นวนิยายโดย : ดวงตะวัน

สำนักพิมพ์ : ดวงตะวัน

รายละเอียด

นาบุญอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าหากชีวิตของหล่อนถูกเขียนขึ้นโดยนักเขียนสักคน

ก็ต้องบอกว่านักเขียนช่างสรรหาใครต่อมิใครส่งเข้ามาในชีวิตหล่อนเสียเหลือเกิน

ในระหว่างที่มุมานะทำตามความฝันบนเส้นทางสายอักษร ก็ส่งปุรณะและทิมทอง

มาทำให้ชีวิตหล่อนมีแต่เรื่องวุ่นวาย มิหนำซ้ำยังโยนบรรณาธิการผู้ลึกลับเข้ามาอีกสอง

...เขตแดนและเอ็ม

แล้วจู่ๆ ก็มีคำถามหนึ่งผุดพร่างขึ้นในหัวใจนาบุญ จักรวาลล่ะเป็นใคร

นักเขียนส่งเขาเข้ามาในชีวิตหล่อนทำไม จากตัวประกอบที่มีบทบาทรองๆ

ทว่าแทรกอยู่แทบทุกฉากทุกตอนในชีวิต และแล้ว...เป็นวันไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน

ที่นาบุญเริ่มรู้สึกว่าตัวประกอบอย่างจักรวาลก้าวเข้ามามีบทบาท

ในชีวิตของว่าที่นักเขียนสาวมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้เข้ามาช่วยเขียนนิยาย

หรือช่วยทำให้หล่อนได้รางวัลซีไรต์...แต่ทำให้หัวจิตหัวใจเต้นด้วยจังหวะที่แปลกไป

ความรู้สึกนั้นไม่หวือหวาก๋ากั่นซาบซ่านเหมือนที่เคยอ่านเจอในนิยายรักทั้งหลาย

แต่เหมือน...อืม...ว่าที่นักเขียนสาวควรจะเปรียบอารมณ์ความรู้สึกยามนี้ว่าอย่างไรดีนะ

ถ้าจะเหมือนอะไรสักอย่างละก็ นาบุญนึกออกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

หล่อนรู้สึกเหมือนมีปลาวาฬหน้าตาน่ารักมาโดดน้ำตูมๆ อยู่ในหัวใจ

เรื่องย่อเพิ่มเติม

ทันทีที่กลับมาจากเมืองนอก บัณฑิตสาวหมาดๆ วัยยี่สิบเอ็ดอย่างเธอ ก็พร้อมที่จะ เดินตามความฝัน...ทำฝันของตนให้เป็นจริงสักที และความฝันของ นาบุญ หรือ นกฮูก ก็คือการได้เป็นนักเขียน เธอจึงคิดที่จะออกจากบ้านมาอยู่คนเดียว หลบหนีความวุ่นวาย เพื่อสร้างแรงบันดาลใจ ใช้ชีวิตในแบบคนยุคใหม่ ท่ามกลางเสียงคัดค้านของพ่อกับแม่ที่หย่ากันแล้ว รวมทั้งยาย แต่สุดท้ายว่าที่นักเขียนสาวอย่างนาบุญก็สามารถย้ายมาอยู่บ้านเช่าได้ในที่สุด...และที่สำคัญเธอยังได้พักร่วมกับคนในวงการวรรณกรรมด้วยละ โดยบ้านหลังที่นาบุญมาพัก เป็นบ้านของเพื่อนสนิท คุณชูศรี ยายของเธอเอง

ที่นี่...ทำให้นาบุญได้พบกับเพื่อนร่วมบ้านทั้งสองคน ที่ทำให้ชีวิตของเธอมีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ เริ่มจากเขา จักรวาล หรือ ปลาวาฬ ชายหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ด มาดกวน เจ้าของทรงผมสกีนเฮด ที่เป็นดั่งชายปริศนาบนเส้นทางชีวิตของเธอ แม้ว่าจักรวาลจะทำให้เธอมีความสุข หัวเราะ โต้เถียงกับเขาเป็นประจำ ทว่านาบุญก็ยังเคลือบแคลงใจ...จักรวาลเป็นใครกันแน่ จะใช้เมสเซ็นเจอร์ธรรมดา ในสำนักพิมพ์เท่านั้นน่ะหรือ

