กลกาล YURI ญรญ โดยผิงดาว บทที่ ๘/๑
บทที่ ๘ หลังจากที่ได้เตรียมซื้อเสบียงจนเสร็จเรียบร้อยทั้งสามคน มุ่งหน้าเดินเท้าขึ้นไปตามทางเดินบนไหล่เขาดูเหมือนคนที่ออกอาการจะเป็นอัปสรคนเดียวเท่านั้น เหนื่อยแล้วเหรอจิ๊ดทาฬิดาหันไปถามด้วยความเป็นห่วง เกือบตายแล้วพี่หายใจไม่ทัน พักก่อนดีไหม ทนอีกนิดได้ไหมคะด้านหน้ามีที่พักคนเดินทาง มารีชี้ไปข้างหน้าทั้งสองคนที่เหลือไม่เห็นว่าจะมีที่พักอะไรตรงไหน ในเมื่อเจ้าถิ่นบอกอย่างนั้นพวกเธอคงต้องเชื่อสินะ อัปสรแข็งใจกัดฟันเดินต่อไปอีกเรื่อยๆลับเหลี่ยมเขาเลี้ยวซ้ายไปนิดหนึ่ง พวกเธอเห็นศาลาที่พักอยู่ไม่ไกลนักบริเวณนั้นมีที่ราบพอให้สร้างที่พักได้ เมื่อเห็นอย่างนั้นอัปสรมีแรงเดินเพิ่มขึ้นเธอหวังว่าจะได้นั่งพัก ให้หายเหนื่อยแล้วจึงค่อนเดินทางต่อ ที่พักบริเวณนี้เป็นของเผ่าทาคานาคามาทำเอาไว้ให้ผู้ที่เดินทางแวะเข้ามาพักมีร้านขายของกินอยู่เพียงร้านเดียว ไม่มีอะไรนอกจากเมนูซึ่งทำมาจากมันฝรั่งหากไม่มีคนสั่ง เจ้าของร้านจะไม่นำมันฝรั่งของเขามาทำจึงทำให้พวกของทาฬิดาต้องนั่งรออาหารที่พวกเธอเพิ่งจะสั่งไปเมื่อหลายนาทีก่อน มันทอดน่าอร่อยเนอะอัปสรว่า เมื่อมันทอดถูกนำมาวางตรงหน้าพวกเธอ พร้อมกับน้ำชาคนละแก้ว หิวแล้วล่ะสิทาฬิดาถามเด็กน้อยของเธอ หิวจนจะเป็นลมเลยพี่หิวหายใจไม่ออก บนนี้คงสูงน่ะก็เลยทำให้หายใจไม่สะดวก ค่อยๆ กินนะ เดี๋ยวจะจุกไปอีก จากการเอาใจใส่กันและกันของสองคนทำให้มารีต้องเอ่ยถาม พวกคุณเป็นพี่น้องกันหรือคะ เปล่าค่ะจิ๊ดเป็นหลานของคุณนาลันทาค่ะ ทาฬิดาเป็นฝ่ายตอบอัปสรคงปากไม่ว่างพอที่จะพูดอะไรได้ก่อนหน้าคำถามนี้อัปสรหยิบมันทอดเข้าปากไปหลายชิ้น ทำไมหรือคะ คุณดูห่วงน้องเหมือนเป็นน้องของคุณ เราคนไทยค่ะมีน้ำใจให้แก่กันไม่ผิดอะไร ค่ะฉันพอจะรู้ ที่หมู่บ้านของฉันมีหมอคนไทยอยู่หนึ่งคนเธอมาอยู่ที่นี่ทุกครั้งที่เธอว่าง เหรอคะแล้วตอนนี้เธออยู่หรือเปล่าคะ อยู่ค่ะมากับลูกของเธอ เพิ่งจะมาก่อนหน้าคุณสักสามวัน ดีจังจะได้เจอคนไทยด้วย ว่าแต่คุณหมอมาทำอะไรที่นี่หรือคะ เธอเป็นหมออาสาค่ะจะมาช่วยฉีดยา รักษาโรคให้กับพวกเรา ใจดีจัง ค่ะเธอใจดีมาก ครั้งนี้เธอมากับเพื่อนหมออีกสองคนค่ะ แสดงว่าตอนนี้ที่หมู่บ้านของคุณมีคนไทยอยู่สี่คนหรือคะ คะสี่คน หมอสามคน เด็กอีกหนึ่ง งี้เราก็มีเพื่อนเล่นแล้วสิจิ๊ดทาฬิดาหันไปมองหน้าอัปสร จิ๊ดไม่เล่นกับเด็กหรอกน่าจิ๊ดโตแล้ว อัปสรตอบโดยไม่ต้องคิด เจ้าของร้านนำอาหารที่สั่งมาวางเอาไว้อีกสองอย่างทำให้การสนทนาของทุกคนต้องจบลงไปโดยปริยาย ครั้งแรกคิดว่าไม่หิวทำไมไม่รู้เมื่อเห็นของกินวางอยู่ตรงหน้า ท้องกลับร้องขึ้นมาเสียงดัง หมู่บ้านทาคานาคาเห็นอยู่ไม่ไกลนัก ตัวบ้านทำจากหิน ส่วนหลังคานั้นมุงด้วยใบหญ้า น่าจะเป็นหญ้าอะไรสักอย่างทาฬิดาไม่สามารถเดาได้ ลักษณะคล้ายๆ กับหญ้าคาของเมืองไทยแต่ไม่ได้มัดเป็นตับเหมือนที่เมืองไทยนิยมทำกัน หลังคาบ้านพวกนั้นเหมือนโดนใบหญ้าเป็นมัดๆนำมาถมๆ ทับๆ กันฝน อัปสรดีใจเป็นที่สุดที่พวกเธอเดินทางมาถึงสักทีใกล้จะค่ำแล้ว หากต้องเดินทางมืดๆ พวกเธอคงลำบากเพราะไม่ชินเส้นทาง มารีพาทั้งสองคนมาถึงบ้านพักและให้ทั้งสองนั่งพักอยู่ในนั้น อัปสรรีบเข้าไปจองเตียงทันที ยิ่งใกล้เวลากลางคืนอากาศที่นี่ยิ่งเย็นขึ้น ทุกขณะ ไม่ต้องเลยเดินมาเหงื่อท่วมไปอาบน้ำก่อน ทาฬิดาทำตัวเป็นผู้ปกครองอีกคนของอัปสร โอ๊ยอากาศเย็นจะตายไป ขืนให้จิ๊ดไปอาบน้ำมีหวังจิ๊ดแข็งตายดิพี่ทาม ไม่รู้ล่ะถ้าเราไม่อาบ พี่ไม่ให้เรานอนเด็ดขาด แล้วอย่ามาทำอย่างตอนที่เราอยู่บ้านพักนะน้ำมีค่า ห้ามเอาไปสาดฝาผนังเด็ดขาด ทาฬิดารู้แกว ก็ได้ๆอาบก็ได้ ห้องน้ำอยู่ไหนล่ะ ลองเดินๆดูสิ พี่ไม่รู้เหมือนกันลืมถาม ทาฬิดาลืมไปด้วยซ้ำเธอไม่ได้สอบถามจากมารีเรื่องห้องน้ำห้องท่า มัวแต่ดีใจที่ได้เข้าที่พักสักทีขาทั้งสองข้างของเธอแทบจะหลุดออกไป จากร่าง นานๆ ได้เดินไกลๆ อย่างนี้สักครั้ง เล่นเอาเธอปวดเมื่อยไปทั้งตัว คนเรานะแทนที่จะถามให้น้อง อัปสรบ่นพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าออกมาจากเป้ของเธอ ถึงทาฬิดาไม่บอกให้อาบเธอจะไปอาบอยู่แล้ว ที่บ่นเธอบ่นไปอย่างนั้นแหละขืนนอนทั้งอย่างนี้มีหวังเธอเป็นโรคผิวหนัง ทาฬิดาเดินตามอัปสรออกไปจากบ้านพักในบ้านพักไม่มีห้องน้ำหรือห้องสุขา คงเหมือนกับบ้านพักหลังเก่าในตัวเมืองของพวกเธอ จะไปไหนกันหรือคะมารีถาม ในมือของเธอมีถาดอาหารที่กำลังจะเอามาให้กับสองสาว