ข้าภเจ้า นายปัน บุญเรือง เปนผู้เรียบเรียง

ปริวรรต โดย สลุงเงิน

พิมพ์ครั้งที่ นึ่ง ๑๐๐๐ เหล้ม ภ.ส. ๒๔๗๙

คำนำ

เลือกเอาเก่าพร่อง แปลงใหม่ซ่อมแซมเตื่อมไพ เปนที่ฅนทังหลายฟังได้ง่ายๆ แล๚๛

 บทที่ ๑

๑ ๛................ ปถกลอนสาร จักไขนิทาน โวหารบาทกว้าง

บ่ใช่แข้งจา ลหุอวดอ้าง เปนคำพรางเยาะเย้ย

๒ ตามออกในธัมม์ นิยายสืบไว้ ออกกระอูบแก้วโพธา

มีเมืองนึ่งนั้น ชื่อเมืองจำปา มหานคอร เมื่อปางก่อนอั้น

สัพพะเข้าของ บ่อึบอยากกลั้น ไหลมารอมเทิกเท้า

๓ มีองค์กระสัต ตนนึ่งนั่งเค้า แทนพ่อเจ้ากินเมือง

เปนใหย่ยศ นั่งแท่นฅำเหลือง มีเทวีเรือง ร่วมนอนซ้อนผ้า

วัณณรังสี เหมือนฅำซาวห้า อันหลอมหล่อมาไว้ใช้

๔ ปากจากหอม เพียงรสดอกไม้ อันอยู่ที่ใกล้องค์ฅำ

กระสัตหน่อเนื้อ เจ้าหน้าบุญหนำ สมภมิตธัมม์ ชื่อนามว่าอั้น

ส่วนว่าเมียแฝง เทียมแยงซ้อนฝั้น ชื่อเกสินีนาศน้อง

๕ อยู่สุขเสถียร ในห้องเทษท้อง ได้หลายขวบเข้าเดือนวัน

พอได้ลูกน้อย อ่อนอ้อยใจหวัน เกิดในครัง กับพระแม่เจ้า

รูปร่างสีสัน กุมมารหน่อเหน้า ค็หมดปลอดดีใช่ช้า

๖ เหมือนอินทา ลงมาจากฟ้า ใสสว่างหน้าเลางาม

ส่วนเสนาเค้า พราหมณ์เถ้าจาถาม ใส่ชื่อนาม กุมมารลูกอ้าย

ว่าไชยเสน ผูกเวียนด้วยฝ้าย เปนนามดีมากนัก

๗ ส่วนปุตนัตตา เจ้าส้อยฅำพับ เกิดจากเจ้าเมียแพง

กุมมารน้องนั้น รูปร่างสวยแสง ปูนผ่อคอยแยง กุมมารลูกหล้า

บ่หื้อย่ำหิน ฝุ่นดินเหนือหย้า สองราชาท้าวรัก

๘ มีชื่อนาม ว่าไชยทัต พราหมณ์หมอแก่เถ้าพราหมณ์ทวาย

อยู่เมืองนึ่งนั้น เมินนานหลวงหลาย ข้าทาสยิงชาย ใช้สอยใฝ่เฝ้า

ส่วนองค์กระสัต อยู่กับลูกเต้า สองกุมมารองค์พี่น้อง