นวนิยายโดย : บุลินทร

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

โมราแห่งรัตติกาล เพชรแห่งทิวา และมรกตแห่งสนธยา สามอัญมณีล้ำค่าทรงอำนาจเหนือกาลเวลา จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปเช่นไร !

เพชร อัญมณีอันเปรียบเสมือนความรักที่แข็งแกร่ง งดงาม และมั่นคงตราบนิรันดร ชลันธร ไม่เคยคิดเลยว่าประเทศภูทิวาที่อ่านพบในหนังสือจะมีอยู่จริง จนวันที่กำไลหงส์ทิวาซึ่งได้มาจากร้านกาลเวลาพาเธอลอยคว้างไปยังดินแดนลึกลับอีกมิติ และมาโผล่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มรูปงามเจ้าของรอยยิ้มอันอบอุ่น ผู้มีคติประจำตัวว่า ไม่นิยมทำร้ายเด็ก สตรี และคนชรา

แรกพบสบตา จิณลี ก็รู้ทันทีว่าเบื้องบนส่งเธอมาให้เขา ชายหนุ่มจึงไม่อาจปล่อยให้เธอจากไปง่ายๆ เขาเสนอให้หญิงสาวไปพักที่บ้านเป็นการชั่วคราว ระหว่างหาทางกลับดินแดนที่จากมา และยิ่งได้รู้จักกันมากเท่าไหร่ ความรู้สึกในใจก็ยิ่งชัดเจน ทว่าโชคชะตาไม่ได้ก่อให้เกิดเพียงความผูกพันอันลึกซึ้งเท่านั้น เพราะความฝันปริศนาของชลันธรเกี่ยวกับ ธศิญา ลูกสาวผู้ว่าการเขตราศิในภูทิวา ซึ่งหายสาบสูญไป ทำให้ทั้งสองต้องร่วมกันค้นหาความจริง ท่ามกลางวังวนของความคุมแค้น ริษยา และอันตรายจากใครบางคน ที่พร้อมเข่นฆ่าเขาและเธอได้ทุกเมื่อ!

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เพราะกำไลหงส์ทิวานั่น ทำให้เธอสนใจในเรื่องราวของประเทศภูทิวาและเรื่องของผู้หญิงคนนั้นเหลือเกิน และเพราะกำไลหงส์ทิวาประดับเพชรนั่น ที่ทำให้ชีวิตของ ชลันธร ต้องเผชิญกับเรื่องราวเหนือจริงอย่างไม่มีวันลืม ...กำไลที่เธอได้จากร้าน “กาลเวลา” ร้านอัญมณีลึกลับของชายหนุ่มจอมกวนอย่าง มิตร เมห์ฮรา อันทำให้เธอได้หลงไปอีกโลกหนึ่งในยุคปัจจุบัน ทว่าเป็นโลกต่างมิติจากยุคที่เธออยู่ ! ...ประเทศภูทิวา และทำให้นักเขียนนิยายสาวได้พบกับเขาคนนั้น

เพียงแรกพบสบตา เขาก็รักเธอตั้งแต่แรกพบ เธอเป็นใครมาจากไหน จิณลี ไม่สน เขารู้แต่เพียงว่า หมดหัวใจเขาก็ได้มอบให้หญิงสาวคนนั้นไปเรียบร้อยแล้ว...ยิ่งรู้จักชลันธรมากเท่าไหร่ จิณลีก็ยิ่งรักเธอ

ยิ่งชลันธรใกล้ชิดจิณลีมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งหวั่นไหวไปกับเขา แล้วเรื่องราวของผู้หญิงที่ชื่อ ธศิญา ล่ะ จะเป็นอย่างไรต่อไป ความอาภัพรักของผู้หญิงคนนั้น เหตุโศกนาฏกรรมที่ผ่านมาแล้วยี่สิบห้าปี แต่มันชวนให้ชลันธรค้นหาความจริงยิ่งนัก เหตุใดกันจิณลีจึงได้พยายามปิดบังเธอนักหนา ไม่ให้รู้ความจริงของธศิญาและสองชายผู้พัวพัน

และความรักของจิณลีกับธศิญาจะจบลงอย่างไร เมื่อสตรีใจร้าย ผู้จมปรักอยู่กับความอาฆาตพยาบาทอย่าง ดารัน จ้องจะทำร้ายเขาและเธอ และทุกคน ให้ตายตกไปตามกัน ! ที่สำคัญทั้งเขาและเธออยู่กันคนละโลก คนละมิติ ชลันธรกับจิณลีจะจัดการอย่างไร ร้านกาลเวลาเจ้าปัญหาจะช่วยอะไรได้บ้างไหม

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

มาต่อกันด้วยรีวิว “ม่านทิวาพชร” เล่มที่สองในชุด “อัญมณีเหนือกาล”กันเลยนะครับ โดยเล่มนี้ จัดได้ว่าเป็นเล่มต่อของ ม่านธาราเร้นดาว (เล่มสามในชุด มนตราอัญมณี) ผลงานของ บุลินทร นักเขียนชายคนเดียวในทีมครับ