พวกเราอยากอาบน้ำค่ะทาฬิดาบอก ต้องไปอาบที่โรงอาบน้ำค่ะทานกันก่อนดีไหมคะแล้วค่อยไป กลัวจะหนาวสิคะ เรามีน้ำพุร้อนค่ะไม่ต้องห่วง มาเถอะค่ะ ทานให้เสร็จก่อนจะดีกว่า จะได้เก็บกลับไปที่โรงครัวมารีนำถาดอาหารเข้าไปวางในบ้าน จริงหรือคะพี่ดีจัง จิ๊ดจะได้ไม่ต้องกลัวหนาว มีอะไรกินบ้างคะ เห็นแล้วหิวอัปสรรีบเดินตามเข้าไปทันที ไม่ต้องรอคำตอบจากทาฬิดาอีก อาหารง่ายๆอร่อยขึ้นมาเพราะความหิว อัปสรไม่ได้สนใจอะไรนอกจากอาหารตรงหน้าส่วนทาฬิดาไม่ได้รีบเร่งในการกินของเธอมากนัก เธอค่อยๆ กินจนหมดแล้วจึงดื่มน้ำชาตาม กินเร็วอย่างนั้นเดี๋ยวก็จุกหรอกจิ๊ด กินช้าพี่ก็แย่งของจิ๊ดสิ พี่เคยทำหรือไงล่ะ ไม่เคยหรอกแต่ไอ้รสเพื่อนจิ๊ดมันทำบ่อยอะพี่ พี่ไม่ใช่เพื่อนเราฉะนั้นเราค่อยๆ กิน ไม่ต้องรีบ พูดเหมือนอากลางเลยสงสัยจะแก่ เราว่าอะไรนะเดี๋ยวเถอะมาหาว่าพี่แก่ หรือไม่จริงล่ะพี่ทามทำตัวแก่ยิ่งกว่าอามุจอีกอามุจไม่เคยบ่นอะไรจิ๊ดอย่างที่พี่ทามทำเลยนะขอบอก ถ้าไม่อยากให้พี่บ่นเราต้องทำตัวดีๆ หน่อย ก็ได้ๆทำตัวดีๆ แม้ปากจะบอกว่าจะทำตัวดีๆ อัปสรยังคงรีบกินในส่วนของเธอต่อไป ห้องอาบน้ำอยู่อีกไกลไหมคะ ไม่ไกลค่ะถ้าพวกคุณจะไปฉันจะพาไป เพิ่งกินอิ่มๆอาบน้ำไม่ได้หรอกนะพี่ทาม อัปสรว่า เราไปเดินเล่นกันก่อนดึกๆ ค่อยไปอาบดีไหมคะ มารีเสนอ ดีเหมือนกันค่ะเออใช่ คุณหมอคนไทยพักที่ไหนคะ พักอยู่อีกฝั่งของหมู่บ้านค่ะอยากพบหรือคะ ค่ะทามอยากไปทักทาย เผื่อจะมีเพื่อน ตามมาสิคะมารีเดินนำทั้งสองคนออกไปจากบ้านพัก ในมือของเธอถือถาดอาหารเปล่า ติดกลับออกไปด้วย ระหว่างทางอัปสรเห็นผู้หญิงบางคนนั่งอยู่หน้าบ้านกำลังถักหมวกลักษณะเดียวกับที่เธอเห็นมารีสวมอยู่ แสงไฟจากหลอดไฟดวงเล็กๆสว่างไม่มากนัก เธอคิดว่ายังดีกว่าใช้ไฟจากตะเกียง ที่นี่มีไฟฟ้าใช้แต่ทำไมไม่เห็นสายไปล่ะคะ ไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์ค่ะ อ๋อค่ะทาฬิดาพยักหน้าเข้าใจ
| Create Date : 09 กันยายน 2557 |
| Last Update : 9 กันยายน 2557 20:30:44 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 522 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [