• Group ตัวอย่าง

Just 5 Days Off กลับบ้านคราวนี้ Request off ได้ 4 วัน เอาวะยังดีได้กลับ..แต่ก่อนกลับ Crew Control แอบโหดเรียก Standby ซะงั้นเหมือนกลั่นแกล้ง ดีนะอารมณ์ดีจะได้่กลับบ้านเลยยอม....(มันเป็นแค่ข้ออ้างน่ะ เพราะยังงัยก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี) คืนวันกลับไฟลท์น้อยนิดกระจิดริดได้อีก ผู้โดยสารทั้งหมดประมาณ 30 คน!! ขอย้ำ 30 คนเจ้าค่า....า ทีเมื่อเดือนก่อนล่ะแทบขี่คอกันเลยทีเดียว คงเป็นเพราะเป็นช่วงถือศีลอดเลยไม่มีคนออกเที่ยวกัน เดี๋ยวคอยดูหลังจากนี้สิ...รับรองพัทยาบ้านเราขายดิบขายดี (ภูมิใจดีมั้ยเนี้ยะ) พอลงเครื่องได้ก็บึ่งไปหาปาปู้ (งงดิใครวะ) กันเลยทีเดียว ตกลงกันไว้แล้วว่าจะวางแผนไปให้ได้หลายๆที่แต่อีกใจก็สงสารปาปู้พักผ่อนน้อย...แต่ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าอ่ะสิ เริ่มกันเลยดีฟร่า.... วันแรก ตั้งใจไว้ว่าจะมาซื้อแผ่นเกมส์ และก็ Dance Mad สำหรับเล่นเกมส์ Wii จุดหมายปลายทางเลยเป็นแถวๆ คลองถม, สะพานเหล็ก เดินๆๆๆๆได้แผ่นเต้นมา 2 แผ่น เกมส์อีก 5-6 เกมส์ แถมได้แ่ว่นตามาอันละ 70 บาท เป็นแว่นสายตากรอบสีฟ้า สวยดีกะซื้อมาไปเปลี่ยนเลนส์เอา เผื่อติดกระเป๋าไว้ตอนบิน พอดีนิยมของถูกค่ะ 555+ ส่วนพี่อั้มได้ของมาแต่งรถ Volkswaken สมใจอยาก ค่อยหายเหนื่อยหน่อย...แวะกิน KFC ทีี่คลองถม เค้ากินข้าวไก่แซ่บ..อยากกินข้าว โหยข้าว ไม่ได้กินข้าวนิ่มๆมานานแล้ว สวรรค์ เสร็จแล้วภารกิจต่อไปเป็นภารกิจฟิชโช่ (อย่ารู้เลยมันฟิชโช่จริงๆ) เอาเป็นว่าต้องไปทำธุระแุถวปิ่นเกล้าแล้วกัน เสร็จภารกิจต่อไปคือเอาของไปฝากเพื่อนพี่อั้ม รายแรกพี่อ๋อย เราเจอพี่อ๋อยแค่ครั้งสองครั้งเองช่วงที่พี่อ๋อยฝากซื้อกระเป๋า Kipling ลิงห้อย หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันเลย จนวันนี้นานพอสมควรพี่อ๋อยเป็นถือเป็นเพื่อนสนิทของพี่อั้มเลยทีเดียว เราเลยถือโอกาสเอาอินทผาลัมยัดเม็ดอัลมอลต์ไปฝาก แล้วเรากับพี่อั้มก็ฝากท้องข้าวเย็นไว้ที่บ้านพี่อ๋อยนั่นแหละ (แซ่บบบบบบ) ออกจากบ้านพี่อ๋อยประมาณสองทุ่มก็ต้องไปหาพี่อุ๊เพื่อนอีกคนของพี่อั้ม พี่อุ๊เป็นหญิงเก่ง พี่อุ๊ทำงานอยู่การบินไทยเป็นช่างซ่อม Simulator (ห้องนักบินจำลองที่มีไว้ให้เฉพาะนักบินทดสอบ) เครื่อง ATR (เครื่องบินใบพัดขนาดเล็ก) แมนป่ะล่ะ...