เพื่อนร่วมบ้านอีกคนหนึ่งก็คือ โยทะกา หรือ เจ๊โย นักเขียนสาวผู้(ไม่)โด่งดัง ที่มีผลงานนิยายมาห้าเล่ม เจ๊โยคือสาวใหญ่วัยสามสิบเก้า ที่แสนจะร่ำรวยอารมณ์ขัน ปล่อยมุกให้เพื่อนร่วมบ้านทั้งสองหัวเราะได้ตลอดเวลา...ทั้งปลาวาฬและเจ๊โยที่จะช่วยนำพานกฮูกตัวน้อย บินผงาดปีกกล้าในวงการวรรณกรรมได้สำเร็จ

แต่ใช่ว่าอะไรๆ มันจะราบรื่น เพราะทั้งพ่อทั้งแม่ของนาบุญ ล้วนแต่หมายจะให้ลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา เลยต่างพากันส่งหนุ่มๆ เข้ามาประกวด ว่าหนุ่มคนไหนจะต้องตาต้องใจลูกสาว... เบญจางค์ ผู้เป็นแม่ ส่งลูกชายเพื่อนสนิทอย่าง ปุรณะ ผู้ชายที่หล่อแสนหล่อ แต่ทำอะไรเก้ๆ กังๆจนความหล่อหดหายไปหมด ส่วน นาท ผู้เป็นพ่อก็ส่ง ทิมทอง ชายหนุ่มเจ้าชู้ ปากว่ามือถึงเข้ามา

ใช่ว่าจะมีแค่เรื่องปัญหาหัวใจ ปัญหาทางวรรณกรรม ที่นาบุญมีโอกาสได้เผชิญ ก็มีไม่น้อย ทั้งเรื่องบรรณาธิการลึกลับทั้งสองหนุ่มคือ เขตแดน ที่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้พบกันเสียที และ เอ็ม บรรณาธิการเก่าแก่ที่คุยกันแค่ทางโซเชียลเน็ตเวิร์ก ไหนจะปัญหาเรื่องการลอกงาน การลอกพล็อตนิยาย ปัญหาเรื่องเงินๆ ทองๆ ภายในสำนักพิมพ์ ที่บรรณาธิการโกงเงินทั้งนักเขียน ทั้งฝ่ายปรูฟ ฝ่ายศิลป์ เป็นต้น

ความรักเจ้าขา...ความรักระหว่างนกฮูกกับปลาวาฬจะลงเอยอย่างไรกันหนอ

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อุ้มสมอ่าน “ความรักเจ้าขา” เล่มนี้จบด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ จนแทบอยากจะรีบเขียนรีวิวในทันที (ถ้าแกไม่ขี้เกียจซะก่อน ๕๕๕.) แต่ขอกระซิบก่อนรีวิวจัดเต็มนิดนึง ว่างานของดวงตะวันเล่มนี้... “ความรักเจ้าขา” เป็นงานของผู้เขียนที่อุ้มสมชอบมากเป็นลำดับต้นๆ แล้วละครับ (ในกลุ่มคอเมดี้)

“ความรักเจ้าขา” เป็นเรื่องรักคอเมดี้แบบฮาๆ ท่ามกลางแวดวงวรรณกรรม เรื่องราวของ “นาบุญ” หรือ “นกฮูก” สาวน้อยวัยใส ที่ตั้งใจจะเดินตามเส้นทางความฝันของตน คือการได้เป็นนักเขียน และการย้ายออกจากบ้านของนาบุญ ก็ทำให้เธอได้พบกับเพื่อนร่วมบ้านคนใหม่ทั้งสองคือ “จักรวาล” หรือ “ปลาวาฬ” และ “โยทะกา” หรือ “เจ๊โย” และก็ทำให้นาบุญได้รู้ว่าวงการวรรณกรรมไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอคิดเสียแล้ว ไหนจะปัญหาหัวใจ เมื่อนกฮูกดันเทใจให้กับปลาวาฬตัวโตๆ ไปเต็มๆ แต่เธอก็ยังเคลือบแคลงใจว่าจักรวาลเป็นใครกันแน่

