Bloggang.com : กระปุกกลิ้ง - เคล้าไอหมอก หยอกเย้าดาว 1

เคล้าไอหมอก หยอกเย้าดาว 1

จากการนั่งคิด นอนคิด อยู่หลายตลบ ว่านี่ก็สิ้นปีแล้ว เหนื่อยกับงาน เหนื่อยกับการจราจร เหนื่อยกับผู้คน กอปรกับวันลายังเหลืออยู่เต็มแม็ก เลยคิดว่าจะหนีไปไหนไกล ๆ สักแห่ง
บังเอิ๊ญ..บังเอิญ ได้เจอเวบ บ้านนอก เลยเกิดความคิดว่า
ได้ไปเที่ยวไกล ๆ และได้เที่ยวแบบถูก ๆ ก็คงดีเหมือนกัน
กว่าจะจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็เล่นเอาหืดขึ้นคอ ตกเขียวได้น้องอ้น(สายลมโชยเอื่อย)ไปด้วยหนึ่งคน
เกือบไม่ได้ไปเหมือนกัน เพราะไม่ได้จองตั๋วไว้ เลยไปตายเอาดาบหน้า โดยน้องอ้นช่วยไปจองให้ (ขอบคุณคับ)
รุ่นที่เราไปเป็นครูอาสานี้เป็นรุ่น 88 ชื่อรุ่น "เคล้าไอหมอก หยอกเย้าดาว"

เราไปถึงเชียงรายตอนเช้าวันเสาร์ (9/12/49)โดยมี ครูจะเด็จซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่จากมูลนิธิกระจกเงามารับ มีเพื่อนร่วมโครงการอีกกว่า 60 ชีวิต (เยอะเหมือนกัน)
จุดแรกที่เราไปคือ สักการะ "พ่อขุนเม็งราย"

เดินทางต่อไปที่มูลนิธิ เพื่อทำการปฐมนิเทศ แนะนำองค์กร และแนะนำหมู่บ้านที่เราจะไป นั่นคือ "ยะฟู"

ขนสัมภาระมาทิ้งไว้หน้ามูลนิธิ

บ้านพักคนอาสาที่มูลนิธิ

หลังจากเดินชมรอบ ๆ มูลนิธิแล้วก็เตรียมตัวออกเดินทางขึ้นเขา โดยทางที่เดินนั้น ครูจะเด็จบอกว่าประมาณ 5.5 กม. ด้วยความที่เราเคยผ่านภูกระดึงมาแล้ว เลยคิดว่าทริปนี้คงไม่ยากเท่าไร
แต่ที่ไหนได้คิดผิดถนัด ทางเดินที่นี่สุดโหด เป็นทางขึ้น แบบ ขึ้นไม่รู้จบ ชันประมาณ 40-50 องศา ตลอดเวลา จุดแวะพักก็ไม่มี นึกภาพออกไหม เวลาประมาณ บ่ายโมงกว่า ๆ เดินขึ้นเขาที่ไม่มีร่มไม้ใด ๆ เลย เกือบ ๆ จะเป็นภูเขาหัวโล้น ทั้งฝุ่น ทั้งแดด เล่นเอาเสียพลังงานไปหลายทีเดียว พอถึงทางลง ก็ลงแบบ non-stop เจ็บเล็บเท้าไปหมด จะไถลก็หลายครั้ง
นึกถึงเพลงพี่เบิร์ดขึ้นมาทันที "ฉันมาทำอะไรที่นี่"

เรามาถึงหมู่บ้านจะแล ซึ่งเป็นจุดแวะพักรวมตัวก่อนเดินทางต่อไปบ้านยะฟู

หมูดอย ตัวดำ ๆ แม้จะตัวเล็ก แต่พุงโตมาก ๆ ย้อยแทบจะติดพื้นแน่ะ

โฉมหน้าครูจะเด็จและครูเกียง เจ้าหน้าที่ที่มูลนิธิ รื่นเริงมาก ๆ ก็ไม่ได้เดินอย่างเรานี่ ฮึ

