เจ้าสาวไวกิ้ง (นิยายแปลโรมานซ์) นิยายโรมานซ์มาแล้วจ้า ใครเรียกนิยายพวกนี้ว่าอีโรติกนี่มีเคืองนะจะบอกให้ โรมานซ์ฟังดูดีกว่าเยอะ แต่สงสัยเหมือนกันว่าเขาเอาอะไรวัดว่าไอ้นี่โรมานซ์ ไอ้นั่นอีโรติก? แม้แต่เรท X เรท R บ้านเราบางครั้งก็ยังก้ำกึ่ง เห็นท่อนบนเป็น R เห็นท่อนล่างเป็น X? บางคนไม่กล้าอ่านเกรงว่าจะถูกกล่าวหาว่าไม่เป็นกุลสตรี โห—คุณขา มีแต่ตัวหนังสือ ภาพข้างในก็ไม่มี สุดแท้แต่ว่าใครจะจินตนาการล้ำลึกตามตัวหนังสือไปแค่ไหน จินตนาการน้อยก็โรมานซ์ จินตนาการมากก็อีโรติก รึเปล่า? เอาน่า อ่านเป็นความรู้ แต่บางคนก็แปลก อย่างรุ่นน้องที่ทำงาน เคยบอกว่า “พี่ หนูไม่ชอบอ่านนิยาย แต่ถ้าเป็นโรมานซ์หนูจะบอกเพื่อนว่า แกอ่านไป ถ้าเจอตอนกุ๊กกิ๊ก พับหน้านั้นไว้ให้ชั้นด้วย!” ในบรรดานิยายแปลโรมานซ์ทั้งหลาย เราชอบแนว Historical Romance แบบย้อนยุคที่สุดและโปรดปรานเรื่องของไวกิ้งเป็นพิเศษ อยากมีแฟนเป็นชาวไวกิ้ง แต่เท่าที่เห็นหน้าเห็นตานี่มีแต่วัยก้างทั้งน้าน สำนักพิมพ์ฟองน้ำจะเอาหนังสือมาลด ๕๐% ที่งานสัปดาห์หนังสือเป็นประจำ ไอ้เรามันไม่ได้อยู่กรุงเทพ เลยไม่มีโอกาสไปยืนรื้อกองหนังสือกับเขา เสียดายจัง เจ้าสาวไวกิ้ง ผู้แต่ง: Judith Frigton แปลโดย ธาริสา‘ น่าจะชื่อเจ้าสาวของไวกิ้งมากกว่า เพราะตัวนางเอกที่เป็นเจ้าสาวนี่ไม่ใช่ไวกิ้ง แต่แต่งกับหนุ่มไวกิ้ง 'หลังความขัดแย้งมานานหลายศตวรรษ ในที่สุดสนธิสัญญาแห่งสันติภาพระหว่างคู่สงครามแซกซั่นกับนอร์สก็ได้บังเกิดขึ้น-จากความเฉลียวฉลาดและอาจหาญของผู้นำไวกิ้งผู้เป็นเสมือนตำนาน วูล์ฟ ฮาคอนสัน และนักรบผู้สูงศักดิ์ ลอร์ดฮอว์ค ทั้งฮอว์คและวูล์ฟ ต่างก็แต่งงานกับหญิงสาวจากฝ่ายตรงข้ามของตน เพื่อสร้างความผูกพันให้เกิดขึ้นในหมู่ชนชาวแซกซั่นและนอร์ส แต่ทว่าสัญญาแห่งสันติภาพจะยังคงเปราะบาง หากไม่ได้ถูกประทับตราให้เป็นนิรันดร์ด้วยการแต่งงานระหว่างเผ่าพันธุ์เป็นคู่ที่สาม และเป็นครั้งสุดท้าย ’ พระเอกของเรื่องชื่อแดรโค ฮาคอนสัน จะเห็นว่าตระกูลนี้ชอบเอาชื่อสัตว์มาตั้งเป็นชื่อตัว หลานของแดรโกเอง ซึ่งโตขึ้นต้องได้เป็นพระเอกนิยายแน่ ชื่อว่าฟัลคอน (ลูกของฮอว์คกับคริสต้า) และไลอ้อน (ลูกของวูล์ฟกับซิมบร้า) ส่วนทางด้านนางเอกในหนังสือชุดไวกิ้ง จะมีความสามารถพิเศษกันทุกคน ซิมบร้าภรรยาของวูล์ฟเก่งเรื่องการรักษาโรค คริสต้าภรรยาของฮอว์คสื่อสารกับสัตว์ได้ รับรู้ความรู้สึกคนอื่นได้ดี ส่วนโรด้านางเอกของเรื่องเจ้าสาวไวกิ้ง ภรรยาของแดรโคแรกๆก็กลุ้มใจ วิตกไปสารพัด เพราะตัวเองไม่มีอะไรดีซักอย่าง สวยก็ไม่สวยถ้าเทียบกับสองสาวนั่น การบ้านการเรือนก็ไม่ได้เรื่อง แต่หลังๆมาค้นพบว่าตัวเองสามารถรับรู้ได้ว่าใครกำลังพูดโกหกอยู่ แปลกดีแฮะ และเพราะการจับโกหกได้ของเลดี้โรด้านี่แหละ ทำให้ปมต่างๆคลี่คลาย และจบแบบแฮปปี้กันทั่วหน้า มีนิยายโรมานซ์อยู่เรื่องที่อยากได้มาเก็บไว้มาก ประทับใจ เป็นเรื่องเดียวที่อ่านแล้วร้องไห้ (ปกติอ่านนิยายโรมานซ์แล้วจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่) ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเรื่องเจ้าปฐพี นางเอกระเหเร่ร่อนไปกับกองคาราวาน   Create Date : 27 มิถุนายน 2548     7 comment Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 14:07:41 น.     Counter : 5099 Pageviews.   Share Tweet