อุ้มสมได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้าง ถึงความสนุกและความฮา ของนิยายเรื่องนี้มานานแล้วครับ แต่ไม่มีโอกาสได้ลิ้มลองเสียที จนกระทั่งได้สัมผัสความน่ารัก ความฮาในเรื่อง ต้องขอบอกครับ ว่าไม่ผิดหวังเลย...

“ความรักเจ้าขา” เป็นนิยายรักโรแมนติกอีกเรื่องของดวงตะวัน ที่ได้กลิ่นอายความเป็นคอเมดี้อยู่ตลอดทั้งเรื่องเลยทีเดียว คือมีมุกฮาๆ แทบทั้งเรื่องเลย ทั้งฮา ทั้งน่ารัก ต่อให้มันจะมีดราม่าเรื่องปัญหาในแวดวงวรรณกรรมเข้ามา แต่ความรักเจ้าขา ก็ทำให้คนอ่านยิ้มได้ อมยิ้มได้ บางฉากนี่แทบจะหัวเราะก๊าก ออกมาเลย ชอบๆ คือถ้าใครอ่านเรื่องนี้แล้วไม่ขำแม้แต่ฉากเดียว อุ้มสมขอบอกเลยครับว่าคุณเป็นคนเส้นลึกมาก

อย่างที่อุ้มสมบอกไว้ตั้งแต่ต้นว่าเรื่องนี้เป็นแนวคอเมดี้...แต่...เป็นคอเมดี้สไตล์ดวงตะวันนี่แหละครับ ฮาแต่แฝงสาระไว้อย่างกลมกลืน แนบเนียน ไม่เบาโหวงจนเกินไป เรียกได้ว่าฮาแต่มีสาระเลยละ อุ้มสมชอบเรื่องราวของวงการวรรณกรรม เรื่องของนักเขียน ทีมงาน บรรณาธิการ ตลอดจนสำนักพิมพ์ ที่ดวงตะวันได้ใส่เข้าไปในเรื่องมากมาย ซึ่งนั้นเป็นเพราะว่าอุ้มสมสนใจในเรื่องพวกนี้อยู่แล้วด้วย กอปรกับมุกฮาๆ เคมีระหว่างคู่พระนาง ทำให้อ่านเรื่องนี้ได้อย่างเพลิดเพลินมาก

ปัญหาเรื่องของวงการวรรณกรรม คือยุคนี้ไม่ว่าจะแวดวงใดๆ สังคมใดๆ ก็ล้วนแต่มีด้านมืดทั้งสิ้นไม่ได้สวยงามเสมอไป ทั้งเรื่องการลอกพล็อตนิยายจากละคร การขโมยผลงานผู้อื่น การโกงเงินของบรรณาธิการที่โกงทั้งนักเขียน และทีมงานทุกคน แถมช่วยท้ายยังมีการแบล็กเมล์นักเขียนอีกด้วย ๕๕๕. (เอิ่ม...ประดุจดาราก็มิปาน) จะบอกว่าเป็นนิยายตลกร้ายที่แฉเบื้องหลัง ด้านมืดของวงการหนังสือก็ว่าได้ครับ ฮ่าๆๆ

อ่านไปก็ลุ้นไปครับ มีปมเล็กๆ ให้ผู้อ่านได้คาดเดากันไปตลอดเรื่องเลย ถูกบ้างผิดบ้าง

- ทั้งเรื่อง ปัญหาในสำนักพิมพ์สีทันดร ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง?

- ใครกันคือบรรณาธิการที่ขูดเลือด เอาเปรียบนักเขียนอย่างร้ายกาจ?

