ผู้ใหญ่หลายท่านที่ไม่ได้มีภาระจับจูงหรือวิ่งตามลูกหลาน ต่างก็แหงนหน้าดูภาพของพระเจ้าอยู่หัวที่ทรงงานตามสถานที่ต่าง ๆ ที่ติดว่าที่ฝาหนังด้านบนสุด ด้วยความเคารพและเทิดทูนยิ่ง ส่วนเด็ก ๆ ที่เข้ามาภายในนี้ต่างก็ส่งเสียงดังกันสุด ๆ วิ่งจากตู้โน้นไปตู้นี้ให้วุ่นวายแต่ก็เสริมสร้างบรรยากาศครอบครัวที่อบอุ่น เสียงเด็กเล็ก ๆ ที่หัวเราะ ไต่ถาม และแสดงความคิดตามแบบของเขา ยามเมื่อได้พบเห็นปลาหน้าตาหลากสี โดยเฉพาะเมื่อมีบางตัวที่พวกเขารู้จักจากภาพยนตร์ต่างประเทศ เกือบตลอดเวลาที่เราจะได้ยินเสียงเรียกแม่เรียกพ่อให้มาดูปลาที่พวกเขารู้จักอย่างภาคภูมิใจ “แม่ ๆ นีโม ไม่ก็ พ่อ ปลาโม มีปลาโมด้วย”

วันที่ ๑๑ ธันวาคม ที่ข้าพเจ้าเข้าไปเยี่ยมชมไม่ได้มีการเก็บค่าเข้า แต่วันอื่น ๆ อาจจะมีการเก็บค่าเข้าชม เห็นที่หน้าประตูมีช่องเก็บค่าธรรมเนียม ซึ่งในวันนี้ฟรี ข้าพเจ้าจึงไม่ได้ใส่ใจนัก ถ้าหากใครมีความประสงค์จะพาลูกหลานไปดูปลาแถวนี้อย่าลืมหาข้อมูลเพิ่มเติมด้วยนะจ๊ะ แต่อย่างไรเสีย ภายในก็สวยงามเหมาะที่จะพาเด็ก ๆ เข้ามาเที่ยวกัน มีปลาทะเลหลากหลายสีสัน มีตู้วางหอยจำนวนมาก ป้ายแสดงวิวัฒนาการของหอย ซึ่งก็น่าคิดว่า หอยที่เรากินมันอยู่บ่อย ๆ นี้ มันอยู่มาก่อนเรานานหลายปี แม้แต่หอยก็ยังมีลักษณะกลายพันธุ์ เช่น มีลายเวียนซ้าย หรือมีสีเผือก เป็นของสะสมที่หายาก ราคาแพง ไม่ใช่สิ่งของมีตำหนิ ส่วนเด็กที่โตขึ้นมาหน่อย ก็สามารถให้เขาได้ดูป้ายแสดงกฎเหล็กของการอยู่รอดของเหล่าสัตว์ได้ ซึ่งบางข้อนั้นมนุษย์ในยุคน้ำท่วมใหญ่ แล้งจัด หรืออากาศสุดขั้วเช่นนี้ควรจะตระหนักและเรียนรู้กันอย่างจริงจัง ถ้าอยากจะมีชีวิตอยู่รอดต่อไปเช่น ปลา มด นก แมลง หรือแม้แต่หอย “กฎเหล็กของการอยู่รอด” ได้แก่ การเปลี่ยนสี, พึ่งพาอาศัยกัน, อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม, เกาะติด, เหมือนธรรมชาติ, มีพิษ, มีเปลือกหุ้ม, ลายบนตัว, เป็นผู้ล่า, เปลี่ยนเพศ ก็ลองพิจารณาเลือกข้อที่ถูกใจตามใจท่านผู้ชมได้เลยนะ