Black Notice (นิยายภาษาอังกฤษ) “Hair Raising” – People แหมเขียนคำนิยมซะขนลุกเลยนะคู้ณ หนังสือเรื่อง Black Notice ของ Patricia Cornwell เล่มนี้เป็นอภินันทนาการจากเพื่อนที่ทำงานอยู่ในห้องพักผู้โดยสารของสายการบินคาเธ่ย์ ถึงแม้เธอจะต้องหูชากับผู้โดยสารเห่ยๆที่กระเป๋าหนักแทบทุกวัน (ก็เล่นขนกันคนละ ๓-๔ ใบโตๆ ถ้าเบาก็ซุปเปอร์คนแล้ว) แต่เพราะการทำงานที่นี่ทำให้เธอได้หนังสือฟรีประจำ ก็เลยยังทนทำงานอยู่ต่อไป ช่างเป็นเหตุผลที่ดีอะไรอย่างนี้ เพื่อนอย่างเราก็พลอยเปรมไปด้วย ผู้โดยสารมักจะลืมหนังสือทิ้งไว้ที่เล้า—lounge อ่ะนะ บางคนอ่านเสร็จก็ตั้งใจทิ้งเอาไว้เลยล่ะ ขี้เกียจถือติดตัว สายการบินก็จะเก็บเอาไว้ซักระยะ ถ้าไม่มีผู้โดยสารท่านใดมาอ้างกรรมสิทธิ์ หนังสือก็จะตกเป็นของพนักงานไป ฮ่า งวดที่แล้วเธอส่งมาให้สี่เล่ม Black Notice, Digital Fortress, Cold Mountain และ Tell Me Your Dreams Tell Me Your Dreams เคยอ่านฉบับภาษาไทยแล้ว ส่วน Cold Mountain ไม่น่าอ่านเล้ย มีแต่บรรยายโวหารอ่านแล้วมึนหัว หาบทสนทนาที่จะให้พักสายตาและสมองยากแสนยาก (ความจริงอ่านภาษาอังกฤษไม่แตก แหะๆ) หนังสือของ Patricia ที่แปลเป็นไทยแล้วก็มี From Potter’s Field และ The Body Farm สยองดีแท้ อยากได้ข้อมูลรายชื่อหนังสือแปลที่มากกว่านี้ก็สอบถามไปที่สำนักพิมพ์วันวิภาข์นะพ่อแม่พี่น้อง ตัวเอกของคุณนายแพทตี้ คือหมอเคย์ หัวหน้าแพทย์ชันสูตรเจ้าเก่า สงสัยจังว่าหมอเคย์แห่งริชมอนกับหมอแคลร์แห่งซานฟรานนี่จะรู้จักกันรึเปล่าน้อ ฝรั่งนี่ชอบเขียนนิยายออกมาเป็นซีรี่จังแฮะ ทั้งเชอร์ล็อคโฮม ทั้งเออร์คูล ปัวโรต์ อเล็ก ครอส ฮันนิบาล แล็กเตอร์ และพอเรื่องไหนของคุณนายแพทตี้ไม่มีหมอเคย์ ก็จัดเข้ากลุ่ม non-Scarpetta novels ซะงั้น แน่จริงเขียนซีรี่ของลูซี่ หลานหมอเคย์ด้วยเลยซี่เพราะรังษีความเก่งกล้าจัดจ้าเหลือเกินไม่แพ้ป้าเคย์ของหล่อน แถมยังน่าสนใจกว่าเพราะเธอเป็นเลสเบี้ยน Whoa! เรื่อง Black Notice เริ่มต้นเป็นมะลิซ้อนพอแตกใบอ่อนเป็นมะลิลา Dr. Kay Scarpetta เล่มนี้ต้องผจญกับแผนใส่ร้ายป้ายสีจากมือดีในที่ทำงาน ไม่ใช่มือดีอย่างเดียวหัวดีด้วย ขโมย password ปลอมเป็นตัวเธอส่งอีมงอีเมล์ไปหาใครต่อใครให้วุ่นวายไปหมด มีเรื่องนู้นเรื่องนี้เข้ามาทำให้คนอ่านงงเล่นๆว่ามันจะเกี่ยวกับฆาตกรรมสยองยังไง สุดท้ายให้ฆาตกรฆ่าคนที่ใส่ร้ายหมอซะเลย เปล่านา ฆาตกรไม่ได้ใจดีช่วยหมอหรอก มันบังเอิญมากกว่า แล้วทุกอย่างก็คลี่คลาย อารายมันจะง่ายขนาดนั้น