“ม่านทิวาพชร” เป็นเรื่องราวของนักเขียนสาวนามว่า “ชลันธร” (น้องสาวของชลธิศ พระเอกเรื่อง ม่านธาราเร้นดาว) ที่บังเอิญอ่านหนังสือเก่าๆ เล่มหนึ่ง แล้วดันอยากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในประเทศลึกลับนามว่า ภูทิวา มากขึ้น อยากรู้เรื่องราวความรักอันเต็มไปด้วยอุปสรรคของหญิงสาวนามว่า “ธศิญา” ทว่าค้นหาจากที่ไหนๆ ก็ไม่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมเลย จนกระทั่งวันที่ชลันธรได้ครอบครอง กำไลหงส์ทิวา กำไลประดับเพชรที่ทำให้เธอข้ามมายังโลกอีกมิติหนึ่ง...ประเทศภูทิวานั่นเอง นั่นทำให้เธอได้พบกับชายหนุ่มนามว่า “จิณลี” ที่มีความรู้สึกดีให้เธอแต่แรกพบ แล้วบทสรุปแห่งความรักที่เต็มไปด้วยอันตราย ความรักที่เหนือกาลเวลาของเธอจะเป็นอย่างไร

จากที่เคยอ่านงานของผู้เขียนมาเรื่องหนึ่ง คือ ม่านธาราเร้นดาว นี่ล่ะ ซึ่งเล่มนั้น อุ้มสมไม่ชอบนิสัยนางเอก เนื้อเรื่องช่วงต้นเรื่องดูไม่ค่อยน่าติดตาม มาคราวนี้ผู้เขียนได้พัฒนาฝีมือของตนเองได้ดีขึ้นกว่าเดิม ทำให้อุ้มสมอ่านม่านทิวาพชรจบแล้ว รู้สึกว่าชอบมากกว่าเล่มที่แล้วครับ สำนวนภาษาก็โอเค ใช้ถ้อยคำที่เรียบง่าย อ่านได้ง่ายครับ ไหลรื่นดี มีสะดุด ขัดใจอยู่เล็กน้อย พล็อตเรื่องโดยรวมดีครับ มีปมให้ค้นหามากมาย จุดพลิกแพลง หักมุมบางจุด เดาแถบไม่ถูก มีลูกเล่นครับ...ชอบ

ในช่วงแรกจนเกือบจะกลางเรื่อง เลยจะเน้นเรื่องความรักของพระนาง ความกุ๊กกิ๊ก โดยมีเรื่องของความรักในอดีตเมื่อยี่สิบห้าปีก่อน มาแทรกบ้าง ทำให้เรื่องสนุกยิ่งขึ้นครับ...

ธีมของซีรีส์ชุด “อัญมณีเหนือกาล” ก็คือเรื่อง “กาลเวลา” โมรารัตติกาล พาย้อนอดีตไปเมื่อร้อยปี “ม่านทิวาพชร” ยังอยู่ในกาลเวลาปัจจุบันครับ แต่เพชรที่ประดับในกำไลหงส์ทิวา ได้นำพานางเอกเราไปโลกต่างมิติ อีกโลกหนึ่ง ในเวลาเดิม ซึ่งเป็นประเทศสมมติคือประเทศภูทิวา อุ้มสมเป็นคนชอบอ่านเรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศสมมติอยู่แล้ว เพราะอยากรู้ว่าจินตนาการของผู้เขียนจะเป็นอย่างไร ผู้เขียนสร้างประเทศภูทิวามาได้น่าสนใจในระดับหนึ่งครับ ทั้งเรื่องของสถานที่อย่างน้ำตกดับทิวา ประชาชน ดอกไม้กินคน เป็นต้น แต่ที่ขัดใจคือเรื่องการบรรยาย สำนวน ในเรื่องของเชิงอรรถ ตอนที่เล่าถึงลักษณะเฉพาะของประเทศภูทิวา เช่นหน่วยเงินตรา วันศตรัศมี ซึ่งเป็นจินตนาการของผู้เขียน อุ้มสมว่าน่าจะบรรยายไปเลยมากกว่า ไม่น่าแนบเชิงอรรถไว้ด้านล่าง จะดูลงตัวมากกว่านี้ แต่ที่ชอบมากคือไอเดีย “ภูทิวา” ของผู้เขียน ประเทศภูทิวาจึงเป็นประเทศที่มีแต่แสงสว่างของดวงตะวันทั้งยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย แต่ความเป็นอยู่ ความนึกคิดของตัวละคร ก็คล้ายคลึงกับประเทศไทยเรา

