นวนิยายโดย : พงศกร

สำนักพิมพ์ : กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง

รายละเอียด

กิโมโนสีน้ำเงินเข้มอมดำ งดงามราวท้องฟ้ายามราตรี

ลวดลายกระเรียนสีขาวบริสุทธิ์กางปีกโบยบิน เหินสู่ฟากฟ้าสรวงสวรรค์

ทันทีที่ย่างเท้ามาสู่ศาลเจ้ากระเรียนทอง รินดาราพบว่าเมืองเล็กๆ แห่งนี้

มีความลับซ่อนเร้นอยู่มากมาย

ไม่ว่าจะเป็นกิโมโนของบุรุษผู้หนึ่งที่สตรีในตระกูลมิยาคาวะ

สืบทอดการทอต่อมาหลายชั่วอายุคน

โฮชิโนโอจิ ท่านชายแห่งดวงดาว... ชายหนุ่มลึกลับผู้สง่างาม

และน้ำเสียงที่ไพเราะยิ่งกว่าระฆังเงิน

ตำนานเก่าแก่ เรื่องราวความขัดแย้งของสองตระกูลยิ่งใหญ่

แห่งหุบเขาดวงจันทร์ บุญคุณ ความรัก และความแค้น

ที่รอการสะสางมานานนับร้อยปี...

เรื่องย่อเพิ่มเติม

การได้เดินทางมายังหุบเขาสึกิ...หุบเขาดวงจันทร์อันเก่าแก่ เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งของญี่ปุ่น ราวกับเป็นโลกใบใหม่ของนักเรียนทุนสาวชาวไทยอย่างเธอ... รินดารา หญิงสาวผู้เกิดวันที่เจ็ดเดือนเจ็ด ในคืนพระจันทร์เต็มดวง ที่คฤหาสน์มิยะคาวะ ผู้ดูแลศาลเจ้ากระเรียนทอง...ที่ที่รินดาราต้องมาทำงาน ดูเหมือนว่าจะมีความลับมากมายซุกซ่อนอยู่ ทุกคนปิดบังเธอ ทั้งเรื่องความบาดหมางระหว่างตระกูลมิยาคาวะ กับตระกูลเรียวอิจิ ผู้ซึ่งดูแลศาลเจ้าจิ้งจอก เรื่องราวของกิโมโนลึกลับสีน้ำเงินผืนนั้น และเรื่องราวของท่านชายผู้สง่างามผู้นั้น...

แรกพบสบตาเมื่อได้เจอกับเธอคนนั้น ไม่ใช่เรื่องน่าอภิรมย์นัก แล้วนี่การที่รินดาราได้มาเป็นพยาบาล เพื่อดูแลเรื่องกายภาพบำบัดให้กับ อายูมิ หลานสาวของเขา ก็ยิ่งทำให้ เขา...อาคิระ ทายาทแห่งมิยาคาวะทะเลาะกับสาวไทยผู้นั้นอยู่บ่อยครั้ง แต่เมื่อมันบังเกิดเป็นความรัก อาคิระรู้ตัวว่าเขามีใจให้กับรินดารา ทว่า...อีกใจหนึ่งก็ชักไม่ไว้ใจเธอน่ะสิ กลัวว่าเธอจะเป็นคนของเรียวอิจิ และกลัวว่าเธอจะมีใจให้กับคู่แข่งของเขา...

เธอกลับมาแล้ว...ยอดดวงใจของเขา ผู้จะมีส่วนทำให้เขาได้กลับไปยังสรวงสวรรค์ กลับไปหาเธอคนรัก ผู้มีนามว่า เมียวโจโอจิ ...เทพธิดาดาวเดือนเจ็ด เขารอคอยรินดารามานาน และเขารู้สึกผูกพันกับเธอยิ่งนัก ท่านชายโฮชิโนโอจิ ท่านชายผู้สง่า ผู้อยู่เหนือกาลเวลา ท่านชายแห่งดวงดาวผู้มีเสียงไพเราะยิ่งกว่าระฆังเงิน อันสามารถสะกดใจใครต่อใครได้...แท้จริงแล้วท่านชายเป็นใครกัน? นั่นคือสิ่งที่รินดาราสงสัยกังขา จะใช่ เทพเจ้ากระเรียน อย่างที่ใครร่ำลือกันไหมหนอ

