บทที่ 13/1


พระเจ้า...เขาต้องได้แพรไหมเดี๋ยวนี้ แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่ ภาติยะย้ำกับตัวเองแล้วลุกยืน ช้อนใต้ข้อพับเข่าของร่างงามตรงหน้าพาเดินตรงไปยังห้องนอนที่อยู่หลังประตูถัดไป ริมฝีปากก้มลงควานหากลีบปากนุ่ม ก่อนจะจูบดูดดื่มอย่างหลงใหล สาวเท้าตรงไปยังเตียงนอนขนาดทวินคิงส์ด้วยท่วงท่ามุ่งมั่น

ภาติยะวางร่างในอ้อมแขนลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม ก่อนจะถอยไปเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง ตลอดเวลาแววตาสีสนิมร้อนระอุด้วยเพลิงปรารถนาจ้องเรือนร่างของแพรไหมไม่วางตา เชิ้ตเปียกชื้นหลุดร่วงจากกายเผยให้เห็นแผงอกกว้าง กล้ามเนื้อหนั่นแน่น มีไรขนอ่อนๆ ระเป็นทางยาวตั้งแต่กลางอกจนลับหายไปใต้กางเกงสแล็กส์ จังหวะที่กำลังปลดเข็มขัด ภาติยะก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อเห็นร่างอรชรสมส่วนของแพรไหมดีดผึงลุกขึ้นนั่ง พลางขยุ้มชายผ้าคลุมเตียงที่เจ้าตัวตวัดมาคลุมถึงซอกคอแน่น

ผู้กำกับหนุ่มชะงักค้างจากกิริยาปลดเข็มขัด เขาหรี่ตามองภาพนั้น พลางทำหน้านิ่วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น” พยายามบังคับน้ำเสียงให้ทอดอ่อนนุ่ม ไม่แข็งกระด้าง หากไม่สำเร็จนักเมื่อเห็นแววตื่นตระหนกชัดเจนในดวงตาคู่สวยของแพรไหม

แพรไหมกำลังนึกกลัว...จู่ๆ เธอก็เกิดนึกพรั่นพรึงขึ้นมากับสภาพอกเปลือยเปล่าของภาติยะที่เห็นอยู่ตรงหน้าอย่างที่เธอเองก็ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ นักข่าวสาวรีบเมินจากภาพนั้น บางทีอาจเป็นเพราะว่าภาพตรงหน้าคุ้นเคยด้วยเคยผ่านตาจากคลิปหนังเอ็กซ์ของเขาที่เพิ่งดาวน์โหลดมาดูสดๆ ร้อนๆ ซึ่งมันทำให้เธอสามารถคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าไปได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมาหลังจากที่ภาติยะเปลื้องกางเกงแล้ว หรือไม่ก็อาจด้วยสาเหตุว่าเธอยังไม่หายตระหนกจากการที่เพิ่งค้นพบว่าเธอรักเขา แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด มันกำลังส่งผลให้แพรไหมตื่นตระหนก กระทั่งรู้สึกไม่พร้อมที่จะเดินหน้าต่อในเวลานี้...

ใช่...เธอยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับคนที่ไม่เคยเอ่ยคำว่ารักเธอ

แพรไหมรวบรวมกำลังใจทั้งหมดที่มีก้าวลงจากเตียง พลางว่า “ฉันขอยืมเสื้อผ้าแห้งๆ ของคุณสักชุดได้ไหม พรุ่งนี้จะซักแห้งและเอามาคืน”

ภาติยะไม่ตอบ แต่สวนกลับไปอีกเรื่องว่า “นี่อย่าบอกนะว่า จู่ๆ คุณเกิดนึกใจเสาะขึ้นมาและจะเปลี่ยนใจเอาป่านนี้” น้ำเสียงเสียดสีอย่างอดไม่ได้

แพรไหมหน้าแดง มือยังคงขยุ้มชายผ้าคลุมเตียงแน่น พลางโต้ว่า “อย่ามาทำสุ้มเสียงน่าเกลียดอย่างนั้นนะ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาบังคับให้ฉันหลับนอนกับคุณ และถ้าฉันบอกว่าจะกลับบ้าน คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามด้วย”

ผู้กำกับหนุ่มหรี่ตาอย่างส่งสัญญาณเตือน ก่อนแขวะว่า “มันไม่สายไปหน่อยเหรอยาหยี หลังจากที่เราเพิ่งผ่านเหตุการณ์ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ด้วยกันมาหยกๆ นั่น” ภาติยะกระแทกเสียงกลับไป ยามร้ายเขาก็ร้ายได้สุดๆ เหมือนกัน วาจาพร้อมเชือดเฉือนเต็มที่

