| |
|||||||||||
* * * สัจธรรม * * *
ชีวิต ของคน คนหนึ่ง
มีซึ้ง อ่อนหวาน หวั่นไหว พบเจอ สิ่งต่างต่าง มากมาย ทั้งร้าย และดี ปะปน เวลา หมุนเวียน เปลี่ยนผัน พานวัน วุ่นวาย สับสน ชีวิต ที่ต้อง ดิ้นรน ว่ายวน อยู่เสมอ ไม่เว้นวาย มีโกรธ มีเกลียด มีรัก อกหัก สมหวัง ดังหมาย ทุกข์ - สุข เจ็บปวด ทุรนทุราย มากมาย พบตาม ธรรมดา ไม่มี ใครพ้น จากนี้ ต้องมี วันพบ ปัญหา บทเรียน ของกาล เวลา เกิดมา ทุกคน ต้องเจอ ๚ะ๛ * * * ในคืนหนึ่ง . . .* * *
หนูหิ่ง ฯ เกิดอยากจะเขียน เมื่อได้อ่านที่กระทู้นี้ หลังจากที่พยายามอยู่ 3 วัน ก็เข็นออกมาจนได้ (แทบตายแน่ะ) //www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=136589 แล้วก็ถือโอกาสจิ๊กรูปมาโดยไม่ได้รับอนุญาต (อย่าเอ็ดไป)  ในคืนหนึ่งมีเพียงใครคนหนึ่ง นั่งทำซึ้งใต้ร่มเงาเฝ้าจันทร์ฉาย อยากจะเห็นแสงระยิบกระพริบพราย ดารารายเรียงล้อมอ้อมดวงเดือน ในคืนหนึ่งมีเพียงสายลมผ่าน จึงใคร่วานให้อยู่ดูเป็นเพื่อน บนท้องฟ้าคงส่องแสงลางเลือน ไร้ดาวเคลื่อนมาให้เห็นเช่นทุกวัน ในคืนหนึ่งเมฆลอยล่องเต็มท้องฟ้า บังดาราเสียสนิทปิดภาพฝัน ไร้แสงดาวส่องมาเราจาบัลย์ รอทุกวันรออยู่อย่างเดียวดาย ในคืนหนึ่งมีเพียงความโดดเดี่ยว อยู่คนเดียวลำพังหวังจันทร์ฉาย จะส่งแสงระยิบกระพริบพราย ทอประกายเป็นเพื่อนเหมือนทุกคราว ในคืนหนึ่งหวังจะมีสักคนหนึ่ง ได้รู้ซึ้งทุกเรื่องความปวดร้าว ปลอบประโลมจิตใจคล้ายหมู่ดาว กระพริบพราวบอกมาว่าไม่เป็นไร ในคืนหนึ่งอยู่ลำพังอย่างว่างเปล่า คอยหมู่ดาวส่องสว่างกระจ่างใส เพียงอยากเห็นแสงริบหรี่ที่รำไร มาปลอบใจคลายความเหงาที่เข้าครอง ในคืนหนึ่งมีความเหงาเข้าครองจิต ใครลิขิตให้เราแสนเศร้าหมอง ไร้คนอยู่เคียงข้างตามครรลอง ได้แต่ร้องบอกดาวจ๋าว่าเหงาจัง ในคืนหนึ่งคืนใดนาทีหนึ่ง อยากซาบซึ้งสักทีมีความหวัง จะมีใครสักคนหนึ่งซึ่งจีรัง สร้างความหลังงดงามตามธรรมดา ในคืนหนึ่งคืนใดในคืนหนึ่ง จะตราตรึงยามเห็นเส้นขอบฟ้า เมื่อใครอยู่เคียงข้างอย่างดารา คู่นภาทุกคืนค่ำทำแสงเรือง ๚ะ๛ * * * พี่สาวคนโตเป็นมะเร็งค่ะ * * *
ไม่ได้เข้ามาส่งข่าวเลย หนูหิ่ง ฯ คิดถึงทุกคนนะคะ ช่วงนี้พี่สาวคนโตเป็นมะเร็งค่ะ ก็เลยต้องกลับเชียงใหม่บ่อยขึ้น เหนื่อยมากขึ้น ไปตั้งกระทู้ไว้ที่สวนลุม ฯ ก็ได้คำแนะนำดี ๆ มา ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะ //www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9326489/L9326489.html#15 * ขอลา.... เพื่อปรับจิต.... สักพัก *