เท่ห์โคตร เป็นครั้งแรกที่มีโอกาสได้ไปนั่ง Simulator ของนักบินจริงๆ พี่อั้มเป็นกัปตันทดลองขับ เรานั่งข้างๆ หลังจากที่พาเครื่องบิน (จำลอง) ลงรันเวย์ (เก้ๆ) แล้ว ก็บอกได้เลยว่าเดชะบุญที่พี่อั้มเป็นช่างเครื่องบินไม่ได้เป็นกัปตัน ถ้ามีกัปตันขับเครื่องบินยังงี้มีหวังดังแน่...เพราะพี่ท่านเล่นเอานข้างๆลงไถลรันเวย์ซะงั้น งานนี้เสียดายลืมเอากล้องไปถ่าย มือถือก็ไม่ได้พกขึ้นไปเสียดายๆ เดี๋ยวเอาไว้คราวหน้าและกัน.. จบทริปวันแรก วันที่สอง วันนี้ตื่นสายอ่ะ ที่จริงต้องเรียกบ่ายเลยหละกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากบ้านก็ร่วมๆบ่ายสามแล้ว วันนี้ตั้งใจไปซื้อของที่เจ้เล้ง แวะกินก๋วยเตี๋ยวที่คลองอะไรไม่รู้อร่อยดีอ่ะเพิ่งรู้จักนี่แหละก๋วยเ่ตี๋ยวเนื้อหมก แต่ไม่ได้กินนะพี่อั้มกิน เค้าเอาเนื้อดิบใส่ไว้ก้นชามลวกเส้นลวกผักแล้วเอาน้ำก๋วยเตี๋ยวร้อนๆใส่ อืม...ง่ำ ง่ำ กินเสร็จก็ขับรถมาถึงเจ้เล้งประมาณสี่โมงเย็นกลัวรถติดต้องรีบๆซื้อของเพราะขากลับกลัวรถติดเพราะเป็นวันธรรมดา ขนาดรีบปาเข้าไปเกือบสองชั่วโมง รวมค่าเสียหายวันนั้นประมาณ 1,500 บาท ได้ Eyeliner, ยาทาเล็บ, ดินสอเขียนคิ้ว ของ Revlon ของกิน ขนมนิดหน่อย ได้ครีมหมักผม Lolane มาด้วย ถูกและดีขอให้บอก.... ตั้งใจอยากซื้อน้ำป้าเจี้ยบอันโ่ด่งดัง ไม่รู้ว่าหนังหน้าของข้าพเจ้านั้นจะใช้ได้ผลหรือไม่ อยากลองๆ แต่ราคานี่สิคิดหนักหน่อย แต่ตัดใจไม่ลง ฮื้อ ฮือ...้ขอถอยหนึ่งก้าวไปตัวก่อนนะ ไปสืบราคาจากหลายๆที่ก่อนแล้วจะตัดใจซื้อเฮือก!! โฉมหน้า Item ในฝัน ราคาที่ไปตามสืบเสาะมา Counter ที่ Central 150 ML => 3,900 Bht. 75 ML => 2,500 Bht. * อย่างมากก็ลด 5-10% Duty Free 150 ML => 3,315 Bht. 75 ML => 2,150 Bht *ลูกเรือซื้อไม่ลดเพราะไม่ได้เข้าร่วมรายการ ร้านเจ้เล้ง 150 ML => 2,730 Bht. (WOW )่ ั *กล้าๆกลัวๆเพราะมีแต่ไซส์ใหญ่อ่ะ กลัวใช้ไม่เข้ากับหนังหน้าเสียดายตังค์ ตาม Web ทั่วไปมีหลายไซส์หลายขนาดราคาถูกพอๆกับเจ้เ้ล้ง แต่เสี่ยงว่าจะของจริงหรือของปลอม ดูไม่เป็นด้วยดิ ขอตัดสินใจก่อนนะคืนนี้ เปิดหาใน Web ราคาพอๆกับที่เจ้เล้งเลยแต่ไม่กล้าอ่ะกลัวปลอม อีกอย่างก็ส่งไม่ทันหรอกเพราะเดี๋ยวเราก็ต้องกลับแล้ว เอาวะ!! สูดหายใจลึกๆหนึ่งฟืดตัดสินใจแระ เจ้เล้งจ๋ากิ๊บมาแล้ววววว ส่วนรายการอื่นที่อยากได้ก็เป็นอันว่าตัดไป...เสร็จแล้วก็นั่งร้องเพลง ได้อย่างก็ต้องเสียอย่างงงงง..... ถือว่าเฉลี่ยๆกันไปขืนโลภมากมีหวังเดือนนี้กินกับข้าวอยู่สองอย่างแกลบกับเกลือ เลือกไม่ถูกเรยยย...   Create Date : 04 กันยายน 2552     Last Update : 4 กันยายน 2552 20:25:04 น. Counter : 450 Pageviews.   0 comment Share Tweet