แพรไหมหน้าแดงก่ำกับคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา “ไม่ต้องมาย้ำ ฉันผิดเองที่ทำตัวง่ายกับคุณ พอใจหรือยัง” แพรไหมกระแทกเสียงกลับไปอย่างฉุนเฉียวพอกัน

นัยน์ตาสีสนิมมองหญิงสาวอย่างเยือกเย็น และคำพูดที่ใช้โต้ตอบก็เย็นชายิ่งกว่าเป็นสองเท่า “ถ้าไม่ได้มีความตั้งใจที่อยากจะยั่วให้ผมโกรธ ก็อย่ามาจุดอารมณ์ฉุนเฉียวให้ผม ผมมีขีดความอดทนต่ำ บอกมาดีกว่าว่าระหว่างเรามีอะไรผิดพลาดที่ตรงไหน ทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจ อย่างน้อยผมจะได้แก้ไขให้ถูกต้อง”

“ไม่มีอะไรผิดพลาดทั้งนั้น” เธอตอบปัด

พอร์นสตาร์หนุ่มสวนกลับทันควัน “งั้นทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจอยากกลับบ้าน”

“ก็แค่อยากกลับ ไม่มีเหตุผลอะไรมากกว่านั้น”

“โกหก! จะบอกว่าคุณเกิดปอดแหกขึ้นมาดื้อๆ หลังจากที่ผมทำออรัลเซ็กซ์ให้คุณอย่างนั้นสิ? คุณนี่ตลกมากแพรไหม” ถากถางระคนเย้ยหยัน แววตาและน้ำเสียงที่ภาติยะใช้ดูออกว่าหาเรื่องเต็มที่

แพรไหมหน้าแดงก่ำ คราวนี้เกิดจากความละอายแกมอดสู เธอพูดเสียงสะบัดๆ ว่า “ฉันจะไม่พูดกับคุณอีกแล้ว คุณพระเอกหนังพอร์น แต่จงรับรู้ไว้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเราเป็นความผิดพลาดที่ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจมาจนถึงตอนนี้ และไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่รับรองได้เลยว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นซ้ำสองอีก”

ภาติยะโต้กลับไปเร็วทันกัน “เสียใจเหรอ…ผิดพลาดเหรอ? คุณบังอาจรู้สึกอย่างนั้นได้ยังไงกัน ในเมื่อประสบการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเราสวยงามเกินกว่าที่เอาความรู้สึกผิดๆ มาทำให้มันแปดเปื้อน ถ้าขืนคุณยังดูถูกหรือพูดคำว่าเสียใจอีกแม้แต่คำเดียว ผมรับรองได้เลยว่าคุณจะได้รู้ซึ้งถึงความหมายของคำคำนี้จริงๆ เป็นครั้งแรก แล้วก็อย่ามั่นใจเกินไปนักว่าจะไม่มีประสบการณ์ครั้งที่สอง ในเมื่อคุณชอบสิ่งที่ผมทำ มากพอๆ กับที่ผมชอบทำให้คุณ”

“รู้ได้ไงว่าฉันชอบ” ย้อนกลับด้วยความปากไว เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วสรรพางค์

“คุณจะบอกว่าคุณไม่ชอบออรัลเซ็กซ์ที่ผมทำให้คุณอย่างงั้นสิ?” ถากถางกลับ พลางมองกวาดทั่วร่างอรชรเบื้องหน้าด้วยแววตาหยาบโลนอย่างจงใจ แพรไหมหน้าแดงก่ำทันควัน ภาติยะไม่ปรานีกับกิริยาขัดเขินนั้น เขาเชือดเฉือนและเสียดสีต่อไปว่า “ตอนนั้น ผมไม่เห็นคุณปฏิเสธหรือมีท่าทีรังเกียจอะไรนี่ ตรงกันข้ามกลับตอบสนองอย่างเร่าร้อนและกระตือรือร้นเสียยิ่งกว่าสาวร้อนสวาท จำได้ไหมคุณร้องครวญครางด้วยชื่อผมและเนื้อตัวสั่นเทิ้มตอนที่ถึงจุดสุดยอดภายใต้ริมฝีปากผม”

