ตั้งแต่ที่อยู่ในช่วงอาการแมเนีย (ขั้วคึกคักของโรคไบโพลาร์) น้องชายก็มีกิจกรรมที่ออกไปทำ ไปเรียนรู้หลายอย่างมาก เป็นกิจกรรมที่เขาชอบ และตามความฝันของเขา
เริ่มต้นจากการไปเข้าคอร์สเรียนสั้นๆ การเป็นวาทยากร
น้องชายเราเป็นคนที่ชอบดนตรีคลาสสิกมาก ชอบตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมแล้ว น้องเรามีความสามารถทางด้านดนตรีเรียกว่าดีกว่าเรามากๆ น้องเราเล่นอิเล็กโทนได้ดี เล่นไวโอลินได้ดี เพียงแต่เมื่อโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้จับแล้วก็เท่านั้น
หลังจากจบการเข้าคอร์สเรียนการเป็นวาทยากร น้องเราก็มาเข้ากลุ่มเล่นบอร์ดเกม
การเล่นบอร์ดเกม น้องเราก็ชอบมานานแล้ว เวลาที่เราไปเที่ยวต่างจังหวัดกันเป็นครอบครัว ตอนกลางคืนเราจะมาเล่นบอร์ดเกมกัน
ต่อจากการเข้ากลุ่มเล่นบอร์ดเกม น้องเราก็มาเรียนเขียนบท ต่อจากการเรียนเขียนบท วันนี้ก็มาเรียนเรื่องภาพยนตร์ เรียกว่ามีกิจกรรมที่สามารถทำต่อเนื่องได้เรื่อยๆ
มองย้อนกลับมาที่ตัวเรา ตอนนี้ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำตามฝัน ไม่อยากทำอะไรที่ทำแล้วรู้สึกเครียด ใช้ชีวิตหมดไปกับการดูแลบ้าน อ่านนิยาย ดูซีรีส์บ้าง
ถามว่าอยากกลับมาเขียนนิยายยาวไหม ก็อยาก แต่ความคิด การเรียบเรียง การหาคำของเรามันตื้อๆ ตันๆ มันคิดอะไรไม่ค่อยออก
เมื่อมีคนถามว่าตอนนี้ยังเขียนงานอยู่ไหม ก็ได้แต่ตอบว่าตอนนี้อยู่ในช่วงพัก ไม่ได้บอกว่าคิดว่าอาจจะไม่ได้กลับไปเขียนอีกแล้ว
คือ ไม่พร้อมเขียนเรื่องยาวจริงๆ ก็ได้แต่ดูคนอื่นๆ ทำตามความฝันไป ส่วนตัวเราก็รักษากาย รักษาใจก่อน
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
