ชาติเสือ  พันธุ์มังกร

นวนิยายโดย : ปราณธร

สำนักพิมพ์ : คำต่อคำ

รายละเอียด

เมื่อมังกรพลัดถิ่นประกาศศักดาอหังการ ท่ามกลางบุญคุณ ห้วงรัก และแรงแค้น

หลังถูกขับออกจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ทรงวาด ลูกชาวจีนอพยพ จึงหวนคืนเยาวราชในสภาพของเสือบาดเจ็บ แต่ด้วยกิจการเดิมของครอบครัวคือโรงน้ำชาและบ่อนใหญ่เป็นอันดับหนึ่ง อีกทั้งพี่ชายบุญธรรมซึ่งเป็นนายทหารทรงอิทธิพล ยังต้องการเขาในฐานะน้องชายที่จะไม่มีวันหักหลัง ‘เสือ’ ซึ่งหวังจะทำเพียงค้าข้าว จึงถูกหนามแห่งความกตัญญูเกี่ยวให้เข้าไปพัวพันกับการแก่งแย่งชิงดี จนก้าวขึ้นเป็นเจ้าพ่อเต็มตัว

ทว่าเมื่ออำนาจและเงินตราทำให้สิ่งที่เขาได้มาต้องแลกด้วยเลือดเนื้อและน้ำตาของพี่น้องในเยาวราช และอาจรวมถึงชีวิตของผู้หญิงที่เขารักที่สุด เสือผู้หยิ่งผยองก็มิอาจทนถูกล่ามไว้ด้วยโซ่บุญคุณ

ถูกหรือผิด รอดหรือตาย ยังไม่รู้ รู้แต่ชาติเสืออย่างเขา เมื่อจะสู้ ย่อมสู้อย่างทระนง ต่อให้สิ้นชีพ พยัคฆ์จะไม่สิ้นลาย เลือดมังกรจะคงอยู่ชั่วนิรันดร

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เพราะเป็นเพียงคนจีน...คนต่างด้าว จึงทำให้เขาถูกขับออกจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ทั้งที่จะเรียนจบอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ลิ้มบุ่นโฮ่ว หรือชื่อไทยของเขาคือ ทรงวาด ไม่มีวันกลับไปทำธุรกิจของครอบครัวซึ่งคือโรงน้ำชา ที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวโลกีย์เด็ดขาด แต่ตราบใดที่ยังอยู่ในเยาวราช อาโฮ่วคนนี้จะหลุดพ้นวงจรเช่นนี้ไปได้หรอกหรือ เสืออย่างเขาเลือกที่จะค้าข้าว โดยได้รับแรงสนับสนุนเป็นเงินทุกจาก พันเอกชาญยุทธ หรือพี่อ้าย พี่ชายบุญธรรม...ครอบครัวชาวไทยที่อุปการะเขาไว้ เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง...เส้นทางชีวิตของเถ้าแก่เสือ นับวันยิ่งเริ่มถูกป้ายด้วยสีดำ จนในที่สุด...เขาก็ต้องไปพัวพันกับอิทธิพลมืด การแก่งแย่งชิงดีในเยาวราชแห่งนี้ ด้วยเสืออย่างเขาถูกล่ามไว้ซึ่งบ่วงโซ่แห่งความกตัญญู ความกตัญญูต่อครอบครัวจีน อาเจ็กของเขา และต่อพี่อ้าย ครอบครัวชาวไทยของเขาเช่นกัน ทุกอย่างต้องแลกมาซึ่งคราบน้ำตา และชีวิตของสาวน้อยที่เขารักที่สุด