แพรไหมถลันไปจะชกหน้าเขาเพื่อปกป้องศักดิ์ศรี หน้าเธอแดงก่ำและรู้สึกอับอายถึงขีดสุดอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ภาติยะจับจ้องกิริยานั้นอยู่แล้ว เมื่อเธอปรี่มาถึงตัว เขาจึงรวบมือบางมากุมด้วยมือข้างเดียวไว้ได้อย่างง่ายดาย พอร์นสตาร์หนุ่มบีบข้อมือแน่นกระชับจนฝ่ายนั้นทำหน้าเหยเก แต่ภาติยะก็ไม่ผ่อนแรงบีบลง ขณะพูดว่า

“อย่าคิดว่าจะทำร้ายผมได้อีกแพรไหม รับรองหนนี้ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่ แต่สัญญาได้เลยว่าคุณจะได้รับบทเรียนและการโต้กลับที่สาสมพอกัน” ภาติยะให้คำมั่นด้วยน้ำเสียงเผ็ดร้อน ตามองร่างกึ่งเปลือยด้วยแววตาคุกรุ่น

“คุณไม่กล้าชกคืนฉันหรอก” แววตาแพรไหมท้าทายโดยไม่รู้ตัว

“ผมไม่ทำอย่างนั้นอยู่แล้วแพรไหม ผมไม่มีนิสัยชอบทำร้ายหรือใช้กำลังกับเพศที่อ่อนแอกว่า แล้วกับผู้หญิงสวยๆ อย่างคุณมีวิธีร้อยแปดที่น่าสนใจกว่านั้นในการตอบโต้และจัดการคุณ”

“ไม่ต้องมาขู่ฉัน คนเผด็จการ คุณไม่มีทางทำให้ฉันกลัวได้หรอก และขอบอกให้รู้ไว้เลย...เผื่อจะทำให้อีโก้และความหลงตัวเองในเรื่องความเก่งกาจบนเตียงของคุณกลับเข้าที่เข้าทางได้บ้าง ฉันไม่ชอบออรัลเซ็กซ์ของคุณ ไม่ชอบพอๆ กับการที่คุณมาแตะต้องเนื้อตัวฉันนั่นแหละ เพราะฉะนั้นปล่อยมือฉันได้รึยัง” จบประโยคด้วยการกระชากมือกลับ นึกสะใจที่ได้พูดตอกกลับใส่หน้าเขาได้บ้าง ค่าที่มาทำให้เธอรู้สึกอับอายและรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ดี ไร้ค่า

ภาติยะไม่แยแสกับคำขอ ตรงกันข้ามเขากระชากข้อมือเธอมาประชิดตัว บีบแน่น ก่อนจะพูดกระแทกเสียงว่า “พิสูจน์สิแพรไหม!” เสียงต่ำในลำคอยังคงดังลอดไรฟันต่อไปว่า “เรามาพิสูจน์กันว่าคุณหมายความตามคำพูดแค่ไหน หนึ่งนาที...ไม่สิ แค่สามสิบวินาทีก็พอแล้วสำหรับคนเก่งอย่างคุณ...ผมขอเวลาให้ตัวเองได้พิสูจน์แค่สามสิบวินาทีในการพาคุณไปขึ้นสวรรค์ ดูสิ...คุณจะยังกล้าพูดว่าคุณไม่ชอบออรัลเซ็กซ์ของผมอีกหรือเปล่า” กังวานเสียงดูหมิ่นเมื่อเรียกอีกฝ่ายว่า คนเก่ง

“ไม่ต้องมาท้า ฉันไม่ตกหลุมพรางคุณหรอก” แพรไหมโต้พลางกระชากมือกลับแต่ไม่สำเร็จ เพราะอีกฝ่ายยึดไว้แน่นหนา มืออีกข้างของแพรไหมขยุ้มผ้าคลุมเตียงแน่นเพื่อปิดบังเนื้อตัว หน้าเธอแดงก่ำ เมื่อภาพเหตุการณ์ในห้องน้ำหวนกลับมาในห้วงคำนึงอีกครา จากคำพูดกระตุ้นของเขา

“ไม่กล้าล่ะสิ ทำไม กลัวจะถึงจุดสุดยอดมากกว่าหนึ่งครั้งรึไง” น้ำเสียงเสียดสีระคนดูแคลน ภาติยะตั้งใจทั้งยั่วทั้งท้าทายเพื่อยั่วยุแพรไหมให้รับคำท้า น้ำเสียงและสีหน้าจึงออกอาการเต็มที่

