไม่มาก (ช่วงวัยเด็ก ที่เหมือนขาดแม่ไป ก็ได้คุณนายสาวคอยเลี้ยงดู จนเขารักน้าอังคณามาก) ความรักของเขากับนางเอก ก็มีดราม่าเบาๆ ช่วงท้ายเรื่อง (โดนเสียบ้างก็ดี คือพระเอกจะเป็นผู้ชนะคนอื่นมาตลอด ได้เวลาแพ้ใจตัวเอง แพ้นางเอกแล้ว ฮ่าๆ...)

“ปีย์วรา” นางเอกเรามีปมตั้งแต่เด็กครับ คือเรื่องของครอบครัว ที่แม่หนีไปแต่งงานใหม่กับคนที่รวยกว่า เป็นเศรษฐีอยู่เมืองกรุง พอโตมากลายเป็นคนเย็นชา มีความรักครั้งแรก ก็เป็นความรักที่เกิดจากการพนันของชายที่เธอรัก (ความที่เธอเป็นผู้หญิงเย็นชา เป็นผู้หญิงไม่กี่คนในวิศวกรรม) ผลปรากฏว่าเธอเข็ดหลาบกับความรักเลยทีเดียว...คนบางคนผ่านมาเพื่อให้จดจำ ก็เท่านั้น...

อุ้มสมสงสารนางเอก และพี่สาวของเธอคือ “กัญย์วรา” มาก ดราม่าจี๊ดๆ ค่อยๆ เริ่มเข้ามา แล้วมันบีบหัวใจ มันเจ็บปวดตามสองพี่น้อง ไม่ว่าจะเป็นสมัยเด็ก ที่พี่สาวยอมเก็บเงินทั้งเดือนเพื่อมีเงินนั่งรถพาน้องไปหาแม่ คืออารมณ์มันเศร้ามาก แล้วก็ต้องผิดหวัง พอโตมา นางเอกก็ถูกแม่นำไปเลี้ยง เพื่อช่วยทำงานให้ครอบครัวใหม่ของแม่ (แม่ไม่มีลูก) พอมีปัญหากับคนบ้านนั้น...แม่เลือกที่จะบอกกับนางเอกว่า กลับไปเถอะปีย์...ที่นี่ไม่เหมาะกับลูก ไปอยู่ในที่ที่มีความสุขกว่านี้นะ น้ำตาแทบจะไหลตามปีย์วราเลย...

ความรักของพระนาง ผู้เขียนสื่อออกมาได้ดีครับ อ่านแล้วเชื่อว่าผู้ชายมารยาอย่างทีปกรรักปีย์วราจริงๆ ในขณะเดียวกันเขาก็ทำให้ ผู้หญิงหน้านิ่ง เย็นชา ที่เจ็บปวดกับความรัก หันมารักเขาได้ ความหวานไม่หวานจัดครับ หวานพอประมาณ ละมุนๆ ชอบครับ

ปมเรื่องคดีฆาตกรรมคุณน้า “อังคณา” ใครกันเป็นคนวางยา การผูกคอตายของ “ประกิต” เป็นต้น ทำได้ดีครับ หักมุมไปหักมุมมา จนสุดท้ายเดาแทบไม่ถูก (มีเดาออกบ้างนิดหน่อย แต่ก็เดาแรงจูงใจผิด คือคิดไปไกล ฮ่าๆ) เช่นเดียวกับเรื่องแม่ของนางเอก ที่พอเฉลยมาก็เข้าใจ...แล้วก็อินจัดอีก

ตัวละครอื่นๆ ที่น่าสนใจ...

เริ่มจากคู่รองระหว่าง “พีรวัส” กับ กัญย์วรา (พี่สาวนางเอก) ปกตินิยายรัก คู่หลักดราม่า จะมีคู่รองน่ารักๆ มาผ่อนคลาย แต่เรื่องนี้ คู่พระนางหลัก(ค่อนข้าง)ดราม่า ส่วนคู่รอง...ดราม่ากว่า ฮ่าๆ แต่ก็ชอบบทสรุปของคู่นี้ที่ทั้งเรียล สมจริง และให้คนอื่นได้คิด สำหรับ พีรวัส เขาเป็นหลานชายของสามีของอังคณา (เขาเรียกอังคณาว่าป้า พอลุงแท้ๆ เสีย ก็แบ่งไร่แสงจันทร์เป็นสองส่วน ให้เขากับอังคณาดูแล) แต่ก็มีเหตุบางอย่าง ที่ทำให้พีรวัสหมางใจกับอังคณา...

