| |
|||||||||||
* * * เสมือนมิตร.... สนิทสนม.... *__~ * * *
แต่ก่อนนี้ มีความเหงา เจ้าเป็นเพื่อน เข้ามาเยือน เสมือนมิตร สนิทสนม ทั้งทั้งที่ ไม่มี ใจนิยม จึงขื่นขม ทุกครั้ง ยามเจ้ามา และตอนนี้ มีเพิ่ม มาอีกอย่าง ในระหว่าง เส้นทางนี้ ที่ไฝ่หา หวังจะมี ความสุข สักเพลา แต่กลับได้ น้ำตา เข้ามาครอง แปลกดีนะ เจ้ามาอยู่ เคียงคู่ได้ สถิตย์ข้าง เคียงใจ ให้เศร้าหมอง ไม่ได้เรียก ร้องหา แต่มาจอง เป็นเจ้าของ ดวงจิต ชิดกายา จะขับไล่ อย่างไร ไม่สามารถ ฤาว่าเรา ขลาดเขลา จึงเข้าหา ฤามาเป็น ครูสอน ป้อนวิชา ฤาชีวา ต้องมีเจ้า เฝ้ากมล จะมีไหม สักวัน เจ้าผันจาก ยอมพลัดพราก ห่างไกล ใจหม่นหม่น พากันไป ให้สุดหล้า อย่ากังวล เราจะทน ขาดความเหงา เจ้าน้ำตา อย่าให้รอ นานนัก จากไปเถิด ความเหงาไป เกิดเป็น ความหรรษา น้ำตาเป็น น้ำทิพย์ สถิตย์พารา เราจะได้ หาสุขบ้าง สร้างชีวัน เพลานี้ มีน้ำตา มาเป็นเพื่อน ความเหงาเยือน อยู่เป็นนิจ ไม่คิดฝัน สักวันหนึ่ง คงพ้น ทนจาบัลย์ และวันนั้น คงมีสุข สิ้นทุกข์ใจ ๚ะ๛ * * * เหนื่อยไหม . . .. ? * * *
เหนื่อยไหม กับชีวิต ในวันนี้
ผ่านเดือนปี ประสบการณ์ พานสุขสม ความหม่นหมอง ปวดร้าว เศร้าระทม ความตรอมตรม สดชื่น รื่นอุรา ในทุกทุก ความรู้สึก ที่ผันผ่าน ดั่งฤดู - กาลเวียน เปลี่ยนพรรษา เมื่อพายุ โหมซัด กระหน่ำมา สายลมจะ พาไป ในไม่นาน สายฝนโปรย - ปรายคง ลงมาสู่ ผืนดินรู้ เริงรื่น ทุกถิ่นฐาน มวลต้นไม้ ใบผลิ มีดอกบาน คงสราญ ฉ่ำชื่น ระรื่นใจ เมื่อแสงแดด ทอประกาย ให้มองเห็น ก็จะเป็น วันสนุก สุขสดใส บนท้องฟ้า โปร่งตา เห็นไกลไกล เมฆหมอกไม่ บดบัง แสงชีวิน หากเหนื่อยล้า กับชีวิต ในวันนี้ ดวงฤดี เศร้าหมอง ต้องถวิล ให้คิดถึง ความสุข ที่โบยบิน ให้ผกผิน คืนสู่ ประตูใจ ถ้าหากเรา.... มีความรู้สึกเหมือนเด็กน้อย.... ก็คงจะดี.... จะได้ไม่มีความรู้สึกปวดร้าวใจ.... ถ้าหากเรา.... มีความสุขไปทุกฤดูกาล.... ก็คงจะดี.... จะได้ไม่มีใครรู้สึกถึงความสูญเสีย.... รูปเหลนน้อยหวา หวา อายุ 5 เดือนค่ะ  * * * บอกกับ.. ตัวเอง.. * * *
