|
สิ้นสวาท (นิยายไทย)
สิ้นสวาท ผู้แต่ง โรสลาเรน พิมพ์รวมเล่มครั้งแรกถึงครั้งที่สาม โดยสำนักพิมพ์บำรุงสาส์น 2518-2535 ณ บ้านวรรณกรรม พิมพ์รวมเล่มครั้งที่ 4 พ.ศ. 2540 ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2547
เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน สมัยเด็กๆ จำไม่ได้แล้วว่าอ่านตอนมอต้น หรือมอปลาย เอ๊ะหรือจะเป็นประถมปลาย?สิ้นสวาทเป็นเรื่องที่เราอ่านแล้วร้องไห้ฮือๆ น้ำตาไหลพราก ในบทอวสาน
อ่านอีกทีเมื่อวานนี้ - -เฮ้ย ทำไมมันช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่ออะไรอย่างนี้? อย่าว่ากันนะ ของอย่างนี้มันต่างจิตต่างใจกันจริงๆ
เล่มแรกนี่แทบจะไม่มีเรื่องของพระเอกนางเอก มีแต่เรื่องของพระเอกคนเดียว บรรยายความเจ้าชู้ของตัวเอง อันนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้บรรยายเรื่องการเมืองด้วยนี่สิ งง และน่าเบื่อมาก ใครที่กำลังศึกษาเรื่องนิยายสะท้อนภาพการเมืองในยุค 30 ปีที่แล้วยังไง เอาเรื่องนี้ไปศึกษาได้ รับประกันว่าไม่ผิดหวัง เพราะคนแต่งแทรกการเมือง และแขวะการเมืองแทบจะทุกหน้า สรุปแล้วสมัยที่ประชากรไทยมีจำนวน 40 ล้านคนนั่นน่ะ แนวสังคมนิยม หรือประชาธิปไตยนิยมมาแรงกันแน่?
เรื่องราวทั้งหมด ดำเนินผ่านตัวพระเอก ที่เขียนบันทึกบรรยาย สรรพคุณ สรรพโทษ ของตัวเอง นัยว่าให้นางเอกอ่าน แต่นางเอกไม่ได้อ่านหรอกค่ะ ไอ้ที่น่าเบื่อคือ พูดถึงเรื่อง ก ยังไม่ทันจบ โยงไปเรื่อง ข ค ง แล้วค่อยวกกลับมา ก อีกที แล้วไอ้ ข ค ง นั่นก็ไม่พ้นเรื่องการเมือง ดังนั้นอ่านรอบสองนี่ เราเปิดผ่านๆซะมาก สงกะสัยตัวเองอยู่เหมือนกันว่าสมัยเด็กน่ะ อ่านทุกตัวอักษรหรือเปล่า? อาจจะเป็นเพราะตอนนี้กำลังเหนื่อยกับการเมือง อยากพักสมอง หานิยายที่ให้ความบันเทิง แต่เรื่องนี้ก็ดันมาสะกิดต่อมการเมืองให้พุ่งปรี๊ด อันที่จริงคนแต่งเขาก็ตั้งใจจะทำให้มันตลก แต่จิตใจคนอ่าน
ขำไม่ออกแล้ว
เล่มสอง ดีขึ้นหน่อย มีเรื่องของพระเอกนางเอกเต็มๆ นางเอกก็เหลือเกิน (จะทน) ช่างเก็บงำอะไรต่ออะไรไว้มากมายก่ายกอง ทุกข์ก็ทุกข์คนเดียว เธอเป็นเด็กกำพร้าค่ะ สู้ชีวิตมาคนเดียว เธอก็เลยชินกับการตัดสินใจอะไรคนเดียว ซึ่งในชีวิตคู่ ทำอย่างนี้ก็พังสิคะ
ตัวพระเอกก็แสนจะเป็น typical Thai guy ผู้ช้าย ผู้ชายไทย ซะเหลือเกิน เจ้าชู้ คิดอะไรเป็นเรื่องง่ายไปซะหมด เมียทำเย็นชานิดๆหน่อยๆ แทนที่จะใช้ลูกออดลูกอ้อน ดันไปใช้วิธีหาผู้หญิงที่ง่ายแทน พอมันยากขึ้นมา แก้ไม่ได้ ชีวิตครอบครัวพัง อะโธ่
อย่ามาหวังให้ผู้หญิงอภัยค่ะ มันไม่ง่ายขนาดนั้น ไอ้ที่เศร้าในบทอวสาน คือจดหมายของนางเอกที่เขียนให้ลูก ตลอดทั้งเรื่องเราไม่รู้เลยว่านางเอกคิดยังไง แต่จดหมายทำให้เรารู้ คราวนี้คนอ่านไม่ร้องไห้โฮเหมือนสมัยโน้นแล้ว แค่ซึมๆ
ประโยคสุดท้ายเขียนว่า ชายชาตรีต้องอดทน อย่าร้องไห้
แม่ไม่เคยสิ้นสวาททั้งพ่อ
และลูก จูบพ่อแทนแม่ด้วยนะลูก
และเรื่องสิ้นสวาทก็จบลงด้วยการไม่สิ้นสวาท แล้วยังไง? ทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนอยู่ด้วยกันเล่า ตายจากกันไปแล้วถึงมาบอกนี่มัน
Create Date : 09 ตุลาคม 2549 |
Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 13:02:13 น. |
|
4 comments
|
Counter : 3548 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: คีตาญชลี วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:21:07:40 น. |
|
|
|
โดย: pocha_t วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:16:36:36 น. |
|
|
|
โดย: ป.. IP: 203.156.86.240 วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:10:34:21 น. |
|
|
|
โดย: k IP: 202.176.81.106 วันที่: 4 เมษายน 2551 เวลา:9:28:20 น. |
|
|
|
| |
|
 |
mrguide |
|
 |
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

|
สวัสดีค่ะ เคยเจอปัญหา อยากจะซื้อหนังสือนิยายมาอ่านซักเล่ม แต่ก็ไม่รู้ว่า จะซื้อเรื่องอะไรดี หรือบางทีเรื่องที่ใครๆเขาว่าดี เรากลับเห็นว่าไม่เห็นจะสนุกตรงไหน ต่างจิตต่างใจนะคะ แต่อย่างน้อยถ้ามีใครมาเล่าเรื่องให้ฟังคร่าวๆ ประกอบการตัดสินใจซื้อ หรืออ่าน ก็น่าจะดี ก็เลยเกิด blog นี้ขึ้นมาเพื่อบอกเล่าเรื่องที่เคยอ่านมา และเป็นเวที แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสาคนรักนิยายค่ะ
|
|
|
กำลังอ่านค่ะ แล้วก็รู้สึกเหมือนกันนั่นแหละค่ะว่า พูดถึงเรื่อง ก ยังไม่ทันจบ
เรื่อง ข ค ง ก็มาแทรก แล้วย้อนกลับมา ก บางทีคนอ่านก็งง ตามไม่ทัน ต้องย้อนกลับไปอ่านอีกรอบเหมือนกันว่า อ๋อ...พูดเรื่องนี้อยู่นี่หว่า...
จนแล้วจนรอดก็ยังไม่จบเล่มหนึ่งค่ะ แต่ยังไงก็จะพยายาม ไหนๆ ก็ซื้อมาแล้ว ต้องอ่านให้จบค่ะ