+++


เมื่อวานนี้ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันน้าน..นาน
ตั้งแต่สมัยเรียน ม.ต้นแน่ะ

แพร...เป็นเพื่อนที่สนิทในกลุ่มสี่สาวดาวเต้น พวกเราจะนั่งหน้าห้องตลอด เป็นเด็กเรียน (หน้าไม่ให้แต่ใจรัก)
ไปไหนไปกัน เฮไหนเฮนั่น
แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร เมื่อต่างจบการศึกษาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
อาจเป็นเพราะเราอยู่กันคนละโรงเรียน (นี่เป็นข้ออ้างสำหรับคนที่ไม่ชอบใช้โทรศัพท์อย่างเรา)
ทั้งที่มีเบอร์โทรอยู่ บ้านก็อยู่ห่างกันเพียง 2 ป้ายรถเมล์เท่านั้น แต่เราก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย

จนเมื่อปลายปี 48 เราไปเที่ยวภูกระดึง บังเอิญมาก ๆ เลยที่เจอแพรที่นั่น เราต่างไม่ได้พูดอะไรกันมาก
เพราะต่างคนต่างไปกับเพื่อน เราแลกเบอร์กัน แต่ก็เหมือนเดิมที่เราไม่ได้โทรไปหาอีกตามเคย(ช่างเป็นคนที่น่าคบจริง ๆ เรา)

จนเมื่อวานนี้แพรพยายามเชื่อมสายสัมพันธ์ของเราอีกครั้งด้วยการโทรมาหา
แม้จะยากเย็นสักหน่อย เพราะ เราเปลี่ยนเบอร์ และเบอร์นั้นก็หายไปพร้อมกับโทรศัพท์แต่แพรก็ยังหาเบอร์เรามาจนได้
(ซึ่งทำให้เรารู้สึกผิดมาก ๆ เลย ทั้งที่มีเบอร์อยู่กับตัวแท้ ๆ แต่ไม่เคยคิดจะโทรหาเลย)

แต่มิตรภาพต่อกันติดเสมอ
เราคุยกันเรื่องทั่วไป ความเป็นไปของแต่ละคน และสัญญากันว่าจะพยายามติดต่อเพื่อนอีก 2 คนให้ได้ เก๋กับจิ๋ว (เรามีเบอร์ของทั้งคู่ แต่ก็ไม่เคยโทรหา อีกแล้ว!)

จนมาถึงเรื่องหนึ่ง...
คือเรื่องของเพื่อนอีกคนที่ไม่ได้สนิทมาก แต่ก็ค่อนข้างจะซี้กัน
โอ๋..เป็นคนเรียนเก่ง นิสัยดี เป็นตัวแทนคัดลายมือ หน้าตาน่ารัก มั่นใจในตัวเอง เพื่อนฝูงเยอะแยะ
เอก..เป็นหัวโจก เป็นเด็กหลังห้อง เรียนก็จองอันดับท้าย ๆ สม่ำเสมอ แต่เอกก็ไม่ใช่คนเลวอะไร
เพื่อน ๆ ไม่มีใครคิดว่าเอกจะกล้าจีบโอ๋ และไม่คิดว่าโอ๋จะเล่นด้วย
ทุกคนต่างรู้ในความสัมพันธ์นี้ดี แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าจะยืนยาว
"รักวัยเรียน" มันเป็นเรื่องฉาบฉวย ชีวิตยังต้องเจอกับใครอีกเยอะ
จบการศึกษาไปแล้ว ก็คิดว่าทุกอย่างคงจบไม่เร็วก็ช้า อาจยืดเวลาไปอีกสักหน่อยเท่านั้น

เราเจอกับโอ๋และเอกอีกครั้งสมัยที่เราเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งคู่ยังคงเป็นแฟนกัน
ซึ่งไม่น่าเชื่อเลยนะ เอก ดูดีขึ้น ในที่นี้หมายถึง นิสัยใจคอ ตั้งใจเรียน และรู้ตัวว่าอยู่เพื่ออะไร ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นผิดหูผิดตา

จนแพรบอกเมื่อวานนี้แหละ ว่าโอ๋แต่งงานแล้ว
เรายังถามเลยว่า "กับใคร" ซึ่งในใจเราก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเอก
แต่คำตอบคือ "เอก"

ในความแตกต่างคือการเติมเต็ม เกิดเป็นความรักที่เหนียวแน่น และถูกต้อง เมื่อทั้งคู่ต่างรอเวลาที่เหมาะสม และพร้อมที่จะมีครอบครัว
ตอนนี้ก็มีตัวเล็กเป็นพยานรักแล้ว

เรารู้สึกยินดีกับข่าวคราวของเพื่อนอีกคู่หนึ่ง ที่อย่างน้อย ๆ ก็ช่วยยืนยันว่า "รักแท้ไม่ได้มีแต่ในนิยาย"