ต่อการสาวเหนือพาแม่หญิงบางกอกตระเวนถล่มร้านอาหารในเชียงใหม่ค่ะ



ร้านต่อไปที่เราจะไปก็คือ ร้านศรีประเสริฐ หรือร้านกาแฟ THE OLD CHIANG MAI CAFE



ที่จริงข้าน้อยรู้จักร้านนี่มานานแล้ว แต่ยังไม่เคยเข้าไปอุดหนุน ด้วยเหตุว่าร้านนี้เดิมเคยเป็นตึกศรีประเสริฐ อยู่คู่กับย่านกาดหลวงในโอกาสครบรอบ 100 ปี ในปี 2554 นี่ แต่ก่อนเป็นร้านขายของเก่า แต่ได้ปรับปรุงเป็นร้านกาแฟ ชื่อ THE OLD CHIANG MAI CAFE ลงหนังสือท่องเที่ยวเชิญชวนให้นักท่องเที่ยวเข้ามาสัมผัสกลิ่นอายความเก่าความขลังของตึกเก่าแห่งนี้



ร้านนี้อยู่บริเวณสี่แยกไนท์บาซาร์ ที่เป็นสี่แยกระหว่างกาดหลวงกับไนท์บาซาร์ค่ะ ตั้งอยู่ตรงทางข้ามม้าลายตรงข้ามวัดอุปคุตพอดี





ป้ายชื่อร้านเดิม





ป้ายการันตีความเก่า พร้อมภาพในอดีตกาล





หมูน้อย(ดินเผา)นอนในกระถางหน้าร้าน





แต่ก่อนที่จะเข้าไปในส่วนร้านกาแฟ เราก็เข้าไปในส่วนที่เป็นร้านขายของเก่าแทน พบคุณลุงกำลังอ่าน นสพ. ในร้าน (ชะรอยจะเป็นเจ้าของร้าน)





ชั้นวางวิวัฒนาการของวิทยุ





ใบปิดโฆษณาเก่ากึ๊ก





ดื่มด่ำของเก่าจนหนำใจ แล้วก็ย้ายตูดไปดูทางในร้านกาแฟกัน



ตกแต่งสไตล์โคโลนี เน้นสีน้ำตาลเป็นหลัก





ที่นั่ง มีทั้งแบบนั่งคู่ และเคาน์เตอร์บาร์เดี่ยว



ข้างหลังเป็นโปสการ์ดภาพถ่ายเมืองเชียงใหม่ พร้อมตู้ส่งข้างนอก





ข้างนอกก็มีที่นั่ง (ถ้าทั่นทนทายาดต่อควันรถพอนะ เพราะร้านตั้งติดกับถนนใหญ่ ตรงทางข้ามม้าลายพอดี)



โดยรวมๆ แล้ว ไม่เหมาะจะนั่งกินข้างนอก แนะนำให้กินข้างในดีกว่าค่ะ









จักรยานเก่า เอามาดัดแปลงมาโชว์และใช้ตะกร้าตรงหน้าใส่กระถางดอกไม้





กลับเข้าร้าน เตรียมถล่ม?



เคาน์เตอร์บาร์หน้าร้าน





ดูราคาเมนูกัน



มีกาแฟเยอะ แต่คุกกี้กับเค้กน้อยเหลือหลาย มีให้เลือกแค่สองอย่างเท่านั้น คือ คุกกี้กับบราวนี่ (เค้าไม่มีตู้แช่เค้กไว้แช่ แต่มีเวฟอุ่นเค้กนะ)





แล้วข้าน้อยก็สั่งโกโก้เย็นมาแทน (ไม่ค่อยชอบกาแฟ) กับบราวนี่มา





โกโก้เย็นก็โอเค ที่น่ารักคือ เค้าเอาทิชชู่ผูกเป็นโบไว้รอบแก้วด้วย (หลายร้านแค่เอาแนบไว้เฉยๆ ซึ่งคนถือมักทำหล่นบ่อยนี่ถ้าสกรีนลายสักหน่อย จะน่ารักเลยทีเดียว