KL ที่รัก..... ถึงเวลาต้องฝึกปฏิบัติจริงสักที..เราต้องไปฝึกกันที่มาเลเซียเลยตื่นเต้นกันใหญ่เลยได้เปิดหูเปิดตาทั้งที เรารู้สึกดีอ่ะไม่รู้สิสงสัยเป็นประเทศใกล้ๆบ้านด้วยมั่งและที่สำคัญมีคนสำคัญมาหาถึงที่กัวลาฯเลยดีใจจัง "ตอนไปเหมือนไก่จะบิน...." ดี๊ด๊ากันสุดชีวิต..ยังไม่รู้ชะตากรรมกัน!!! รูทที่บินเป็น MCT-AUH-KUL เราต้องไปต่อเครื่องที่อาบูฯนั่งเครื่องจากมัสกัตมาประมาณ 45 นาทีถึงอาบูดาบีแล้วมารอต่อเครื่องประมาณชั่วโมงนึงอ่ะ ดี่เลยได้มาเดินเล่นกะว่าจะซื้อช็อคโกแลตก็ไม่กล้ากลัวว่าที่มาเลเซียจะถูกกว่า และก็กลัวมันละลายด้วยอ่ะก็เลยซื้อไปแค่ 2 กล่องเอง ระหว่างรอต่อเครื่องก็เดินซะรอบเลย Airport ที่อาบูสวยดีสไตล์แขกๆสีสันสดใส หุหุ ชอบ... ระหว่างรอต่อเครื่อง ไปถึงมาเลเซียตอนประมาณบ่ายสอง มีคนมารอด้วยดีใจจังอยากเจอ...เพื่อนๆบางคนนัดครอบครัวไปเจอกันที่กัวลาฯด้วยดีนะที่ใกล้ประเทศไทยเลยมาหาได้ไม่งั้นนะแย่เลย รอรถมารับพาไปโรงแรมค่อนข้างไกลจากสนามบินเลยทีเดียวประมาณเกือบชั่วโมงได้ บรรยากาศอบอุ่นเหมือนได้กลับประเทศไทยเลยอ่ะ คิดถึงบ้าน....พอถึงโรงแรมรับคียการ์ด บัตรรับประทานอาหารเช้า นัดแนะเวลาสำหรับวันถัดไปเรียบร้อยแล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้อง เฮ้อ...ได้พักผ่อนซักทีแต่พรุ่งนี้ต้องเจออะไรอีกเยอะเลยอ่ะ......... วันแรกของการเทรนผ่านไปด้วยไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยอ่ะ....เสียใจ เพื่อนๆใน class และก็ Instructor ผู้น่ากลัว วันแรกเหนื่อย(ใจ)มาก...แต่ยังยิ้มได้อยู่ เทรนนิ่งไม่ง่ายอย่างที่คิดนะสำหรับเรามันยากอ่ะ..ท้ออ่ะ แต่ไม่อยากถอย(ตอนนี้)พยายามทำให้ดีที่สุดแต่ไม่รู้จะเป็นยังไง อุตส่าห์มาถึงจุดนี้แล้วจะมาตกเครื่องบินตายตอนนี้ไม่ได้นะ วันที่สองของการเทรน..วันนี้ต้องโดนลงน้ำด้วย ตื่นเต้นกรูจะรอดไม่เนี้ยะวันแรกก็สาหัสแล้ว วันนี้ต้องเตรียมตัวอย่างดีเพราะต้องออกไป present อุปกรณ์ Safety ทั้งหมดเลย แต่ก็ผ่านไปได้อย่างกระท่อนกระแท่นรู้สึกว่าทำได้ไม่ดีเลยอ่ะ(เหนือยใจ..) นังเหงือกทั้งสาม หุหุหุ... พอวันนี้เทรนเสร็จเหมือนยกภูเขาออกไปทั้งลูกเลยแต่ก็โล่งเฉพาะวันนี้เเหละ เพราะกลับไปต้องเจออะไรอีกเยอะะะะะะะะะะะะะะเลยอ่ะรับรองดีใจวันนี้ได้ไปเที่ยวอย่างสบายใจสักที ที่รักอุตส่าห์มาหาทั้งที... วันแรกได้ไป Twin Tower ด้วยแต่เสียดายตั๋วขึ้นไปดูบนสะพานเชื่อมติดหมดแล้ว