- พระเอกเราเป็นใครกัน จะใช่แมสเซ็นเจอร์ในสนพ.ธรรมดาๆ น่ะหรือ ?

- ใครกันคือ “เอ็ม” บรรณาธิการที่คุยกับนางเอกเราทางเอ็มเอสเอ็น ?

- ใครกันคือ “เจ” ที่พระเอกเราพร่ำพรรณนาว่ารักนักรักหนา จนทำให้นางเอกหึง ? ฯลฯ

มาดูตัวละครหลักๆ กันบ้าง...

“จักรวาล” หรือ “ปลาวาฬ” พระเอกเรามาดกวนๆ ครับเรื่องนี้ หนุ่มสกีนเฮดสุดหล่อ จอมกวนที่ใครได้ใกล้ชิดก็จะมีแต่ความสุข และรอยยิ้ม...ประหนึ่งปลาวาฬตัวเบ้อเริ่มหน้าตาน่ารัก มาโดดน้ำตูมๆ ในหัวใจ ฮ่าๆๆ (ก็อปปี้ความรู้สึกของนางเอกมาอะนะ...แบบว่า มันใช่เลย !!!) ...ดวงตะวันเปิดตัวพระเอกได้เท่มากๆ เลยละครับ ฮ่าๆ (กำลังซื้อของบางอย่างให้ “เจ๊” ของเขา) และปลาวาฬนั้น อุ้มสมว่าเขาเป็นทั้งกำลังใจ และแรงบันดาลใจที่ดี ที่จะนำให้นางเอกเราสร้างสรรค์ผลงานออกมาได้เลยละครับ

“นาบุญ” หรือ “นกฮูก” ชื่อจริงของเธอ อาจจะฟังดูเชยๆ แต่เธอก็ก๋ากั่นไม่เบา นกฮูก เป็นตัวแทนของคนรุ่นใหม่ทุกคน ที่รักการอ่านนิยาย (รวมทั้งตัวอุ้มสมเองด้วย) ทำให้อุ้มสมชอบเธอมาก เธอมีความฝัน...ฝันที่จะเป็นนักเขียน และมุ่งหวังว่าจะต้องเป็นให้ได้ แต่...การเป็นนักเขียน ใช่ว่าจะเป็นกันง่ายๆ นะ เธอต้องเผชิญทั้งสุข ทุกข์ หัวเราะ และร้องไห้ อุ้มสมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเปรียบชีวิตของนกฮูก เป็นนิยายอย่างที่ว่าจริงๆ คงเป็นนิยายที่สนุกและครบรสจริงๆ ฮ่าๆๆ (แอบมีขัดใจบ้าง ก็ตรงที่ทะเลาะกับปลาวาฬ บ่อยเหลือเกิน โดยเฉพาะช่วงหลัง รู้สึกว่านกฮูกงี่เง่าไปหน่อย แต่ก็เรียกคะแนนพิศวาสกลับคืนมาเต็มๆ ในตอนจบ...)

“โยทะกา” หรือ “เจ๊โย” ลืมนกฮูกกับปลาวาฬไปได้เลยครับ เพราะนักเขียนสาวใหญ่วัยสามสิบเก้าปีผู้นี้ เธอมาเพื่อขโมยซีน เธอมีเพื่อกลบรัศมีคู่พระนาง โอย...เจ๊โยเธอน่ารักมาก นิยายเรื่องนี้ขาดเธอไม่ได้จริงๆ ไม่งั้นกร่อยเลยละ เธอปล่อยมุกให้คนอ่านได้ฮาอยู่ตลอดทั้งเรื่อง ชอบหลายมุกเลยครับ เช่น มุกสามคนผัวเมีย แซนด์วิช เป็นต้น อนึ่ง...เจ๊โย ยังเป็นตัวแทนของนักเขียนที่อยู่ในวงการวรรณกรรมมาพอสมควร มีผลงานนิยายออกมาห้าเรื่อง เธอเป็นอีกคนที่หลงใหลในวงการนี้จริงๆ และเมื่ออ่านเรื่องนี้จนจบแล้ว อุ้มสม “เชื่อ” ว่าเจ๊โย “รัก” ในวงการวรรณกรรมจริงๆ ... (มีขัดใจเล็กน้อย ที่ผู้เขียนเปิดตัวเจ๊โย ด้วยการค้างค่าเช่าบ้าน เสียชื่อเจ๊โยของเราหมด ๕๕๕. แถมพอจบฉากนี้ไป ก็ไม่มีการพูดถึงประเด็นนี้แล้ว เลยไม่ค่อยฮากับฉากนี้แฮะ)