แพรไหมหน้าแดงก่ำ แทบอยากจะกระทืบเท้าอย่างขัดใจ แต่เมื่อทำอะไรไม่ได้ จึงใช้สายตาพิฆาตเขาแทน เธอมองคู่อริด้วยสายตาเหยียดหยาม ขณะตอกกลับไปว่า “นี่คุณพระเอกหนังโป๊ คุณยังไม่เข้าใจรึไงว่าฉันรังเกียจคุณมาก มันมากจนไม่นึกอยากพิสูจน์ทฤษฎีบ้าๆ อะไรของคุณนั่น”

เยี่ยม...พวกเธอทะเลาะและทุ่มเถียงหน้าดำหน้าแดงใส่กันด้วยหัวข้อวิวาทะว่าเธอชอบหรือไม่ชอบความสามารถในการทำออรัลเซ็กซ์ของเขา วิเศษที่สุด...แพรไหมนึกอยากมุดพรมใต้เท้าหนี เธอไม่เคยทำตัวพิสดารเป็นเด็กอนุบาลแบบนี้มาก่อน แต่นับตั้งแต่เจอภาติยะ ทุกอย่างก็กลับตาลปัตรไปหมด น่าสงสัยว่าโลกของเธอจะสวิงกลับ ๓๖๐ องศาไปแล้วหรืออย่างไร หรือว่านี่คือคำสาปจากสวรรค์ ค่าที่เธอบังอาจไปยุ่งกับหนุ่มแปดเปื้อนอย่างพอร์นสตาร์ตรงหน้าคนนี้?

ไม่แน่...อาจเป็นการลงทัณฑ์จากฟ้าเบื้องบน

แพรไหมพยายามตั้งสติอย่างคนที่มีวุฒิภาวะพึงกระทำ เมื่อตอบกลับไปอย่างสำรวมว่า “ฉันจะไม่เล่นตามเกมของคุณหรอกนะภาติยะ เพราะฉะนั้นถึงคุณจะยั่วยุฉันอย่างไร ก็ไม่สำเร็จหรอก และถ้ามันจะยิ่งทำให้คุณลำพองใจมากขึ้น ก็เชิญกอดอีโก้ของคุณต่อไปได้เลย”

ภาติยะเลิกคิ้วเมื่อหญิงสาวเปลี่ยนท่าทีมาเป็นสงบนิ่ง ไม่สงบนิ่งสิ...เปลี่ยนมาเป็นด่าเขานิ่มๆ แบบผู้ดี อย่างที่บรรดาญาติฝ่ายพ่อของเขาถนัดนักต่างหากล่ะ เขาตามแพรไหมไม่ค่อยทันนัก ต้องหลับตาชั่วขณะเพื่อเรียกสติและสมองที่ปลอดโปร่งกลับคืนมา จากนั้นเมื่อลืมตา แววตาสีสนิมก็กลับมาเยือกเย็นขึ้น แต่ไม่ได้ลดความแข็งกร้าวลง

ผู้กำกับหนุ่มคลายพันธนาการ เขานวดคลึงข้อมือให้แพรไหมเบาๆ แล้วจึงปล่อยเป็นอิสระ แววตาเจือรอยขอโทษอยู่ในทีเมื่อเห็นหญิงสาวก้มมองมือแดงเป็นจ้ำๆ ของตัวเอง

ภาติยะพูดว่า “ผมไม่ได้อีโก้จัดหรือหลงลำพองในเรื่องเพศอย่างที่คุณว่า แต่เรื่องนี้ช่างเถอะ เอาไว้วันหลังเราค่อยมาถกเถียงหาข้อสรุปกัน วันนี้ตอบข้อสงสัยของผมมาก่อนว่าทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจไม่ยอมนอนกับผม ทั้งที่ทุกอย่างกำลังไปได้สวย เราเข้ากันได้ดีมาก คุณก็รู้”

แพรไหมกลอกตาขึ้นสูง เธอข่มอาการอายระคนขัดเขิน เมื่อตอบว่า “ฉันไม่มีคำตอบให้หรอก รู้แต่ว่าเวลานี้ฉันต้องกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง” ตอบพลางรวบชายผ้าทำท่าจะออกเดิน หากพลันที่ขยับเท้า ร่างสูงใหญ่ของภาติยะก็ก้าวมาขวางหน้า

“อะไรคือความผิดพลาด บอกผมแพรไหม ไม่อย่างนั้นผมคงคาใจ นอนไม่หลับทั้งคืนแน่” น้ำเสียงแทบกลายเป็นการเว้าวอน

