“ไม่นะ คุณต้องไม่ทำกับฉันอย่างนั้น” เธอต่อสู้ขัดขืน ทั้งหยิกข่วนและชกต่อยเขาสารพัด หากกระนั้นร่างสูงใหญ่ดังขุนเขาของภาติยะก็ไม่สะดุ้งสะเทือน ยังคงฉุดมือเธอลากตรงไปยังฉากกั้นอาบน้ำซึ่งอยู่ด้านในสุดของห้องน้ำ

แพรไหมสบถดังลั่นเมื่อเขาเปิดก๊อกน้ำให้สายน้ำเย็นๆ รดศีรษะเธอ กระทั่งคนทั้งคู่เปียกปอนไปตามๆ กัน ภาติยะไม่ได้แยแสเชิ้ตราคาแพงของตัวเอง จัดการรวบมือบางทั้งสองข้างของแพรไหมไพล่ไว้ข้างหลัง ก่อนจะหยิบสบู่บนที่วางมาถูปากเธอ หญิงสาวดิ้นหนี พยายามสะบัดให้หลุดจากการเกาะกุม ขณะที่ปากก็ร้องสบถและตะโกนด่าเขาไปพลาง รสเฝื่อนระคนขมปร่าของสบู่ร่วงสู่ลำคอในจังหวะเดียวกับที่เธออ้าปากด่าเขา เจ้าตัวสำลักและไอโดยพลัน

“สัญญากับผมว่าคุณจะเลิกสบถ แล้วผมจะเลิกลงโทษคุณ” ภาติยะตะโกนแข่งกับเสียงฝักบัวและเสียงด่าของเธอ

นักข่าวสาวไม่ตอบ พยายามสะบัดตัวหนี แต่ด้วยพื้นที่จำกัดและน้ำจากฝักบัวไหลพรั่งพรูไม่ขาดระยะ ทำให้เธอไม่อาจขยับหนีไปได้ไกล ยิ่งมีร่างหนาของภาติยะยืนปักหลักบดเบียดแนบชิดไม่ยอมห่าง ทำให้เธอไร้หนทางต่อสู้ น้ำตาไหลอาบแก้ม คละเคล้ากับเสียงสำลักน้ำ ขณะที่เธอพยายามสะบัดหน้าหนีสบู่ในมือเขา และสายน้ำจากฝักบัว

ความโกรธของภาติยะผ่อนลง เมื่อเห็นท่าทีทรมานของแพรไหม แววตาสีสนิมจุดรอยขอโทษระคนเสียใจอยู่ในที ขณะทิ้งสบู่ลงกับพื้น เขาปล่อยมือเรียวสองข้างเป็นอิสระแล้วรวบเอวบางมาประชิดลำตัวด้วยมือข้างหนึ่ง อีกข้างอ้อมไปด้านหลังแพรไหมเพื่อหมุนก๊อกน้ำปิด ก่อนจะลดศีรษะลงมาประกบจูบ

“คุณมันบ้า คุณมันซาดิสม์ภาติยะ” แพรไหมแผดเสียงลั่น พลางรัวทุบอกเขาเต็มแรงไปในคราวเดียวกัน หลังจากที่เขาคืนอิสระ เมื่อจูบจาบจ้วงพักใหญ่ผ่านไปแล้ว

คนถูกหาว่าซาดิสม์ไม่ตอบโต้การถูกประทุษร้ายนั้น ภาติยะดันหญิงสาวไปติดกับผนัง ก่อนจะตามไปบดเบียดด้วยเรือนกายกำยำ ผู้กำกับหนุ่มเลื่อนมือไปบีบปลายคางเพื่อบังคับให้เผยอเรียวปาก ขณะที่อีกข้างยกขึ้นมาโอบทรวงอกอูมข้างหนึ่งผ่านเชิ้ตเปียกน้ำที่บัดนี้แนบไปกับนวลเนื้อ เขาสอดปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสรสเฝื่อนของสบู่ภายในปากของแพรไหม ก่อนจะดูดกลืนราวกับต้องการจะช่วยชะล้างรสชาติให้หมดไป กิริยาของภาติยะนุ่มนวลอ่อนโยน บอกถึงอาการงอนง้อระคนขอโทษอยู่ในที