ก็เพราะตัวแทนด้านต่างๆ ในวงการวรรณกรรม ผ่านตัวละครทั้งสาม ที่อุ้มสมกล่าวมานี่ละครับ ยิ่งทำให้อุ้มสมชอบเรื่องนี้เข้าไปอีก เพราะส่วนตัวก็มีความใฝ่ฝันที่จะเป็นนักเขียนอยู่แล้ว พออ่านเรื่องนี้จบ มันก็กระตุ้นต่อม นัก (อยาก) เขียน ของอุ้มสม จนกำเริบขึ้นมาเลย ฮ่าๆๆ

และอีกตัวละครที่ไม่พูดถึงไม่ได้ เพราะออกมาขโมยซีนเหมือนกัน (แม้จะไม่มากเท่าเจ๊โย) แต่ก็เป็นอีกตัวละครที่อุ้มสมชอบคือ “คุณชูศรี” (หรือ ซูฉี ที่นกฮูกเรียกสั้นๆว่า ซู ) คุณชูศรีเป็นคนแก่แต่ไม่ยอมแก่ ! ดังนั้นใครอย่าได้ลองดีไปเรียกเธอว่า “ยาย” เชียวนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน ฮ่าๆๆ คุณชูศรีทำตัวเหมือนวัยรุ่นมาก ทั้งการเที่ยว การเข้าสมาคมสังสรรค์กับเพื่อน (แถมยังมีกิ๊กอีก ! ...จะบอกว่ากิ๊กของซูก็น่ารักครับ ยิ่งออกมาพร้อมกันในช่วงท้าย เรียกรอยยิ้มจากคนอ่านไปมากเลยทีเดียว)

นอกจากนี้แล้ว ก็ยังมีตัวละครอีกมาก ที่พากันมาโลดแล่น สร้างสีสันให้กับ “ความรักเจ้าขา” ทั้งตัวดีและตัวร้าย ไม่ว่าจะเป็น “นาท” กับ “เบญจางค์” พ่อแม่ของนกฮูกที่หย่ากันแล้ว แต่ยังไม่เลิกเอาชนะกัน “ปุรณะ” “ทิมทอง” สองหนุ่มที่มาขายขนมจีบให้นกฮูก (ทั้งพ่อและแม่ของนกฮูก ส่งมา ร้ายกาจมาก แต่...ซูร้ายกว่า ๕๕๕.) “เขตแดน” บรรณาธิการหนุ่มที่หาตัวยากเสียเหลือเกิน นัดไม่เป็นนัดตลอด “เอ็ม” บรรณาธิการลึกลับ “เก็กฮวย” พิสูจน์อักษรสาวฟรีแลนซ์ และ “จามีกร” หรือนักเขียนเจ้าของนามปากกา “นู๋เจน” เธอเป็นนักเขียนที่น่าหมั่นไส้ และนิสัยแย่มากเลยครับ เป็นต้น...