ฆาตกรเรื่องนี้ก็ตายง่ายตายดาย ภาวนาให้ลุกขึ้นมาสู้อีกหน่อยก็ไม่ได้เรื่อง ผู้ช่วยนางเอก นายตำรวจมาริโน่ก็ยังห่าม ปากเสีย สบถเป็นไฟเหมือนเดิม ถ้าวันไหนไม่ได้พูดคำว่า fucking, shit, goddamn, son of a bitch คงเป็นริดสีดวงแน่ ตอนสองคนนี้ทะเลาะกันรุนแรง เราก็ไม่รู้จะเข้าข้างใครดีเพราะเข้าใจความรู้สึกของทั้งคู่ เบ็นตั้นแฟนหมอและเป็นเพื่อนมาริโน่ด้วยตายแล้ว หมอมีสัมพันธ์กับชายคนใหม่ซึ่งเพิ่งรู้จักกันไม่ถึงวันมั้ง มาริโน่ก็ต้อง’รมณ์เสียอยู่แล้ว “”What’s the matter with you?” he exclaimed. “One minute you’re looking at Benton’s autopsy report and the next you’re screwing around with some playboy, snotty, stuck-on-himself kid! You couldn’t even wait twenty- four hours, Doc! How could you do that to Benton?” “Marino, for God’s sake keep your voice down. There’s been quite enough yelling in this room.” “How could you?” He looked at me with disgust, as if I were a whore. “You just get his letter and have me and Lucy over and then last night you’re sitting here crying. And what? None of it happened? You just start all over like nothing happened? With some womanizing punk?” “Please leave my room.” I’d had enough.หน้า ๓๖๙ จะอยากรู้กันรึเปล่าเนี่ยว่าฆาตกรเป็นโรคขนเยอะเหมือนหมาป่า หน้าปกเรื่องนี้ก็เลยเป็นรูปหมาป่า   Create Date : 27 มิถุนายน 2548     0 comment Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 14:10:33 น.     Counter : 1478 Pageviews.   Share Tweet

2nd Chance (นิยายภาษาอังกฤษ) อัพเดทค่ะ เพิ่งรู้ว่า Women's Murder Club เป็น series แล้วช่อง ABC กรี๊ดดดด แล้วแม่นักข่าว- Cindy ขวัญใจของเรา-ก็ช่างหาคนแสดงได้สวยถูกใจจริงๆnd คราวนี้มาพูดถึงนิยายต่างประเทศบ้าง นักเขียนในดวงใจของเรามีอยู่สามคน คือ Sidney Sheldon, Thomas Harris, และ James Patterson • ซิดนี่ถือว่าเป็นนักวางแผนที่สุดยอดมาก แนวการเขียนจะหลากหลายทั้งฆาตกรรม อาชญากรรม ธุรกิจ การเมือง กุหลาบสีดำที่เป็นละครช่องสามนำแสดงโดยหมิวก็เอาเค้าโครงเรื่องมาจากเรื่อง If Tomorrow Comes ของซิดนี่ จำได้ว่าวางไม่ลงเลยเรื่องนี้ เพราะถ้าวางแล้วพี่สาวจะมาฉกไป อ่านๆอยู่พี่สาวก็จะคอยเร่ง “ใกล้จบยังๆ” นิยายของซิดนี่มีหลายเรื่องที่จะพูดถึงอย่างละเอียดในโอกาสต่อไป • โทมัส แฮริส จอมโรคจิต---ทั้ง Red Dragon, The Silence of the Lambs และ Hannibal สองเรื่องหลังซื้องานสัปดาห์หนังสือ ได้ลายเซ็นคุณสุวิทย์ ขาวปลอดด้วย อันตรธานหายไปจากตู้รองเท้า (ที่ทำเป็นตู้หนังสือ) อย่างไร้ร่องรอย อยู่ที่ใครโปรดเอามาคืนด่วน ส่วนคุณเจมส์ หนังสือของเขาแบ่งเป็นสามกลุ่ม คือกลุ่มที่มีตัวเอกเป็นผู้ชายชื่อ Alex Cross เช่นเรื่อง Along Came a Spider, Kiss the Girl, Roses are Red และ Violets