ชะตาเร้นรักเป็นเล่มต่อของชะตาพาคู่ แต่จะว่าไปถ้าให้ดีก็อ่านมาตั้งแต่กำไลคล้องรัก จอมโจรคล้องใจ ชะตาพาคู่เลยก็ได้ค่ะ เพราะมีตัวละครที่เกี่ยวข้องกัน แต่ชะตาเร้นรักอาจจะไม่เกี่ยวเท่าไร ยกเว้นชะตาพาคู่ที่เป็นเล่มของพี่ชายคนโตของสกุลเซี่ยงค่ะ แต่รีวิวเรื่องนี้บอกได้เลยว่าสปอยส์แน่นอนค่ะ ซึ่งถ้าใครได้อ่านก็บอกได้เลยว่าพอจะเดาอะไรบางอย่างได้ตั้งแต่ต้นเรื่องเลยก็ว่าได้

คุณชายบ้านสกุลเซี่ยงไม่ค่อยเหมือนกัน อย่างพี่ใหญ่ก็เป็นพวกเจ้าคิดเจ้าแค้น ปกติไม่ยุ่งกับใคร แต่ถ้าใครทำให้เขารู้สึกว่าไม่ถูกใจ พ่อท่านจะตามเอาคืนให้ถึงที่สุดอย่างในชะตาพาคู่ มาเล่มนี้คุณชายรองที่แสนเย็นชา แต่กลับเป็นสหายสนิทกับอ๋องน้อยที่เป็นขั้วตรงข้ามเขาทุกอย่าง ซ้ำร้ายยังผ่อนปรนให้ทุกอย่าง ถ้าคุณชายรองเป็นสีดำ ท่านอ๋องน้อยก็สีขาวแล้วละ แต่เมื่อบุรุษรูปงามสองคนสนิทกันชนิดที่ว่าอีกฝ่ายให้ท้ายอย่างไม่สนใจอะไร ก็เกิดเสียงนินทาว่ารังสีวายแผ่กระจายไปทั่ว ตอนแรกคุณชายรองก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเขาแค่รู้สึกว่าเอ็นดูสหายคนนี้ แต่ที่สุดเองเขาก็เอะใจตัวเองว่าจะกลายเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเลยอยากจะถอยห่างเสียแล้ว ก่อนจะมารู้ความจริงว่าท่านอ๋องน้อยควรเป็นท่านหญิงน้อยต่างหาก ก็เรียกว่าทั้งรักทั้งแค้นใจเล็กๆ ที่ถูกลูบคมหลอกกันมานานปี แต่จะให้รู้สึกว่าเจ็บใจขนาดไหนก็ไม่มีใครหน้าใดจะมายุ่งกับคนของเขาได้ เพราะคนนี้เขาจับจองเอาไว้ก่อนแล้ว

ตอนแรกที่อ่านก็รู้สึกนิดๆ แล้วว่ามันมีออร่าสีม่วงแบบแปลกๆ แต่เราก็คิดในใจว่ามากกว่ารักไม่ได้ทำสไตล์นั้น เราอาจจะเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า พออ่านไปก็รู้เองเลยว่าที่คิดไว้เป็นเรื่องจริงเสียด้วย ดังนั้นมากกว่ารักก็คงเป็นมากกว่ารัก ซึ่งถ้าไม่ขึ้นอยู่กับหัวนี้ไม่แน่เราอาจจะได้อ่านนิยายแนววายกันได้ใครจะไปรู้นะคะ

อย่างที่บอกว่าบ้านนี้เขามีลูกชายสามคน ไม่มีคนที่เหมือนคนทั่วไปเขาเลย พระเอกเป็นพวกเย็นชาแบบสุดขีด ไม่แยแสสาว ไม่ค่อยยินดียินร้ายอะไรกับใคร ยกเว้นแค่นางเอกนั่นละเอาอกเอาใจทุกอย่าง จนน้องชายของพระเอกยังต้องออกปากทักเลยว่าตกลงใครเป็นน้องชายตัวจริงกันแน่เนี่ย พระเอกจึงถูกจัดไว้ในพระเอกจำพวกที่ไม่ค่อยสนใจอะไร สนใจใคร แต่ถ้ากับนางเอกทุกอย่างคือสิ่งสำคัญไปหมด รักใคร่และเอ็นดูนางเอกมากที่สุด คงเป็นเพราะความใกล้ชิดมานานหลายปีทำให้เขาอ่อนโยนได้แต่กับนางเอกคนเดียวไม่มีเผื่อแผ่ให้ใครเลย

จะว่านางเอกหรือนายเอกดีก็ไม่รู้ แต่เมื่อเป็นสตรีก็ขอเป็นนางเอกต่อไป นางเอกมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ ซึ่งความลับของนางเอกไม่ใช่ชนิดที่ว่าบอกให้ใครรู้ไม่ได้ เพราะมันเห็นกันชัดขึ้นเรื่อยๆว่าเธอเป็น เนื้อเรื่องก็เลยไม่ได้เคร่งเครียดอะไรมากนัก แม้ว่าสิ่งที่นางเอกเจอมาตั้งแต่ตอนเด็กจะจัดว่าสาหัส แต่นิยายไม่ได้เล่าอย่างรันทดเท่าไร นางเอกก็เลยไม่ได้ทำให้เราต้องรู้สึกว่าเธอมีชีวิตที่บัดซบมากเกินไป แถมมีครอบครัวพระเอกช่วยหนุนหลังอยู่ไม่น้อยแบบนั้น