ตอนแรกหมั่นไส้พีรวัส คนอะไรเจ้าอารมณ์ ดูเหมือนไม่มีเหตุผล จนอุ้มสมอดคิดไม่ได้ว่าตานี่แหละมั้งที่วางยาอังคณา แต่อ่านไปสักพักก็เขาใจ ความที่เขาเป็นคนขี้ระแวง ไม่ไว้ใจใคร เพราะทั้งชีวิต พีรวัสเจอแต่คนที่ทรยศ หักหลังเขา ก็น่าสงสารอยู่นะ...คือต้องกลายเป็นคนที่ใช้ชีวิตแบบหวาดระแวงใครต่อใคร

“พิมพ์พลอย” นางร้ายของเรื่อง...(ที่ไม่ได้มาแย่งพระเอก...แต่จะมาแย่งพระรอง!) ก็เป็นตัวละครที่มีมิติ คือร้ายเพราะเริ่มจากความเกิดมาจน ไม่มีอะไร จนกลายเป็นคนขี้อิจฉา ที่เห็นสองพี่น้อง (นางเอก-พี่สาว) มีความสุข กลายเป็นคนร้ายกาจ จนคนอ่านหมั่นไส้ ลามไปจนเกลียด ! คือเธอใช้ปมทำร้ายตัวเอง จนดูไม่น่าสงสาร อุ้มสมกลับสงสารคนเป็นแม่อย่าง “แจ่ม” มากกว่า ความที่แจ่มเป็นแค่แม่บ้าน แถมโดยสามีตบตีตอนเมาประจำ ทำให้ครอบครัวไม่เป็นครอบครัว เศร้าตอนพิมพ์พลอย มาระบาย ประชดชีวิตกับแม่ แล้วแม่ก็บอกว่า “แม่ขอโทษ...ที่ให้แกได้แค่นี้” ยิ่งบรรยายอารมณ์ ความคิดของแจ่ม ก็ยิ่งเศร้าตาม

“มนัสวี” แฟนเก่าพระเอก...เป็นถึงตำรวจหญิงเลยนะ ! มาช่วยพระเอกสืบคดี นี่ก็สร้างสีสัน อุ้มสมชอบตอนต่อปากต่อคำกับพระเอก

อ้อ ! เกือบลืม ชอบบทส่งท้าย ที่เป็นเหมือนบทพิเศษมาก...พระเอกเราเขียนบล็อกแต่น่ารักมาก อ่านแล้วอมยิ้มตาม อยากโหวตบล็อกนายทิมให้ติดอันดับเสียจริง ฮ่าๆ

โดยรวมแล้วเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากครับ แนะนำสำหรับใครที่ต้องการแนวโรแมนติกดราม่า (ผสมสืบสวน) ดราม่าถึงใจ และเป็นเรื่องที่อุ้มสมชอบมากที่สุดในชุด “ต้นรักเสน่หา” เลย ...ชวนลองครับ

ความรักนั้นเหมือนต้นไม้ อยากให้เติบโตอย่างแข็งแกร่งก็ต้องใจเย็น ค่อยๆ ดูแลรักษาอย่างเอาใจใส่ และเมื่อมันเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ มันก็จะดูแลเราเอง...ความรักจะดูแลเรา

บันทึกพิเศษ ขอพูดถึงชุด “ต้นรักเสน่หา” ทั้งสามเล่ม

ก็จบไปแล้วนะครับ สำหรับ “ปลูกรักใต้เงาใจ” “เก็บรักไว้ที่ปลายฟ้า” และ “โอบพสุธาด้วยรัก” ทั้งสามเล่มใน... “ต้นรักเสน่หา”

ความชอบทั้งสามเล่ม ก็ชอบมากน้อยต่างกันไป พูดถึงความเป็นซีรีส์ของทั้งสามเล่ม จุดที่เกี่ยวข้องกันคือ พระเอกสามคนเป็นเพื่อนกัน (แต่ไม่ค่อยมีเวลาหรือเหตุการณ์คาบเกี่ยวมาก) แนวคิดของชุดนี้ก็โอเค นำหลายประเด็น หลายเรื่องมาเป็นธีมหลักของแต่ละเล่ม

- เรื่องของการอนุรักษ์ธรรมชาติ

- พระเอกร้ายๆ

- นางเอกร้ายกว่า เป็นต้น.

ด้วยความที่มันมี “อะไร” ที่ค่อนข้างเหมือนกันหลายอย่าง ทำให้ในความรู้สึกของอุ้มสม รู้สึกว่า ต้นรักเสน่หาทั้งสามเล่ม เป็นเหมือน “นิยายคู่แฝด” มากกว่า นิยายชุดหรือนิยายซีรีส์ ด้วยสามารถเปรียบเทียบตัวละครทั้งสามเล่มได้ ไม่ว่าจะเป็น ตัวร้ายที่ทำลายธรรมชาติ...นางร้าย...ตัวประกอบ ชาวบ้าน เป็นต้น

แต่โดยรวมแล้วก็สนุกดีครับ...ชวนลองกัน กับนิยายชุดที่มีความโรแมนติก กุ๊กกิ๊ก ได้บรรยายในไร่ ในสวน ในป่า... “ต้นรักเสน่หา”

จากผลงานของเหล่านักเขียนที่มีหัวใจรักต่อผืนป่า และสร้างสรรค์งานเขียน...ที่ไม่ใช่แค่รัก

อุ้มสม

๕ พฤษภาคม ๒๕๕๗