พนักงานบอกว่าต้องมาจองแต่เช้าเพราะว่าเค้ามีจำนวนจำกัดในแต่ละวันไม่เป็นไรไหนๆก็มาแล้วถ่ายรูปกันข้างล่างเนี้ยะแหละ ลำบากหน่อยแต่ก็โอเคดีกว่าไม่ได้เลย.. ตึก Petronus ยามค่ำคืน ขอถ่ายรูปคู่หน่อยนะ.. เคยคุยกันไว้ก่อนมาว่าอยากกินไอติม Swensens มากๆอยากกินรัมเรซินอ่ะ เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมา..จะบอกว่า Swensens ที่มาเลเซียหายากมากพอเจอร้านรีบถ่ายรูปไว้เลยพอดีตอนเช้าก่อนไปเทรนนั่งรถผ่านแต่ไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าถนนอะไรเลยถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน ตั้งใจจะไปห้าง Sunway กะว่ามีแน่เพราะห้างใหญ่มากแต่ว่าต้องแวะไปห้าง Careful ก่อนเพราะแอมต้องเอานาฬิกาไปแก็สายเสร็จแล้วกะว่าจะเรียกรถแท็กซี่แต่ไม่มีเลย ที่นี่หารถยากมากกกกกและแพงมากด้วยไม่มีมิเตอร์เหมือนบ้านเราก็เลยเดินไปเรื่อยๆในที่สุดก็เจอ Swensens ที่เห็นเมื่อเช้าแต่ยังไม่อยากกินตอนนี้อ่ะเลยเดินไปถามว่าร้านจะปิดกี่โมงแล้วที่ห้าง Sunway ที่จะไปมีมั้ย เค้าบอกว่าทั้งกัวลาฯมี 2 ที่ โอ้ว...แม่เจ้าไม่อยากเชื่อ แต่เชื่อเถอะ อิอิ สรุปรีบไปห้าง Sunway เพราะเห็นพี่บอกว่าของถูก(บางอย่าง)แล้วกะว่ารีบกลับมากินไอติมต่อ..อยากมากกกกกกกกกกกค่ะ ห้าง Sunway Pyramid เหมือนอยู่อียิปต์มั้ยค่ะ พอได้มาเจอกันแล้วไม่อยากจากกันเลย...ไม่อยากให้ถึงวันที่ต้องกลับ อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆกันตลอดรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกแต่คงเป็นไปได้เราต้องอดทนไว้....แค่รู้ว่ายังมี ี"คนๆหนึ่งคอยเป็นกำลังใจให้ตลอดไป ก็เพียงพอแล้ว..." ขอแค่อยู่เคียงข้างกัน....ตลอดไป   Create Date : 10 สิงหาคม 2551     Last Update : 4 กันยายน 2552 7:24:07 น. Counter : 508 Pageviews.   0 comment Share Tweet

First Aids!! จบคอร์ส First Aids แล้ว...วันนี้เพิ่งสอบเสร็จได้คะแนน 92 เต็ม 100 หญิงไทยคนอื่นได้ 100 เต็มกันหมดเลยคร่าาาาาาาา ยกเว้นเรา..หึ หึ แต่ไม่เป็นไรยังดีที่ผ่านแต่คิดสภาพอยู่บนเครื่องแล้วถ้าใครเป็นไรขึ้นมาเค้าจะไว้ใจให้กุช่วยมั้ยเนี้ยะ Class นี้สนุกไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดอาจารย์สอนสนุกดี ใจดีด้วยอ่ะเห็นเพื่อนหลับโต้งๆยังไม่ว่าเลย ชอบ ชอบ.. นี่แหละ Instructor ผู้ใจดี..