คร่าวซอสมภมิต บทที่ ๑ ตอนที่ ๔ (จบบทที่ ๑)
หนังสือคร่าวซอ เรื่อง
ข้าภเจ้า นายปันบุญเรือง เปนผู้เรียบเรียง
ปริวรรต โดยสลุงเงิน บทที่ ๑ (ต่อ)
๗๒ ว่าโอยทุกขัง สังมาดูร้าย ยามเมื่ออั้นหนีลา สองเจ้าเจื่องไธ้ มือฟายน้ำตา เดินตามมคาสองขาท่องเต้า คันเถิงปะตู เวียงไชยแห่งเจ้า ที่เกณฑ์ฅนเดิมอยู่เค้า ๗๓ ส่วนโพธิสัต ค็อยุดยั้งเย้า ค็ร้องเรียกเอิ้นนายทวาร ว่าลุงพวกรั้ง รักสายังการ เฝ้าปะตูทวารเรารออยู่หนี้ ขอไขปะตู หื้อเรายามอี้ ย้อนการเรามีรีบร้อน ๗๔ ส่วนนายปะตู ได้ยินเสียงฮ้อง รู้จักเสียงเจ้าราชา ค็ฟั่งรีบลุก มาขาบหัตถา อภิวันทาไหว้สาบาทเจ้า ว่าองค์เหนือหัว จักเลิยรีบเต้า ไพทางใดมืดนัก ๗๕ ส่วนโพธิสัตว์ ค็ไขปากทัก ไขบอกหื้อนายทวาร ว่าในวันนี้ เราได้เถิงผาน จักได้เดินทางไพกางป่าหย้า เพราะสตรู เขาจักมาข้า เอาเมืองพาราที่นี้ ๗๖ ว่าตัวแห่งเรา จักไพหลีกลี้ บ่ควรอยู่หนี้กลัวเวร เพราะท้าวตนน้อง หากมาทำเข็ญ ผูกกัมม์ธำเวรมาปางก่อนกี้ เราจักลาหนี พรากลาเสียหนี้ เข้าสู่ดงรีป่าไม้ ๗๗ ทังวันนี้นา ขอลาสั่งไว้ ทังฝูงพวกเฝ้าทวารัง ตั้งแต่วันนี้ จักพรากเสียกัน เมื่อกลางฅืนดำพรากกันท่องเต้า รักสาปะตู เทิอะเนิอพ่อเถ้า อดใจบันเทาทุกข์ร้าย ๗๘ หื้ออยู่รักสา ทวาราชุฅ้าย หื้อหมั่นท่องผ้ายเทียวไช เมื่อฅ่ำหับไว้ แจ้งมาหื้อไข อตสาห์เทียวไชเมื่อเดิก็ชวดหล้า หื้อถูกจับใจ เจ้าตนใหม่หน้า มาดั่งพาราที่นี้ ๗๙ พออดใจแขง ปากแรงกล่าวชี้ อย่านับอยู่อั้นนอนดาย คันเสิก็ล่วงล้ำ เข้ามาหลวงหลาย ส่วนเจ้าปู่นายจักตายเพื่อนข้า รักสาปะตู ผ่อดูชู่หน้า ธำตามอาชญาท่านใช้ ๘๐ คันฅนใดดี ท่านจักเอาไว้ อยู่ที่ใกล้ในมือ เอาใจใส่แท้ หมั่นหื้อหยุบถือ อดใจตางมือเจ้าตนใหม่หน้า หื้อบุญรักสา ทีฆาชุหน้า รักสาทวาราที่นี้ ๘๑ ส่วนนายปะตู ค็ไขกล่าวชี้ เจ้าสอนสั่งหื้อตนฟัง เถ้าปู่ค็รับ ว่าโอยทุกขัง มีน้ำตาพังย้อยลงอาบหน้า ว่าเจ้าหัวใจ พระองค์เจ้าข้า จักได้ไคลคลาง่ายล้ำ ๘๒ บ่ได้หันตัว องค์ฅำแถมซ้ำ บ่เหมือนก่อนอั้นยามออน จักละปู่ไว้ หื้อได้เหงาหมอง น้ำตาพังนองบ่หายเหือดแห้ง เปนวิบากสัง มาธำส้วยแส้ง ได้พรากรอมแพงหน่อไธ้ ๘๓ พ่อเจ้าเหนือหัว มาละข้าไว้ หื้อทุกข์โสกไหม้ฅนเดียว เจ้าหน่อเนื้อ หนีเข้าดงเขียว ละปู่ฅนเดียวรั้งเรื้ออยู่เฝ้า ตั้งแต่นี้เหิย บ่หันหน้าเจ้า ยอดฅนเราหน่อไธ้ ๘๔ บ่มีใผไหน ฅนใดมาใช้ สอนสั่งหื้อคำดี เจ้าองค์คริ่นคร้อ สี่ฅนจักหนี หื้อสวัสสดี จุ่งมีแก่เจ้า ทังภริยา ปุตตาลูกเต้า ........................ ๘๕ .............. ................. หื้อวุฑฒิจ่ำเริญองค์ ส่วนเจ้าปู่นั้น ไขปะตูโขง หน่อพุทธวงส์ค็รีบท่องเต้า บ่าซะพายถง แอวขัดไท่เข้า พระองค์เราต่ำค้อย ๘๖ มือจูงแขนนาง อุ้มเอาลูกน้อย พากันท่องเต้ายามเอยน เข้าสู่ป่าไม้ ดงไพรผีเข็ญ เมื่อกลางฅืนเอยนรีบเร็วผ้ายดั้น เข้าไพรอดเถิง เทิงแดนเขตขั้น เถิงน้ำนาทีแม่เลิก็ ๘๗ ส่วนโพธิสัตว์ ค็ไพยั้งเทิก็ อยุดอยู่หั้นกับนาง ขอวางฅวาม บทยาวย่านกว้าง จักไขบอกทางเมื่อพายลุนก่อนแลนายเหิย๚
(ที่มา: นายปัน บุญเรือง. หนังสือค่าวซอเรื่องธัมม์ เจ้าสมภมิต. เชียงใหม่:โรงพิมพ์อเมริกัน, ๒๔๗๙)
| Create Date : 14 ตุลาคม 2555 |
| Last Update : 14 ตุลาคม 2555 19:27:29 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1504 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [