ระหว่างเดินเข้าซอยจากช่วงปากซอยซึ่งเป็นจุดที่แออัดไปด้วยร้านรวงแผงขายของ วินมอเตอร์ไซค์ และเต็มไปด้วยผู้คนเดินเข้าออก คอยคนที่นัดเจอหรือบางคนมาเจอกันโดยบังเอิญ ผมเดินหลบแซงผู้คนเพื่อรีบไปให้ถึงบ้านเพื่อหาความสงบ ขณะที่ผมกำลังเดินแซงคนเดินเท้าคนหนึ่งตัวผมโผล่ออกไปกินอาณาเขตของทางรถวิ่ง เพราะความแออัดทำให้ตรอกมันแคบรถยนต์ต้องจอดบ้างเพื่อให้จังหวะคันที่สวนมาได้เดินทางสะดวกมีรถคันหนึ่งพุ่งเข้ามาในซอยจากถนนใหญ่ รถญี่ปุ่นสีแดงเลือดหมูจางๆรีบเร่งที่จะพาตัวเองไปสู่ความสงบเช่นกันแต่พอดีตัวผมคนเดินเท้าไปละเมิดสิทธิในอาณาเขตของทางรถวิ่ง (แต่จริงๆมันไม่มีตัวแบ่งเขตของรถและคนเพราะไม่มีฟุตบาทหรือทางคนเดินกำหนดเขต) จึงถูกเจ้ารถยนต์คันนี้มันไล่ตะเพิดเอาผมจึงต้องหลบเข้ามาอยู่ในเขตของตัวเอง แล้วเจ้ารถยนต์นั้น ก็วิ่งผ่านผมไปอย่างเร่งรีบเหมือนเด็กเจอสระน้ำในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนวิ่งกระโจนอย่างรวดเร็วเพื่อหาความเย็นฉ่ำของมวลน้ำ ผมได้แต่มองก้อนเหล็กสี่ขาวิ่งหายลับตาไป ใช่ข้ารู้ว่าเจ้าต้องเหนื่อยอ่อนเพลียและเคร่งเครียดกับการที่ต้องไปติดขัดอยู่กับเพื่อนๆของเจ้าในท้องถนน ไม่ได้กระดุดกระดิกไปไหนมากนักเจ้าคงเซ็งกับการต้องปะปนอยู่กับพวกเดียวกันนานๆ โดยไม่พูดจากันมีแต่ทำหน้าบึ้งตึงใส่กัน ข้าก็เคยมีประสบการณ์เช่นเจ้าเหมือนกัน ในรถเมล์ไง(เพื่อนเจ้าประเภทหนึ่งที่บรรจุคนได้มาก)ข้าก็ต้องไปปะปนอยู่กับพวกเดียวกันในที่คับแคบ ไม่พูดไม่จากัน ใช่ข้าก็อ่อนเพลียและเคร่งเครียดเช่นกัน เราทั้งคู่ต่างต้องการหาที่สงบไปนอนพักผ่อนฟังเพลงสบายๆ ดื่มน้ำเย็นๆสักแก้ว เราต่างมีจุดมุ่งหมายเดียวกันแต่ทำไมเจ้าถึงโกรธง่ายจัง แค่เราไปขวางการเดินทางไปสู่จุดหมายของเจ้านิดเดียวเจ้าจึงต้องมาว่าข้าด้วย
| Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2561 |
| Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2561 17:39:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 435 Pageviews. |
 |
|