แต่ครีมช็อกโกแลตเข้มๆที่เขาราดน้ำ เข้มข้นอร่อยดีจริง







ส่วนบราวนี่...เกือบแหลกม่ายล่ายงับ



ไม่ใช่ว่ามันไม่อร่อยนะ บราวนี่กับครีมราดนะอร่อย...แต่มันแข็งโป๊กแบบโหลนๆฆ้อนเลยอ่ะ



คือเค้าเอาบราวนี่ไปอบนะค่ะ ซึ่งข้าน้อยรู้ว่าการเอาขนมเข้าเวฟเนี่ย โอกาสมันแข็งโป๊กเยอะ ไม่รู้ว่าต้องอบแบบไหนถึงจะออกมานุ่มแบบร้านกาโตว์เฮาท์หว่า?







ตัดกินที กลัวมันกระเด็นตกพื้นมากมาย



แต่ถึงแข็งยังไง ก็ยังนั่งกินเพลินๆ ขนาดขูดกินครีมช็อกโกแลตที่ติดจานเลยทีเดียว



หมดค่าทำลายล้างไม่ถึง 120 บาทจ้า



ยังไม่หมดแค่นี้ มีต่อตอนต่อไป ในเมื่อแม่หญิงบางกอกยังไม่เหนื่อย สาวเหนือก็ต้องสู้พาไปถล่มร้านต่อไป



ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ^ ^

ดูแผนที่เพิ่มเติม

วาดครบเสร็จคู่เสียที เลยเอามาลงให้ครบค่ะ



คิดว่าไม่น่าจะต้องเกิร่นอะไรให้มากความ เพราะทั้งละครเรื่อง 4 หัวใจแห่งขุนเขา และ เซเลอร์มูน ก็เป็นที่รู้จักของคนทั่วไปแล้วค่ะ...แค่เอามาผสมกันเท่านั้นเอง ^ ^

 



สี่สาวเซเลอร์นั้น น่าจะมีคนรู้จักแล้ว แต่สี่หนุ่มที่ยืนเคียงข้างแต่ละนาง บางคนอาจจะจำไม่ได้



พวกเขาเป็นกลุ่ม 4 จตุรเทพ (Shitennou) ในนามของกลุ่มดาร์คคิงดอม (Dark Kingdom) อันเป็นกลุ่มฝ่ายตัวร้ายในเซเลอร์มูนภาคแรก ฉบับอนิเมทค่ะ



แต่ในฉบับมังงะ(หนังสือการ์ตูน) ต้องย้อนไปในอดีตชาติว่า พวกเขาเป็น 4 องค์รักษ์ของเจ้าชายเอนดิเมียน หรือหน้ากากทักซิโด้นั้นแล เพียงแต่ตอนกลับชาติมาเกิดใหม่นั้น ดันกลายเป็นลูกน้องของควีนเบริล หญิงสาวที่หลงรักเจ้าชายเอนดิเมียนข้างเดียว จนยอมขายวิญญาณ เพื่อทำลายเจ้าหญิงเซเรนิตี้ หรือเซลเลอร์มูนในภพปัจจุบัน



ไหนๆ เจ้านายทั้งสองก็จับคู่แล้ว คนเขียนเขาก็ให้ลูกน้องจับคู่ไปด้วยกันเลยค่ะ มีดังต่อไปนี้ ^ ^



เมอคิวรี่ - ซอยไซต์ (แต่ซอยไซต์ในภาคอนิเมท เค้าเป็นเกย์ควีนอ่ะ T T)

 





มาร์ส- เจไดโต้ (ในมังงะ มีฉากที่เจไดบอกว่าชอบมาร์สอยู่นิดนึง)

 



วีนัส - กุนไซต์ (ในมังงะ ทั้งเซลเลอร์มูนและเซลเลอร์ V บอกถึงความรักของทั้งคู่ ส่วนในอนิเมท กุนไซต์ก็กลายเป็นเกย์คิงคู่ซอยไซต์ซะงั้น T T)