เพราะความเลวระยำของ ลิ้มเม่งฮง ที่ทำให้พ่อแม่ของเธอต้องตาย บ้านของเธอกลายเป็นโรงน้ำชาของพวกมัน ทำให้เธอกลายเป็นเด็กกำพร้า เร่ร่อนตั้งแต่อายุสิบสองปี และทำให้เธอไม่มีหลักฐานว่าเธอเป็นคนไทย เกิดที่เมืองไทย! เตียงจู แค้นใจลิ้มเม่งฮงมาก และเธอก็รักลิ้มบุ่นโฮ่ว รักเฮียโฮ่วของเธอมากเช่นกัน เตียงจูได้แต่เก็บความแค้นไว้ในใจ เธอเฝ้ารอวันหายนะของลิ้มเม่งฮง และเธออยากให้เฮียโฮ่วตัดขาดกับอาเจ็กผู้ชั่วร้ายในเร็ววัน แต่มันคงไม่มีวันนั้น ที่มือของเฮียโฮ่วต้องเปื้อนเลือดก็เพราะลิ้มเม่งฮง แล้วนี่มันยังจะหาทางพรากความรักระหว่างเธอกับเฮียโฮ่วอีกหรือ

ทรงวาดรักเตียงจู เขาเฝ้าทะนุถนอมดูแลปีศาจน้อยของเขามาตั้งแต่เธอยังเล็ก ทรงวาดเฝ้ารอวันที่เตียงจูเติบใหญ่ เธอจะเป็นนางหงส์ผู้สง่า อยู่เคียงข้างเสืออย่างเขา ทว่าเมื่อวันนั้นมาถึง เรื่องราวกลับไม่จบลงง่ายๆ ท่ามกลางบุญคุณ ห้วงรัก และแรงแค้น ยากที่จะทำให้เตียงจูกลับมาเป็นเหมือนเดิม ยากที่จะทำให้ทรงวาดยอมละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง

ไม่ว่าอย่างไรทรงวาดจะสู้ต้องไป...สู้อย่างทระนง สู้เยี่ยงเสือร้าย แล้วสักวันเขาจะยิ่งใหญ่ดุจมังกร สักวันแม่ปีศาจน้อย นางพญาหงส์อย่างเตียงจู จะต้องมาอยู่เคียงคู่เขาอย่างสง่า

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

วันนี้อุ้มสมมีริวิวนิยายดราม่าน้ำดี ที่อ่านแล้วน้ำตาคลอมาฝากนักอ่านทุกท่านครับ “ชาติเสือ พันธุ์มังกร” ที่อุ้มสมนำมารีวิวในวันนี้ เป็นผลงานเรื่องใหม่ (ที่ออกมาตั้งแต่มีนาคมที่ผ่านมาแล้ว) จาก “ปราณธร” เรามาดูกันครับ ว่าเมื่อปราณธรย้ายมาอยู่กับคำต่อคำแล้วจะเป็นอย่างไร ต้องขอบอกว่าไม่ผิดหวังจริงๆ ครับ

“ชาติเสือ พันธุ์มังกร” เป็นเรื่องราวการต่อสู้ท่ามกลางบุญคุณ ห้วงรัก และแรงแค้น(ยืมคำนี้มาจากปกหลัง ชอบๆ) ของพระเอกคือ “ลิ้มบุ่นโฮ่ว” หรือ “ทรงวาด” ที่ถูกรัดร้อยด้วยบ่วงแห่งความกตัญญู ทั้งต่ออาเจ๊กและครอบครัวชาวจีน ที่ทำโรงน้ำชา และครอบครัวชาวไทยที่อุปการะเขาเป็นบุตรบุญธรรม นอกจากนั้นเขายังต้องต่อสู้เพื่อห้วงรักของเขาคือ “เตียงจู” สาวน้อยที่เขาปรารถนาจะทำให้เธอได้เป็นนางพญาหงส์เพื่ออยู่เคียงข้างเสืออย่างเขา และเมื่อเสือต้องเลือกระหว่างความกตัญญู กับหัวใจ เขาจะทำอย่างไร เตียงจูจะกลับมาเป็นปีศาจน้อยของเขาคนเดียวได้เหมือนแต่ก่อนหรือไม่