ผู้กำกับหนุ่มถอนจูบหลังจากผ่านไปพักใหญ่ เขาพูดเสียงอ่อนนุ่มอย่างง้องอนว่า

“ผมคงบ้าอย่างที่คุณว่าจริงๆ แพรไหม เพราะแม้แต่ตอนที่กำลังโกรธคุณอยู่ ผมก็ยังอยากจูบคุณ พระเจ้า...ผมหยุดความรู้สึกต้องการคุณไม่ได้ และผมสงสัยว่าจะมีวันนั้นไหม” ภาติยะจบประโยคด้วยการเลื่อนมือขึ้นมาเชยปลายคางที่ก้มงุดให้เงยขึ้นสบตาเขา แววตาที่เปี่ยมไปด้วยแรงแห่งดำฤษณามองกราดทั่วพวงแก้มแดง ริมฝีปากบวมเจ่อจากการถูกจูบ ระเรื่อยไปยังทรวงอกอวบอิ่มภายใต้ฝ่ามือที่เวลานี้ไม่อาจปกปิดความอวบอิ่มจากสายตาได้อีกต่อไป ด้วยเชิ้ตแนบเนื้อและบางจนทะลุเห็นเนินอกอูมเหนือขอบบราเซียชัดเจน

ภาติยะเลื่อนสายตาขึ้นสบตาแพรไหมอีกครา พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “คุณมีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบจริงๆ แพรไหม...ผมชอบรอยหยักบนริมฝีปากเซ็กซี่คู่นี้” บอกพลางลดศีรษะไปดูดกลืนขอบปากล่างเป็นการสาธิต แพรไหมเม้มริมฝีปากหนี เขาจึงแกล้งขบเน้นย้ำๆ จนอีกฝ่ายเผยอเรียวปากหลุดเสียงร้องประท้วง ภาติยะหัวเราะเบาๆ อย่างขบขันแล้วกล่าวชิดกลีบปากนุ่มว่า “ผมชอบหน้าอกของคุณมากด้วย สวยและเต็มไม้เต็มมือ” ยืนยันคำพูดด้วยการลดศีรษะลงครอบครองทรวงอกอูมข้างหนึ่งผ่านเชิ้ตเปียกชื้น

ปราศจากแรงใจที่จะต่อต้านอีกต่อไป ขาสองข้างไหวระริกจนต้องเอื้อมมือไปเกาะบ่าแข็งแกร่งเพื่อเป็นหลัก แพรไหมทิ้งน้ำหนักตัวพิงผนังและหลับตาพริ้ม เมื่อพลันรู้สึกได้ถึงฝ่ามือหนาสอดขึ้นมาหยอกล้อกับปลายยอดทรวงภายใต้บราเซีย ภาติยะร่ายมนตร์กับทรวงอกอูมด้วยปลายนิ้ว ขณะที่ศีรษะวกกลับมาพรมจูบเธออีกครา ผ่านไปพักใหญ่เขาจึงเลื่อนมือไปปลดเชิ้ตและบราเซียของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญ

อาภรณ์ส่วนบนหลุดร่วงจากกายเรียบร้อยแล้ว ภาติยะจึงลดสายตามองอย่างหลงใหล เขาครางระคนกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นภาพงดงามมากที่สุดปรากฏอยู่เบื้องหน้า...

ทรวงอกอวบอิ่มได้รูปสวย ขาวผุดผาดจนเห็นปลายยอดเป็นสีทับทิม รับกับเอวคอดกิ่วที่เล็กจนเขาแอบคิดว่าสามารถจับหักเป็นสองท่อนได้อย่างสบายๆ และหน้าท้องแบนราบที่หายไปใต้ขอบกางเกงยีนเอวต่ำ

สมบูรณ์แบบ...ทุกอย่างสมบูรณ์แบบเกินกว่าที่เขาเคยคิดจินตนาการไว้ ภาติยะนึกพลางไล่สายตาขึ้นมามองหน้าอกเต่งตึงอย่างหลงใหล ซึ่งบัดนี้ยอดอกกำลังผลิขยายชูชันอย่างน่าตื่นตาตื่นใจ

อย่างช้าๆ ที่ภาติยะลดศีรษะไปลิ้มลองรสชาติอย่างอดใจไม่อยู่อีกต่อไป มือทั้งสองข้างของแพรไหมตกร่วงผล็อยจากบ่าเขา ในจังหวะเดียวกับที่เขาลดศีรษะไปดูดกลืนปลายทรวงข้างหนึ่ง ขบเม้มและดูดเน้นอย่างยาวนานราวกับจะไม่มีวันพรุ่งนี้อีกต่อไป ส่วนหน้าอกอีกข้างตกอยู่ภายใต้ปลายนิ้วเรียวราวอิสตรีที่กำลังไล้วนสลับกับบีบเคล้นอย่างปลุกเร้า

