นวนิยายโดย : ดวงมาลย์

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

ม่อนเจ้าคำกำลังจะลุกเป็นไฟ !

กวินทร์ หมอหนุ่มหน้าตี๋ต้องหนีการจับคลุมถุงชนของมารดา ไปเป็นหมออยู่บนดอยอันไกลโพ้น แต่แล้วชีวิตอันสงบสุขของเขากลับพังทลาย เพราะผู้หญิงที่ชื่อ ขวัญชมัย หลานสาวเจ้าของรีสอร์ตแห่งเดียวบนนั้น

เธอทั้งร้าย ยั่วยวน ปั่นป่วนหัวใจ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งอยากบีบคอ แต่กลับต้องมาให้ความร่วมมือกันให้ความรู้ทางด้านสาธารณสุขกับชาวบ้าน ตามความประสงค์ของใครบางคน

อลวนละคราวนี้ เพราะนับวันแม่ตัวดียิ่งหนักข้อ ใช้ความเซ็กซี่เป็นอาวุธ หมายจะตีหมอหน้าใสใจซื่ออย่างเขาให้แตกพ่าย

โถ...จะถูกจับกินตับอยู่รอมร่อแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีกนะแม่คุณ !

เรื่องย่อเพิ่มเติม

นี่มันหนีเสือปะจระเข้หรือไร ! ...เขานึกว่าจะหลุดพ้นจากการถูกผู้เป็นแม่จับคลุมถุงชนแล้วนะ แต่นี่ยังถูกคุณยายเจ้าของรีสอร์ตที่ กวินทร์ ให้ความเคารพนับถือวางแผนให้เขาได้ครองคู่กับหลานสาวผู้ร้ายกาจของท่านด้วยหรือนี่ คิดว่าคุณหมอหนุ่มหน้าตี๋ ผู้แสนจะปากร้ายอย่างเขาจะยอมง่ายๆ หรอกหรือ...ถ้าคิดว่าเธอจะเป็นผู้ช่วยเขาได้ก็มาเลย

คุณยายแกล้งป่วยยังไม่โกรธมากเท่าจะจับเธอคลุมถุงชนกับยายหมอตี๋ปากร้ายอย่างหมอนั่น เป็นตายร้ายดียังไง สาวสวย แสนฉลาดอย่าง ขวัญชมัย ก็ไม่มีวันยอมเด็ดขาด...ในเมื่อห้ามยายไม่ได้ เธอก็ขอเป็นผู้ช่วยหมอตามคำขอของยายก็แล้วกัน แต่เธอจะทำให้กวินทร์เกลียดเธอ จนไม่อยากเกี่ยวดองด้วยเลย คอยดู !

ในเมื่อกวินทร์ไม่ชอบผู้หญิงไวไฟ ร้อนแรง เธอก็จะใช้ความเซ็กซี่ของเธอ ยั่วยวนเขาให้ถึงที่สุด งัดมารยาร้อยเล่มเกวียน...ไม่ได้ทำให้เขารักนะ แต่ทำให้เขาเกลียด ! ทว่าขวัญชมัยจะรู้ไหมหนอ ว่าภายนอกที่กวินทร์แสดงท่าที่รังเกียจการกระทำของเธอ แต่ในใจของเขารุ่มร้อนแค่ไหน วันไหนเขาตบะแตกขึ้นมา อย่าหาว่าหมอวินทร์ไม่เตือนก็แล้วกัน !

แล้วขวัญชมัยจะรู้ตัวไหมหนอ ว่าใต้ปลายฟ้าที่อบอวลไปด้วยความงดงามทางธรรมชาติแห่งม่อนเจ้าคำ เธอกำลังเก็บเกี่ยวความรักที่มีให้ต่อเขาไว้จนล้นหัวใจ

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

มาต่อกันอย่างรวดเร็วเลยนะครับ ด้วยรีวิวนวนิยายเรื่องที่สองในชุด “ต้นรักเสน่หา” หลังจากคราวนี้แล้วอุ้มสมพาเข้าป่า คราวนี้ขึ้นไปสัมผัสกับธรรมชาติ ความหนาวเย็นทางเหนือบ้างครับ กับ “เก็บรักไว้ที่ปลายฟ้า”