บอกตัวเอง ต้องเข้มแข็ง เป็นหญิงแกร่ง แห่งภูผา แม้นจะมี สิ่งใดมา สร้างปัญหา ให้ร้าวใจ บอกตัวเอง ต้องอดทน อย่าอับจน กับสิ่งใด แม้นมีเรื่อง สุมทรวงใน ค่อยแก้ไข ด้วยปัญญา บอกตัวเอง อย่าคิดมาก เรื่องหลายหลาก ทั้งปัญหา ทุกผู้คน ล้วนเกิดมา มีหน้าที่ ต้องพบเจอ บอกตัวเอง อยู่ทุกวัน อย่าไหวหวั่น มั่นเสมอ สติตั้ง อย่าพลั้งเผลอ เรื่องร้ายเจอ จะผ่านผัน บอกตัวเอง แล้วนั่งคิด จะพิชิต ได้ดังฝัน หรือแค่เขียน ไปวันวัน ไม่ค่อยมั่น ใจเสียเลย ไม่รู้ว่า....คนเรา.... จะรับความเจ็บปวดได้แค่ไหนนะ ? * * * Good bye my brother * * *
ก่อนหน้านี้หนูหิ่ง ฯ เข้าร.พ.ผ่าตัดนิดหน่อย รอบแรกวันที่ 23 รอบสองวันที่ 29 รอบที่สามอีกประมาณ 3 เดือน
ทางบ้านก็เลยไม่กล้าบอกว่าพี่ชาย ฟู่ กวาง เหลียง เสียชีวิตที่เวียดนาม หนูหิ่ง ฯ ออกร.พ.วันที่ 31 แล้ววันที่ 1 ก็ไปฉลองวันเกิดกับเพื่อน ณ วัดท่าตอน แล้วแม่ก็บอกว่าให้แวะเยี่ยมพี่ชายที่บ้านด้วยนะ หนูหิ่ง ฯ จึงทราบว่าพี่ชายไม่อยู่แล้ว ส่งท้ายปีเก่าด้วยการสูญเสีย และเจ็บป่วย ทั้ง ๆ ที่สัญญากับตัวเองไว้ว่า ปีหน้าจะไม่ร้องให้อีกแล้ว แต่ก็ไม่แคล้วต้องร้องอีกจนได้ สาเหตุเพราะพี่ชายคนดีจากไป จึงต้องร้องให้เสียน้ำตา  หลับตาเถิดคนดี ในวันนี้น้องจะกล่อม ให้พี่ได้หลับนอน พักผ่อนไปตลอดกาล ต่อไปจะไม่มี พี่คนดีคอยสื่อสาร วันหน้าอีกยาวนาน น้องจะผ่านด้วยตัวเอง อย่าได้เป็นห่วงน้อง ไม่ต้องกลัวใครข่มเหง น้องจะไม่หวั่นเกรง จะต้องเก่งเช่นพี่ชาย ไปเถิดจงไปดี สู่ถิ่นที่สุขสบาย สดชื่นทั้งใจกาย หยุดวุ่นวายชั่วชีวี หากแม้นมีชาติหน้า จะขอมาเป็นน้องพี่ ชาตินี้น้องกรรมมี ต้องอยู่นี่ชดใช้มัน ส่วนพี่มีบุญมาก จึงต้องจากกะทันหัน เสียดายไม่ลากัน ในวันสิ้นลมหายใจ หลับตาเถิดนะพี่ น้องคนนี้จะกล่อมให้ แล้วค่อยเดินทางไกล สู่ภพใหม่ไร้กังวล ไปรอที่ภพหน้า วันนี้ลาในบัดดล ส่วนน้องจะอดทน กว่าจะพ้นเช่นพี่ชาย * * * เรื่อง.. ของ.. ใจ.. * * *
ในวันนี้ หัวใจ เรายอมแพ้ รู้สึกแย่ เพราะบางใคร ทำไหวหวั่น จะคิดถึง คนรอบข้าง ที่รักกัน แล้วสักวัน จะไม่แพ้ แย่อีกครา ในวันนี้ หัวใจ ยังไหวแต้น เพราะมีเวร ต้องอยู่ สู้ปัญหา แม้จะถูก ทอดทิ้ง ไม่นำพา ต้องเดินหน้า ต่อไป ชดใช้กรรม ในวันนี้ ที่ใจ ยังได้เจ็บ ก็จะเก็บ เป็นบทเรียน เพียรตอกย้ำ จดเอาไว้ ว่าใคร ได้กระทำ ให้ชอกช้ำ สารพัน และหวั่นใจ ในวันนี้ ลมหายใจ ยังมีอยู่ จะขอกู้ เก็บใจ ที่หวั่นไหว จะต้องใช้ เวลา นานเพียงใด เพื่อจะเริ่ม ต้นใหม่ ได้อีกครั้ง |
หิ่งห้อยน้อยใจ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  
| ||||||||||