พระเจ้า...แพรไหมให้รสชาติหวานล้ำยิ่งกว่าสิ่งใดและเธอสร้างความสุขสมให้แก่เขาได้มากกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เขาเคยประสบมา ทั้งๆ ที่เธอแทบไม่ได้ทำอะไรเพียงแค่ยอมให้เขาเชยชม ความรู้สึกของภาติยะในยามนี้จึงไม่ต่างจากภมรหนุ่มที่ตกลงไปในโถน้ำผึ้งที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมจรุงใจของมวลหมู่ดอกไม้ ผู้กำกับหนุ่มดูดกลืน ขบเม้มและลิ้มรสชาติของทรวงอกคู่งามทั้งสองข้างสลับกันอย่างหลงใหล ราวกับต้องการตราตรึงความรู้สึกหวานซึ้งไว้ในใจตราบนานเท่านาน กระทั่งเสียงครางอย่างสุขสมสลับกับการร้องเรียกชื่อเขาด้วยเสียงผะแผ่วแหบพร่า หากทว่าเขาฟังว่าเป็นเสียงที่ไพเราะที่สุดในโลกหลุดจากเรียวปากเล็กๆ ของแพรไหม สายธารแห่งความพิศวาสจึงยากจะควบคุมและต้านทานอีกต่อไป

ภาติยะย่อตัวลงจนเป็นการคุกเข่า ปากร้องบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลระคนวอนขอว่า “เอามือคุณเกาะก๊อกน้ำไว้ยอดรัก ผมต้องลิ้มรสชาติคุณเดี๋ยวนี้ และผมก็ยังไม่อยากให้คุณต้องทรุดในระหว่างนั้น”

แพรไหมไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะทำอะไร รู้แต่ว่ากังวานเสียงเว้าวอนนั้นนุ่มนวลและเชิญชวนเกินกว่าเธอจะปฏิเสธได้ มันราวกับมีคำสัญญาอยู่เบื้องหลังน้ำเสียงของเขาด้วยว่า เธอจะได้รับความสุขอย่างที่ไม่เคยได้พานพบมาก่อน หญิงสาวปฏิบัติตามคำสั่งนั้นอย่างไม่อิดออด แล้วปล่อยตัวปล่อยใจเปิดรับประสบการณ์แปลกใหม่เป็นครั้งแรก

พอร์นสตาร์หนุ่มรูดซิปกางเกงยีนอย่างช้าๆ โดยที่ริมฝีปากตามไปประพรมทั่วหน้าท้องแบนราบในเวลาเดียวกัน

สวรรค์ช่วย...เขารักกระทั่งหน้าท้องเรียบเนียนของเธอ

แพรไหมไม่รู้เลยว่าภาติยะต้องรวบรวมแรงกายและแรงใจทั้งหมดแค่ไหนเพื่อที่จะเปลื้องอาภรณ์สองชิ้นสุดท้ายอย่างช้าๆ ทั้งที่ในใจอยากทำสิ่งที่ตรงกันข้าม...กระชากออกอย่างรวดเร็วและร่วมรักกับเธอเดี๋ยวนั้นอย่างกระแทกกระทั้นจนเธอร้องครวญครางออกมาเป็นชื่อเขา หากกระนั้นนักแสดงหนังพอร์นกลับทำทุกอย่างอย่างใจเย็น เพื่อไม่ให้เธอตระหนกไปกับอารมณ์ร้อนแรงดิบเถื่อนที่เธอเป็นผู้จุดให้แก่เขา เป็นอารมณ์ที่เขาเองก็ไม่ถนัดในการรับมือนัก...ไม่แม้แต่จะช่วยเหลือตัวเองได้ นอกเสียจากจะรอรับความปรานีจากแพรไหมเท่านั้น

พระเจ้า...แพรไหมมีรูปร่างสมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติ ภาติยะอุทานอื้ออึงในใจเมื่ออาภรณ์ชิ้นสุดท้ายหลุดร่วงไปแล้ว เขาไล่สายตาสำรวจทั่วเรือนกายอย่างช้าๆ

เหลือเชื่อ... เธอเป็นภาพวิจิตรงดงามอย่างเหลือเชื่อจริงๆ ทรวงอกอวบอิ่มได้รูปสวยรับกับเอวคอดกิ่ว หน้าท้องแบนราบจดสะโพกกลมมนและเรียวขาเพรียว ผิวของแพรไหมผุดผาดไร้ซึ่งไฝฝ้าราคีใดๆ ภาติยะพินิจนวลเนื้อที่แสดงความเป็นหญิงนานเป็นพิเศษแล้วจึงไล่สายตาสำรวจทรวงอกอูมสองข้างสลับกันไปมา