การมายังหุบเขาสึกิของเธอ...สร้างความร้อนใจให้กับปู่ของเขา ผู้นำแห่งตระกูลเรียวอิจิ ผู้ดูแลศาลเจ้าจิ้งจอก ผู้ซึ่งมีความเชื่อว่า เพราะความเห็นแก่ตัวของเทพเจ้ากระเรียน ทำให้ เทพเจ้าจิ้งจอก ต้องสูญสลาย เขา...ฮิเดโนริ จำต้องกำจัดเธอ แต่ชายหนุ่มจะทำได้อย่างไร ในเมื่อเขาเผลอใจไปรักเธอเข้าให้แล้ว เขาจำต้องขัดคำสั่ง ไดสุเกะ ผู้เป็นปู่

อันตรายจากภูต ผี ปีศาจของญี่ปุ่น ณ หุบเขาสึกิกำลังคืบคลาน ย่างกรายเข้ามาใกล้ตัวรินดารา ไม่ว่าจะเป็น ปีศาจเด็กตาเดียวอย่าง ฮิโตชิ และที่ร้ายกาจที่สุด...ยูกิฮิเมะ นางปีศาจหิมะผู้ร้ายกาจ ผู้เต็มไปด้วยความแค้นที่มีต่อเทพเจ้ากระเรียน และพร้อมที่จะทำลายมวลมนุษยชาติทุกคน !

เรื่องราวแห่งเล่ห์ ‘กล’ ของ ‘กิโมโน’ สีน้ำเงินลึกลับ เรื่องความความแค้นระหว่างสองตระกูล เรื่องราวของบุญคุณ ความเชื่อ ที่ผ่านมาแล้วกว่าร้อยปีจะจบลงอย่างไร

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

ทันทีที่ได้ “กลกิโมโน” จากงานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมา ทันทีที่เป็นไทแล้ว...เมื่อสอบเสร็จ อุ้มสมก็ไม่รอช้าที่จะหยิบ “กลกิโมโน” มาอ่านอย่างรวดเร็ว ตามประสาแฟนนิยายผี-ผ้า และแฟนนิยายของพงศกร อ่านจบแล้วก็รีบรีวิวทันทีครับ

“กลกิโมโน” เป็นเรื่องราวของความรัก ความเชื่อ ของสองตระกูล ที่มีต่อเทพเจ้าทั้งสองที่ต่างฝ่ายต่างนับถือ เรื่องราวเริ่มขึ้นเมื่อการเดินทางมายังหุบเขาสึกิ การมายังคฤหาสน์มิยาคาวะของ “รินดารา” ทำให้เธอได้รู้ความลับมากมายที่ซุกซ่อนอยู่ ทั้งเรื่องราวของ “ท่านชายโฮชิโนโอจิ” ท่านชายผู้สง่างาม ท่านชายผู้อยู่เหนือกาลเวลา แท้จริงแล้วเขาเป็นใครกัน ปริศนากิโมโนสีน้ำเงิน ของตระกุลมิยาคาวะ การที่สตรีในตระกูลสืบทอดการทอมาหลายชั่วอายุ ตำนานเก่าแก่ของสองเทพผู้ยิ่งใหญ่อย่าง เทพเจ้ากระเรียน และ เทพเจ้าจิ้งจอก ความจริงที่รอการสะสางมาร่วมร้อยปี แท้จริงเป็นอย่างไร ?

ผี-ผ้า ลำดับที่ ๖ ของพงศกรในครั้งนี้ พาท่านผู้อ่านไปเที่ยวญี่ปุ่นกันครับ โดยพาไปยังเมืองเล็กๆยัง หุบเขาสึกิ พาไปชื่นชมความหอมของดอกวิสทีเรีย (ซึ่งส่วนมากเมื่อเอ่ยถึงญี่ปุ่น ก็จะนึกถึงดอกซากุระ) ผี-ผ้ามาถึงเรื่องที่ ๖ แล้ว ไม่ต้องกลัวว่าจะน่าเบื่อนะครับ “กลกิโมโน” ไม่ซ้ำรอยเดิม และดูแหวกแนวไปจากนิยายของพงศกรทุกเรื่องค่อนข้างมาก ด้วยไม่ใช่ได้เพียงแต่กลิ่นอายแห่งความน่ากลัว ลึกลับ หากองค์ประกอบโดยรวม พล็อตเรื่อง ตัวละคร สามารถเรียกได้ว่าเป็นจินตนิยายแฟนตาซี หรือแนวเทพปกรณัม จักรๆ วงศ์ๆ ฉบับญี่ปุ่นได้เลยทีเดียว