มองเห็นทางขึ้นแล้วอยากจะร้องไห้ มองขึ้นไปเห็นเป็นถนนลูกรังดินแดง ๆ สูงสุดตา มองไม่เห็นไหล่ทาง ไม่เห็นจุดแวะพัก คำถามเดิมผุดขึ้นในใจ "ฉันมาทำอะไรที่นี่"
บ่นตัวเอง ที่เห็นแก่ของถูก ทำไมต้องเลือกมาที่นี่ แต่จะบ่นไปไย ยังไงก็ต้องไปต่ออยู่ดี

ทางเดิน ขึ้น ยะฟู สุดโหด เดิน ๆ อยู่โดนรังสีอำมหิตจากสาวอ้นด้วย ข้อหาหลอกมา งือ เค้าก็โดนหลอกมานะ

เจอแต่ดินแดง ๆ และ แดดร้อน ๆ

แต่ก็ยังพอมีวิวสวย ๆ ให้ดูบ้าง

เกือบจะเย็นแล้วยังเดินไม่ถึงสักที

ในที่สุดเราก็มาถึงยะฟู หมู่บ้านที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ 5วัน 4 คืน การพักที่นี่จะพักแบบ home stay โดยจะพักบ้านละ 4 คน เราโชคดีมากที่ได้อยู่บ้านของผู้ใหญ่บ้าน คือ จะสอ จะกู บ้านนี้อยู่ต้นหมู่บ้านก็ว่าได้ ใครไปใครมาก็เห็น อยู่มุมสูง มองเห็นวิวไกลสุดตา เห็นหมู่บ้านเกือบทั้งหมด พวกเราเลยเรียกกันเล่น ๆ ว่า "บ้านสุขุมวิท" ที่บ้านสุขุมวิทนี้มีสมาชิกอยู่ 4 คน คือ จะสอ นะสือ (แม่บ้าน) นะแฮ (ลูกสาว) และ สมชาย(ลูกชายคนเล็ก) ซึ่งพาเราเข้าบ้านแล้วก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย มารู้ภายหลังว่าเป็นเด็กที่ขี้อายมาก ๆ หนีไปอยู่บ้านยาย ซะงั้น

ถึงแล้วบ้านยะฟู

เหล่าเจ้าบ้านที่ออกมารอต้อนรับ

พระอาทิตย์ตกที่ยะฟู

มองผ่านจากศาลาก็งามไปอีกแบบ

ที่นี่ทุกคนต้องทำอาหารเอง โดย ทางมูลนิธิจะมอบวัตถุดิบให้ พวกมะเขือ ฟักทอง ปลาแห้ง กุนเชียง อะไรพวกนี้ โชคดีอีกเหมือนกัน พี่ที่อยู่ด้วยทำกับข้าวเก่ง เราเลยรอดเมนูไข่อย่างหวุดหวิด

มื้อแรกของพวกเรา ไม่รู้ว่าอร่อย หรือหิว อิอิ

ตอนกลางคืนจะมีสันทนาการรอบกองไฟ และประชุมสรุปงานประจำวันกันทุกวัน โดยวันแรกนี้ไม่มีอะไรมาก นอกจากนัดหมายกำหนดการของวันถัดไป

รอบกองไฟ

บ้านที่อยู่นี้เป็นไม้ไผ่ซีก เวลาเดินทีจะมีเสียงตลอดเลย เพราะฉะนั้นทุกคนต้องนอนพร้อมกัน ตื่นพร้อมกัน และเนื่องจากที่หมู่บ้านนี้มีพลังงานแสงอาทิตย์ใช้ จึงไม่ลำบากเรื่องไฟฟ้าเท่าไรนักแต่ก็ต้องปิดไฟเวลา 22.00 น.ทุกบ้าน
อากาศที่นี่ไม่หนาวเย็นอย่างที่คิด แค่เพียงเย็น ๆ เท่านั้น และเนื่องจากที่หมู่บ้านนี้จะก่อไฟกันในบ้าน ไม่ใช่เตาฟืนแต่เป็นกองไฟและมีขาตั้งเหล็กสำหรับวางกระทะ เลยทำให้อากาศอุ่นทั้งบ้าน เกือบทั้งคืน

คิดว่าคืนแรกคงจะนอนไม่หลับเสียแล้ว แต่ด้วยความเหนื่อยมาทั้งวัน ทำให้หลับลงได้ไม่ยากตลอดคืน

หลังจากนี้กล้องข้าน้อยก็สละชีพไปก่อนซะงั้น ทำให้ไม่มีรูปมาลงแล้ว เดี๋ยวจะพยายามไปขอรูปจากกล้องคนอื่นมาลงแล้วกันนะคะ

Create Date : 19 ธันวาคม 2549
Last Update : 19 ธันวาคม 2549 13:32:23 น.
Counter : 1228 Pageviews.