แพรไหมใจอ่อนยวบ เธอเมินหน้าจากเขาพลางตอบเสียงอ่อนๆ ว่า “ไม่มีอะไรผิดพลาดหรอกค่ะ อย่ากังวลเลย”

“งั้นทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจ”

คนถูกตื้อถาม ก้มมองปลายเท้า พวงแก้มสุกปลั่งเมื่อตอบเสียงแผ่วเบา แทบไม่ได้ยินว่า “ฉันรู้ว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับคุณ เพราะความต้องการของคุณยังไม่ได้รับการปลดปล่อย แต่ว่าคุณ เอ่อ...ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้หรือคะ” แพรไหมแนะเสียงอ่อนๆ ไม่รู้เลยว่ายิ่งพูด ก็ยิ่งเข้าตัวเอง ด้วยถูกอีกฝ่ายมองอย่างเข้าใจผิดมากขึ้น

ภาติยะขึงตาใส่เมื่อฟังจบ เขาแย้งเสียงแข็ง ว่า “ขอบคุณที่แนะ แต่ขอโทษที...ผมช่วยตัวเองมามากพอแล้วนับตั้งแต่เจอคุณ ภายหลังคุณยอมให้ผมลิ้มรสชาติชนิดถึงใจซะขนาดนั้น คุณคงไม่คิดจะให้ผมกลับไปช่วยตัวเองด้วยจินตนาการว่ามือผมเป็นตัวคุณอีกต่อไปหรอกนะ”

แพรไหมหน้าแดงก่ำ เธอตวัดตาค้อนเขา พลางว่า “ไม่ต้องพูดตรงทุกเรื่อง มันจะทำให้อีโก้คุณบุบสลายไปไหมคุณแพท” น้ำเสียงเธอประชดเมื่อเรียกเขาว่า คุณแพท

“เจ็บแสบเสมอกันดี” ไม่ใช่คำชม แต่เป็นคำแขวะ ภาติยะพูดต่อไปว่า “แต่ผมมันประเภทหลงตัวเองอยู่แล้วนี่ในสายตาคุณ เพราะฉะนั้นจะแปลกอะไรถ้าจะเพิ่มเรื่องนี้ไปอีกสักเรื่อง” ไม่แค่พูด แต่ภาติยะลดศีรษะไปฉกจูบหญิงสาว ในจังหวะเดียวกับที่เชยปลายคางให้เงยหน้า หากพลันที่ริมฝีปากแตะกลีบปากนุ่มสีกุหลาบ แพรไหมก็ผงะถอยหนีโดยพลัน

ภาติยะมองกิริยานั้นด้วยแววตาคุกรุ่น เขานึกโกรธที่เธอเอาแต่ต่อต้านเขา “แพร มันสายไปแล้วนะที่คุณจะมาหนีหรือต่อต้านจูบของผมในเวลานี้ ในเมื่อเราไปไกลเกินกว่าจูบนี้แล้ว”

“ไม่ไกลไปกว่านั้นแน่ ฉันจะไปแต่งตัวล่ะ ถ้าคุณไม่ให้ฉันยืมชุดแห้ง ฉันก็จะไปสวมชุดเก่าที่เปียกโชกในห้องน้ำซึ่งเกิดจากฝีมือคุณ และถ้าหากฉันเกิดเป็นปวดบวมตายขึ้นมาระหว่างที่ขับรถตากแอร์กลับบ้าน ฉันก็สัญญาเลยว่าจะเป็นผีมาหลอกหลอนคุณ และถ้าหาก...”

ภาติยะยกมือเสมอบ่าในลักษณะยอมยกธงขาว เขารู้สึกปวดหัวจี๊ดเมื่อฟังการร่ายยาวของแพรไหม บดกรามอย่างเคร่งเครียด พลางนึกว่าเขาเองก็เบื่อกับสภาพที่ต้องตื้อหลับนอนกับอีกฝ่าย มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่น่าพิสมัยเลย อีกทั้งไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนด้วย ภาติยะรู้สึกว่าคืนนี้เขาเหนื่อยเกินกว่าจะมาทะเลาะกับหญิงสาว ไม่อาจคิดหาคำฉลาดคมๆ มาโต้ตอบอย่างทันกันกับอีกฝ่าย ความจริงอาจจะไม่ถึงขนาดนั้น หากน้องชายของเขาจะไม่บวมเป่งครัดเคร่งจนสร้างความทรมานและเรียกร้องการปลดปล่อยอยู่ในตอนนี้ และเขาก็เชื่อว่าแพรไหมเห็นประจักษ์พยานนั่นเหมือนกัน ถึงได้แนะนำให้เขาไปช่วยเหลือตัวเอง เป็นครั้งแรกที่ภาติยะนึกอยากสำเร็จโทษน้องชาย โทษฐานที่ไม่รักษาหน้าเขาบ้างเลย