ก่อนจะเริ่มรีวิว อุ้มสมขอบ่น โอดครวญนิดนึงนะครับ ฮ่าๆ จริงแล้วเรื่องนี้อุ้มสมน่าจะอ่านจบ และรีวิวเสร็จตั้งแต่เดือนเมษายนที่ผ่านมาแล้ว ช่วงนั้นอุ้มสมอ่านมาถึงจุดพีค ไคลแมกซ์ของเรื่อง ใกล้จะจบอยู่แล้วเชียว แต่กระเป๋าเป้ของอุ้มสมดันโดนขโมยนี่สิ (ในกระเป๋ามีนิยายเรื่องนี้อยู่ด้วย) ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้กระเป๋าคืน (คงไม่มีโอกาสแล้ว ฮ่าๆ) เมื่อมีโอกาส อุ้มสมเลยยอมควักกระเป๋าตังค์ซื้อนิยายเรื่องนี้เป็นรอบที่สอง เริ่มอ่านใหม่จนจบและพร้อมที่จะรีวิวแล้วนี่ละครับ

สนุกมาก ชอบมาก ประทับใจมาก สามคำนี้ของมอบให้กับนิยายอิงประวัติศาสตร์เยาวราช เรื่องนี้เลยครับ “ชาติเสือ พันธุ์มังกร” บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของผู้คนในเยาวราช คนจีน อิทธิพลมืด การต่อสู้ ตั้งแต่พ.ศ.๒๕๐๖ และจบลงในปี ๒๕๑๗ นิยายเล่มหนา ความยาว ๕๖๘ หน้าที่อ่านได้สนุก เพลิดเพลิน และเต็มอิ่มมากครับ เรื่องยาวแต่ไม่ยืด การดำเนินเรื่องมีชั้นเชิง รายละเอียดปลีกย่อยและตัวละครสำคัญเยอะมาก

เป็นนิยายชีวิตที่ “เรียล” จริงๆครับ ไม่ผิดหวังเลยกับผลงานของ “ปราณธร” ชิ้นนี้ ยังอ่านงานของผู้เขียนมาไม่มาก แต่ “ชาติเสือ พันธุ์มังกร” คืองานของผู้เขียนที่อุ้มสมชอบและประทับใจมากที่สุดแล้วครับ (ชนะ Zombie Prince…รักลวงใจ ไปเลย)

ลีลาสำนวนภาษา การดำเนินเรื่องที่มีชั้นเชิง ดีมากเลยครับ บทสนทนาคมคาย อ่านแล้วจี๊ด อินตาม ผู้เขียวบิวท์อารมณ์ได้ดี บางช่วงบางตอนนี่เผลอน้ำตาคลอออกมาโดยไม่รู้ตัวเลย ด้วยรู้สึกอินกับตัวละคร โดยเฉพาะพระนาง อ่านแล้วมันหนักหน่วงหัวใจ ต้องระบาย !

การสร้างบรรยากาศ ความเป็นเยาวราชในยุคนั้นจริงๆ ผู้เขียนหาข้อมูลมาดีครับ อ่านแล้วอินตาม และเชื่อว่านี่คือเยาวราชยุคนี้จริงๆ เพราะฉะนั้น ระยะเวลา ๙ เดือน ที่ผู้เขียนทุ่มเทให้กับนิยายเรื่องนี้ เรียกได้ว่าคุ้มค่าจริงๆ ครับ

ผู้เขียนค่อยๆ เดินเรื่องโดยการเล่าเรื่องผ่านชีวิตของพระนาง ตั้งแต่นางเอกยังเด็ก พระเอกเริ่มเป็นผู้ใหญ่ จนกระทั่งนางเอกโตขึ้น พระเอกกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวที่ “แบกรับ” อะไรเอาไว้มากมาย ทำให้คนอ่านได้เห็นพัฒนาการของตัวละครได้เช่นเจน ว่าอะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป อะไรที่ทำให้ชีวิตเขาแปรผัน ในยุคปัจจุบัน ที่นิยายสมัยนี้นิยมเล่าเรื่องโดยตัดสลับฉาก สลับเหตุการณ์ให้คนอ่านได้ลุ้น การเล่าเรื่องแบบนี้ ถ้าทำไม่ดี จะดูน่าเบื่อไปเลย (กว่านางเอกจะโตก็หน้าร้อยกว่า ฮ่าๆ) แต่ “ปราณธร” ทำได้ดี ไม่น่าเบื่อเลยครับ

ประทับใจการสร้างตัวละครของผู้เขียน ตัวละครที่โลดแล่นออกมาจากชีวิตจริง ตัวละครสีเทา ที่มีความเป็นมนุษย์จริงๆ

เริ่มพูดถึงพระเอกของเราเลยละกัน “ลิ้มบุ่นโฮ่ว” หรือ “ทรงวาด” แต่อุ้มสมจะขอเรียกว่าเฮียโฮ่ว ชื่อเล่นของพี่แกละกัน ฮ่าๆ เฮียโฮ่วเป็นเสือที่เข้มแข็ง มีปมเรื่องชาติกำเนิดที่เป็นคนจีน เป็นเหมือนกับคนต่างด้าวในยุคนั้น ซึ่งมีการแบ่งชนชั้นทางสังคม คนจีนที่มาอาศัยแผ่นดินไทย มักจะได้ทำงานชั้นต่ำเพียงกุลี กรรมกร หรืออิทธิพลมืดอย่างมาเฟีย เจ้าพ่อ โรงน้ำชา ในเยาวราชนี่เอง

แต่นั่นไม่ใช่เฮียโฮ่ว...แม้จะไม่ได้เป็นนายร้อยตำรวจดังใจหวัง แต่เสืออย่างเขาก็หมายใจจะค้าข้าว จากนักเรียนนายร้อยตำรวจ จึงกลายเป็น เถ้าแก่เสือ ชีวิตของเฮียโฮ่วจึงเริ่มแปรผันไป จากแรกที่เป็นดั่งสีขาว ก็ค่อยๆ ที่แต้มสีเทาทีละนิด และค่อยๆ เข้มขึ้นในที่สุด

อุ้มสมรักคาแรคเตอร์ของเฮียโฮ่วมาก เสือร้ายผู้เต็มไปด้วยสายเลือดแห่งความกตัญญูอันเข้มข้น เสือที่มีความเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว เฮียโฮ่วต้องต่อสู้เพราะคำว่า “บุญคุณ” ทำทุกอย่างก็เพื่อครอบครัว จนสุดท้ายมือก็เปื้อนเลือดและแทบไม่มีโอกาสได้ทำอะไรเพื่อตัวเองเลย คือมันไม่มีทางเลือก เลย สงสารเฮียโฮ่วมาก จนอุ้มสมอยากลดทอนความกตัญญูของเฮียโฮ่วออกไปบ้างจริงๆ โดยเฉพาะตัวละครต้นเหตุสำคัญอีกตัวคืออาเจ๊กของเฮียโฮ่วนี่ละ (เดี๋ยวค่อยพูดถึงอาเจ็กของเฮียโฮ่วเพิ่มเติม เพราะมันเกี่ยวข้องกับนางเอกด้วย) อ่านแล้วเอาใจช่วยเฮียโฮ่วครับ ว่าเมื่อไหร่โซ่ตรวนของคำว่าบุญคุณที่มันร้อยรัดพันธนาเฮียไว้จะหลุดไปเสียที

นอกจากบุญคุณของครอบครัวอาเจ๊กแล้ว อีกบุญคุณที่เฮียโฮ่วไม่สามารถพาตัวเองหลุดพ้นมาได้จริงๆ คือ ครอบครัวนายทหารผู้เป็นใหญ่ชาวไทยที่อุปการะเฮียโฮ่วเป็นลูกบุญธรรมนั่นเอง โดยเฉพาะ “พันเอกชาญยุทธ” หรือ พี่อ้าย พี่ชายที่รักน้องชายคนนี้มาก...แต่ในความรัก ก็เต็มไปด้วยผลประโยชน์ที่พึงได้รับจากน้องชายบุญธรรมคนนี้ พี่อ้ายรักน้องชายคนนี้มากก็จริง แต่มันก็ยังมีความเห็นแก่ตัวเป็นหลัก ผู้เขียนบรรยายถึงความคิดในช่วงท้ายเรื่องที่ถึงจุดแตกหัก ว่าพี่อ้ายนึกถึงเมื่อก่อน ที่เฮียโฮ่ว เสือน้อยยังเด็ก ที่ผูกพันกับพี่ชายอย่างเขามาก แต่มันจะทำให้อุ้มสมอินกว่านี้ และเชื่อได้มากกว่านี้ ว่าพี่อ้ายรักเฮียโฮ่วจริง ถ้าพี่อ้ายจะหาทางแอบช่วยเหลือเฮียโฮ่วกับครอบครัว ที่ถึงจุดวิกฤตขั้นขีดสุดในช่วงท้ายเรื่อง สักเล็กน้อยก็ยังดี