ยังดีที่ตอนซื้อมาฟีน่าไม่ค่อยจะตั้งความหวังอะไรไว้มาก เพราะงานของถังอินไม่ได้จัดว่าเป็นงานที่พีคทุกเล่ม คละเคล้ากันไป อย่างชุดนี้กำไลคล้องรักกับชะตาพาคู่ค่อนข้างโดน แต่จอมโจรคล้องใจกลับเฉยๆ พาได้ชะตาเร้นรักมา ฟีน่าก็เลยคิดว่าอ่านเอาแค่สบายๆ ก่อนแล้วกัน ซึ่งก็คิดถูกแล้วนะคะ พออ่านไปกลับรู้สึกว่ามันเรื่อยๆ ยังไงก็ไม่รู้ ไม่ใช่ว่าไม่สนุกเพราะเราเดาความลับของนางเอกได้ตั้งแต่ต้นแล้ว แต่พล็อตเรื่องมันไม่ค่อยมีอะไรซับซ้อน เป็นพล็อตยอดนิยมชนิดที่ว่ามาตรฐานนิยายกันเลย ความริษยาของครอบครัวผู้สูงศักดิ์ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ บางมุกก็รู้สึกว่านี้มันนิยายไทยบ้านฉันเลยนะ ความเข้าใจผิดแบบที่เมืองไทยใช้ก็แผ่อิทธิพลไปถึงยุคจีนโบราณกับเขาด้วย มันก็เลยทำให้เนื้อเรื่องธรรมดาไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น

ความน่ารักของเนื้อเรื่องก็เสมอตัวพออ่านได้อยู่ พระเอกรักหรือควรบอกว่าช่วงแรกเอ็นดูจะดีกว่าไหม ให้สิทธิพิเศษนางเอกเยอะ ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นนิยายแนวที่ว่าพระเอกเย็นชาไร้น้ำใจกับทุกคนแต่ไม่ใช่กับนางเอก ดังนั้นนางเอกก็เลยโชคดีในจุดนี้ไปค่ะ รวมทั้งครอบครัวของพระเอกด้วยที่สนิทสนมกับนางเอก ผ่านมุกครอบครัวตั้งหน้ารังเกียจ

อ่านๆ ไปแล้วที่รู้สึกไม่ชอบตัวละครไหนสักตัว คงต้องบอกว่าไม่ใช่ตัวร้ายในเรื่องนะคะ แต่คือพ่อนางเอก ผู้เป็นท่านอ๋อง ดูเห็นแก่ตัวแปลกๆ อ่อนแอพิกล ทอดทิ้งลูกตัวเองให้ตกระกำลำบากมาก และใช้ข้ออ้างในการทำแบบนั้นว่าเสียใจอย่างที่สุด กลายเป็นคนทอดอาลัยในทุกสิ่ง จริงๆ พ่อนางเอกดูไม่มีความรับผิดชอบทั้งการเป็นสามีและการเป็นพ่อคนเลย ตัวละครนี้จึงเป็นตัวละครที่ไม่ชอบใจมากที่สุดเลยค่ะ

แล้วรู้สึกอินมากไหม หวานไหม ตอบเลยว่าธรรมดาค่ะ คือถ้าอ่านก็อ่านเพราะว่ามันเป็นสามบุรุษบ้านสกุลเซี่ยง พล็อตเรื่องแนวนี้มากกว่ารักมีบ่อยๆ ไม่ทำให้เราเร้าใจไปนานแล้ว ถึงแม้ตัวฟีน่าจะชอบนิยายแนวพระเอกที่เย็นชากับทุกคนแต่ดีกับนางเอกก็จริง แต่เรื่องนี้มันไม่ค่อยรู้สึกว่าอยากจะกรีดร้องด้วยความริษยานางเอก เหมือนว่าเนื้อเรื่องมันใส่เสน่ห์มาน้อยเกินไป ตัวเรื่องเลยธรรมดาๆ ซึ่งบางทีก็แอบแปลกใจไม่ค่อยได้ว่าผู้หญิงจีนโบราณเขาปลอมตัวเป็นชายกันเก่งมาก เสื้อผ้าก็อาจเป็นส่วนหนึ่ง แม้แต่สุ้มเสียงก็คงทำให้เหมือนผู้ชายได้ จนมุกปลอมตัวเป็นชายยังคงใช้ได้ตลอดมา เป็นเรื่องที่แปลกใจเล็กน้อย เอาเป็นว่าสรุปคร่าวๆ เลยว่าเล่มนี้ไม่มีอะไรโดดเด่น ชนิดที่ไม่อ่านไม่ได้ แต่อ่านเพื่อรอเล่มสามของคุณชายเล็กเผื่อว่าจะมีเนื้อเรื่องและพล็อตอะไรที่น่าสนใจกว่าเล่มนี้ค่ะ จะได้รู้กันว่าท้ายที่สุดแล้วสามหนุ่มบ้านนี้ใครจะเป็นเล่มที่ทำได้ดีที่สุด

ฟิลิเซียน่า