เขานึกอยากได้น้ำแข็งสักถังสองถังเผื่อจะทำให้สมองคิดอ่านเรื่องต่างๆ ได้โปร่งโล่งขึ้น ไม่ใช่เอาแต่ครุ่นคิดว่ามันจะเป็นภาพที่งดงามสักแค่ไหนถ้ามีร่างเปลือยของแพรไหมมาทอดกายอยู่บนเตียงเขา และเขาควรจะปรนเปรอเธออย่างไร เพื่อสร้างความสุขสมหฤหรรษ์จนหญิงสาวร้องครางเป็นชื่อเขาและลืมเลือนผู้ชายทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต

ใช่...เขาอยากจะร่วมรักกับแพรไหม

ถึงตอนนี้ ภาติยะก็ไม่ได้สังเกตตัวเองเลยว่า แม้แต่ในห้วงความคิดคำนึง เขาก็ยังเลือกใช้คำอ่อนหวานอย่างคำว่า ร่วมรัก ไม่ได้ใช้คำว่า มีเซ็กซ์ เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ภาติยะยังคงยกมือในท่ายอมแพ้เมื่อพูดว่า “คืนนี้สมองผมล้าเกินกว่าจะคิดหาคำคมๆ มาโต้ตอบทันคุณ เพราะฉะนั้นผมจะไม่ลับฝีปากกับคุณหรอกนะ แต่จะถามตรงๆ ว่าคุณจะขึ้นเตียงกับผมมั้ย”

แม้จะรู้สึกว่าหมดหวัง แต่ยังอดถามอีกครั้งไม่ได้ ภาติยะถามตรงๆ อย่างหมดเชิงชาย เป็นครั้งแรกที่เขาหมดศิลปะแห่งการเกี้ยวพาผู้หญิงเพื่อพาขึ้นเตียง ก็คืนนี้สมองและร่างกายเขาอ่อนล้าเกินกว่าจะมาคิดหาวิธีการอันแยบยลในการหว่านล้อม จึงต้องเลือกวิธี ถามกึ่งชวน ทื่อๆ ออกไป

แพรไหมหน้าแดงก่ำอีกครา เธอส่ายหน้าโดยไม่ต้องคิด “ฉันอยากกลับบ้านมากกว่า”

เยี่ยม...แพรไหมทำให้เขารู้สึกไม่ต่างจากหมาติดสัดที่วอนขอความเมตตาจากชู้รักของมัน ภาติยะหลับตา พยายามสะกดกลั้นไฟราคะที่กำลังลุกโหมและแผดเผาเขาอยู่ เขาผิดเองที่ต้องการในเนื้อตัวแพรไหมมากเกินไป...มันมากเสียจนกระทบต่อศักดิ์ศรีของเขา เมื่อภาติยะลืมตา เขาก็ตอบกลับไปด้วยอารมณ์คุกรุ่นปนเสียดสีว่า

“ผมหน่ายเต็มทนแล้วกับความพยายามต่อต้านของคุณ ทั้งๆ ที่คุณก็ต้องการผมไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าผมต้องการคุณ แต่ในเมื่อคุณปฏิเสธมัน สัญญาเลยว่าครั้งหน้าคุณจะเป็นฝ่ายวอนขอ ไม่ใช่ผม ใช่...คุณจะต้องคุกเข่าอ้อนวอนผม ผมให้สัญญา และเมื่อถึงตอนนั้นช่วยเตือนให้ผมบอกคุณด้วยก็แล้วกันว่า ผมยังจะต้องการคุณอยู่อีกมั้ย”

ภาติยะระเบิดอารมณ์ใส่หน้าแพรไหมแล้ว ก็เดินไปเปิดตู้บิวต์อินอย่างกระแทกกระทั้น เขาหยิบเชิ้ต กางเกงขาสั้นพร้อมด้วยเข็มขัด ซึ่งแน่นอนว่าทุกอย่างราคาแพงและมียี่ห้อ ส่งให้หญิงสาวโดยไม่พูดไม่จา จากนั้นก็เดินเข้าห้องน้ำพร้อมกับกระชากประตูปิดตามหลัง