ส่วนนางเอกของเรื่องคือ “เตียงจู” หรือต่อมาได้ชื่อไทยว่า “ปิ่นมุก” เปิดเรื่องมาเธออายุ ๑๒ ปี เธอคือเด็กหญิงกำพร้า สุดจะทะเล้น ทำให้สร้างความประทับใจให้กับเฮียโฮ่ว ทำให้เฮียโฮ่ว ปรารถนาที่จะเลี้ยงดูเด็กคนนี้ ให้เติบใหญ่และมีอนาคตที่ดี ฝ่ายเตียงจูนี่ก็มีปมแค้นฝังใจกับครอบครัวพระเอก กับอาเจ๊กของเฮียโฮ่วเช่นกัน เพราะพ่อแม่เธอถูกฆ่าและยึดบ้านไปทำโรงน้ำชานั่นเอง แต่เตียงจูก็เลือกที่จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับชายโฉดรายนั้น ด้วยเห็นแก่เฮียโฮ่วของเธอ

ทำไมเฮียโฮ่วถึงรักและมอบใจให้เตียงจู ทำไมเตียงจูถึงหวงเฮียโฮ่วและไม่ยอมเสียไป ?ทำไมสองคนนี้รักกัน ? ผู้เขียนสามารถทำให้เราอินกับความรักของเฮียโฮ่วกับเตียงจู จนข้อสงสารที่ถามมา ตั้งแต่ต้น ได้คลายลงไป จนไม่แปลกใจตั้งแต่ก่อนจะจบเรื่องเสียอีกครับ เพราะการดำเนินเรื่องของผู้เขียน จะทำให้เราได้ซึมซับความรักความผูกพัน จนก่อเป็นสายใยอย่างเหนียวแน่นของทั้งคู่ที่ละนิด

อุ้มสมอินกับความรักของทั้งคู่ รู้สึกได้ว่าเตียงจูเป็นผู้หญิงที่เหมาะกับเฮียโฮ่วที่สุดแล้ว เธอเป็นดั่งปีศาจน้อยของเฮียโฮ่วเพียงคนเดียว เฮียโฮ่วไม่ต้องการแม่ศรีเรือน แต่ต้องการผู้หญิงเข้มแข็ง ที่จะอยู่เคียงข้างเขาทุกเวลา ด้วยเหตุนี้เฮียโฮ่วจึงเฝ้ารอวันที่เตียงจูจะได้เป็นนางหงส์ผู้สง่ามาตลอด และด้วยความที่เตียงจูกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ทั้งชีวิตของเธอก็มีเพียงแต่เฮียโฮ่วคนเดียว เตียงจูย่อมต้องการให้เฮียโฮ่วรักเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

ความหวานของเรื่องอยู่ในระดับพอดี มีไม่มาก เพราะเน้นดราม่า การต่อสู้มากกว่า แต่เคมีของทั้งสองมันเข้ากั๊นเข้ากัน น่ารักมาก หวานไม่มากก็ฟินได้ ชอบๆ