แววตาสีสนิมเข้มขึ้นด้วยแรงแห่งดำฤษณา เมื่อคิดว่าหญิงสาวสวยเกินกว่าจะเป็นจริง...แพรไหมงดงามเกินกว่าจะเป็นคนที่มีเลือดเนื้อและจิตใจ ดูราวกับหลุดมาจากภาพวาดนางอัปสรสวรรค์ ภาติยะหลุดเสียงครางด้วยความชื่นชมออกมาอย่างอดไม่ได้

“สวรรค์ช่วย...คุณสวยเหลือเกินแพรไหม ยังกับภาพวาด ไม่ใช่คนจริง”

แพรไหมมองเขาด้วยนัยน์ตาปรือ กะพริบตาปริบๆ สมองจึงรับรู้ถึงคำพูดเหล่านั้น เมื่อเข้าใจว่าเขาหมายความว่าอะไร นัยน์ตาเธอก็เบิกโตพร้อมกับเลื่อนมือมาปกปิดเนื้อตัวโดยพลัน

รอยยิ้มขำระคนอ่อนโยนจุดทั่วเรียวปากของภาติยะ ขณะลดศีรษะไปจูบดูดดื่ม พลางจับมือบางทั้งสองข้างไปกดแนบกับผนังเหนือศีรษะเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ซึ่งก็เป็นไปอย่างง่ายดาย เนื่องจากอีกฝ่ายไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน

“สายไปแล้วยอดรัก ผมเห็นหมดแล้วว่าคุณสวยงามแค่ไหน” กังวานเสียงสัพยอกเอ่ยติดกลีบปากนุ่ม พลางขบเม้มกลีบปากล่างแรงๆ อย่างหยอกล้อซึ่งอีกฝ่ายร้องประท้วงออกมาโดยพลัน

ภาติยะหัวเราะ เขาพูดต่อว่า “คุณงดงามเกินกว่าจะปกปิดแพรไหม และผมนึกสงสัยว่าจะมีจิตรกรคนไหนสามารถถ่ายทอดความงามของคุณออกมาได้สักครึ่งหนึ่งไหม”

“คุณมีความสามารถพูดให้ผู้หญิงรู้สึกไร้ยางอาย ฉันควรจะต้องอาย แต่กลับพบว่าไม่มีความรู้สึกนั้นสักนิดเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าคุณ ช่างน่าละอายนัก” แพรไหมพยายามทำเสียงแข็ง แต่กลับพบว่าเสียงที่พูดออกไปสั่นพร่าราวกับไม่ใช่เสียงของตัวเอง

ใช่...เธอควรจะต้องละอายในเมื่อเธอเปลือยกายล่อนจ้อน ขณะที่เขาสวมเครื่องแต่งกายมิดชิดและกำลังส่งสายตาโลมเลียระคนเล้าโลมมาที่เธอ หากกระนั้นแพรไหมกลับพบว่าตัวเองไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าอายที่จะยืนเปลือยกายต่อหน้าเขา เพียงแต่มีความรู้สึกขัดเขินอยู่บ้างเท่านั้น มันเป็นความรู้สึกที่ชวนตระหนกด้วยเธอไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน และแพรไหมก็เดาว่าเป็นความสามารถพิเศษของภาติยะที่ทำให้เธอรู้สึกอย่างนั้นได้ อาจเป็นด้วยแววตาสีเข้มคู่นั้นที่มองเธออย่างชื่นชมราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยและน่าปรารถนานักหนา เดาว่าความรู้สึกของการได้เป็นที่ต้องการและน่าปรารถนาของคนที่เรารัก คงทำให้ผู้หญิงเราอ่อนแอ ไร้ยางอาย กระทั่งยินยอมพร้อมใจที่จะเปิดเผยเนื้อตัวต่อหน้าเขาด้วยความรู้สึกเต็มใจ ภูมิใจและอย่างสง่าผ่าเผยด้วยในคราวเดียวกัน

