ผ้าห่มล่องหน
(ขอบคุณภาพจาก google) เมื่อวานดูข่าว กล่าวถึงพ่อค้าคนหนึ่งยืนหลบพายุฝนแล้วโดนเสาไฟฟ้าล้มทับ เสียชีวิต และไม่นานมานี้ เพิ่งทราบข่าวจากเพื่อนว่าเพื่อนพนักงานของเขา ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแบบกระทันหัน รู้สึกสลด เห็นใจผู้สูญเสีย และเห็นว่าชีวิตคนเราเปราะบางมากจริงๆ ย่ำรุ่งของวันนี้ ฉันตื่นตีสาม นอนไม่หลับ นึกถึงแม่เพราะเป็นวันเกิดแม่ มันเป็นวันไม่สำคัญของโลกแต่เป็นวันดีๆที่มีเครื่องหมายกาดอกจันอันโตๆ ในใจฉัน เวลาที่คิดถึงใครสักคนมากๆ แต่ไม่รู้จะไปพบเขา หรือต่อสายถึงเขาได้ที่ไหน นับเป็นชั่วขณะของ 'สภาวะหัวใจเปราะบาง' ไม่แพ้ความเปราะบางของชีวิตคนเรา ก็ได้แต่ตามดูจิตใจ ดูอารมณ์ตัวเองไปเรื่อยๆ เข็มนาฬิกา จะผ่านไปช้าหรือเร็ว อยู่ที่เรากำหนด ไม่ใช่เวลาเลย แม่พูดเสมอว่า ชีวิตแม่ไม่ขออะไรมากไปกว่าขอให้ลูกๆของแม่ทุกคนเป็นคนดี ช่างเป็นคำอธิษฐานที่ถ่อมตัว เหมือนนิสัยของแม่ ฉันทำความดีเรื่อยไป ด้วยมีแรงปรารถนาของแม่เป็นความตั้งใจ เวลาอิ่มใจจากการทำอะไรสักอย่าง ฉันมักแผ่ความรู้สึกดีๆนั้นไปให้แม่ด้วย ฉันไม่รู้ว่ามันส่งไปถึงแม่ไหม แต่หลังจากผ่านกระบวนการส่งความอิ่มใจผ่านไปรษณีย์ล่องหนไปให้แม่ ฉันรู้สึกเหมือนได้รับ EMS ตอบกลับ เป็นผ้าห่มล่องหนอย่างหนา ที่คลุมฉันให้อุ่นได้ทั้งตัว
Create Date : 27 กรกฎาคม 2555 |
|
20 comments |
Last Update : 30 กรกฎาคม 2555 12:37:49 น. |
Counter : 2193 Pageviews. |
|
|
|
ผมนึกถึงคำว่า "ไกลแต่ใกล้ ใกล้แต่ไกล"
บางความรู้สึก
คนที่จากไปไกลแต่เขาใกล้ใจเราเหลือเกิน
เพราะเขาอยุ่ในใจเราตลอดเวลา
นึกถึงเมื่อใด
เขาก็กลับมา
แต่ขณะเดียวกัน
บางคนอยู่ใกล้เรามาก
แต่ดูเหมือนไกลมาก
เพราะความรู้สึกถูกกั้นกลางขวางเอาไว้ด้วยอะไรบางอย่างครับ