แต่...ใช่ว่าความรักจะไม่มีอุปสรรค อุปสรรคชิ้นใหญ่ดังกล่าวไม่ใช่ใครที่ไหน...แต่เป็นอาเจ๊กของเฮียโฮ่วนั่นเอง... “ลิ้มเม่งฮง” เป็นตัวละครที่อุ้มสมเกลียดมากที่สุดในเรื่องแล้ว เป็นตัวละครที่เต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัว กักขฬะ เลวร้าย จนอุ้มสมอยากจะให้เฮียโฮ่วตัดอาตัดหลานกับตานี่ไปเลย อุ้มสมไม่รู้สึกสะเทือนใจกับจุดจบออกลิ้มเม่งฮงเลย สะใจเสียด้วยซ้ำ ถ้าสงสาร คงสงสารเมียและน้องสาวของลิ้มเม่งฮงมากกว่า

ด้วยเหตุนี้เฮียโฮ่วจึงไม่ยอมที่จะเสียเตียงจูไปเด็ดขาดเช่นกัน เขาต้องเลือกระหว่างบุญคุณ กับ ความรัก แต่เฮียโฮ่วก็ยอมต่อสู้เพื่อได้เตียงจู เพื่อ “ห้วงรัก” ของเขา

ผู้เขียนบิวท์อารมณ์ได้เก่งมาก ช่วงหลังนี่อดจะน้ำตาซึมออกมาไม่ได้ ในหลายฉากหลายตอน ตั้งแต่ความรักของเฮียโฮ่วกับเตียงจู ที่ถึงจุดแตกหัก อารมณ์ปวดร้าว หนักหน่วง สงสารเตียงจูมาก โดยเฉพาะฉากที่เตียงจูปะทะกับลิ้มเม่งฮง อุ้มสมสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของเตียงจู โอ๊ย รักเธอจริงๆเลย! หลังจากเหตุการณ์นั้น ดราม่ายกใหญ่ก็บังเกิดขึ้นเต็มๆ อ่านแล้วมันอิน มันเจ็บจี๊ด ช่วงหลังนี่วางไม่ลงเลย ลุ้นใจจะขาดว่าบทสรุปจะเป็นเช่นไร

ตอนที่พูดถึงพระเจ้าอยู่หัว ในหลวงองค์ปัจจุบัน ที่ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณต่อชาวไทยทุกคน ชาวจีนที่อยู่เมืองไทย พระองค์ก็ทรงถือว่าเป็นคนไทยด้วยเช่นกัน ฉากนี้ก็ซึ้ง

ยังมีตัวละครที่น่าสนใจอีกมาก และมีเรื่องราวอีกมากให้ชวนติดตามเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็น “ลิ้มเฮ้งเตี๋ยง” ลูกชายของอาเจ็ก กับความรักที่เกิดขึ้นกับดาวเด่นในโรงน้ำชา เฮ้งเตี๋ยงเป็นผู้ชายที่ใจกล้า บ้าบิ่น มุทะลุ แต่มีความจริงใจมากเช่นกัน และยังรักพี่ชายอย่างเฮียโฮ่วมากอีกด้วย

อีกสองตัวละคร ที่อ่านแล้วชอบ อยากให้ผู้เขียนจับไปเป็นพระเอก มีคู่กับเค้าบ้าง ก็คือ “รณชิต” กับ “ก๊กไช้” คนแรกเป็นนายตำรวจผู้ฉลาดเฉลียว ส่วนอีกคนก็เป็น อีกหนึ่งหนุ่มที่เฮียโฮ่วอุปการะไว้ กุนซือคนสำคัญของเฮียโฮ่ว หลังจากอกหักจากเตียงจู ก็หวังให้มีคนมาดามอก ฮ่าๆ

รีวิวมามากแล้ว สุดท้ายขอบอกว่าชอบเรื่องนี้มากถึงมากที่สุดเลยครับ ต้องลองอ่านดูครับ ดราม่าเข้มข้น อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วม อินไปกับตัวละคร ผูกพันกับพระนางตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเรื่อง ชวนลองครับ...ของเค้าดีจริงๆ

จัดว่าเป็นผลงานมาสเตอร์พีชอีกเรื่องของปราณธรเลยครับ

ต่อสู้เยี่ยงเสือร้าย..เพื่อยิ่งใหญ่ดุจมังกร

อุ้มสม

๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๗