จะขอลา ไปบวช หนึ่งอาทิตย์ ด้วยชีวิต ช่วงนี้ ที่ยุ่งเหยิง พบเรื่องราว ผลาญใจ ให้กระเจิง ความบันเทิง ห่างหาย ไม่เห็นมี อุปสรรค์ มากมาย กรายชีวิต ดลจริต ตกไป ไร้สุขี เข็นไม่ขึ้น ไม่รู้จะ ทำไงดี จึงต้องรี่ หาวัด หวังพึ่งธรรม จะฝึกทำ จิตใจ หายฟุ้งซ่าน เรื่องร้าวราน สุมใจ ให้เจ็บช้ำ คงจะเบา บางลง จนเลิกจำ ก่อนถลำ กว่านี้ ที่ปลายทาง เมื่อทำใจ ได้แล้ว จะแจวกลับ มาคำนับ ทุกท่าน ในยามว่าง แวะพูดคุย ตลอดไป ไม่จืดจาง เพื่อก่อสร้าง ความสัมพันธ์ ปั่นไมตรี เพียงขอพัก ไว้ก่อน ตอนจิตตก ดั่งนรก ปกคลุม ทุกถิ่นที่ จะเดินทาง ไปไหน ไม่เห็นมี เรื่องดีดี อยู่ไหน ใยไม่เจอ จะไม่ฝืน โชคชะตา ฟ้าลิขิต เพียงแค่คิด แก้ไข จะไม่เผลอ ปล่อยเรื่องราว ตามเวรกรรม ทำเบลอเบลอ จะไม่เพ้อ ฝันเฟื่อง ทุกเรื่องเลย จึงขอฝาก ตัวและใจ ไว้ที่นี่ ขอน้อง - พี่ เอ็นดูนิด อย่าคิดเฉย อย่าหลงลืม หิ่งห้อย เด็กเชยเชย อย่าละเลย ให้บินห่าง ทางศาลา ฯ แวะส่งข่าว พี่น้อง และผองเพื่อน อย่าร้างเลือน หากน้อง ต้องหายหน้า โทรศัพท์ ฝากไว้ ไม่นำพา ที่เลขา ของน้อง ทั้งสองคน มีธุระ ฝากไว้ ให้โทรกลับ มีเสียงรับ หวานหวาน อย่าสับสน จะโทรกลับ ภายหลัง ยังผองชน เมื่อล่วงพ้น ความทุกข์ สุขหวนคืน ๚ะ๛ สักอาทิตย์หน้า หรืออาทิตย์ต่อไป จะขอหาย (ศรีษะ) ไปสักอาทิตย์นะพี่ - น้อง & ลุง ^____^ แล้วจะกลับมารายงานตัวจ้า * เหมันต์....*
สายลมหนาว พัดผ่าน พานยอดเขา พ้องพวกเรา คงหนาว รวดร้าวเหลือ อยู่ห่างไกล ไร้ผู้ มาจุนเจือ คอยเอื้อเฟื้อ อาทร ตอนทรมาณ์ ใครจะรู้ บ้างไหม ในถิ่นนี้ ยังคงมี คนทุกข์ยาก สหัสสา ทนหนาวเหน็บ เจ็บระกำ ช้ำอุรา กลางผืนป่า ขาดไออุ่น ละมุนทรวง กว่าจะพ้น เหมันต์ อันเหี้ยมโหด เสมือนถูก ลงโทษ จากแดนสรวง ความเศร้าโศก สถิตย์ใน ใจทุกดวง สุดแสนห่วง น้องน้อย บนดอยทุกคน ป่านนี้จะ เป็นอย่างไร ไม่อาจรู้ จะต่อสู้ ดิ้นรนไป ใจสับสน ต้องเหน็บหนาว เพียงใด ทุรายทุรน จะอดทน ได้หรือเปล่า เจ้าเหมันต์ วอนดวงดาว พราวพร่าง กระจ่างฟ้า โปรดเมตตา กันบ้าง สร้างความฝัน ให้พี่น้อง ของเรา เผ่าไพรวัลย์ สร้างชีวัน อย่างมีสุข สิ้นทุกข์ใจ ๚ะ๛ |
หิ่งห้อยน้อยใจ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  
| ||||||||||
