อย่าเพิ่งเบื่ออ่านรีวิวนิยายจีนกันนะค่า แม้ว่าช่วงนี้จะมาติดๆกันมากไปหน่อยก็ตามที แต่ตลาดนิยายจีนคึกคักมากมายนี้คะ ช่วงสิ้นเดือนก็ลิ้มรสอาหารจีนกันไปให้เบื่อไปข้างหนึ่งเลยแล้วกันค่ะ เล่มนี้ก็เป็นผลงานของนักเขียนที่หายไปนานจากแผงนิยายของหัวมากกว่ารักอย่างเฉียวอันค่ะ

จะว่าเป็นเรื่องแนวเหนือธรรมชาตินิดๆก็ว่าได้ เมื่อแคว้นของนางเอกกำลังจะล่มสลายด้วยภัยธรรมชาติดังนั้นเพื่อความอยู่รอดของทุกคนจึงต้องเสียสละเครื่องบรรณาการที่เป็นมนุษย์ และนางเอกผู้เป็นเจ้าหญิงของแคว้นจึงต้องเสียสละตน แต่เธอกลับไม่รู้เลยว่ามีบางอย่างที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นกับเธอ จนวันเวลาผ่านไป เธอที่หลับไหลอยู่เนิ่นนานก็ได้ฟื้นขึ้นมา เพียงเพื่อจะพบความจริงว่า ทุกสิ่งบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรยั่งยืน สิ่งที่เธอเสียสละกลับไม่เป็นผล แคว้นที่รักล่มสลาย เธอเหลือเพียงตัวคนเดียว จึงขออาศัยติดตามคณะของพระเอกที่เข้ามาหลบศัตรูในแคว้นของเธอ ที่ใครๆต่างก็รู้ว่าการพลัดหลงเข้ามาในนี้อาจหมายถึงชีวิต

แต่เพราะความลำบากและการฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกันก่อให้เกิดเป็นความรัก ที่ไม่ได้ง่ายดายนัก เมื่อพระเอกเองก็มีถูกหมายตาให้ครองคู่กับคนที่ช่วยเขาในเรื่องตำแหน่งเจ้าชีวิตคนได้ ซึ่งท้ายที่สุดคนที่จะเลือกตัดสินชีวิตทั้งสองคนก็คือพระเอกเท่านั้นที่จะเลือกว่าเขาจะใช้ชีวิตแบบใด

ความที่ฟีน่าไม่ได้เป็นแฟนเฉียวอันสักเท่าไร ก็เลยไม่ได้คาดหวังกับงานเล่มนี้มากค่ะ แต่ก็ต้องอ่านเพราะเป็นแฟนมากกว่ารักไปแล้ว การไม่คาดหวังมันก็ดีในระดับที่ว่าไม่มีความหวังสูงๆว่ามันจะสนุกแบบที่ไปหวังกับนายท่านปั้นรักของจั้นชิง พอออกมาในรูปที่ไม่ค่อยใช่สำหรับตัวเอง เนื้อเรื่องเลยออกจะถูกใจน้อยเกินไป แต่เล่มนี้เองก็ยังจัดไว้ในรูปแบบของครึ่งๆนะคะ ด้วยเหตุผลที่ว่าครึ่งแรกของนิยายเล่มนี้บอกได้เลยว่าค่อนข้างสนุก ตื่นเต้นดีค่ะ ผสมกับเหนือธรรมชาตินิดๆ ยังกะเจ้าหญิงน้ำแข็งอะไรทำนองนั้น ช่วงก่อนที่จะออกจากแคว้นของนางเอก เล่าเรื่องได้น่าติดตามมากๆ ว่านางเอกจะเดินทางมาได้ยังไง เพราะเธอหลับไหลอยู่ถึงห้าสิบกว่าปี รวมทั้งการบรรยายถึงสภาพแวดล้อมของป่าน้ำแข็งที่ต้องเดินทางผ่านก็ดูตื่นตาตื่นใจดีนะคะ ตลอดจนถึงช่วงที่เรียกว่าช่วงวัดใจนางเอกกับพระเอก ที่พระเอกจะใจแข็งผลักไสนางเอกได้จริงหรือ เป็นช่วงที่เรียกว่านิยายดำเนินเรื่องไปอย่างมีสีสัน สนุกสนานมาก ไม่ใช่แค่ตัวนางเอกกับพระเอก แต่ลูกน้องของพระเอกทุกตัวก็มีเสน่ห์เป็นของตัวเอง น่าสนใจมาก อย่างหนู่ชื่อ ตัวหลัว

แต่ว่าทุกอย่างก็ต่างจากช่วงแรกของนิยายกันเลยทีเดียวเมื่อเข้าช่วงท้ายของนิยายค่ะ ประหนึ่งเรื่องเล่าในนิยาย มากันแบบรวบรัดตัดความมาก รายละเอียดต่างๆ ของนิยายหายหดไปหมด เหลือไว้เพียงประโยคบอกเล่มเพียงไม่กี่หน้า สั้นมากราวกับว่าหน้ากระดาษให้มาแค่นี้ เสียเวลาเกริ่นช่วงแรกไปเยอะแล้ว ช่วงหลังโควต้าไม่พอ อย่าเล่านิยายเลย เอาแค่เล่าเรื่องย่อให้คนอ่านเข้าใจก็แล้วกัน กระชับ ฉับไว แต่ไม่โดนใจคนอ่านเอาเสียเลยค่ะ ค่อนข้างน่าผิดหวังในช่วงปลายๆมาก