 



จูปิเตอร์ - เนฟไลต์ (ในมังงะ จูปิเตอร์เป็นคนฆ่าเนฟไลต์ซะงั้น T T ส่วนในอนิเมท เนฟไลต์เป็นตัวละครที่คนดูชอบที่สุด เพราะมันกลับใจเป็นคนดีก่อนตายซะงั้น T T เรียกว่ามีมโนธรรมที่สุดในกลุ่มเพื่อน)

 



(ไม่มีเซลเลอร์มูนกับหน้ากากทักซิโด้ เพราะมันครบคู่หมดแย้ว)



ครั้งหน้าว่าจะลองวาดแฟนอาร์ตเซเลอร์มูนอีก โดยเอามาผสมละครไทย เรื่องใดจะเป็นเหยื่อของข้าน้อย ต้องติดตามตอนต่อไป!?

ต่อจากรีวิวร้านอาหารย่านวัดเกตุเมื่อวานนี้ค่ะ



ซึ่งย่านวัดเกตุได้ไปแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์วัฒนธรรมแล้ว ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่จะมีร้านค้าต่างๆ ผุดขึ้นมากมายราวดอกเห็ด = = แต่หลายร้านก็พยายามที่จะตกแต่งร้านให้ดูกลมกลืนกับบรรยากาศความเก่าให้มากที่สุดเช่นกันค่ะ



และมีหลายร้านอีกเหมือนกัน ที่ดัดแปลงบ้านเก่าที่มีอยู่เดิมเป็นร้านอาหาร



เช่นร้าน มิสช็อกโกแลต เป็นต้น





ร้านนี่เป็นที่สะดุดของเพื่อนๆ ข้าน้อยจากบางกอก ด้วยต้นพวงแสดสีส้มออกดอกกันตรึมกระแทกเข้าตา ประกอบกับความเก่าของบ้านที่อายุเกือบจะ 100 ปี (เพราะบ้านเก่าของข้าน้อยก็มีลักษณะนี่เหมือนกัน สร้างตั้งแต่คุณยายยังสาว ปัจจุบันคุณยายข้าน้อยอายุก็ 80 กว่าแล้วงับ) เลยกลายเป็นจุดดึงดูดให้ผู้ชอบอะไรโบราณๆ เข้าไปเยี่ยมชม ^ ^



พิกัดของร้านตั้งอยู่ตรงข้ามวัดเกตุ ติดกับสะพานที่ข้ามมาจากฝั่งกาดหลวงตรงด้านขวามือค่ะ (คนละด้านกับข้าวเกรียบปากหม้อลุงจรเลย ^ ^)







บริเวณสวนด้านนอก แดดออก(แรง)ขนาดนี้ เหมาะมานั่งช่วงเช้าหน้าหนาวมากกว่า





กระดานดำเขียนบอกเมนูหน้าร้าน





ประตูทางเข้าหน้าร้าน ดูอลังการด้วยของเก่า





ภายในร้าน ได้บรรยากาศบ้านไม้เก่ามากมาย





ที่จริงถ่ายภาพไว้เยอะ แต่ภาพดันออกมาไม่ชัดซะงั้น



น่าแปลกที่ตู้แช่เค้กออกจะเบิ้ม แต่เค้กในร้านมีเหลือนิดเดียว ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเที่ยงวันเองเลยมีให้เลือกไม่กี่อัน ข้าน้อยสั่งโกโก้เย็นมาก่อนแก้ร้อน



รสชาติของโกโก้เย็นก็โอเคงับ





แล้วก็มาถึงดาวเด่นของร้าน นางสาวช็อกโกแลตนั่นเอง



ตอนแรกดูเหมือนเพื่อนๆจะไม่แน่ใจในรสชาติ แต่พอได้ลองชิมแล้ว เพื่อนถึงกับบอกว่า "นี่แหละรสชาติของช็อกโกแลตที่แท้จริง"



(แท้จริงเป็นยังไงข้าน้อยไม่รู้ รู้แต่ว่าช็อกโกแลตอันไหนๆก็อร่อยหมดแหละ ยกเว้นไม่ถูกกับดาร์คช็อกโกแลต พวกลิ้นจระเข้ก็เงี้ย (เป็นลูกหลานชาละวันครึ่งนึงนิ)



เห็นชั้นครีมแล้วชวนน้ำหนักขึ้นเหลือหลาย





ร้านนี้เราแวะทานเค้กแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ค่ะ แล้วก็ไปที่อื่นกันต่อ



ติดตามตอนต่อไปค่ะ ว่าสาวเหนือจะพาหญิงบางกอกไปถล่มที่ไหนกันต่อ ^ ^

ดูแผนที่เพิ่มเติม

เนื่องจากวันนี้ไม่มีเวลาโพสมากนัก จึงขอเลือกร้านอาหารที่รีวิวสั้นๆ ก็แล้วกันค่ะ



เป็นรีวิวร้านอาหารจากการพาเพื่อนทางบางกอกมาเที่ยวเชียงใหม่ เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา แต่เพิ่งจะมีเวลาลงเอาตอนนี้ (เชื่อว่าหรือยังว่าไม่มีเวลาจริงๆ T T)


ร้านอาหารที่จะรีวิวนี่ ไม่ได้เป็นร้านแรกที่พาเพื่อนไปชิมค่ะ...แต่เพื่อนเป็นคนพาเดินดุ่มๆ นำหน้าไกด์อย่างเราไปหน้าตาเฉยเลย = = เพราะเขาเจอร้านอาหารดังที่แนะนำในหนังสือท่องเที่ยวเชียงใหม่ 


นั้นคือร้านข้าวเกรียบปากหม้อ-สาคูไส้หมู ตำรับลุงจรวัดเกตุ



ร้านข้าวเกรียบปากหม้อ-สาคูไส้หมู ตำรับลุงจรวัดเกตุ ตั้งอยู่ฝั่งวัดเกตุ ตรงข้ามกับฝั่งกาดหลวงเชียงใหม่ เดินข้ามสะพานตรงหน้าวัดเกตุไป จะอยู่ทางฝั่งซ้ายมือ เดินมาหน่อยก็จะเห็นเหล่าหม้อส่งไอร้อนออกมาจากร้าน และบรรดาพนักงานต่างปาดแป้งกันด้วยเครื่องอัตโนมือ = = ชนิดกระเด็นเข้าหน้าลูกค้าแบบเห็นจริง เจ็บจริงเลย = =



ข้าวเกรียบปากหม้อร้านนี้พับเป็นตัวสี่เหลี่ยม



ส่วนเนื้อสาคูก็เหนียวนุ่มลื่น จะซื้อแบบไหนก็กล่องละ 20 บาท


การันตีความดังได้จากการปาดสาคูกันแบบเครื่องอัตโนมือ แถมมีออเดอร์วางไว้อีกหลายกล่อง




การันตีความเก่าแก่ได้จากลูกค้าอย่างแม่ของข้าน้อย แม่รับรองว่าซื้อมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ในสมัยที่ถนนตรงนั้นยังไม่แคบจนกลายเป็นสองเลน(แต่เหมือนเลนเดียวชะมัด = =) เมื่อก่อนยังจอดรถรอซื้อได้ แต่เดี๋ยวนี้จอดไม่ค่อยได้แล้วงับ = =


ข้าวเกรียบปากหม้อ





สาคูไส้หมู

 


เมื่อได้ถามเพื่อนแล้ว ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า อร่อยกว่าของกรุงเทพฯเสียอีก ^ ^

ใครมาเที่ยวเชียงใหม่ อย่าลืมหาโอกาสมาแวะนะค่ะ ^ ^


ร้านเปิดตั้งแต่ 7.00 -  17.00 น. หยุดวันอาทิตย์

โทร. 053-243157

ดูแผนที่เพิ่มเติม