ว่าด้วยความน่ารัก ความโรแมนติกชวนฟินของคู่พระนาง...อือม์...มันทั้งฟินทั้งฮาเลยอะครับ (โดยเฉพาะอย่างหลัง ๕๕๕.) พระเอกนางเอกอะไรกันน่ารักน่าหยิก แถมพกพามุก พกความฮามาเต็มกระบุง ทั้งนกฮูกกับปลาวาฬนี่เคมีของทั้งคู่ลงตัวกันมากเลยครับ เมื่อนกฮูกจอมแก่น มาเจอกับปลาวาฬจอมกวน มันจึงเป็นอะไรที่มีเสน่ห์มากมาย

แบบว่าอ่านไปก็ขำไปกับความฮาที่มาพร้อมกับความน่ารักของคู่พระนาง คืออุ้มสมจำได้แทบทุกฉาก แทบทุกมุก ตั้งแต่ที่ทั้งสองเจอกันครั้งแรก เพิ่งเจอกัน จำเป็นต้องหาทางหนีตำรวจ เอาตัวรอด ฉากนี้อุ้มสมถึงกับหัวเราะเลย ๕๕๕. นางเอกฉลาดมาก เข้าใจสร้างเรื่อง (อนาคตนักเขียนมือทองอยู่แค่เอื้อม...คิดพล็อตเรื่องเก่งขนาดนี้ อิอิ) ถ้าอุ้มสมเป็นปลาวาฬก็ต้องอมยิ้มตามนี่ละครับ ไหนจะฉาก “ขอบฟ้าของปลาวาฬ” ...โอ้ว มันอยู่แค่เอื้อมจริงๆ สำหรับนกฮูกตาโตตัวน้อย นางเอกเรานี่หื่นแบบเงียบๆ อะครับ อิอิ อะไรคือขอบฟ้าของปลาวาฬ ต้องติดตามอ่านในเล่มครับ แล้วเรามาฮาด้วยกัน ฮ่าๆๆ ที่สำคัญทั้งพระเอกนางเอกเราก็ออกจะปากแข็งเล็กน้อย ชอบเค้าแต่ไม่ยอมบอก แต่ก็ดี ทำให้เห็นความคิดในใจของทั้งสอง ที่มีให้กันและกัน แบบว่าน่ารักมาก (นี่แกพูดคำว่าน่ารักกี่รอบแล้วเนี่ย ๕๕๕.)

เอาเป็นว่าพระนางของเราน่ารัก แถมฮามากด้วยครับ ที่อุ้มสมยกตัวอย่างมานี่แค่น้ำจิ้มๆ ขืนเล่ามากกว่านี้ ได้เป็นการสปอยล์จนไม่ต้องอ่านเองก็รู้เรื่องแน่ๆ ฮ่าๆๆ ...แนะนำให้อ่านเลยครับ เรื่องนี้ สำหรับใครที่ชอบเรื่องน่ารักๆ แบบฮาๆ

ฉากที่ชวนซีเรียส...อืม...อธิบายยังไงดี คือเป็นแค่ฉากเล็กๆ เหตุการณ์สั้นๆ แต่อุ้มสมอ่านแล้ว ซีเรียสอะ คือไม่ชอบการกระทำ คำพูด ความคิดของตัวประกอบบางตัว (อย่างใน เรือนดอกรัก ที่อุ้มสมไม่ชอบพวกนักท่องเที่ยวไร้อารยธรรม ไร้มารยาท) มาคราวนี้เจอตัวละครที่เป็นนักเขียนหนุ่มน้อย (ยังเด็กอยู่) เขียนนิยายแฟนตาซีโด่งดังมาก แต่มาดูถูกนิยายรัก ประโลมโลก โอย...อ่านแล้วปรี๊ดแทนนกฮูก ปรี๊ดแทนเจ๊โย

สุดท้ายนี้อุ้มสมขอยกข้อความหนึ่ง ในคำนำสำนักพิมพ์ มาใส่ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ด้วยเห็นด้วยกับบ.ก.จริงๆ... “อีกครั้ง กับโรแมนติกคอเมดี้ของ “ดวงตะวัน” ที่จะทำให้โลกของคุณหมุนรอบดวงอาทิตย์ด้วยวงโคจรรูปหัวใจ”

เดินตามความฝัน ตามเสียงเรียกของหัวใจ

อุ้มสม

๒๘ มกราคม ๒๕๕๗