23 comments

น้องหมูน่ารักจังเลยค่ะ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:13:27:59 น.

โห..โหดนะนั่น ตายๆๆๆ

ถ้าเราไปจะไหวหรือนั่น แก่ปานฉะนี้แล้วเนี่ย

เดี๋ยวรออ่านตอนต่อไปเน้อ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:14:12:53 น.

หมูน้อยน่ารักมาก ๆ เลย

โดย: mkanjana

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:16:28:32 น.

กรี๊ดๆๆๆ หนูโดนล่อลวงงงงงงงงงงงง

อิอิ แต่ก็เป็นทริปที่คุ้มที่สุด และประทับใจที่สุดเลยค่ะ

โดย: จะอ้น IP: 124.121.185.157 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:16:47:28 น.

โฮ่ๆๆๆๆกระปุกกลิ้งเหรอที่ล่อลวงอ้นจันทร์เราไปซะไกลเลย
ดีใจจังที่กลับมาคนทางโน้นปลอดภัย

รออ่านตอนต่อไปนะจ้ะ

โดย: wanwitcha

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:17:15:48 น.

รูปขึ้นไม่หมด ไว้มาดูใหม่

ถ้าไม่นับเรื่องเดิน 5.5 ก.ม. สูงชัน ร้อนจัด อย่างอื่นน่าประทับใจนะคะ วิวสวย ผู้คนดูมีมิตรไมตรี

เคยเดินภูกระดึงมาสองรอบเมื่อเกินกว่าสิบปีก่อน ตอนนี้ถ้าให้ไปอีกก็ไม่เอาเหมือนกัน....วัยมันเปลี่ยน

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:17:25:24 น.

เหนื่อยแบบคุ้มนะคะเนี่ย น่าไปจังเลย

เอ...แต่จะไหวมั้ยเรา หุหุ

ติดตามตอนต่อไปค่า..

โดย: printcess of the moon

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:19:04:24 น.

น่าไปจังเลยนะคะ
ชอบภาพพระอาทิตย์กำลังจะตกมาก
สวยถูกจัยดีค่ะ

โดย: kalapoasaimoo Lonely (kalapoasaimoo

) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:19:50:07 น.

ได้บรรยากาศมาก แต่คุ้มกับความเหนื่อยใช่ป่าว ประสบการณ์แบบนี้ ไม่ได้เจอกันง่าย ๆ นะ

โดย: nakwan6

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:19:50:45 น.

ทรหดมากๆๆ กลับมาคงไม่กลิ้ง ต้องเปลี่ยนชื่อจากกระปุกกลิ้งเป็นอย่างอื่นเเล้วมั้ง

โดย: ปุณณัตถ์

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:20:04:10 น.

เป็นทริปที่น่าสนใจมากครับ

โดย: > เอ้ < photo

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:21:09:09 น.

โอ้โห! อึดมากๆ ถ้าเป็นตัวเองคงไม่รอด อยู่ได้แค่ตีนดอยแน่ๆ เลย

ชอบหมูดอยตัวดำ ดูแปลกตาดีค่ะ

ดูแล้วทริปนี้เป็นทริปที่น่าประทับใจแล้วก็น่าจดใจมากๆ เลยค่ะ

โดย: nunja555 IP: 58.9.173.29 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:21:11:42 น.

หุหุ ผึ้งกลับมาแล้ว ยังรับรู้ได้

ว่าเท้าประท้วงอยู่ว่าพาชั้นไปทำอะไรมา

แต่สนุกและประทับใจมั่กๆค่า

โดย: PhUnG IP: 125.25.74.4 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:21:51:43 น.

เราก็เป็นก๊วนนึงในครูบ้านนอกของกระปุกกลิ้งเหมือนกัน
ไว้จะเข้ามาทักทายบ่อย ๆ นะ
ยะฟู้ จงเจริญ

โดย: ความเศร้าของความทรงจำ IP: 203.114.115.207 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:21:54:03 น.