ความรู้สึกของการได้เป็นที่ต้องการและน่าปรารถนาของคนที่เรารัก ทำให้ผู้หญิงเราอ่อนแอ ไร้ยางอาย...แพรไหมทวนความคิดของตัวเองแล้วพลันเกิดความรู้สึกช็อก เธอทำให้ตัวเองตกใจสุดขีดด้วยความจริงนั้น ถึงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอทำตัวง่ายกับเขาทั้งที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน นั่นเป็นเพราะว่าเธอรักเขานั่นเอง แพรไหมพลันตระหนักในคำตอบที่เคยเฝ้าถามตัวเองตลอดมา

คุณพระ...เธอรักภาติยะ แพรไหมทวนความคิดของตัวเองกลับไปกลับมาด้วยรู้สึกตระหนก พลางนึกสงสัยว่าเธอรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...เมื่อไหร่กันที่เธอเกิดความรู้สึกน่าตกใจนั้น ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอมองเขาว่าเป็นศัตรูและเห็นเป็นอาชญากรที่ฆ่าน้องสาวของเธอมาตลอด

แล้วแพรไหมก็พลันได้คำตอบว่าเธอรักเขาตั้งแต่วินาทีที่ถูกดึงดูดเข้าไปในวังวนของดวงตาสีสนิมที่หน้าโรงพิมพ์ เพราะวินาทีที่ได้สัมผัสมือทักทายเขา ราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านจากตัวเขามาสู่ตัวเธอ ใช่...เธอรักเขาเมื่อแรกพบ รักทั้งๆ ที่ตอนนั้นเธอเห็นว่าเขาเป็นฆาตกร รักทั้งๆ ที่ไม่เหมาะสมสักนิด

แพรไหมรู้สึกตระหนกกับความจริงที่เพิ่งค้นพบ เธอยังคงครุ่นคิดอย่างไม่สบายใจและตกอยู่ในห้วงความคิดคำนึงของตัวเองจนไม่ได้ยินเสียงพูดของผู้กำกับหนุ่ม

ภาติยะฟังแพรไหมสารภาพแล้ว เขาก็หัวเราะแผ่วเบา นึกรักความตรงไปตรงมาของหญิงสาว จึงเอ่ยเสียงนุ่มโต้กลับไปด้วยกังวานสัพยอกว่า “ผมมีความสามารถมากกว่านั้นอีก เชื่อมั้ยยอดรัก?...ขอเวลาแค่นาทีเดียวให้ผมได้พิสูจน์ รับรองเลยว่าคุณจะได้รู้ว่าผมมีความสามารถมากกว่าผู้ชายคนอื่นๆ แค่ไหน...แยกขาที่รัก ผมอยากให้คุณแยกขาให้ผมเดี๋ยวนี้” พอร์นสตาร์หนุ่มจบประโยคด้วยการใช้หัวเข่าดุนต้นขาเรียวของแพรไหมให้แยกจากกันด้วยกิริยาที่นุ่มนวลอ่อนโยน

กังวานเสียงของภาติยะอ่อนหวานเกินกว่าจะฟังเป็นคำสั่ง และมีคำสัญญาอยู่ในน้ำเสียงว่าจะมีความสุขสมที่ยากจะหาได้จากสิ่งใดเสมอเหมือน ตามมา สองขาเรียวจึงแยกออกอย่างอัตโนมัติราวกับมีชีวิตของมันเอง โดยที่เธอก็ไม่รู้ตัว

แน่นอน...แพรไหมไม่รู้แน่ ด้วยเวลานี้เธอยังคงช็อกกับความจริงที่เพิ่งค้นพบว่าเธอหลงรักภาติยะ สมองจึงราวกับว่างเปล่า ไร้ความคิดอ่านใดๆ ไปชั่วขณะ

ผู้กำกับหนุ่มก้มจูบเรียวปากนุ่มเป็นรางวัลที่เธอว่าง่าย แล้วจึงกระซิบชิดกลีบปากนุ่มด้วยกังวานเสียงหยอกล้อระคนให้สัญญาว่า “ถัดจากนั้น ผมอยากให้คุณยึดก๊อกน้ำให้มั่น ผมไม่อยากให้คุณล้มครืนลงไปนาทีใดนาทีหนึ่งที่ผมกำลังพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง” นักแสดงหนังพอร์นกระเซ้า พลางถือวิสาสะจับมือบางไปวางบนก๊อกน้ำข้างตัวของหญิงสาว อีกข้างเขายกขึ้นมาจูบกลางฝ่ามือก่อนจะวางบนบ่าของเขา