หุหุ ขอบคุณนะก๊ะที่ให้หนูผ่าน เย้... เข้า Class วันแรกก็ได้ปฐมพยาบาลเลยล่ะ ทั้งผายปอด Mouth to mouth (กะคุณตุ๊กตานะ) การวัดความดับ วัดหัวใจ รู้เรื่องเบื้องต้นเกี่ยวกับอาการของโรคหรือภาวะเฉียบพลันต่างๆ..แต่แอบกลัวว่าถ้าเหตุการณ์เกิดขึ้นจริงๆกลัวว่าจะลกเป็นไก่ตาแตก สติหลุดลอยทำอะไรไม่ถูกเนี้ยะดิ กลัวว่ะ... ปั้มใหญ่เลย..ตื่นซักทีสิ.... นี้แหละโฉมหน้าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายโดนรุมข่มขืน หึ หึ หลังสอบเสร็จก็ร่าเริงกันอีกเหมือนเดิม..ยัง ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองยังรื่นเริงกันอยู่ถ่ายรูปกันใหญ่เลย แรดดดดดดดดดด......วันนี้ที่ออฟฟิศคนน้อยด้วยแหละเลยเฮฮาปาจิงโกธกันใหญ่... ++รูปรวมถ่ายกับเพื่อนๆใน Class++ ไม่รู้ว่าตอนบินจะได้เจอกันครบๆยังงี้กันอีกรึเปล่า เพราะว่าเอาเข้าจริงคงต่างคนต่างบินกันแน่เลยขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระทึก เอ้ย..ระลึกหน่อยแล้วกันนะ ใครเป็นใครมั่งวะเนี้ยะ จบ Class นี้เสร็จก็ต้องเริ่ม Class ใหม่ยากกว่าเดิม เพราะฉะนั้นต้องตั้งใจมากกว่าเดิม...เฮ้อ คิดแล้วเหนือยแต่ไม่เป็นไรสู้ค่ะ สู้ๆค่ะ...   Create Date : 25 กรกฎาคม 2551     Last Update : 27 กรกฎาคม 2551 20:47:20 น. Counter : 415 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เหงา............. ตอนนี้เริ่มรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก...นึกถึงวันเก่าๆตอนที่อยู่ประเทศไทย อยากทำอะไรก็ทำอยากไปไหนก็ไป รถเมล์ รถไฟฟ้าก็มีอยากไปไหนก็ไป..แต่ที่นี้จะไปไหนมาไหนทีต้องรอให้ใครมารับติดสอยห้อยตาม ครั้นจะนั่งรถแท็กซี่ไปก็แพงโคตรๆแล้วยิ่งเค้าเห็นเราไม่ใช่คนบ้านเค้า โก่งราคากันสุดๆ..เคยคิดว่าทำไมเราต้องมานั่งทนให้คนอื่นเค้าเอารัดเอาเปรียบกัน...เดินไปไหนมาไหนมีแต่คนมอง ผู้ชายก็มองยังกับไม่เคยเห็นผู้หญิงเราก็เข้าใจนะว่าผู้หญิงบ้านเค้าปกปิดมิดชิดตั้งแต่หัวจรดเท้าแต่รบกวนช่วยมองกรูแบบเกรงใจนิดนึงก็ดีนะกุไม่ใช่ตัวประหลาด เวลาเดินริมถนนรถผ่านไปมาก็ชอบบีบแตรใส่ กุไม่ใช้ศาลพระภูมิหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้พวกมรึงมาบีบแตรทำความเคารพกันนะเว้ย...ส่วนผู้หญิงก็มองเราแบบหัวจรดเท้าเลยทีเดียว เคยได้ยินว่าคนที่นี้ส่วนมากเค้าจะคิดก่อนเลยว่าคนเอเชียที่มาอยู่ที่นี่โดยเฉพาะผู้หญิงเค้าจะคิดว่ามาทำอาชีพอย่างว่ากัน...บ้านมรึงสิ ช่วยคิดให้สร้างสรรค์หน่อยได้ป่ะ เซ็งว่ะ...แต่สุดท้ายเราก็โทษเค้าไม่ได้หรอกในเมื่อความเป็นอยู่บ้านเค้าเป็นยังงั้นมาตั้งนานแล้ว และเราก็เป็นคนแปลกหน้า แต่งตัวแปลกแยกกับพวกเค้าก็ต้องมองเป็นธรรมดา..