นวนิยายโดย : ภาคินัย

สำนักพิมพ์ : โซฟา พับลิชชิ่ง

รายละเอียด

ไม่ใช่เรื่องน่าพิสมัยนักเมื่อ ‘แป้ง’ ต้องย้ายมาทำงานเป็นบรรณารักษ์คนใหม่

ที่ห้องสมุดคณะแพทยศาสตร์ ประจำมหาวิทยาลัยในต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง

ความแปลกที่แปลกทาง ความเงียบและอ้างว้าง ทำให้หญิงสาวเกิดอาการ ‘กลัว’

...กลัวเสียงลมที่หวีดไหว กลัวท้องฟ้ายามไม่มีพระอาทิตย์

กลัวการอยู่ในบ้านพักครูอันรกร้างคนเดียว

แต่นั่นยังไม่น่ากลัวเท่ากับการได้รู้ว่า...ตึกที่เธอต้องทำงานนั้น

มีลิฟต์ที่เคยมีนักศึกษาเสียชีวิตอยู่! แน่นอน...ทุกคนตราหน้าว่ามันเป็น ‘ลิฟต์ผีสิง’

ทั้งที่ไม่อยากเชื่อ แต่หลายครั้งที่เจอ ‘วิญญาณ’ ทำให้แป้งปฏิเสธไม่ได้ว่ามันคือเรื่องจริง

หากน่าแปลกนัก...เมื่อเอาเรื่องนี้ไปถามใคร ทุกคนกลับปิดปากเงียบ

หญิงสาวจึงตัดสินใจหาข้อมูลของเรื่องลี้ลับนี้ด้วยตัวเอง

...และยิ่งค้นเจอเรื่องในอดีตมากเท่าไหร่ คนรอบตัวที่เคยคิดว่า ‘น่าไว้ใจ’

ก็กลับกลายเป็น ‘ผู้ต้องสงสัย’ ที่รอการหาหลักฐาน

ความลับค่อยๆ แง้มเปิดประตู ยิ่งรับรู้มาก แป้งยิ่งหวาดกลัว

แต่ถ้าเธอคอย...วิญญาณผีสาวจะไม่ไว้ชีวิต

วิธีเดียวที่จะรอด...คือต้องหันหน้าสู้กับปริศนานั้น

โดยที่ไม่รู้เลยว่ามี ‘ใคร’ กำลังถือมีดผ่าตัดซ่อนเอาไว้ข้างหลัง

รอเวลาเธอพลาดพลั้ง... ‘มัน’ จะเข้าใกล้...แล้ว ‘เชือด’!

เรื่องย่อเพิ่มเติม

การมาเป็นบรรณารักษ์ห้องสมุด คณะแพทยศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด ไม้ได้เป็นเรื่องน่าหฤหรรษ์ใจเลยสักนิด สำหรับ แป้ง เธอกลัวความเงียบ กลัวความลึกลับในสถานที่แห่งนี้ที่ปกคลุมไปด้วยกลิ่นยาดองศพ และผืนป่าอันกว้างใหญ่...ยิ่งไปกว่านั้น แป้งกลัววิญญาณสาวผู้เต็มไปด้วยความอาฆาต เธอคือ ศศิวิมล

ศศิวิมลตายอย่างทรมานด้วยฝีมือของฆาตกรโรคจิตหลายหนึ่ง หญิงสาวขอร้องแกมบังคับให้แป้งช่วยเหลือเธอในการตามหา ตามสืบความจริงในการตายของเธอ ถ้าแป้งไม่ทำ แป้งก็ต้องสังเวยชีวิตให้กับวิญญาณของศศิวิมล

ทว่ายิ่งสืบค้น ยิ่งใกล้พบความจริง ก็ดูเหมือนจะยิ่งตันไปเสียทุกที เมื่อคนรอบตัวเธอมีแต่ผู้ต้องสงสัย ว่าจะเป็นคนฆ่าศศิวิมลทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น อิษฎา อาจารย์หนุ่มรูปหล่อที่เคยมีข่าวเป็นกิ๊กกับลูกศิษย์สาวอย่างศศิวิมลยามแดง ผู้พยายามตากเตือนและขัดขวางแป้งทุกวิถีทาง ไม่ให้ยุ่งเรื่องของคนตาย

และสุดท้ายไม่ใช่เพียงแต่ผีร้ายอย่างศศิวิมลที่หมายจะเอาชีวิตแป้ง หากไม่ได้ดังต้องการ หากแต่ฆาตกรโรคจิตรายนั้น ผู้ปลิดชีพศศิวิมล ผู้ฆ่าเหยื่อทุกราย ผู้อำพรางศพไว้ในลิฟต์ ผู้สวมหน้ากาก Phantom ก็หมายใจจะฆ่าแป้งเพื่อปิดปากเช่นกัน

ความจริงเป็นอย่างไร ใครกันเป็นคนฆ่าศศิวิมล และเพราะเหตุใดแป้งจึงต้องมารับกรรม

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

วันนี้อุ้มสมได้หยิบยกนวนิยายสยองขวัญในยุคแรกๆ ของภาคินัยอย่าง Lift ลิฟต์ซ่อนศพ“ มารีวิวให้ทุกท่านได้อ่านกันครับ ซึ่งเรื่องนี้ไม่เพียงแต่เน้นความหลอนจากวิญญาณเพียงอย่างเดียว แต่เจ้าฆาตกรโรคจิตก็น่ากลัวไม่เบาเลยครับ