สนุกมากครับ...อุ้มสมชอบอ่านงานของพงศกรอยู่แล้ว เรื่องนี้ผู้เขียนจัดเต็มในเรื่องราวของตำนาน เทพเจ้าญี่ปุ่น ภูตผีปีศาจ มาเต็มๆ ไม่ว่าจะเป็นเทพเจ้า จิ้งจอกเก้าหาง ปีศาจนางหิมะ ปีศาจเด็กตาเดียว ขัปปะ—ปีศาจกบกึ่งเต่า เป็นต้น

“กลกิโมโน” มีหลากหลายเรื่องราวให้ได้ค้นหากัน ไม่ว่าจะเป็นความรักของรินดารากับสามชายผู้พัวพัน ความจริงในเรื่องของเทพเจ้ากระเรียนและเทพเจ้าจิ้งจอก การหยุดยับยั้งแรงอาฆาตของนางหิมะ รวมทั้งเรื่องราวของ “กิโมโน” แห่งตระกูลมิยาคาวะ ที่สืบทอดการทอมาชั่วอายุคน

เปิดเรื่องมาได้น่าติดตามครับ ความรักแบบมิตรภาพที่เที่ยงแท้ระหว่าง เทพเจ้ากระเรียน และ เทพเจ้าจิ้งจอก ด้วยความอาฆาตอย่างรุนแรงของนางปีศาจหิมะ จึงก่อเกิดเหตุโศกนาฏกรรมขึ้นนับร้อยปี อันทำให้สองตระกูลต้องขัดแย้งกัน คือตระกูลมิยาคาวะ ผู้ดูแลศาลเจ้ากระเรียน และตระกูลเรียวอิจิ ผู้ดูแลศาลเจ้าจิ้งจอก

เรื่องราวของ “กลกิโมโน” จึงมิได้ดำเนินเรื่องผ่านกิโมโนสีน้ำเงินผืนนั้นเพียงอย่างเดียว หากแต่เรื่องราวของความรัก ความแค้น ความศรัทธาที่มีต่อเทพเจ้า ของทั้งสองตระกุล ก็เป็นตัวขับเคลื่อนเรื่องราวในนิยายเรื่องนี้ให้สนุกยิ่งขึ้น อีกทั้งยังมีตัวละครมากมาย ทั้งตัวหลักและตัวประกอบ ที่มีคาแรคเตอร์ที่โดดเด่นดึงดูดอีกด้วย

เรื่องของภาษา สำนวน ยังคงไหลรื่นเหมือนเดิมครับ ไม่เจอจุดสะดุดสักเท่าไหร่ ส่วนเรื่องการบรรยายความน่าท่องเที่ยวของญี่ปุ่น ความสวยงาม เรื่องนี้อาจจะไม่จัดเต็มเท่าผีผ้าเรื่องอื่นๆ เพราะจะเน้นเรื่องความแฟนตาซี ตำนาน เทพเจ้ามากกว่า

มาดูตัวละครหลักกัน...

“ท่านชายโฮชิโนโอจิ” ก่อนอ่านนิยาย เห็นทางสำนักพิมพ์เอามาโปรยมายั่วบ่อยๆ ทำให้อุ้มสมคาดหวังกับตัวละครอย่างท่านชายโฮจิโนโอจิมาก ว่าจะต้องมีบทบาทและมีเสน่ห์ให้ชวนติดตามมากๆ แต่ท่านชายโฮจิฯ ท่านเป็นคนเงียบขรึม นิ่ง ชอบใช้ความคิด ทั้งยังมีเสียงร้องที่ทรงเสน่ห์ แอบผิดหวังเล็กน้อย นึกว่าท่านชายโฮชิโนโอจิจะโดดเด่นมากกว่านี้ ฮ่าๆ ท่านเป็นตัวนำเรื่องน้า ซึ่งท่านชายโฮชิโนโอจิ และเพื่อนของท่านอย่าง “คิทสุเนะโอจิ” ก็เป็นตัวละครที่สื่อให้ผู้อ่านเห็นถึงความรัก ความเสียสละ ที่เทพเจ้าพึงมีต่อมวลมนุษยชาติ