เรื่องราวของ “เก็บรักไว้ที่ปลายฟ้า” เริ่มต้นเมื่อ “ขวัญชมัย” นางเอกทราบข่าวอาการป่วยของย่า เธอก็รีบขึ้นมายังม่อนเจ้าคำทันที ทว่าเธอกลับพบว่าทั้งหมดเป็นแผนการของยายที่ต้องการจับเธอคลุมถุงชนกับ “กวินทร์” คุณหมอหน้าตี๋ผู้มีวาจาเป็นอาวุธ ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร การทำสงครามประสาทจึงเกิดขึ้น ขวัญชมัยจงใจทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบทุกอย่าง ทั้งยั่ว ยั่ว และก็ยั่ว แต่เธอจะรู้ไหมหนอ ว่าคุณหมออย่างเขาเริ่มจะตบะแตก แล้วอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวเข้าให้แล้ว !

อ่านงานของดวงมาลย์เป็นเรื่องที่สอง หลังจากอ่านผลงานโรแมนติก คอมเมดี้หน่อยๆ แฝงแฟนตาซีอย่าง เจ้าสาวร้อยชั่ง จบแล้วชอบมาก และประทับใจมาก กับเสน่ห์ของตัวละคร โดยเฉพาะสุนัข มาคราวนี้ผู้เขียนได้เขียนแนวโรแมนติกคอมเมดี้ แสบๆ คันๆ พ่อแม่แม่งอนระหว่างพระนาง ซึ่งอาจจะดูคล้าย ปลูกรักใต้เงาใจ เล่มแรกในชุดต้นรักเสน่หา แต่ก็มีจุดต่างกัน โดยเรื่องนี้การปะทะคารมของพระนางจะดูเข้มข้นและเอาจริงเอาจังกว่าเรื่องที่แล้ว เพราะพระนางไม่มีใครยอมใครเลย น้อยครั้งมากที่จะพูดดีกัน ฮ่าๆ

ธีมหลักของซีรีส์ชุดนี้ก็คือการที่นางเอกต้องเป็นผู้ช่วยพระเอก และแฝงความรู้เรื่องธรรมชาติ โดยพระเอกเราเป็นคุณหมอ ก็จะมีเรื่องของสาธารณสุขแฝงมาด้วย ทั้งนอกเหนือจากประเด็นเรื่องการทำลายธรรมชาติแล้ว ยังมีเรื่องของการค้าสัตว์ป่า รวมทั้งการค้นหาสมบัติ... “ทอง” ภายในม่อนเจ้าคำ อีกด้วย

อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้ขึ้นเหนือ ไปยังสถานที่สมมติอย่าง “ม่อนเจ้าคำ” อุตส่าห์ขึ้นเหนือทั้งที แถมยังมีตัวละครเยอะ หลายตัวก็เป็นชาวบ้าน แอบเสียดาย ที่ไม่มีใครยักจะเอื้อนเอ่ยภาษาเหนือ คำเมืองออกมาให้ม่วนจั๋ยเลย ดูแปลกๆ ไปนิด

รอบนี้ขอพูดถึงตัวละคร ควบคู่กับเรื่องของความสนุก การดำเนินเรื่อง และสำนวนเลยนะครับ

“กวินทร์” หรือ “หมอวินทร์” พระเอกของเรา เป็นคุณหมอที่นิสัยไม่ค่อยจะเหมือนคุณหมอที่เราพบเห็นในนิยายสักเท่าไหร่ ฮ่าๆ หมอวินทร์เป็นหมอหนุ่มหน้าตี๋ มีเชื้อจีน แต่ที่สำคัญคือ...ปากร้ายมาก (คิดถึง หมอริช จาก เงารักสีน้ำเงิน งานเขียนของ อสิตา นักเขียนร่วมค่าย...อีกตัวละครที่อุ้มสมชอบ) คุณหมอปากร้ายจริงๆ ครับ ไม่ยอมลดราวาศอกให้นางเอกเราเลย แต่แอบเสียดายคาแรคเตอร์ของคุณหมอนะ คือด้วยความที่กวินทร์ปากร้าย อยากมีแบบแบบถ้อยคำ หรือประโยคคมๆ ที่ฟังแล้วมันจี๊ดบ้าง ส่วนตัวอุ้มสมมีปมบางอย่างคล้ายหมอวินทร์คือ เรื่องลายมือ เห็นใจคุณหมอน้า โดนว่าบ่อยๆ เหมือนกันว่าลายมือไก่เขี่ย อ่านยาก (เพื่อนกระซิบว่าไม่ใช่แค่ลายมือนะ แกยังปากร้ายเหมือนหมอนี่ ฮ่าๆ)