โอ้
ขอก็อปคำตอบสาวไกด์
แก่ๆ แล้วจะทำอย่างนี้ไหวอีกไหมนี่

โดย: grappa

วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:22:57:38 น.

แวะมาตามไปเที่ยวด้วยคนค่ะ
ทิวทัศน์งดงามมากๆ เลยนะคะ

โดย: ทูน่าค่ะ

วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:0:15:52 น.

น่าไปมากเลย บรรยากาศดีมากเลย

โดย: นัท IP: 161.200.255.163 วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:9:05:24 น.

แพนด้ามหาภัย **เห็นด้วยค่ะ

สาวไกด์ใจซื่อ **ก็โหดเอาเรื่องอยู่ค่ะ

mkanjana **เขาเรียกว่าหมูดอยค่ะ มันจะวิ่งปุ๊กลุกตลอดเวลา

จะอ้น **ไม่ได้ล่อลวงนะ ตามเขามาเอง อิอิ

wanwitcha **อ้าว หมายความว่าไงเนี่ย

~:พุดน้ำบุศย์:~ **อ้าว ทำไมรูปขึ้นไม่หมด 5.5 กม.นี่วัดแนวราบค่ะ แต่เราต้องเดินขึ้น-ลงตลอดเวลา

printcess of the moon **ไว้มีโอกาสไปด้วยกันนะคะ (พยายามล่อลวงคนอื่นต่อไป)

kalapoasaimoo Lonely (kalapoasaimoo ) **สวยมากค่ะ เห็นแล้วหายเหนื่อย

nakwan6**คุ้มสุด ๆ ค่ะ อยากไปอีก

ปุณณัตถ์ **อิอิ กางเกงหลวมเลย

> เอ้ < photo**สนุกมากค่ะ

nunja555**อยากอยู่แค่ตีนดอยเหมือนกันค่ะ แต่ไปถึงแล้วยังไงก็ต้องไปต่อ

PhUnG**ประทับใจมากเหมือนกันค่ะ

ความเศร้าของความทรงจำ**ครูชื่ออะไรคะ จำไม่ได้

grappa **ไม่หรอกค่ะ อายุ 65 ยังมีเลย

ทูน่าค่ะ **มีสวยกว่านี้อีกค่ะ

นัท**นี่แค่ชิมลางค่ะ มีสวยกว่านี้อีก

เจอกันตอนต่อไปวันพรุ่งนี้ค่ะ ถ้าไม่ผิดพลาดทางเทคนิค อิอิ

โดย: กระปุกกลิ้ง

วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:9:29:26 น.

เอ๊ะเอ๋

แต่พอไปดูจริงๆ บอนด์ภาคนี้เร้าใจนะเฟ้ย

ไม่เปลี่ยนใจรึ?

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:13:44:30 น.

สาวไกด์ใจซื่อ **พี่พูดซะอยากดูเลยอ่ะ

โดย: กระปุกกลิ้ง

วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:14:03:05 น.

อยากไปมั่งๆ ปอยอยากขึ้นเขา ปอยอยากขึ้นเหนือ ปอยอยากไปค่ายอาสาบ้างงงงงงงงง

((อ๊าก ปอยเปงรัยไปแล้ว!!!)))

โดย: คุโรซากิ

วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:21:56:41 น.

น่าอิจฉาจังเลยค่ะ สมัยก่อนก็เคยมีความฝันอยากไปทำประโยชน์อะไรอย่างนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ไฟมอดหมดแล้ว ดีใจกับคุณกระปุกกลิ้งด้วยที่ได้ประสบการณ์ดีๆอย่างนี้ ครั้งหนึ่งในชีวิตค่ะ

แล้วหลังจากนี้ทำอะไรอีกคะ ถ้ามีต่อช่วยตามมาอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

โดย: ปูขาเก เซมารู

วันที่: 21 ธันวาคม 2549 เวลา:9:32:41 น.

คุโรซากิ **อยากไปก็ต้องลองไปค่ะ แล้วจะรู้

ปูขาเก เซมารู**ใช่ ๆ เป็นประสบการณ์ที่ไม่รู้ลืมจริง ๆ

โดย: กระปุกกลิ้ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2549 เวลา:14:19:31 น.