ในขณะเดียวกันตอนอุ้มสมอ่าน “กลกิโมโน” ด้วยความที่อุ้มสมชอบ “สิเน่หาส่าหรี” มาก เป็นผี-ผ้า และเป็นนิยายของพงศกรที่อุ้มสมชอบมากเป็นอันดับต้นๆ เลย อุ้มสมจึงอดเปรียบเทียบ ท่านชายโฮชิโนโอจิ กับ “ราชมาตาสริตา” จากเรื่อง สิเน่หาส่าหรีไม่ได้ ซึ่งอุ้มสมชอบราชมาตาสริตามากกว่า เพราะสัมผัสได้ถึงอำนาจของท่าน ความน่ายำเกรงของท่านมากกว่า

แต่สาเหตุที่ทำให้อุ้มสมชอบท่านชายโฮชิโนโอจิไม่มาก เพราะมีตัวละครอีกตัวที่จะมาขโมยซีนน่ะสิ ซึ่งได้ใจอุ้มสมไปเต็มๆ (เดี๋ยวค่อยพูดถึง ของพูดถึงพระเอกนางเอกก่อน ฮ่าๆ)

“รินดารา” นางเอกของเราเป็นสาวไทย แค่ชื่อของเธอก็บอกแล้วว่าเธอเกิดในคืนที่ดาราทอแสง เธอเกิดในคืนวันที่เจ็ดเดือนเจ็ด แล้วเพราะเหตุใดกัน ท่านชายโฮชิโนโอจิ จึงรู้สึกผูกพันกับสาวไทยผู้นี้ยิ่งนัก รินดาราเป็นนักเรียนทุนจากเมืองไทย ที่มาเรียนกายภาพบำบัดที่ญี่ปุ่น และรินดาราก็ถูกส่งไปดูแล อายูมิ หลานสาวของพระเอกเรา ที่ประสบอุบัติเหตุ จะได้อารมณ์ประมาณ “เพกา” จาก กี่เพ้า เล็กน้อย เพราะเธอไปอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ และช่างสงสัยไปเสียทุกเรื่อง

คาแรคเตอร์ของรินดารา ก็เป็นบทบาทของนางเอกนี่ล่ะครับ ฮ่าๆ ผู้หญิงสวย ที่มีทั้งมุมเข้มแข็ง และมุมอ่อนโยน อ่อนหวานอยู่ในตัว

“อาคิระ” เป็นทายาทของตระกูลมิยาคาวะ เปิดเรื่องมาก็มีเรื่องขัดแย้งกับรินดารา นางเอกเรา จนทะเลาะกันบ่อยครั้ง เรื่องนี้สัมผัสได้ถึงความรักระหว่างพระนางได้เยอะหน่อยครับ เพราะรินดารากับอาคิระ อยู่บ้านเดียวกัน เจอกันทุกวัน อุ้มสมจึงสัมผัสได้ในความรักของพระนางที่เพิ่มทีละนิดๆ ซีนหวานๆ ก็มีบ้างพอเป็นกระษัยครับ

มาถึงตัวละครที่ขโมยซีนมาก และอุ้มสมชอบมาก... “ฮิเดโนริ” เขาคือชายหนุ่มลูกครึ่ง...ครึ่งคนกึ่งเทพ ครึ่งจิ้งจอกเก้าหาง ฮ่าๆๆ เป็นตัวละครหลักที่มีความแฟนตาซีมาก อุ้มสมชอบลักษณะของฮิเดโนริ เขาทั้งมีความสามารถเรื่องของการดมกลิ่น การแยกแยะกลิ่น และการมองเห็นได้ดีในที่มืด ฮิเดโนริเป็นตัวละครที่มีความน่าสนใจ แม้ว่าเขาจะอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับพระเอก แต่เขาก็ไม่ใช่คนเลวไปเสียทีเดียว เขาอย่างมีด้านดีอยู่บ้าง จะเรียกว่าฮิเดโนริเป็นหนุ่มแบดบอย หรือหล่อร้ายก็ว่าได้ ซึ่งผู้เขียนสร้างตัวละครตัวนี้ได้มีเสน่ห์ และมีมิติ (รออ่านเรื่องของนายอยู่นะ) แม้ว่าจะมีขัดใจนิดหน่อย กับการที่เขาหลอกใช้ไอ เป็นเครื่องมือ ...รู้สึกว่าไม่ค่อยเป็นลูกผู้ชาย แต่โดยรวมแล้ว ฮิเดโนริขโมยซีนมากๆ ครับ