“Lift ลิฟต์ซ่อนศพ” เป็นเรื่องราวของ “แป้ง” ที่เข้ามาเป็นบรรณารักษ์ในห้องสมุดของมหาลัยแห่งหนึ่ง คณะแพทยศาสตร์ ที่นำพาให้เธอมาพบกับเรื่องราวลี้ลับอันน่าสะพรึงมากมาย ที่เกิดจากการตายของ “ศศิวิมล” วิญญาณสาวผู้ไม่ยอมไปผุดไปเกิด ด้วยใจพยาบาทต่อฆาตกร แป้งจึงเป็นผู้ถูกเลือกให้ช่วยเหลือศศิวิมล มิฉะนั้นคนตายจะกลายเป็นตัวเธอเอง แต่ยิ่งสืบค้นความจริงไปมากเท่าไหร่ ภัยร้ายยิ่งถามหาแป้งมากเท่านั้น เมื่อสิ่งที่น่ากลัวกว่าผี คือความโหดเหี้ยมของฆาตกรโรคจิตที่สังหารศศิวิมล และอีกหลายชีวิตต่างหาก

เป็นงานยุคแรกของภาคินัย ที่ฝีไม้ลายมือ เอกลักษณ์ในการเขียนอย่างไรก็ยังคงเป็นภาคินัยอยู่เช่นเดิมครับ ทั้งเรื่องการวางพล็อต การดำเนินเรื่อง การหักมุมสุดจะคาดเดา เรื่องนี้ทำได้ดีครับ ไม่น่าผิดหวังเลย

เป็นเรื่องลี้ลับสยองขวัญ ผสมฆาตกรรม สืบสวนหาความจริง ที่ “แป้ง” นางเอกของเรื่องจำต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง นอกจากจะเล่นกับความสยองขวัญทั้งผี และสถานที่ ฉากแล้ว ยังเล่นกับความน่ากลัว ความโหดเหี้ยมของฆาตกรโรคจิตอย่างที่อุ้มสมบอกไว้ตั้งแต่ต้นละครับ

เรื่องของความน่ากลัวทางด้านโลเกชั่น สถานที่ การบรรยายลักษณะของอาคาร และโดยรอบมหาวิทยาลัย ก็ทำให้รู้สึกหลอนขึ้นมาทันทีทันใด ทั้งยังกลิ่นของน้ำยาดองศพ ภายในตึกแพทยศาสตร์ ที่ปกคลุมไปนับร้อยศพ รวมถึงที่มาของชื่อเรื่องอย่างลิฟต์ที่ถูกซ่อนศพเอาไว้...ต้องไปติดตามกันว่าเป็นศพของศศิวิมล หรือศพใครกัน

ความน่ากลัวของวิญญาณ ผี “ศศิวิมล” ก็น่ากลัวในระดับหนึ่งครับ ปรากฏตัวแบบขนลุกทุกที คือไม่ปรากฏตัวก็ขนลุกได้ ลองนึกภาพตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกหลอกหลอนทางเอ็มเอสเอ็น (สมัยนี้คงเป็นไลน์ เฟซบุ๊ก) มาชวนหลอนจริงๆนะ ยิ่งเสียงหัวเราะ“ฮิฮิ” แสนจะน่ากลัว..

แต่ความสนุกของเรื่อง ความน่ากลัวที่ได้ใจอุ้มสมมากที่สุด กลับไม่ได้มาจากศศิวิมลครับ พอเปิดเผยฆาตกรโรคจิต ที่เป็นคนฆ่าศศิวิมลมาเนี่ย โหย...น่ากลัวมากครับ โรคจิตจริงๆ สำหรับอุ้มสมแล้วมันเป็นคนที่น่ากลัวพอๆ กับผี หรือน่ากลัวกว่าผีเลยละครับ (ลองนึกภาพคนสวมหน้ากาก Phantom ถือมีดเล็กๆ แต่สุดจะคม ไล่ฆ่าเหยื่อดูสิครับ)

โดยรวมโอเคครับ สนุกมาก อ่านแล้ววางไม่ลง ด้วยเนื้อเรื่องที่ชวนติดตาม สำนวนอ่านง่าย หักมุมไปหักมุมมาในช่วงท้าย จนคาดไม่ถึง ที่ขัดใจคงเป็นเรื่องชื่อเรื่อง เพราะรู้สึกว่าลิฟต์ที่ซ่อนศพยังไม่ใช่จุดเด่นของเรื่องสักเท่าไหร่

ใครชื่นชอบแนวฆาตกรรม ผีๆ ที่ไม่เน้นเรื่องรักละก็อย่าลืมหยิบเรื่องนี้มาอ่านกันนะครับ

อย่าแน่ใจว่าลิฟต์ที่คุณกำลังใช้...ไม่มีวิญญาณ!...ภาคินัย

อุ้มสม

๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๗