เรื่องความรักของพระนาง “จิณลี” พระเอกของเรื่อง โดยรวมมีเสน่ห์ เพราะเป็นคนที่เมื่อมีความรักให้นางเอกเราแล้ว ก็จะแสดงออกว่ารักอย่างโจ่งแจ้ง ผ่านคำพูด แต่ไม่ค่อยอินกับความรักของทั้งคู่ เพราะจิณลีหลงรักชลันธรตั้งแต่แรกพบ แล้วแบบว่ามันกลายเป็นความรักฝังใจที่เร็วเกิน จนถึงขั้นไปสารภาพกับเพื่อนๆ ไม่ค่อยสมจริง แต่พระเอกเรื่องนี้มีเสน่ห์ครับ รักนางเอกเรามากด้วย ถ้าใครที่ชอบแนวพระเอกรักเดียวใจเดียว ก็น่าจะชอบเรื่องนี้ แต่อุ้มสมแอบหักคะแนนในวัยเด็กของจิณลีนิดหน่อย ที่เป็นคนเหมือนจะอ่อนแอ ตามพี่ชายไปเสียทุกเรื่อง แล้วก็ตอนที่ชลันธรพยายามจะสืบหาความจริงเรื่องธศิญา จิณลีแสดงพิรุธมากเกินไป อดคิดไม่ได้นะ ว่าบางทีพระเอกอาจจะอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ร้ายๆ ฮ่าๆ

ส่วนนางเอกคือ “ชลันธร” คาแรคเตอร์ของเธอก็เรียบๆ นะ เป็นนักเขียนสาว ไม่มีจุดให้ติง เหมือนนางเอก ม่านธาราเร้นดาว (ยังจำได้ถึงความเกรียนแตกของนาง ฮ่าๆ) แต่ก็ไม่มีเสน่ห์ให้ดึงดูดมากนัก ทำให้เหลือเชื่อว่าทำไมพระเอกถึงรักเธออย่างง่ายดาย อยากให้ผู้เขียนใส่เสน่ห์ให้ตัวนางเอกไปมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นคู่นี้ งานหนักจะอยู่ที่จิณลีเลย ที่จะทำให้คนอ่านหลงรัก ฮ่าๆ (แต่ผู้เขียนสร้างตัวละครผู้ชาย ได้มีเสน่ห์นะครับ ตั้งแต่ ชลธิศ มายังจิณลี รวมทั้งมิตร เมห์ฮรา ที่ออกมาไม่มาก แต่ได้ใจไปเต็มๆ)

แต่ในส่วนของเรื่องพระนาง แอบมีน่าเบื่อก็ตรงตัวละครที่ชื่อ “ลียา” ที่หลงรักพระเอก พยายามทำทุกอย่างให้จิณลีสนใจ ซึ่งมันก็สายเกินไปแล้วจริงๆ แต่ไปๆมาๆ บทบาทเธอก็ถูกลดออกไปอย่างน่าเสียดาย มาโผล่อีกทีหนึ่งก็ตอนจะจบคือไม่จำเป็นต้องใส่เรื่องรักข้างเดียวของลียามาก็ได้ เรื่องความรักของพระนางก็น่ารักดี แต่ช่วงตอนจบอุ้มสมรู้สึกว่ามันจบง่ายไปหน่อย แล้วก็ดูรวบรัด ที่สำคัญ อุ้มสมแอบสงสารพี่ไตร “ไตร” เป็นตัวละครของบุลินทร ที่อกหักมาสองเรื่องแล้ว เรื่องหน้าให้พี่ไตรสมหวังบ้างนะครับ ฮ่าๆ

แต่อุ้มสมกลับสนใจเรื่องราวที่เป็นจุดไคลแมกซ์ของเรื่องมากกว่า คือเรื่องของ หญิงสาวนามว่า “ธศิญา” ที่นางเอกเราพยายามจะสืบหาความจริงให้ได้ ว่าสุดท้ายแล้ว ความรักต้องห้ามระหว่าง ลูกสาวผู้ว่าการเขตราศิอย่างธศิญา กับ บอดี้การ์ดอย่าง “ชวาลี” จะจบอย่างไร ทั้งยังมีชายหนุ่มผู้เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ ทว่ามีใจให้ธศิญาคือ “ดุริยะ” มาเกี่ยวข้องด้วย เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อยี่สิบห้าปีก่อน ซึ่งชวนติดตามมากครับ อุ้มสมทึ่งมากตอนที่เฉลยในความสัมพันธ์ที่แท้จริงของธศิญากับชลันธร...เกินความคาดหมาย ทั้งยังเรื่องราวของผู้หญิงลึกลับที่ชื่อ “ดารัน” ที่มีความแค้นกับคนในตระกูลพระเอกมากมาย

โดยรวมแล้วก็โอเคครับ “ม่านทิวาพชร” จัดได้ว่าเป็นจินตนิยายเหนือจริงผสมผสานกับความรักโรแมนติก ที่สนุกในระดับหนึ่ง อ่านได้เรื่อยๆ เพลิดเพลินดีครับ ซึ่งถ้าเทียบกับ ม่านธาราเร้นดาว แล้ว อุ้มสมชอบเรื่องนี้มากกว่า เพราะมีจุดติติงน้อยกว่า พล็อตเรื่องดีกว่า

ผมจะจับมือคุณไว้ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่ปล่อย เราจะเดินไปข้างหน้าด้วยกันอย่างมั่นคง ความรักของเราจะแข็งแกร่งดั่งเพชรแท้ที่ไม่มีวันสูญสลาย ไม่ว่าเวลาจะผันผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

อุ้มสม

๙ มีนาคม ๒๕๕๗