หมอวินทร์เรามาดกวนจริงๆ ครับ โดยเฉพาะฉากฮาๆ ของคุณหมอ ที่ทำเอานางเอกเราถึงขั้นก่นด่าในใจด้วยความเขินอาย ก็ต้องเป็นตอนที่ไปให้ความรู้เรื่องสาธารณะสุขกับชาวบ้านครับ “ถ้าผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในป่าลึกเพียงสองคน แล้วใครคนหนึ่งถูกงูกัด เวลานั้นไม่มีผ้าอย่างที่เราเตรียมกันมาในวันนี้ เราจะสามารถใช้อะไรแทนได้” โอย...ฮากับมุกคุณหมอแกจริงๆ

พูดถึงเรื่องครอบครัวคุณหมอบ้าง...รู้สึกแปลกๆ กับความลำเอียงของอาม้าหมอกวินทร์ คือรักแต่หมอวินทร์ที่เป็นลูกคนเล็กมาก แต่ไม่ค่อยรักลูกชายคนโตกับคนรอง ทั้งที่สามคนก็พ่อเดียวกันแม่เดียวกัน ดูอ่อนเหตุผลเกิน ถ้าอุ้มสมเป็นพี่ชายทั้งสอง ก็คงอดอิจฉา อดน้อยใจไม่ได้ล่ะ

ส่วนนางเอกเรา “ขวัญชมัย” อุ้มสมติดใจตั้งแต่ชื่อของเธอ (ยิ่งรู้ที่มาของชื่อเธอก็ยิ่งฮา) แล้วยิ่งในช่วงแรกๆ อ่านแล้วติดหนึบ ก็เพราะเธอนี่แหละ ถึงขั้นหลงรักขวัญชมัย ผู้เป็นนางเอกเลย ด้วยความที่อุ้มสมชื่นชอบนางเอกที่มีบุคลิกร้ายๆ แต่ฉลาดอยู่แล้ว ในช่วงแรกนางเอกฉลาดมาก แสนเก่ง ก๋ากั่นและร้ายมากด้วย ด้วยความเก่งของเธอ ทำให้เธออีโก้สูง ไม่ยอมให้เด็กใหม่ผู้ใช้เต้าไต่ได้ดีเกินหน้าอย่างอยุติธรรมเด็ดขาด ชื่นชอบความฉลาดของเธอ โดยเฉพาะตอนที่แก้เผ็ดลูกค้าหื่นกาม...สะใจอย่างบอกใคร อุ้มสมอ่านในช่วงแรกอย่างติดหนึบ รวดเร็ว แต่...

ชักสงสัยว่านางเอกกลับมาหายายที่ม่อนเจ้าคำนี่ เธอทิ้งความฉลาดไว้ที่กรุงเทพฯ หรือเปล่าเนี่ย ขวัญชมัยผู้แสนร้ายแต่ฉลาดหายไปไหน คือพอมาเป็นพาร์ตที่ประชันกับพระเอก เอาชนะพระเอกและยายเนี่ย นางเอกกลับกลายเป็นผู้หญิงร้ายๆ แสนเกรียนจนน่ารำคาญในความรู้สึกของอุ้มสมเลย ไม่รู้ว่าความฉลาดแสนแสบทรวงหายไปไหน...แอบเสียดายเบาๆ

นี่ยังดีที่ขวัญชมัยเรียกคะแนนความประทับใจจากอุ้มสมกลับคืนมาได้บ้าง กับตอนที่ยั่วพระเอก ซึ่งไม่ใช่ยั่วสวาทนะ แต่เป็นการยั่วประสาท ฮ่าๆ ฮากับแม่เจ้าประคุณ แต่ละช็อต แต่ละมารยาของเธอ หมอวินทร์คงรำคาญจริงๆ ในช่วงแรกๆ แต่โดนยั่วมากๆ ใครจะไม่เผลอใจไปละ...แต่ก็เสียดายอีก ที่ช็อตฮาๆ บ้าๆ ของนางเอกแบบนี้ก็มีในช่วงสั้นๆ คือยังไม่เต็มอิ่ม เหมือนโดนปกหลังหลอกเลย