ซ้ำร้ายเข้าไปอีกที่คนเขียนวางการเล่าผิดพลาด ปล่อยให้ตัวละครที่ไม่มีตัวตน ที่มีแค่การเล่ามาจากปากของพระเอก แต่กลับดึงดูดใจไปจนหมด นั่นก็คือบทบาทของน้องชายพระเอกผู้ไม่เคยปรากฏกายในเรื่องเลย ไม่เคยแม้แต่จะมีบทพูดกับเขาสักคำหนึ่ง แย่งซีน บทบาทและความน่าสนใจไปเลยทีเดียว จนฟีน่าไปสนใจว่าน้องชายพระเอกกับตัวสาวเจ้าผู้มั่นคงในตัวน้องชายพระเอก แต่มีเหตุให้ต้องเล่นกลตบตาใครบางคนเพื่อให้ได้แต่งกับเขาจะเป็นเช่นไร แถมดูเหมือนน้องชายพระเอกก็ไม่สนใจสาวคนนี้เอาเสียเลย ดีว่าเธอมีลูกบ้า ลูกกล้าหาญเกินสตรี เจอเข้าไปอย่างนี้ บทบาทของพระเอกนางเอกที่ก็น่าสนใจอยู่ กลับลดฮวบกันไปเลยทีเดียวค่ะ เพราะพล็อตนิยายแนวนี้ดูน่าสนใจไม่น้อย เป็นเรื่องที่เจอบ่อยในนิยายไม่ว่าจะนิยายไทยหรือจีน ที่เรื่องมักจะกลายเป็นว่าคุมความเด่นของตัวรองไม่ได้ มาแย่งซีนพระเอก นางเอกกันไปหมด และสิ่งที่มาคู่กับความสนใจก็คือคำถามว่า มันจะมีเล่มของน้องชายพระเอกด้วยหรือเปล่า ซึ่งถ้ามี หวังว่าคงไม่กลายเป็นว่าพอเล่มตัวเอง ปล่อยให้พี่ชายมาเด่นแทนอีก แบบนั้นคงตลกดีนะคะ

ในด้านอื่นๆ ความน่ารัก น่าสนใจของเรื่องนี้ก็จัดว่าโอเคอยู่ค่ะ เพราะนางเอกเป็นเจ้าหญิงที่เรียกว่าแม้แต่คนใจคอหนักแน่นหรือร้ายกาจแค่ไหน แค่ได้มองหน้าหรือเห็นน้ำตาเธอก็ต้องอ่อนให้ ไม่เว้นแม้แต่พระเอกที่ได้ชื่อว่าใจแข็งและเป็นผู้นำเผ่าคนสำคัญก็ยังไม่สู้น้ำตานางเอกกันเลยทีเดียว

ความดรามาและเส้นทางรักก็ไม่ลำบากลำเข็ญกันสักเท่าไรนะคะ เกือบจะมีตัวร้ายแต่อ่านแล้วรู้เลยว่ามีเบื้องอย่างซ่อนเร้นอยู่ ก็เลยไม่เป็นรักรันทดสักเท่าไร พระเอกเองก็ดูจะมีใจให้และพึงพาใจที่ประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่านางเอกเป็นผู้หญิงของตัวเองแบบเปิดเผย พอๆกับนางเอกที่การที่หลับไปนานขนาดนั้นความอ่อนต่อโลกก็มีมากตามไปด้วย พระเอกเป็นวีรบุรุษของเธอ จึงไม่ยากที่จะรักและภักดีต่อชายคนนี้ แต่มันก็ต้องมีอุปสรรคให้ลุ้นๆ กันหน่อย แม้ว่าจะมาในรูปเรื่องเล่าขนาดกระทัดรัดก็ตามทีนะคะ

ดังนั้นความที่เรื่องตอนท้ายมันห้วนมากไปสักหน่อย ตอนจบเลยเป็นอะไรที่คาดเดาได้เลยทีเดียว ยิ่งมาเห็นภาพจากการกระทำของนางเอก ตอนนั้นเริ่มอนุมานได้แล้วว่า หากอยากให้มันจบสวยงามดั่งภาพฝันในตำนานก็ควรจบแบบนั้น แล้วมันก็จริงค่ะ สมบูรณ์แบบกันไป ไม่มีใครต้องเจ็บปวดหรือต้องฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ เพราะมันมีหนทางไว้รองรับพระเอก นางเอกอยู่แล้ว ซึ่งถ้าจะอ่านก็เรียกว่าอ่านได้ สนุกดีในระดับหนึ่งค่ะ แต่ยังไม่ที่สุด เพราะช่วงแรกค่อนข้างดี ช่วงหลังหายหดไปสักหน่อย ถ้าให้ความสมดุลของเนื้อหาพอๆกันคงจะเรียกว่าสนุกมากขึ้นกว่านี้นะคะ

ฟิลิเซียน่า