are Blue. กลุ่มที่สองตัวเอกเป็นผู้หญิงชื่อ Linsay Boxer, San Francisco’s only woman homicide detective. เท่มักมัก เช่นเรื่อง 1st to Die และ 2nd Chance ขอแนะนำให้อ่าน 1st to die ก่อนนะ เพราะเป็นจุดกำเนิดของผู้หญิงสี่คนที่เรียกตัวเองว่า The Women’s Murder Club หนังสือกลุ่มที่สามคือเรื่องที่นอกเหนือจากนายอเล็ก และนางลินเซย์ (แต่งแล้ว หย่าแล้วฮับ) เราชอบเรื่องของ The Women’s Murder Club ที่ซู้ด เพราะนอกเหนือจากทั้งสี่คนจะมีความถนัด มีอาชีพต่างกันไปแล้วนั้น การดำเนินเรื่องยังแสดงให้เห็นความผูกพันแบบเพื่อน แบบผู้หญิงถึงผู้หญิงที่ซาบซึ้งและน่ารักด้วย เริ่มที่เรื่อง 2ndChance จริงๆแล้วในชุดกลุ่มผู้หญิงสืบสวนคดีฆาตกรรมนี่ออกมาแล้ว 4 เล่ม คือ 1st to Die, 2nd Chance, 3rd Degree และ 4th of July. สองเล่มหลังเรายังไม่ได้อ่าน คงต้องเก็บเงินอีกหน่อย ตอนนี้อาศัยอ่าน excerpt ที่มีในเว็บไซด์เรียกน้ำย่อยไปก่อน ฝรั่งเขามีหัวคิดดีแฮะ มีตัวอย่างบางตอนจากหนังสือมาให้อ่าน อย่างในเรื่อง 2nd Chance เองก็จะมีเรื่อง Four Blind Mice แถมให้ 3 บทมั้ง ไม่แน่ใจ ต้องกลับไปดู ในเว็บไซด์ก็มีตัวอย่างเป็นไฟล์เสียงด้วย ฝึกทักษะการฟังภาษาอังกฤษ เอ้า---กลับมาที่ 2nd Chance ต่อ Linsay Boxer เป็นนักสืบคดีอาชญากรรม กิจกรรมยามว่างคือรำไท้เก๊ก Cindy Thomas คนนี้เราชอบเป็นพิเศษ เป็นนักข่าว จบสังคมศาสตร์ ชอบเล่นโยคะ และชอบอ่านหนังสือแนวลึกลับ ที่สำคัญสวยเก๋ เท่ระเบิด Claire Washburn หัวหน้าแพทย์นิติเวช บุคลิกคุณแม้คุณแม่ เป็นคนเดียวในกลุ่มที่มีลูกชายโตเป็นหนุ่มแล้ว แต่แคลร์ก็เป็นคุณแม่แอบจ๊าบน้า มีรอยสักรูปผีเสื้อ คุยสนุกสามีเป็นมือกลองวงซิมโฟนีออเคสตร้า Jill Bernhardt เป็นทนาย จบกฏหมายจากแสตนฟอร์ด สามีเป็นนายแบ๊งค์ สองคนนี้บ้างานสุดๆ เหมือนแข่งกันอยู่ในที แต่สิ่งที่ชอบเหมือนกันคือการปีนเขา จะว่าไปแล้วผู้หญิงสี่คนนี้ น่าจะเรียกว่าเป็น Fantastic Four เขียนเกริ่นมาซะยาว แต่ขอพูดถึงเนื้อหาของเรื่องสั้นๆว่า เดาไม่ถูกว่าใครเป็นฆาตกร เพราะเรามองข้ามจุดเล็กๆจุดเดียวไป แต่นางเอกของเรื่องดันเอะใจเรื่องเล็กๆนั้นเข้า มิน่าเราถึงไม่เคยได้เป็นนางเอกกะเขาซะที ก็แหมไอ้คนที่ฆ่าเด็ก กราดยิงที่หน้าโบสถ์น่ะ ใครจะไปนึกเล่าว่ายังเป็นเยา-วะ-ชน • ความรู้ใหม่จากเรื่อง 2nd Chance เสียงปืนไรเฟิลจะดัง k-pow, k-pow, k-pow   Create Date : 26 มิถุนายน 2548     2 comment Last Update : 5 มกราคม 2551 20:00:14 น.     Counter : 1348 Pageviews.   Share Tweet