สำนวนภาษาดีครับ ไหลรื่น ไม่เจอจุดขัด (แต่เจอคำสะดุดอยู่คำหนึ่งคือ “ไม่ทันกาล” ที่น่าจะสะกดว่า “ไม่ทันการ” มากกว่า) การดำเนินเรื่องสนุกเป็นช่วงๆ ดูเนือย เรียบๆ เป็นบางช่วงเช่นกาล โดยเฉพาะช่วงกลางเรื่องที่ออกจะเรียบมากไปหน่อย

มีความดราม่ามาแทรกเล็กน้อยในช่วงครึ่งหลัง ไม่ว่าจะเป็นการที่นางเอกถูกใส่ร้าย จนกลับกรุงเทพฯ ปมเรื่องครอบครัว พ่อแม่นางเอก รวมทั้งเรื่องของการค้นหาทองคำ ที่พวกผู้ร้ายต้องการ ถ้าเทียบกับดราม่าไม่ใหญ่มาก แต่บิลด์ออกมาได้ดี อุ้มสมชอบดราม่าใน เจ้าสาวร้อยชั่ง ผลงานก่อนหน้าของผู้เขียนมากกว่า…เรื่องนั้นสื่ออารมณ์ออกมาได้ดีนะ

ด้านตัวละครประกอบ ก็มีสีสันจัดจ้านอยู่บ้าง ทั้งผู้เจ้าบ้านเจ้าชู้ กับ เมียหึงโหด หรือจะเป็นคุณยายแก้วสายของนางเอก อุ้มสมก็ฮากับมุกคุณยายท่านนะ ตอนแกล้งป่วยเพื่อให้หลานสาวมาเยี่ยม คือแบบมีที่ไหนเป็นหอบหืดตอนแก่ ฮ่าๆ

ตัวละครที่หนักไปทางไม่ชอบคือ “บัวหอม” เป็นนางร้ายเด็กๆ แต่ไม่เกรียนแบบเด็กๆ คือนางเกรียนแบบร้ายกาจเกิน คิดแต่จะจับพระเอกให้ได้ จนทำอะไรไปไม่ทันคิด และไม่ค่อยมีความน่ารัก หรือความใสแบบเด็กอยู่เลย เพราะถ้าเทียบอายุแม่ บัวหอมน่าจะยังไม่โตมากนะ (แม่แต่งงานตั้งแต่อายุ ๑๕ ปัจจุบันแม่อายุ ๓๕ บัวริน พี่สาวบัวหอมก็แต่งงานแล้ว ส่วนบัวหอมเป็นลูกสาวคนเล็ก)

ทางฝ่ายครอบครัวพระเอก...ทั้งหม่าม้า พี่ชาย คู่หมั้น ก็ฮาบ้างไรบ้าง แต่ก็แอบน่ารำคาญ โดยเฉพาะหม่าม้า กับแม่คู่หมั้นไซส์บิ๊กของหมอวินทร์ หมั้นไส้นางจริงๆ ตอนที่นางไปยกตนข่มท่านใส่นางเอกตอนใกล้จะจบ ฮ่าๆ

โดยรวมก็สนุกดีครับ โรแมนติกคอมเมดี้ ความฮาเป็นระยะๆ ที่จัดว่าอ่านได้เรื่อยๆ แต่อุ้มสมชอบ เจ้าสาวร้อยชั่ง ผลงานของดวงมาลย์ เรื่องก่อนหน้ามากกว่า

หน้าที่ของต้นไม้คือผลิตออกซิเจน...ทำให้สิ่งมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้ แต่กับพี่ ขวัญไม่ต้องทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น...แค่รัก เข้าใจ และอยู่เคียงข้างกันตลอดไป เท่านี้พี่ก็พร้อมจะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งแล้วละ

อุ้มสม

๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