ชายผู้มีความสุขที่สุด ใน หัวหิน
ฉันเดินทางไปร่วมกิจกรรมประจำปีของบริษัท ที่หัวหิน ในยามค่ำคืนมีงานปาร์ตี้ให้พนักงานสนุกกันสุดเหวี่ยง ฉันสนุกกับเพื่อนๆพักใหญ่ แต่ไม่ถนัดสถานที่ที่เปิดเพลงเสียงกระหึ่ม จึงปลีกตัวออกมาเดินเล่น ฉันเดินไปตั้งรกรากใหม่ที่ห้องโถงโรงแรม และฟังเพลงเดี่ยวเปียโนของนักดนตรีประจำโรงแรมอยู่นาน ความรู้สึกขณะฟังเพลงของเขา สัมผัสได้ถึงความสุขที่ถ่ายทอดออกมาจากปลายนิ้วคนเล่น นักเปียโนคนนี้ เล่นโดยไม่ต้องดูโน้ตเพลง แต่มีสมุดเพลงวางไว้ เผื่อแขกของโรงแรมจะอยากขอเพลงโปรด ฉันยืนฟังอีกครู่ ก็นึกอิจฉาเขาอยู่บ้าง ...คนที่ทำงานประจำเสมือนเป็นงานอดิเรก ก็เหมือนได้ทำสิ่งที่ชอบ เหมือนได้พักผ่อนทุกวัน แถมยังมีรายได้ไว้เลี้ยงชีพได้ด้วย เขาไม่ต้องทำแผนงานประจำปี ว่าแต่ละคืนต้องตั้งเป้าผู้ฟังให้มาหยุดฟังเขากี่คน ไม่ต้องทำรายงาน Performance review ว่าการเล่นเปียโนของเขาได้การประเมินระดับเท่าไร คิดเป็นกี่เปอร์เซนต์ของผลกำไรโรงแรม เขาอยากเล่นเพลงอะไรก็ได้ที่อยากเล่น จะเพิ่มสไตล์การพรมนิ้วให้ช้า เร็วได้ตามต้องการ หน้าที่ที่ต้องดูแลคือ สร้างความสุขจากเสียงเปียโนของเขาเท่านั้น เขามีหน้าที่นั่งอยู่หน้าเปียโน สร้างความสุขให้แขกของโรงแรม แต่ถึงคนอื่นจะไม่สนใจงานที่เขาสร้างสรรค์ออกมา เขาก็สุขแท้อยู่แล้วด้วยตัวเขาเอง คืนต่อมา ฉันมาฟังเพลงของเขาอีก คราวนี้ฉันลากเก้าอี้ตัวเบ้อเริ่มของโรงแรมมานั่งฟังจริงๆจังๆ เขายิ้มทักทาย และทำหน้าที่ของเขาต่อไป พักใหญ่ มีชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งเดินมา และมีเด็กสาววัยรุ่นเดินเกาะหลังมาด้วย ชายกลางคนหยุดคุยกับนักเปียโน ดูเหมือนเขาทั้งสองรู้จักกันดี แล้วชายกลางคนก็บอกนักเปียโนว่า '' วันนี้วันครบรอบแต่งงานผม ขอเพลงที่คุณเคยเล่นในงานแต่งงานผมให้ฟังหน่อยสิ เพลงที่ผมขอให้คุณเล่นซ้ำๆน่ะ" นักเปียโนหยุดคิดครู่หนึ่ง ก่อนทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ และเริ่มพรมนิ้วลงบนคีย์เปียโน เพลง Memory ดำเนินไปช้าๆ หญิงกลางคนที่มาด้วยยืนยิ้มกว้าง เอามือโน้มคอเด็กสาวมาจูบหน้าผากขณะฟังเป็นระยะ เมื่อเพลงบรรเลงจบ หญิงกลางคนปรบมือ และบอกแก่เด็กสาว "เพลงนี้ไงลูก ที่พ่อใช้หลอกแม่..." พลางยิ้มมุมปากให้กับชายกลางคนคนนั้น ช่างน่าดีใจที่ได้มาเป็นสักขีพยานใน การฉลองวันครบรอบแต่งงานของคู่รัก และร้่วมสังเกตการณ์ช่วงเวลาสั้นๆอันน่าประทับใจของครอบครัวหนึ่งโดยบังเอิญ ครอบครัวนิรนามจากไปแล้ว เพลง Memory จบลงแล้ว แต่นักเปียโนยังทำงานของเขาต่อไป ที่แน่ๆเขาดูพอใจกับการเล่นเปียโนอย่างที่สุด ไม่เหมือนเขากำลังทำงาน แต่เหมือนกำลังซ้อมเปียโนเล่นๆอยู่ที่ห้องนั่งเล่น บ้านเขาเอง ฉันมั่นใจ เขาเป็นชายผู้มีความสุขที่สุด ใน หัวหิน ...
Create Date : 23 สิงหาคม 2555 |
|
36 comments |
Last Update : 23 สิงหาคม 2555 10:04:51 น. |
Counter : 2543 Pageviews. |
|
|
|
ขณะที่คุณอ้อยเขียนหนังสือ
คงมีความสุขไม่ต่างอะไรกับชายคนนี้ที่กำลังเคาะคีย์เปียโนนะครับ
การงานมีสองอย่าง
เพื่อเลี้ยงชีพ
และเลี้ยงจิตใจ
อย่างแรกทำให้เรามีชีวิต
อย่างหลังทำให้เรารู้ว่าความสวยงามของชีวิตคืออะไร