คิดซะว่าขนาดฝรั่งมากบ้านเราใส่บิกินี่เดินพวกเรายังมองกันตาแทบปลิ้น ขนาดบ้านเราพัฒนากว่าตั้งเยอะแยะแล้วจะถือสาอะไรกับคนที่นี่ล่ะ...ตอนนี้คิดอย่างเดียวคือ ปลงซะ!!! อีกไม่นานก็คงจะชินกับสภาพแวดล้อมแบบนี้ เอาน่าเรื่องแค่นี้ไม่ทำให้อีกิ๊บี้หวั่นหรอก...ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะก็ไม่มีเรื่อง ไม่ต้องมานั่งคิดมากด้วย จะพยายามนะ (ปลอบใจตัวเอง) คิดถึง...บ้าน คิดถึง...แม่ คิดถึง...พี่ คิดถึง...ลุงๆป้าๆ คิดถึง...คนรัก คิดถึง...เพื่อน คิดถึง...อาหารไทย คิดถึง...หมาที่บ้าน คิดถึง...ที่ทำงานเก่า คิดถึง...บรรยากาศเก่าๆ คิดถึง......."อนาคต" #ชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป ต่อไป ต่อไป........# ...อยากมีคนๆนั้นอยู่ข้างๆ... ...ถ้ามี"เค้า"อยู่ใกล้ๆก็คงดี... ...มองไปเมื่อไหร่ก็เจอ... ...ยามทุกข์..ยามสุข... ...วันไหนท้อแท้ก็คอยเป็นกำลังใจให้... ...กันและกัน... ...ได้แต่บอกตัวเองตลอดว่า... ...ต้อง "อดทน" เพื่อวันข้างหน้า... ...แค่ระยะทาง... ...ระยะทางเท่านั้นทีทำให้เราไกลกัน... ...แต่ความผูกพันที่เรามี... ..."ไม่เคยทำให้เราต้องห่างไกล"...   Create Date : 23 กรกฎาคม 2551     Last Update : 25 กรกฎาคม 2551 0:27:15 น. Counter : 598 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เทรน เทร๊น เทรน = สัปกาห์แห่งการรอคอย เฮ้อ..ได้เทรนซักทีโดนดองซะตั้งนานในที่สุดก็ได้ร่ำได้เรียน ไม่ใช่อะไรหรอกจะได้นับเวลาได้กลับบ้านซะทีเมื่อไหร่น้อ...อ แต่หลังจากที่ Schedule เทรนออกคร่าวๆแล้ว ได้เทรนเครื่อง B737/700-800 ก่อนเสียดายจัง ถ้าได้เทรนเครื่อง A310 เมื่อนั้นแหละได้บินกลับบ้านแร้วววว เย้ = วันแรกของการแทรน หลังจากเทรนเสร็จ วันแรกยังชิลๆอยู่ วันนี้วันแรกยังไม่ได้เทรนเรื่องหนักหนาอะไร เพียงเต่เมื่อตอนเช้าที่มาเกิดการสื่อสารกันผิดนิดหน่อยนัดรถมารับตอนประมาณ 8โมงเช้า แค่รถมารับจริงตอน 9โมงกว่าจะถึงออฟฟิศปาไปเกือบ 9โมงครึ่ง กุจะบร้าตาย..เปิดห้องเข้าไปทุกสายตาหันมาพรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ เออ..กุรู้แล้ว เสร็จแล้วอาจารย์จะไม่ยอมสอนบอกว่าเรามาสายเกินไป ให้เรากลับบ้านไปก่อนแล้วรอเรียนคอร์สหน้าจะบ้าเหรอกว่าจะได้เทรนอีกทีกุไม่รอเป็นเดือนเลยเหรอ พวกเราเลยช่วยกันชี้แจงว่าไม่ใช่ความผิดของพวกเรานะ เค้าก็เลยบอกว่าให้นั่งรอเรียนตอนบ่ายโมงก็เลยพากันไปนั่งกินข้าวที่ canteen ซักพักอาจารย์เดินมาตามให้ไปเรียนตอนเที่ยง โชคดีจัง..