ลมหวน (นิยายไทย) เรื่องย่อตามคำไม่เรียกร้องซักกะนิด!!! หมายเหตุ:: ย่อจากในหนังสือนะ ไม่ใช่จากละคร วิธีอ่าน:: scroll down ลงไปเรื่อยๆเลยค่ะ ช่วงแรกจะเป็นข้อเขียนตั้งแต่มีข่าวว่าเรื่องนี้จะทำเป็นละครใหม่ๆ เรื่องย่อจะอยู่ช่วงท้าย อาจจะย่อไม่จบในคืนนี้ แต่จะทยอยลงจนจบนะคะ แปลกแฮะ บางเรื่องอ่านหลายรอบได้ไม่มีเบื่อ บางเรื่องอ่านได้แค่รอบเดียว รอบที่สองนี่อ่านไม่จบ เช่นเรื่องลมหวน นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่อ่านตั้งแต่สมัยมัธยม ก็สนุกดีแต่ก็ไม่ได้คิดจะซื้อเก็บไว้ จนกระทั่งได้ข่าวว่าช่องสามจะเอามาทำละคร พอดีได้เข้ากรุงช่วงงานสัปดาห์หนังสือเมื่อ ปี สองปีก่อน เลยซื้อไว้ ถูกดีด้วย ตอนแรกทีวีซีนโดยคุณปิ่นวางตัวแอนดริวกับเบนซ์ไว้ แฟนคลับแอนดริวได้เฮ เพราะบทดีจริงๆและแอนดริวก็เหมาะ พระเอกเป็นลูกครึ่งอินเดียนแดงชิปปิวา โดนวางยาทำให้ปัญญาอ่อนแบบชั่วคราว น้ำลายไหลยืดเลยทีเดียวเชียว ชื่อแอนดรู มัดวายาเช่ แบรดเลย์ ไอ้มัดวายาเช่นี่แหละที่แปลว่าทอร์นาโดหรือลมหวน เอ แต่ถ้าจะพูดให้ถูกล่ะก็พระเอกก็ไม่ใช่ลูกครึ่งซะทีเดียวเพราะแม่มีเลือดผสมชิปปิวาผิวแดงก็แสดงว่าแม่ไม่ได้เป็นชิปปิวาเต็มตัว ถึงงั้นก็เหอะญาติฝ่ายพ่อก็ยังรังเกียจ อ่านเรื่องนี้แล้วได้ความรู้เรื่องชนเผ่าอินเดียนแดงในอเมริกา พิธีกรรมของเขา แล้วก็การเหยียดผิว เรื่องหลังๆของโสภาค สุวรรณนี่มีหลายคนเห็นว่ามันชักเหมือนสารคดีเข้าไปทุกทีทำให้น่าเบื่อ เราก็ไม่รู้นะว่าเป็นงั้นรึเปล่า เพราะไม่ได้ติดตามนิยายของโสภาค ในช่วงหลังนี้ แต่ยุคแรกๆที่อ่านมาได้ทั้งความสนุกและความรู้ เกือบลืมพูดถึงนางเอก—วกุล แอร์โฮสเตสสาวสวย ที่จับผลัดจับผลูมาดูแลคนใข้ในโรงพยาบาล เราว่าเชอรี่อ่ะเหมาะ ดูเก๋ๆ(ดาวหลงฟ้า)และอ่อนโยน(แม่มุกของน้องออม) สำหรับเบ๊นซ์หลายคนวิจารณ์ว่าไม่เหมาะเพราะหน้าตาออกแนวดุ เธอเหมาะกับบทอย่างในเรื่องทับตะวันหรือเมียหลวงมากกว่า ข่าวการทำละครเรื่องลมหวนออกมาไล่เลี่ยกับช่วงที่เบ๊นซ์โดนมรสุมคู่กรรมอยู่ หลายคนเลยอยากให้เปลี่ยนนางเอก ตอนนี้ก็มีข่าวว่าจะให้เอ๊ะเล่น ข่าวก็คือข่าวเอาแน่เอานอนตอนนี้ยังไม่ได้ ต้องรอตอนเปิดกล้องนู่นแหละถึงจะรู้แน่ว่าใครเล่นบ้าง ลองพลิกๆดูลมหวนเมื่อตะกี้ ก็เริ่มมีใจอยากอ่านขึ้นมาอีกรอบละ “คุณจะเปลี่ยนความรู้สึกแบบผู้ใหญ่มองเด็กกับผมเสียทีจะได้ไหม เผื่อว่าคุณกับผมจะพูดกันอย่างคนโตๆ ผมไม่อยากคิดว่าวิธีการที่ ผมทำ ทำไปแล้วจะผิดแบบฉบับของผู้ใหญ่” “ไม่ผิดหรอกแอนดรู แม้วิธีการ ก็ ไม่ผิด” “คุณคงหมายถึงว่า ไม่ผิดสำหรับคนที่เพิ่งออกจากโลกแคบๆของแบรดเลย์ฮอลกระมัง” หล่อนมองคนตรงหน้า ร่างสูงๆที่เด่นกลางห้อง ไม่มีภาพผู้ชายผอมเกร็งไปทั้งเนื้อทั้งตัว ปากเบี้ยวบูด น้ำลายไหลยืด หรือจะเป็นภาพของคนที่นั่งไหล่งองุ้ม หน้าตาสับสนงุนงงเหมือนในอดีตที่ผ่านมา บุรุษตรงหน้าหล่อนขณะนี้ เป็นคนโตๆที่สมบูรณ์ทั้งร่างกาย จิตใจและสมอง เพลิงร้อนแรงที่สุมอยู่ในดวงตาคมจัดคู่นั้น ราวจะเผาผลาญความรู้สึก และความตั่งใจอันแน่วแน่ของหล่อนให้ละลายหายไป เพื่อจะปลดปล่อยความรู้สึก ความต้องการที่หล่อนเพียรแอบแฝงให้โลดแล่นขึ้นมาแทนที่เล่ม ๒ หน้า ๔๕๖–๔๕๗ สงสัยล่ะสิว่าไอ้วิธีการของคนโตๆที่เขาพูดถึงกันนี่มันคืออะไร---อิอิ ก็จูบยังไงล่ะ บางทีก็หมั่นไส้นางเอกที่ช่างบำเพ็ญตนเป็นแม่พระเอกได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งๆที่พระเอกแก่กว่า ๒ ปี “วกุลสวยมั้ย แอนดรู กับมาเรียในครัวน่ะ ชอบคนไหน” “มาเรียเป็นยายเนื้อตัวเหี่ยวแต่ใจดีนะมาร์ค” ริมฝีปากหยักได้รูปเผยอขึ้นเจรจา ดวงตาคมกริบแลเลยมาที่คนข้างๆ “วกุลให้เรียกตัวเขาว่าแม่ เขาเป็นแม่ฉันได้ มือเขานิ่ม แขนก็นิ่ม” เสียงมาร์คหัวเราะดังสนั่นจนวกุลนึกเคือง เขาโยกไหล่คู่สนทนาอย่างชอบอกชอบใจ หันมาพยักพเยิดกับหล่อนว่า “เห็นมั้ยคุณ นี่แหละความสำเร็จขั้นแรก ลูกผู้ชายแท้ต้องรู้อย่างนี้” “ฉันไม่เห็นว่าจะน่าสนุกสักนิด” หล่อนว่าแล้วส่ายหน้า “โธ่ คุณแม่” มาร์คทำเสียงล้อเลียน ที่หล่อนแสนจะคุ้นหูเล่ม ๒ หน้า ๑๑๘ เรื่องนี้พระเอกสูง ผิวสีแทน หล่อมักมัก ส่วนนางเอกก็ ผู้หญิงน้อยคนที่จะมองสวยไปทุกด้านอย่างวกุล ผิวหน้าเป็นสีน้ำตาลอ่อนเนียนด้วยไม่ใช่คนขาวผ่อง จะเรียกวกุลว่าเป็นผู้หญิงผิวสองสีก็ได้กระมัง มวยผมที่เกล้าเรียบจนตึงเปรี๊ยะตรงท้ายทอยนั้น เปิดให้เห็นลำคอระหง หูได้รูป กระทั่งศีรษะโหนก ผมดำสนิทเหมือนดวงตากับขนตางอนๆ ที่วกุลไม่เคยต้องเป็นธุระดัดเติมเสริมทาทับอย่างหล่อน หล่อนมองเครื่องแบบสีน้ำเงินอมเทาแบบกะทัดรัดบนเรือนร่างของวกุลอีกครั้ง ชายกระโปรงยาวปิดเข่า ทันสมัยล่าสุด เสื้อคลุมแขนยาว และเชิ้ตยาวแบบเรียบเน้นทรวดทรง อันประกอบด้วยเอวเล็กบาง และทรวงอกเต่งตึงได้รูป เป็นภาพของผู้หญิงสวยที่มองไม่เบื่อ ขาของวกุลเรียวยาวไม่เล็ก จนน่ากลัวจะหักอย่างผู้หญิงผอมบางคน หากได้รูปน่าพิศ วกุลสวมถุงสีกลมกลืนกับผิวสีน้ำตาลอ่อนเนียนของหล่อน วกุลไม่เคยใช้รองพื้น หรือเครื่องสำอางใดๆ นอกจากลิปสติกสีพีช ซึ่งก็กลมกลืนกับผิวหน้า ไม่เคยดัดผม เพราะหล่อนเกล้ามวยได้คล่องแคล่วหลายแบบ ภายในเวลาไม่กี่นาที ไม่ก็ปล่อยผมยาวดำสนิทนั้นตามสบาย เมื่อพ้นหน้าที่ออกย่ำตามถนนในเมืองหลวงต่างๆทั่วโลกหากมีโอกาสและเวลาเล่ม ๑ หน้า ๑–๓ ขอบคุณนะจ๊ะแม่ทิพยงค์ที่ให้เราเห็นภาพนางเอกผ่านสายตาของเธอ ผู้หญิงด้วยกันเห็นแล้วยังตะลึงตึงตึงเลยนะนี่ หลายเดือนผ่านไป... ช่องสามยิงตัวอย่างละครออกมาแล้วจ้า วกุล คือ เบ๊นซ์ พรชิตา แอนดรู คืออั้มอธิชาติ ความต่างอย่างชัดเจนของหนังสือกับละครคือโทนเรื่อง หนังสือเรื่องราวเกิดในต่างแดน พระเอกไม่ใช่คนไทยและออกแนวดราม่าเข้มข้น ในละครคงทำให้เป็นเรื่องคนไทย ในประเทศไทย และโรแมนติกกว่าในหนังสือมากๆด้วย เห็นแอนดรูหนุ่มปัญญาอ่อนนอนหนุนตักวกุลหวานแหววๆ เอ...คงไม่ใช่แอนดรูแล้วมั้ง เขาคงเปลี่ยนชื่อเป็นไทยตามไปด้วย วันก่อนนู่นได้อ่านเรื่องนี้ในหนังสือพิมพ์ ชื่อเสียงของตัวละครเปลี่ยนไปเกือบหมดเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศประเทศไทยในละคร เดาว่าแม่ขาวน่าจะเป็นยายมาเรีย เมธีก็น่าจะมาจากมาร์ค ต้องชมคนเขียนบทอีกแล้ว เจ้าเก่าเจ้าเดิม ต้องลำบากในการเปลี่ยนฉากจากต่างประเทศมาเป็นในประเทศกันล่ะคราวนี้ เรื่องย่อนิยาย