นอกจากตัวละครหลักทั้งสี่แล้ว ยังมีอีกหลายตัวละครที่มีบทบาทเด่นทั้ง “ยูกิฮิเมะ” ปีศาจนางหิมะผู้ร้ายกาจ ต้นเหตุแห่งเรื่องราวทั้งหมด คือถ้ามีไม่มีนางผู้ร้ายกาจคนนี้ เรื่องก็จะหมดไปสนุกไปทันที

เรื่องราวของ “คุณย่ามิกิ” และ “ท่านปู่ไดสุเกะ” ผู้อาวุโสของทั้งสองตระกูลที่ขัดแย้งกันนั้น ผู้เขียนได้กล่าวไว้สั้นๆ นิดหน่อย ว่าทั้งคู่เคยเป็นคนรักกันมาก่อน ทำเอาอุ้มสมแอบสนใจเรื่องราวของสองคนนี้ ฮ่าๆๆ คือนึกว่าช่วงท้ายๆ เรื่องจะได้กลับมาเจอกัน มาปะทะกันบ้าง ด้วยความที่ชอบกลิ่นอายดราม่าเป็นทุนเดิม แต่ก็แอบเสียดาย ที่ถูกกล่าวไว้เพียงสั้นๆ

เรื่องนี้มีเด็กด้วยนะครับ ทั้งเจ้าปีศาจเด็กตาเดียวอย่าง “ฮิโตชิ” ที่ช่วงแรกๆ อาจจะดูน่ากลัว ตามคำสั่งของ “นาย” แต่จริงๆ มันก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไร ฮิโตชิเป็นผีเด็ก ยังไงก็มีมุมของความเป็นเด็กสูง ส่วน “อายูมิ” หลานสาวพิการผู้อาภัพของอาคิระ ก็น่ารัก ดูใสๆ ยิ่งอยู่กับฮิโตชิ ก็น่ารักดีครับ เรื่องนี้จะได้เด็กทั้งสองมาสร้างสีสันกันด้วย

ตัวละครที่น่ารำคาญ...ก็มีหลายตัวอยู่นะครับ ฮ่าๆ คงเป็นพวกนางร้ายของพงศกรนี่ล่ะ เรื่องนี้มีนางร้ายที่ริษยานางเอกเราถึงสามคน (ยังไม่ได้รวมพวกคนใช้นะ) นี่ดีนะที่ไม่ได้แท็คทีมกัน เพราะนางหนึ่งก็โผล่ออกมาแค่ต้นเรื่อง ส่วน “ริเอะ” เธอคนนี้น่ารำคาญมากๆ นางร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ไม่เห็นหัวผู้หลักผู้ใหญ่ ตามตื๊อพระเอกตลอด อย่าได้หาเหตุผลจากเธอคนนี้

ส่วนนางร้ายอีกคนอย่าง “ไอ” คนนี้พอให้อภัย เพราะยังมีมุมน่าสงสาร แต่ยังไงก็น่าหมั่นไส้มากกว่า ไอมีบทบาทมากพอสมควร ทำให้เรื่องราวสนุกขึ้น และไม่ได้ร้ายตลาดมากเหมือนกันริเอะ

แก๊งเพื่อนสาวชาวไทยของนางเอกทั้งสามคน แหะๆ...อุ้มสมไม่ค่อยชอบพวกนางสักเท่าไหร่ ยิ่งตอนเปิดตัวสามนาง เพิ่งเจอกับรินดารา ก็ถามซอกถามแซกซะ จนดูไร้มารยาทมากๆ คือแม้จะเจอคนไทยด้วยกันที่ญี่ปุ่น เธอก็ไม่น่าเป็นกันเองขนาดนี้นะ แต่ทั้งสามนางก็ไม่ได้มีพิษภัยกับใคร

ตัวละครที่เป็นน้องชายฝาแฝดของรินดารา ก็น่าสนใจ ต้องเป็นว่าที่เด็กปั้นของพงศกรในอนาคตแน่ๆ สำหรับฝาแฝดผู้มีสัมผัสพิเศษ

โดยรวมแล้วสนุกครับเรื่องนี้ เป็นผี-ผ้าที่อุ้มสมชอบมากรองจาก สิเน่หาส่าหรี ชวนลองให้อ่านกันนะครับ หากใครไม่เคยลองงานของพงศกร หรืออยากอ่านชุดผีผ้าดูบ้าง เริ่มเล่มนี้ก่อนก็ได้นะครับ

วิสทีเรียบานสะพรั่ง ฟ้าร้องครืนครั่น กระเรียนทองคำปรากฏกาย

อุ้มสม

๕ เมษายน ๒๕๕๗