มีพวกเราเรียนกันอยู่ 5 คนนี้แหละ หุ หุ หุ บรรยากาศในห้องเรียน วันนี้ได้ตารางเรียนแล้วโอ้โหมึนเลย วันแรกเรียนเกี่ยวกับ Security ต่อด้วย Grooming ต่อด้วย General knowledge ต่อด้วย Services ต่อด้วย Bla Bla Bla... ระหว่างรอรถมารับที่โรงแรม แชะ 1 แชะ 2 ภาพหมู..เอ้ย ภาพหมู่ ตอนนี้เทรนเริ่มยากขึ้นเรื่อยๆเลยอ่ะ เนื้อหาเยอะมากจำแทบไม่ไหวเลยต้องท่องจำกันตาแตกเลยทีเดียว นึกภาพยังไม่ออกเวลาอาจารย์อธิบายละเอียดมากๆนึกภาพตามไม่ทันอ่ะ...อยากจะร้องไห้เหมือนนั่งโง่เรียนอยู่ยังไงก็ไม่รุ แต่ก็คิดว่าเราต้องพยายามมันคงไม่ยากเกินความสามารถหรอก แต่มันก็มีอารมณ์ท้อมั่งแหละเหนือยใจนะเวลาท้อแท้ แต่พยายามบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า อย่ายอมแพ้นะ อย่ายอมแพ้..เรื่องแค่นี้เองเราต้องพยายามผ่านมันไปให้ได้เพราะกว่าจะมาถึงจุดนี้มันยากนะ... ถ่ายกับเพื่อนๆ(ว่าที่)ลูกเรือ เพื่อนๆที่ห้องส่วนมากผู้ชายเป็นคนโอมานทั้งนั้นเพราะว่าที่นี้เค้าไม่รับลูกเรือชายต่างชาติ แล้วส่วนมากเพิ่งจบเด็กๆกันทั้งน้าน...นส่วนผู้หญิงมีพวกเราแล้วก็คนอินเดียเป็นลูกเรือเก่าคนนึง เพื่อนๆน่ารักกันทุกคนเลยช่วยกันตอบจนอาจารย์ด่าเลยอ่ะ อาจารย์แอบโหดอ่ะ...กัวค่ะ กัว ตอนเบรคค่ะ..ดูสีหน้าเหนื่อยอ่อนเชียวแต่ละคน เรื่องที่คิดว่าเทรนยากสำหรับเราคิดว่าเกี่ยวกับ Safety อ่ะ ต้องจำให้ได้หมดว่าถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นเราต้องทำอะไรบ้างต้องเตรียมตัวยังงัย ต้องใช้เครื่องมืออุปกรณ์ให้เป็นหมดทุกอย่างอ่ะ เยอะโคตรรรรรรรรรรรรแต่ต้องท่องจำให้ได้ให้หมดและต้องปฏิบัติได้ด้วย โฉมหน้านักเรียน วันนี้มีเรียนเรื่องการดับเพลิง..คราวนี้แหละได้กินหมูย่างแน่ อิอิ อาจารย์พามาที่ลานดับเพลิงจำลองทำเป็น Cabin จำลองสถานการณ์ไฟไหม้ใน Lavatory กับ Oven ใน Galley ทุกอย่างจำลองหมดยกเว้น ไฟกับเครื่องดับเพลิงของจริงค่าาาา ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน!! หน่วยกู้ภัย!!! ช่วงแรกๆของการมาเยือน..ดูดีมีชาติตระกูลมั้ยเคอะ ตัวตนที่แท้จริงของแต่ละคนเริ่มปรากฏ...น่ากลัวจิงๆว่ะ   Create Date : 14 กรกฎาคม 2551     Last Update : 23 กรกฎาคม 2551 21:32:31 น. Counter : 595 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• giftmedream
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com