ย้ำ! ไม่ใช่ละครเน่อ :: เปิดฉากบนเครื่องบิน นางเอกเป็นแอร์โฮสเตส :: วกุลเป็นเด็กกำพร้า ถูกทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เกิด มิสโรส เซซิล นางพยาบาลชาวอมริกันนำมาเลี้ยงเป็นลูก วกุลเรียกติดปากว่าม็อม ๒๓ปีผ่านไป ม็อมต้องกลับไปรับมรดกที่อเมริกา วกุลก็เลยลาออกจากงานแอร์โฮสเตสและตามไปดูแลม็อม วกุลเป็นคนสวยใครๆก็ชอบรวมถึงกัปตันไมค์ กัปตันมีครอบครัวแล้วแต่น้องชายยังโสด กัปตันเลยให้น้องชายคอยดูแลวกุลเมื่อเธอมาถึงอเมริกา มาร์ค เกลเดอร์ นักกฎหมายหนุ่ม น้องชายของกัปตัน เป็นคนดีมาก (เป็นพระเอกได้เลยนะเนี่ย) ทำงานให้ตระกูลแบรดเล่ย์ ซึ่งตอนนี้เหลือแค่ลูกชายคนเดียวซึ่งปัญญาอ่อน พ่อกับแม่เครื่องบินตกตายไปเมื่อ ๒๕ ปีก่อน คุณเมอเรย์ลุงเขยเลยดูแลกิจการแทน มาร์คพาไปงานเลี้ยงที่บ้านแบรดเล่ย์ วกุลได้เจอทรอย เมอเรย์ลูกชายจอมเจ้าชู้ของคุณเมอเรย์เป็นครั้งแรก รวมถึงยายมอนโร คนรับใช้ผิวดำ เป็นใบ้ ของที่นี่ด้วย ยายมอนโรท่าทางน่ากลัวมาก มาร์คเล่าเรื่องของตระกูลนี้ให้ฟัง ยายมอนโรเป็นคนรับใช้เก่าแก่ของคุณแบรดเล่ย์ พอเจ้านายตายก็ไม่ยอมไปไหน (จริงๆแล้ว ยายมอนโรเป็นห่วงแอนดรูเลยไม่ไป) เรื่องราวรักแท้ของคุณแบรดเล่ย์กับผู้หญิงอินเดียนแดง ทำให้วกุลสนใจมาก ต่อมาม็อมตาย มาร์ค เลยชวนวกุลไปทำงานเป็นเลขาของทรอย วกุลต้องพักที่แบรดเล่ย์แมนชั่น เธอเห็นยายแม่บ้านพบชายชราแปลกหน้า ทำพิธีแปลกๆในบ้านตุ๊กตาในบริเวณแบรดเล่ย์แมนชั่นก็เกิดความสงสัย นอกจากชายชราแล้ว ก็มีหญิงแก่อีกคนที่แวะเวียนมาหายายแม่บ้านมอนโร ทั้งสองใช้ภาษามือ วกุลเลยอยากเรียนภาษามือขึ้นมา เพื่อเป็นการผูกมิตรกับนางมอนโร และจะได้เข้าใจว่าเขาคุยอะไรกัน ลมหวน (ต่อ) วกุลรู้จากมาร์ควันหลังว่าผู้หญิงที่มาหายายมอนโรชื่อโจดี้เป็นใบ้ หูหนวก ทำงานเป็นคนทำความสะอาดที่แบรดเล่ย์ฮอล วันหนึ่งยายมอนโรไม่สบาย วกุลไปเยี่ยม ใช้วิชาการพยาบาลเบื้องต้นที่ม็อมเคยสอนมา เอาชนะใจยายมอนโรได้ในขั้นแรก ต่อมาวกุลกับมาร์คต้องไปประชุมด้วยกันที่ดีทร้อยต์ วกุลเล่าเรื่องพิธียิงธนูใส่รูปสลักไม้ ที่ตัวเองเห็นในบ้านตุ๊กตาวันนั้นให้มาร์คฟัง มาร์คถึงกับขมวดคิ้วเมื่อได้ยินว่ามีไม้แกะสลักรูปคนนั่งรถเข็นด้วย (อ่านมา ๑/๔ ของเรื่องแล้ว ยังไม่เจอนายลมหวนของเราเลยค่ะ) คุณเมอเรย์ไม่ชอบใจที่ลูกชายรับวกุลเข้าทำงาน เขาเรียกวกุลว่างูพิษ เพราะวกุลฝึกภาษามือเพื่อสื่อสารกับยายมอนโร สั่งให้ทรอยไล่วกุลออก แต่ลูกชายไม่ยอม คุณเมอเรย์ก็เลยให้คนสนิทชื่อวอเร็นจับตาดูวกุลแทน เพราะตัวเขาเองนั่งบนรถเข็น ทำอะไรไม่ถนัด โปรดติดตามต่อไป   Create Date : 26 มิถุนายน 2548     16 comment Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 14:27:22 น.     Counter : 3423 Pageviews.   Share Tweet