ภาติยะประสานสายตาของแพรไหมขณะค่อยๆ ย่อตัวลงจนกลายเป็นการคุกเข่าตรงหน้าอีกฝ่าย เขาคลี่ยิ้มหล่อเหลาให้แพรไหม ก่อนจะลดสายตามองเรือนร่างงดงามอย่างหลงใหล

แพรไหมยังไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร จะด้วยเหตุเพราะด้อยประสบการณ์หรือด้วยยังคงช็อกจากความจริงที่เพิ่งค้นพบ จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ มันกำลังส่งผลให้หญิงสาวมองเขานิ่งๆ ด้วยนัยน์ตาเบิกโต กึ่งรอคอยกึ่งฉงนสนเท่ห์ หญิงสาวพลันมารู้ความตั้งใจของอีกฝ่าย ก็เมื่อมือหนาแข็งแกร่งอ้อมมาช้อนหลังสะโพกเธอ ก่อนจะยื่นหน้ามาประกบริมฝีปากกับนวลเนื้อที่แสดงความเป็นหญิง

ร่างบางสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับที่หลุดเสียงอุทานและพยายามผละหนี แต่ข้อมือหนาของภาติยะกลับตรึงสะโพกไว้แน่น จนเธอขยับตัวไม่ได้

“มันไม่เหมาะ คุณพระ...คุณไม่ควรจะทำอย่างนั้น” เธอติงด้วยกังวานเสียงแหบพร่าระคนครางกระเส่า ร่างกายแอ่นโค้งอย่างยากจะควบคุม ไม่ต่างจากคันธนูที่ถูกเหนี่ยวสุดแรง

ภาติยะไม่ตอบ แต่ยังคงสำรวจนวลเนื้อที่ไวต่อประสาทสัมผัสอย่างใกล้ชิด ท่วงท่าเขาเป็นไปอย่างเชื่องช้า เร้าใจ หากมั่นใจในการกระทำของตัวเอง มือหนากดสะโพกแนบชิด ขณะที่ริมฝีปากขบเม้มและดูดกลืนนวลเนื้อแห่งวัยสาวไม่ขาดระยะ กระทั่งแพรไหมหลุดเสียงครางผะแผ่วออกมาเป็นชื่อเขา

พระเจ้าช่วย...แพรไหมให้รสชาติหวานล้ำยิ่งกว่าไวน์รสเลิศ...ภาติยะนึกอย่างวาบหวามระคนซาบซ่านในจิตใจ เขาชอบเวลาที่เธอหลุดเสียงครางออกมาเป็นชื่อเขาด้วยเสียงแหบพร่าอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เขารักเสียงเซ็กซี่นั้น ภาติยะยังคงผลักดันอารมณ์เหนี่ยวรั้งของหญิงสาวให้หลุดจากการควบคุมมากยิ่งขึ้น ด้วยการรัดสะโพกกลมมนมากดแนบกับริมฝีปาก ก่อนจะดูดกลืนและขบเม้มในจังหวะที่รวดเร็ว หนักหน่วงและกระชั้นถี่มากขึ้น

วินาทีต่อมาผู้กำกับหนุ่มก็รู้สึกถึงชัยชนะแห่งพลังอำนาจทางเพศ เมื่อร่างงามไหวระริกรุนแรงอย่างสุดแรงต้าน มือที่ขยุ้มลงมาจิกบ่าเขาแน่นจนภาติยะรู้สึกได้ถึงปลายเล็บแหลมๆ นั้น หากเขากลับรับรู้ด้วยความรู้สึกอ่อนหวาน แพรไหมตอบสนองเขาอย่างสวยงามเหลือเกิน เป็นธรรมชาติ เร่าร้อนและกระตือรือร้นไม่ต่างจากสาวน้อยไร้เดียงสาและบริสุทธิ์ผุดผ่องปานน้ำค้างแรกอรุณ

งดงามสมบูรณ์แบบ...ภาติยะชื่นชมอยู่ในใจ เขาเชื่อว่าเขาจะจดจำภาพสวยงามเบื้องหน้าไปอีกนานเท่านาน... ภาพที่ร่างบางกำลังแอ่นโค้ง พร้อมกับครางเรียกชื่อเขาผะแผ่วด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเซ็กซี่ ในจังหวะเดียวกับที่สายธารแห่งรักไหลชุ่มฉ่ำ ก่อนที่ร่างกายซึ่งอ่อนปวกเปียกจะซวนซบลงมาบนบ่าเขาอย่างหมดเรี่ยวแรง

แพรไหมยอมศิโรราบต่อเพลิงอารมณ์ของตัวเองอย่างหมอบราบคาบแก้ว...