สงครามแห่งความรัก AAE (นิยายแปลจากซีรี่เกาหลี) สงครามแห่งความรัก---จากความประทับใจที่ช่องห้าและเดอะคอนเน็คเอามาฉาย ละครเกาหลีเรื่องแรกที่ดู และก็เป็นเรื่องเดียวที่ติดตาม ครั้งแรกที่ฉายที่ช่องห้าไม่ได้ดูตอนแรกๆเพราะไม่เคยดูละครเกาหลีและไม่คิดว่าจะสนุก มาดูเอาตอนครึ่งเรื่องแล้ว พอเราดูพี่ชายก็ดูด้วย สมัยนั้นพักอยู่กับพี่ชาย ก็เลยติดกันทั้งสองคน โฆษณาก็ไม่ค่อยมี ๒-๓ ตัวเองมั้ง ได้ดูละครกันเต็มๆแต่พอโฆษณาไม่เข้า ละครเกาหลีที่ช่องห้าก็เลยไม่มีอีก ต่อมาก็ไปโผล่ที่ไอทีวีเป็นเอเชี่ยนซีรี่ คราวนี้แฟนคลับเยอะขึ้น มีสงครามแห่งความรักให้ดูอีก เลยได้ดูตั้งแต่ต้น ชอบมากถึงขนาดซื้อวีซีดีมานั่งดูนอนดูเกือบ ๑๐ รอบเข้าไปแล้ว ปีที่แล้วหนังสือจากสำนักพิมพ์นานมีบุ๊คออกมาเลยซื้อเก็บ หนังสือนี่ก็เรียกร้องไปที่สำนักพิมพ์ตั้งนาน เราก็เป็นคนหนึ่งที่เขียนข้อความไว้ที่บอร์ดของนานมี เขาบอกว่าไม่มีต้นฉบับ แต่พอแฟนๆเรียกร้องมากเข้า ก็รู้สึกว่าจะเอาบทโทรทัศน์มาแปล โดยคนที่แปลก็เป็นแฟนคลับใน //www.aaeclub.com ด้วย อาจจะเป็นเพราะแปลมาจากบทโทรทัศน์มั้ง ทำให้อ่านแล้วไม่สนุก อ่านไม่จบแค่พลิกๆอ่านตอนที่เราชอบ หลายๆคนอาจจะชอบสำนวนแบบนี้ “อะไรล่ะคะ จะโทรศัพท์มาหาสาวก็อย่าเอาแต่เงียบสิ” ซุนมีบ่นอุบอิบ “คุณเป็นสาวแล้วหรือ” ฮุงจุลเมาแล้ว “ฉันจะวางโทรศัพท์ล่ะนะ” ซุนมีพูดขู่ฮุงจุล เขาอยากเห็นซุนมีทำท่ามุ่นปากใส่เขาจัง “ก็ได้ๆ ผมจะไม่ยั่วคุณเล่นแล้ว ซุนที ผมคิดถึงคุณ อยากเห็นหน้าคุณ คุณมาหาผมที่ห้องหน่อยได้ไหม” ฮุงจุลยิ้มให้ซุนมีผ่านทางโทรศัพท์อย่างอ่อนหวาน “เมื่อกี้ฉันเห็นคุณดื่มเหล้าไปหลายแก้ว ตอนนี้ยังไหวอยู่หรือเปล่าคะ” ซุนมีถามด้วยความเป็นห่วง หน้า ๔๑๒ บทสนทนาจะเป็นอย่างนี้ พูด-บรรยาย พูด-บรรยาย อ่านๆไปแล้วขาดความต่อเนื่องเพราะสะดุดกับการต้องมาจินตนาการตามที่บรรยายว่าพระเอก นางเอกกำลังทำอะไรอยู่ ณ ตอนนั้น แล้วก็แหม---หวานซะ ไม่ติดใจเรื่องคำพูดที่หวานในบทสนทนาหรอก พระเอกเป็นคนน่ารัก คุณยุนที่รักของช้าน แต่พอบรรยายความรู้สึกของฮุนจุลซะหมดเปลือก เลยกลายเป็นเลี่ยนไป เขาไม่มีเวลาให้เธอ ฮุงจุลรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ พระเจ้า ! นี่เธอยังไม่รู้อีกหรือว่าขณะที่ตัวเขาอยู่ห่างไกลออกไปจากสายตาเธอนั้น หัวใจของเขายังคงคอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอ .หน้า ๓๕๐ เขาค่อยๆเอื้อมมือไปปัดเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากเพื่อจะได้มองเห็นใบหน้าเธอได้อย่างชัดเจน ถึงแม้ซุนมีจะร้องไห้มาจนตาบวมแต่ก็ยังดูน่ารักเสมอในสายตาของเขา ฮุงจุลมองซุนมีด้วยแววตาลึกซึ้ง เธอรู้บ้างไหมนะว่าเขารักเธอมากแค่ไหน หน้า ๓๕๑ รูปเล่มน่ารัก ข้างในจะมีรูปคนสะพายกล้องในหน้าคู่ หน้าคี่ก็เป็นรูปผู้สื่อข่าวหญิง เรื่องนี้เกี่ยวกับวงการโทรทัศน์ ทำแบบนี้ก็เก๋ไก๋ดี   Create Date : 25 มิถุนายน 2548     58 comment Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 14:33:09 น.     Counter : 2447 Pageviews.   Share Tweet